GR
EN 
Στην Αγγλία το 1984 δόθηκε μια ιστορική μάχη ενάντια στο ισχυρότερο συνδικάτο της χώρας - Την Εθνική Ένωση Άνθρακωρύχων (NUM) η οποία αυτή μάχη σημάδεψε το μέλλον της χώρας για τις επόμενες δεκαετίες. Ηταν η χρονιά που η Θάτσερ διέλυσε την δύναμη των συνδικάτων γιά μια ολόκληρη γενιά όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε. Ο λαός αντάμειψε την Μάργκαρετ Θάτσερ με την επανεκλογή της το έτος 1987, ένα έτος στο οποίο η ανεργία βρισκόταν σε πτώση, ο πληθωρισμός ήταν χαμηλός και η οικονομία βρισκόταν σε σταθερή ανάπτυξη.
Η πρόσφατη απεργία στο Αττικό Μετρό, η παράλυση των συγκοινωνιών της πρωτεύουσας και η επίταξη των εργαζομένων που ακολούθησε μπορούν να μας οδηγήσουν σε πολύτιμα συμπεράσματα σχετικά με την ισχύ των συνδικάτων.
Στην περίπτωση της απεργίας του Μετρό η κυβέρνηση αν και με σχετική καθυστέρηση έπραξε το αυτονόητο και με την επίταξη επέβαλε τελικώς το ενιαίο μισθολόγιο σε μια κατηγορία προνομιούχων εργαζομένων. Εάν υποχωρούσε στις απαιτήσεις θα αδικούσε μια τεράστια μερίδα εργαζομένων του δημοσίου για τους οποίους το ενιαίο μισθολόγιο έχει ήδη εφαρμοστεί χωρίς αντιδράσεις από μέρους τους και χωρίς τις αντίστοιχες ζημιογόνες επιπτώσεις για την Ελληνική οικονομία και κοινωνία. Θα αδικούσε κόσμο ο οποίος δεν έβαλε το εγώ του πάνω από το σύνολο, θα αδικούσε και τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα που δεν μπορούν να εργαστούν αρμονικά και να παράγουν το πραγματικό ΑΕΠ το οποίο οι κρατιστές στην συνέχεια θα υπερφορολογήσουν για να συντηρήσουν την αργομισθία τους…
Η ατολμία και ο φόβος των προηγούμενων Ελληνικών κυβερνήσεων απέναντι σε ισχυρά συνδικάτα αγνοούσε ιστορικά παραδείγματα του παρελθόντος. Η Ελλάδα δεν είναι η μοναδική χώρα στην οποία κρατικοδίαιτες επαγγελματικές ομάδες απομυζούν πολύτιμους πόρους σε βάρος του φορολογούμενου για να τον σαμποτάρουν στην συνέχια όταν το «δικαίωμα» τους απειληθεί. Οι πρακτικές τους που δεν ήταν παρά ένας στυγνός εκβιασμός απέναντι στην κοινωνία έχουν επαναληφθεί στο παρελθόν σε προηγμένες βιομηχανικές χώρες.
Το παράδειγμα της Αγγλίας 1984
Στην Ελλάδα από την στιγμή που η χώρα εισήλθε στην Ευρωζώνη τα ελλείματα που δημιουργούσε ο αντιπαραγωγικός δημόσιος τομέας χρηματοδοτήθηκαν με αύξηση του κρατικού δανεισμού. Στην Αγγλία της δεκαετίας του 70 όμως τα ελλείματα καλύφθηκαν με κοπή πληθωριστικού χρήματος. Η τότε κυβέρνηση βρισκόταν αντιμέτωπη με συνεχείς εκβιασμούς τα συνδικάτα με πιο ισχυρό από αυτά το συνδικάτο των ανθρακωρύχων το οποίο απαιτούσε αυξήσεις μισθών. Σε μία απέλπιδα προσπάθεια να συγκρατήσει τον πληθωρισμό η κυβέρνηση Heath πάγωσε τους μισθούς. Τα συνδικάτα απάντησαν με γενική απεργία παραλύοντας την οικονομία και αναγκάζοντας την κυβέρνηση να επιβάλει στους καταναλωτές την μείωση της κατανάλωση ρεύματος σε τρείς ημέρες την εβδομάδα! Ηταν μια άνιση μάχη και το 1974 η κυβέρνηση κατέρρευσε.
