Η Μόδα προστάζει υποψηφιότητα!

Στο πρώτο μου άρθρο για τη μόδα και την ομορφιά στην πολιτική, ασχολούμαι αγαπημένοι μου φίλοι,  με το απόλυτο trend  Άνοιξη/Καλοκαίρι 2014, τους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους και κάνω κάποια σχόλια τα οποία αν προσαρμόσετε στο προσωπικό σας στυλ, θα σας βοηθήσουν να ψηφίσετε στις επερχόμενες εκλογές μοντέρνους, κομψούς, εντυπωσιακούς, σούπερ δημοτικούς συμβούλους.

Ας μην ξεχνάμε ότι δημοτικούς συμβούλους έχουμε την ευκαιρία να εκλέξουμε μόνο μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια, άρα καλό είναι να είμαστε ενημερωμένοι για τους συνδυασμούς που προτείνουν τα μεγάλα κόμματα ώστε να επιλέξουμε αυτούς που ταιριάζουν καλύτερα στις ανάγκες μας.  Αγαπημένοι μου φίλοι, όσα σας παρουσιάζω δημιουργούν το πολιτικό σκηνικό και την εκλογική ατμόσφαιρα για την Άνοιξη/Καλοκαίρι 2014. Την επόμενη φορά, θα ολοκληρώσουμε τις τάσεις της πολιτικής μόδας για την Άνοιξη/Καλοκαίρι 2014, μιλώντας για το τί θα φορεθεί στην Ευρώπη.

Η Άνοιξη, λοιπόν, είναι η κατάλληλη εποχή για να ανεβάσουμε τη διάθεσή μας, εκλέγοντας τολμηρούς δημοτικούς συμβούλους από όλα τα χρώματα σε μοντέρνους και διαχρονικούς πολιτικούς συνδυασμούς.

Δημοτικοί Σύμβουλοι. Ιδέες και τάσεις της μόδας.

Αν δεις στον ύπνο σου το συμμαθητή σου τον Τασούλη, το μεγαλύτερο ρεμάλι του σχολείου, ντυμένο με κουστούμι και γραβάτα να σου υπόσχεται καλύτερη  συλλογή, αποκομιδή και διάθεση επιρρημάτων, μην πεταχτείς δεν είναι εφιάλτης, είναι δημοτικές εκλογές.  Αν πάλι βρεις αναπάντητη κλήση από πρώην σου, μην κολακευτείς ότι σε θυμάται ακόμη, πιθανότατα βάζει για δημοτικός σύμβουλος. 

Ως γνωστόν η δημοκρατία ήταν  ανέκαθεν υποχρέωση  του πολίτη, αν και μετά από τρία Μνημόνια οι περισσότεροι πολίτες τη βλέπουν πλέον ως σκέτη χρέωση.  Έτσι, μετά τα τατουάζ, τη μαγειρική και το τραγούδι, το νέο απόλυτο  trend είναι η υποψηφιότητα για δημοτικός σύμβουλος, δήμαρχος,  περιφερειακός σύμβουλος, περιφερειάρχης, ευρωβουλευτής και άλλα  αξιώματα ων ουκ έσται τέλος.  Τώρα πια κάθε παρέα, εκτός από τον κουτσομπόλη, τον ρεμάλι και το καλό παιδί,  έχει και τον υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο.  Κι ο στόχος, όπως θα έλεγε και ο ΓΑΠ, είναι ένας υποψήφιος σε κάθε οικογένεια. 

