Και μετά το χαμό των δημοσιεύσεων για τους τεμπέληδες Έλληνες που "δεν καταδέχτηκαν να αιτηθούν την πρόσληψή τους μέσω ΟΑΕΔ στα φραουλοχώραφα των τσιφλικάδων της Μανωλάδας", διαβάζω αυτό που περιγράφει την οδύσσεια ενός άνεργου έλληνα που θέλησε να εργαστεί εκεί. 

Σκέφτομαι λοιπόν, ότι δε γίνεται ένας ολόκληρος λαός να λοιδορείται, προκειμένου να δημιουργηθούν θετικές εντυπώσεις για τους νταβατζήδες της φράουλας.

Δεν γίνεται τα ποσοστά της ανεργίας να σκαρφαλώνουν στα ύψη και τέτοια περιστατικά να μη χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης.

Δεν γίνεται ολόκληρος λαός να υποφέρει και οι υπεύθυνοι να ξύνονται στις καρέκλες τους, να τεντώνονται νωχελικά και να σε ξεφορτώνονται δίνοντάς σου ένα τηλέφωνο χωρίς αντίκρισμα. 

Η ανεργία κύριοι είναι εφιάλτης.

Είναι ισοπέδωση της ψυχής, του μυαλού, της δημιουργικότητας. 

Αποτελεί κατάσταση πανικού. Εξοργίζει το θυμικό, παραλογίζει το μυαλό.

Η ανεργία είναι μάστιγα. Δεν θεραπεύεται με πασαλείμματα.

Ούτε με επιδοτήσεις της ευρωπαϊκής ένωσης και προσλήψεις υποαπασχολούμενου εποχικού προσωπικού στους Δήμους και τους ΟΤΑ.

Οι άνεργοι δεν είναι αριθμοί.

Είναι άνθρωποι με ζωές ρημαγμένες και δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να αποτελούν το μέσο εκβιασμού για την κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων. 

Θα ασχοληθεί επιτέλους κανείς σοβαρά με το πρόβλημα;

Θα γίνει συζήτηση με στόχο να χτυπηθεί το κακό στη γενεσιουργό του αιτία;

Ποιος φταίει που οι μεγαλοπαραγωγοί της φράουλας χρησιμοποιούν ανασφάλιστους εργάτες της αλλοδαπής υπό συνθήκες τριτοκοσμικές;

Ποιος θα έπρεπε να τους ελέγχει; Ποιος θα έπρεπε να τους τιμωρεί αναλογικά;

Αναλογικά όμως.

Όχι με την επιβολή προστίμου  μικρότερου από τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων.

Γιατί εννοείται ότι έτσι, το συμφέρον είναι να πληρώνεις το πρόστιμο.

Σκέφτομαι ότι προφανώς κανείς δεν υπολογίζει, ούτε και φοβάται τους ανέργους.

Κι όμως είναι πολλοί. Πάρα πολλοί.

Αν προσθέσει κανείς και τους οιωνοί ανέργους, δηλαδή όσους, είτε δουλεύουν τετράωρα για 250 ευρώ το μήνα, είτε υπολειτουργούν και φυτοζωούν παγιδευμένοι στη μικρή τους επιχείρηση που ψυχορραγεί, θα διαπιστώσει ότι βγάζουν αυτοδύναμη κυβέρνηση στις εκλογές.

Έχουν τόση δύναμη, αλλά ούτε και οι ίδιοι τη γνωρίζουν.

Δεν τους αφήνει η απελπισία να τη δουν.

Η πολιτεία οφείλει να αντιμετωπίσει την ανεργία με σοβαρότητα, υπευθυνότητα και οργάνωση.

Δεν λύνεται με απλό ρετουσάρισμα.

Θέλει σχέδιο μελετημένο, σοβαρό και ανθεκτικό, σε βάθος χρόνου. 

Η λύση δεν είναι μειώνω τους μισθούς, επιβάλλω ημιαπασχόληση,  άρα απασχολώ περισσότερους  πλην όμως εξαθλιωμένους οικονομικά και ψυχικά, εργαζόμενους. 

Η λύση είναι «προσπαθώ να εξαλείψω τους λόγους που δημιούργησαν την ανεργία».

Ποιοι είναι;

Εσείς που παίρνετε τα πακέτα με τους παχουλούς μισθούς, οι σύμβουλοι του εκάστοτε υπουργού, οι υπουργοί και όσοι αυτοχριστήκατε σωτήρες, οφείλετε να τους βρείτε και να τους εξαλείψετε.

Βιαστείτε όμως.  

Αν βγουν οι άνεργοι στους δρόμους, θα είναι πολύ αργά πια.

Πηγή: eyedoll.gr