Οι Τόρις περίμεναν υπομονετικά για μερικά χρόνια ώστε να είναι έτοιμοι να κυρήξουν τον πόλεμο στο πανίσχυρο συνδικάτο. Το 1981 παρά λίγο να ξεσπάσει νέα απεργία καθώς οι ανθρακωρύχοι επανήλθαν με νέες απαιτήσεις για αυξήσεις μισθών. Η κυβέρνηση ήταν απροετοίμαστη για να ανταπεξέλθει σε μια νέα απεργία η οποία θα παρέλυε την χώρα και έτσι υποχώρησαν στις απαιτήσεις του συνδικάτου. Ηταν μια ανάπαυλα καθώς στο μεταξύ γινόντουσαν μυστικά προετοιμασίες προκειμένου να αποθηκευτούν ποσότητες άνθρακα, να διαμορφωθούν οι σταθμοί παραγωγής ενέργειας ώστε να χρησιμοποιούν πετρέλαιο και να ναυλωθούν πλοία ώστε να μπορούν να μεταφέρουν καύσιμα οπουδήποτε χρειαστεί σε περίπτωση που οι εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους αποφάσιζαν να συμπαρασταθούν στους απεργούς ανθρακωρύχους. Η χρονιά ήταν στο τέλος 1984 όταν η κυβέρνηση της Μάργκαρετ Θάτσερ ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει τις συνέπειες μιας μαζικής απεργίας και ανακοίνωσε το κλείσιμο 20 ορυχείων που θα είχε σαν αποτέλεσμα την απώλεια 20.000 θέσεων εργασίας. Η απεργία που ξεκίνησε δεν είχε την μαζικότητα της απεργίας του 1974 που γονάτισε την χώρα, ενώ η κυβέρνηση ήταν προετοιμασμένη προκειμένου να αντιμετωπίσει τις ελλείψεις σε ενέργεια. Σημαδεύτηκε από αιματηρά γεγονότα και 10 νεκρούς όμως οι ανθρακωρύχοι λύγισαν μήνες απλήρωτοι και σε αδυναμία να ζήσουν τις οικογένειες τους. Η νίκη κατά του πανίσχυρου συνδικάτου των ανθρακωρύχων στην οποία συνέβαλαν ακόμα και οι Αγγλικές μυστικές υπηρεσίες σήμανε την απαρχή της εξυγίανσης μιας δαπανηρής βιομηχανίας και έσπασε το ηθικό άλλων ισχυρών συνδικάτων της χώρας. Μπορεί να φαίνεται σκληρό όμως εάν οι Τόρις δεν έκλειναν την γάγγραινα της οικονομίας ολόκληρη η χώρα θα υπέφερε από υψηλό πληθωρισμό και χαμηλή ανάπτυξη. Εάν η Αγγλία μπόρεσε να συνέλθει από την οικονομική δυσπραγία των πετραιλαικών κρίσεων της δεκαετίας του 70 και 80 αυτό οφείλεται στην τόλμη της Μάργκαρετ Θάτσερ η οποία διέλυσε την δύναμη των συνδικάτων για μια ολόκληρη γενιά. Ο λαός την αντάμειψε με την επανεκλογή της το έτος 1987, ένα έτος στο οποίο η ανεργία βρισκόταν σε πτώση, ο πληθωρισμός ήταν χαμηλός και η οικονομία ήταν ισχυρή και σταθερή.
Το παράδειγμα της Γαλλίας - 1968
Η εξέγερση του Μαίου του 1968 δεν ξεκίνησε από τα συνδικάτα αλλά από τους φοιτητές. Σε μία εποχή όπου ο ψυχρός πόλεμος βρισκόταν στο αποκορύφωμα του, μαινόταν ο πόλεμος στο Βιετνάμ, πλανιόταν ο φόβος πυρηνικού ολοκαυτώματος και αφανισμού του ανθρωπίνου είδους, οι γυναίκες μάχονταν για τα δικαιώματα τους και η ανεξέλεγκτη βιομηχανοποίηση στην Ευρώπη άφηνε τα σημάδια της στο περιβάλλον. Οι φοιτητές για πρώτη φορά προβάλλουν ορισμένες ριζοσπαστικές για την εποχή μετά-υλιστικές αξίες οι οποίες σε πολύ μεγάλο βαθμό καθορίζουν την σύγχρονη εποχή μας. Την εξέγερση των φοιτητών προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τα εργατικά συνδικάτα προωθώντας τις δικές τους απαιτήσεις στην κυβέρνηση και παράλληλα υποβιβάζοντας τον ρόλο των φοιτητών σε αυτή. Λίγες ημέρες μετά την εξέγερση των φοιτητών, τα εργατικά συνδικάτα προκηρύσσουν στις 13 Μαίου γενική απεργία και παραλύουν κυριολεκτικά την χώρα. Ηταν η μεγαλύτερη σε μαζικότητα απεργία στον κόσμο στην οποία συμμετείχαν 11 εκατομμύρια εργάτες ή το 22% του Γαλλικού πληθυσμού. H CGT, η μεγαλύτερη εργατική συνομοσπονδία που ελεγχόταν από το Kομμουνιστικό Kόμμα της Γαλλίας (KKΓ), είχε αντιμετωπίσει στην αρχή εχθρικά τις φοιτητικές κινητοποιήσεις ενώ ο Mαρσέ, ο μετέπειτα γενικός γραμματέας του KKΓ, είχε καταγγείλει τους φοιτητές που συγκρούονταν στον δρόμο με την αστυνομία σαν "ψευτοεπαναστάτες". Αν και τα συνδικάτα πήραν τελικά αυτά που ζητούσαν από την κυβέρνηση, είχαν χάσει τον έλεγχο των εργατών και δεν κατάφεραν να επαναφέρουν την χώρα στους κανονικούς της ρυθμούς. Τελικά η μαζική απεργία που ακολούθησε είχε σαν αποτέλεσμα να αμαυρώσει το φοιτητικό κίνημα και να ενισχύσει την προπαγάνδα της κυβέρνησης περί «κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού». Ο Ντε Γκολ συσπείρωσε γύρω του τους Γάλλους και ενισχύθηκε. Κύρηξε εκλογές τον ιούνιο του 1968 υπό το φάσμα του εμφυλίου πολέμου, τις κέρδισε πανηγυρικά και κατέλυσε με την βία τις κινητοποιήσεις.