Η νέα αυτή τάση της μόδας Άνοιξη-Καλοκαίρι 2014 είναι απολύτως δικαιολογημένη  αν σκεφτεί κανείς ότι οι  εκλογές αποτελούν μια καλή διέξοδο από την ανεργία και την κρίση αφού η πολιτική στην Ελλάδα έχει θρέψει τις οικογένειες κάποιων πολιτικών δεκαετίες επί δεκαετιών.  Ανταποκρινόμενοι, λοιπόν, στο κάλεσμα για συμμετοχική δημοκρατία εκατοντάδες άνεργοι και υποαπασχολούμενοι Έλληνες  σπεύδουν να δηλώσουν υποψηφιότητα στο ψηφοδέλτιο με τα χρώματα της αρεσκείας τους και μετατρέπονται σε μια νύχτα από αργόσχολοι  θαμώνες  συνοικιακής καφετέριας  με το καπουτσίνο στο χέρι, σε υπερδραστήριους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους του συνδυασμού που σκοτώνει  κουστούμι, γραβάτα και αποφασιστικό βλέμμα σε λευκό φόντο με ύφος μεγάλης λαϊκής φίρμας νυχτερινής πίστας  που τραγουδάει  «κι όπως θα παίρνω τους σταυρούς, εσύ αν θέλεις ψήφισέ με».        

Είναι πράγματι συγκινητικό και αδιαμφισβήτητα καλό για την εμβάθυνση του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και την ποιότητα της δημοκρατίας μας να θέλουν τόσοι άνθρωποι να προσφέρουν στα κοινά, με το αξιοζημείωτον φυσικά. Πολλοί από αυτούς έχουν όλα τα προσόντα να τα καταφέρουν στο πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας καλύτερα από κάθε άλλον, είναι δηλαδή και βλάκες και ανέντιμοι, κάποιοι άλλοι το κάνουν για την κακομοίρα τη μάνα τους που πάντα είχε μεράκι να δει τον γιο της τοπικό άρχοντα και του έβαλε την ιδέα αυτή όταν ήταν μικρός,  για να τον παρηγορήσει που δεν μεγάλωναν οι φακές του στο κεσεδάκι στο νηπιαγωγείο. Υπάρχουν φυσικά και εκείνοι οι λίγοι, οι πραγματικά φιλότιμοι, που δηλώνουν υποψηφιότητα πρόθυμοι να σηκώσουν το σταυρό προτίμησης του εκλογικού μαρτυρίου για το καλό του συνόλου. Όμως, αν κάτσεις σταυροπόδι με το ένα πόδι πάνω στο άλλο, αλλά χωρίς καρέκλα, θα πέσεις και πραγματικά ούτε να σκεφτούμε δε θέλουμε την απογοήτευση όλων αυτών των φιλότιμων συμπολιτών μας αν δεν εκλεγούν τελικά, αλλά τί να κάνουμε κι εμείς μια ψήφο την έχουμε κι αν δεν την πουλήσουμε  τί θα καταλάβουμε, τί θα καζαντίσουμε; 

Όπως και να ‘χει, μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει  το επικοινωνιακό στυλ αυτού του μωσαϊκού  υποψηφίων, που συνήθως συνοψίζεται στην ιδέα να μη λέμε πάντα την αλήθεια γιατί στο τέλος δε θα μας πιστεύει κανείς. Οι πιο αποφασισμένοι επενδύουν στην καθοδήγηση επαγγελματιών συμβούλων επικοινωνίας που γνωρίζουν ότι η αλήθεια είναι άτεγκτη και μόνο με ένα καλό ψέμα τη γλιτώνεις και  προσαρμόζουν τις προεκλογικές ομιλίες των πελατών τους αναλόγως ώστε να μιλούν επί ώρες χωρίς να λένε  τίποτα και κατακλύζουν τα media με φωτογραφίες στις οποίες ο πελάτης τους επιδεικνύει το ρολόι του με φόντο μια βιβλιοθήκη, υπογράφει με ακριβό στυλό και σηκωμένα μανίκια, ή καμαρώνει σα γύφτικο σκεπάρνι δίπλα σε κάποιον πολιτικό αρχηγό.