Το παράδειγμα της Ελλάδας 2009-2013
Οι κυβερνήσεις της Ελλάδας από την στιγμή που ξέσπασε η κρίση έδειξαν δραματική καθυστέρηση και ατολμία όσον αφορά τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και τον αγώνα ενάντια στα συνδικάτα και τις προνομιούχες ομάδες. Κατά την διάρκεια των μεταρρυθμίσεων έγιναν διαδηλώσεις που είχαν σαν αποτέλεσμα επεισόδια στο κέντρο της πρωτεύουσας με αποκορύφωμα τους τρείς νεκρούς στο υποκατάστημα της MARFIN. Το ΠΑΣΟΚ χάρη στις παλινωδίες που επέδειξε και στην πολιτική του να φορτώσει τα βάρη του συνδικαλισμού και του αδηφάγου δημοσίου στις παραγωγικές τάξεις έχει σχεδόν εξαφανιστεί από το πολιτικό ραντάρ ενώ η Νέα Δημοκρατία έχει μια κάπως καλλίτερη δυναμική με σημαντικές όμως πάλι καθυστερήσεις και πάντα υπό την πίεση της Ευρωπαικής Ενωσης και του ΔΝΤ. Εάν το ΠΑΣΟΚ έδειχνε μεγαλύτερη τόλμη στις μεταρρυθμίσεις θα είχε και τα αντίστοιχα αποτελέσματα στον εκλογικό χάρτη. Μετά από τρία και πλέον χρόνια «ήπιας προσαρμογής» και διάλυσης του παραγωγικού ιστού της χώρας με ταυτόχρονη αποδόμηση του ΑΕΠ και υπερδιπλασιασμού της ανεργίας, από τα κόμματα εξουσίας έχει παραμείνει μόνο η Νέα Δημοκρατία στα ιστορικά χαμηλά της ενώ οι δημοσκοπήσεις την φέρνουν στο ίδιο επίπεδο περίπου με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ιστορικά οι κυβερνήσεις που έχουν δείξει τόλμη και έχουν επιβάλει τις μεταρρυθμίσεις χωρίς παλινωδίες έχουν κερδίσει την υποστήριξη του κόσμου καθώς τα ευεργετικά αποτελέσματα στην οικονομία και την απασχόληση είναι άμεσα. Ο λαός τις κυβερνήσεις αυτές τις αντάμειψε με περισσότερα χρόνια εξουσίας. Υπάρχουν ιστορικά παραδείγματα από τα οποία οι πολιτικοί μας έχουν να μάθουν πολλά καθώς τα κόμματα του Ελληνικού πολιτικού φάσματος με ελάχιστες εξαιρέσεις είναι δέσμια του παλαιοκομματικού τους παρελθόντος και της νοοτροπίας ανάξιων και ανήθικων ανθρώπων που ξεκίνησαν από πολύ χαμηλά. Στην Ελλάδα ο παράγοντας Τρόικα έπαιξε επίσης καθοριστικό ρόλο καθώς οι δισταγμοί για ριζικές μεταρρυθμίσεις και η εμμονή στην ήπια προσαρμογή κατέστησαν τον Ελληνα υποζύγιο πρωτοφανών φορολογικών βαρών και όμηρο των λάθος επιλογών στην οικονομία. Η Ελλάδα πρέπει να μπεί σε τροχιά ανάπτυξης και σύντομα προκειμένου να αμβλυνθούν οι συνέπειες της καταστροφικής ήπιας προσαρμογής. Τρία χρόνια χάθηκαν δυστυχώς για την Ελλάδα εξαιτίας της εμμονής των συνδικάτων να διατηρήσουν τα προνόμια τους σε βάρος του λαού από τη μία και του παλαιοκομματισμού από την άλλη. Η συνταγή για αναστροφή του κλίματος είναι προφανής. Αυτό που λείπει στην κοινωνία μας είναι η πολιτική βούληση για τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Συμπερασματικά, ριζικές αλλαγές στην οικονομία και στο βιοτικό επίπεδο μπορούμε να περιμένουμε μόνο από ένα νέο κόμμα χωρίς δεσμούς με το βαθύ κράτος. Χωρίς δεσμούς με ισχυρές ομάδες πίεσης που θα το εμπόδιζαν να βάλει ώς προτεραιότητα το συμφέρον του λαού.
Κομσέλης Νικόλαος - Επιχειρηματίας