Οι περισσότεροι υποψήφιοι έχουν απάντηση για όλα τα προβλήματά μας, ένα οριστικό ίσως.  Άλλοι καβάλα στο καλάμι τον κόσμο όλο γυρίζουν, κι άλλοι υιοθετούν το προφίλ πρωταγωνιστή διαφήμισης μαργαρίνης και μας πετούν την οικογενειακή τους ευτυχία στη μούρη αναφέροντας στα διαφημιστικά φυλλάδιά τους τις επιτυχίες του γιου τους  Νικολάκη που ήταν παραστάτης πέρσι στην παρέλαση και τα τυπικά προσόντα  της συζύγου  τους που τυγχάνει απόφοιτος σχολής οικιακής οικονομίας και δημόσιος υπάλληλος-  ειδικός χειρισμού αυτοματισμών γραφείου, φαξ και φωτοτυπικού δηλαδή. Άλλοι πάλι επιχειρούν άνοιγμα προς τα λαϊκά στρώματα και φωτογραφίζονται σε λαϊκές αγορές φορώντας επώνυμα σπορ ρούχα και υιοθετώντας ανεπιτήδευτο προσιτό ύφος που δηλώνει ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα για το λαό, αρκεί να μη χρειαστεί να ζήσουν μαζί του. Το μυστικό είναι να δείχνεις προσιτός και μπεσαλής.  Ναι, δημοτικός σύμβουλος, αλλά είμαι κύριος εγώ! Υπάρχουν και εκείνοι που ακολουθούν μια παιγνιώδη προεκλογική προσέγγιση και προσπαθούν να μας πείσουν ότι «θα δουλέψουν σκληρά για το Δήμο» στέλνοντας  καθημερινώς πάνω από 15 αιτήματα για παιχνίδια στο FB και μη αφήνοντας δημοσίευση για δημοσίευση ασχολίαστη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εξ αυτών κάποιοι αποδεικνύονται και υπέρμετρα λαϊκιστές καθώς προσποιούνται like σε όλες τις φωτογραφίες και τις δημοσιεύσεις κάθε χρήστη FB που έχει δικαίωμα ψήφου.

Όλα αυτά προσδίδουν μια χαρούμενη νότα στην καθημερινότητά μας, μέχρι τη στιγμή που ανοίγουμε  ένα πρωί το γραμματοκιβώτιο και ξεχύνονται ίσα με 20 φυλλάδια δημοτικών συμβούλων στο πεζοδρόμιο και κοιτώντας τα καταλαβαίνουμε ότι ο δρόμος για το Δημαρχείο δεν πρόκειται να καθαρίσει ποτέ από τα σκουπίδια. 

Τώρα ξέρω, κάποιοι σοβαροί και δίκαιοι θα πείτε ότι οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι είναι αξιέπαινοι διότι αντί να κάθονται να γράφουν  ανούσια άρθρα σαν το ανά χείρας κείμενο, συμμετέχουν στα κοινά και ενδιαφέρονται για το Δήμο τους. Δεν έχετε άδικο.  Απλώς είναι να απορεί κανείς με όλους αυτούς που ενώ είναι ευυπόληπτοι επαγγελματίες, μορφωμένοι, μέσα στα πράγματα και γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις στο Δήμο, δέχονται να υποστηρίζουν και να ψηφίζουν συνδυασμούς με υποψηφίους άτομα σαν και του λόγου τους.  Όπως και να ‘χει η μόδα αυτή είναι της μιας σεζόν μάλλον και ελπίζουμε ότι πολύ σύντομα, όταν οι εκλογές θα είναι πλέον παρελθόν και η άμαξα της τοπικής αυτοδιοίκησης θα έχει ξαναγίνει κολοκύθα, όλοι αυτοί οι φερέλπιδες υποψήφιοι θα βγάλουν τη λέξη «πολιτικός» δίπλα από το όνομά τους και θα μετατραπούν πάλι στον απλό γείτονα της διπλανής πόρτας που παλεύει με τα χρέη και τους λογαριασμούς του.  Αν δεν το κάνουν είμαστε άξιοι της μοίρας μας κι αυτοί δε φέρουν καμία ευθύνη που τους ψηφίσαμε.