Υπάρχουν συνάνθρωποι μας που δεν ανήκουν σε κάποια εκλογική πελατεία. Άνθρωποι που δεν μπορούν να εκβιάσουν την κοινωνία με απεργίες, δεν κλείνουν την Ακρόπολη ούτε τα λιμάνια, δεν παραλύουν το κράτος με καταλήψεις, δεν έχουν κανέναν μοχλό πίεσης και επί πλέον κανένας συνδικαλιστικός φορέας και κανένας πολιτικάντης δεν φαίνεται να υπερασπίζεται το δικαίωμα τους στην εργασία.

Αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν ένα κομμάτι της κοινωνίας το οποίο ολοένα και μεγαλώνει καθώς στις τελευταίες μετρήσεις οι επίσημοι καταγεγραμμένοι  άνεργοι έφτασαν τα 1.345.715 άτομα αυξανόμενοι συνεχώς τουλάχιστον τα τελευταία 3 χρόνια και αν συνεχίσουμε με τις ίδιες πολιτικές θα εξακολουθήσουν να αυξάνουν...

Αυτό το κομμάτι της κοινωνίας εκ πρώτης όψεως ίσως έχει βάσιμους λόγους να αισθάνεται αποκομμένο από την εκλογική διαδικασία όπου κυριαρχεί η διατήρηση προνομίων ομάδων εργαζομένων, η προστασία των κλειστών επαγγελμάτων, και γενικά η συντήρηση όλων αυτών των  κακώς κειμένων που μας έφεραν εδώ που μας έφεραν. Πού και πού γίνεται κάποια αναφορά στην ανεργία και στην ανάπτυξη η οποία φυσικά δεν γίνεται πιστευτή γιατί ανάπτυξη και διατήρηση προνομίων σε βάρος της κοινωνίας δεν πάνε ποτέ μαζί. Η ανάπτυξη απαιτεί εξυγίανση του κράτους, βελτίωση των συνθηκών για τις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους και μείωση της φορολογίας για να πάρει και πάλι μπροστά η οικονομία και να αρχίσουν σιγά σιγά να δημιουργούνται θέσεις εργασίας.  Όμως τα μεγάλα κόμματα δεν ενδιαφέρονται για αυτούς που ψάχνουν εργασία και δεν βρίσκουν αλλά αυτούς που ήδη έχουν! Ειδικά εάν πρόκειται για ειδικές προνομιούχες ομάδες εργαζομένων οι οποίες συνήθως είναι και καλά οργανωμένες και αποτελούν τα λεγόμενα «εκλογικά φιλέτα». Αυτές οι οργανωμένες ομάδες μπορούν να βγάλουν πολιτικούς από την εκλογική αφάνεια και αντίστοιχα να τους στείλουν στα τάρταρα.

Παράλληλα με την ανεργία η οποία σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο φέρεται να αυξάνεται και η εν δυνάμει αποχή όπου έσπασε και εκείνη το δικό της ρεκόρ στις τελευταίες εκλογές με ποσοστό 39%. Οι άνεργοι συμμετέχουν δυναμικά στην αποχή ενώ όταν δεν το κάνουν ψηφίζουν κόμματα όπως Χρυσή Αυγή καθώς η οικονομική κρίση έχει εντείνει τον φόβο εναντίον των μεταναστών οι οποίοι δημιουργώντας την εντύπωση ότι  «μας παίρνουν τις δουλειές» (σύμφωνα με έρευνα του πανεπιστημίου Μακεδονίας) ή τον ΣΥΡΙΖΑ καθώς αισθάνονται εσφαλμένα ότι δεν έχουν να χάσουν τίποτα από την δημοσιονομική κατάρρευση και την επιστροφή στη δραχμή…

 Εάν ισχύουν τα παραπάνω οι άνεργοι ψηφίζουν με γνώμονα τον φόβο και την αδιαφορία για το γίγνεσθαι περισσότερο παρά με την συναίσθηση του συμφέροντος τους. Ακόμη και αν φύγουν αύριο όλοι οι εξαθλιωμένοι μετανάστες από την Ελλάδα, είναι πολύ αμφίβολο εάν αυτό θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Πρόκειται για μια καθαρά συναισθηματική προσέγγιση του προβλήματος η οποία ουσιαστικά οδηγεί σε λάθος επιλογές.

 Όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, το βασικό του μέλημα είναι να προστατευτεί ο Δημόσιος Υπάλληλος από την απόλυση ακόμα και ο αργόμισθος, ακόμα και ο επίορκος! Παράλληλα αφήνουν ορισμένα στελέχη του να εννοηθεί ότι το πρόβλημα της ανεργίας θα λυθεί με την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στο Δημόσιο… Το να επιβαρύνουμε τον εργαζόμενο στον ιδιωτικό τομέα με παραπάνω κρατισμό φαντάζει τουλάχιστον παράλογο, από την στιγμή μάλιστα που για να διατηρηθεί μια θέση στο δημόσιο χάνονται τρεις παραγωγικές θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.

 Δεδομένου του γεγονότος ότι οι παραγωγικές τάξεις έχουν ήδη αναστενάξει από την υπερφορολόγηση την τελευταία τριετία προκειμένου να διατηρηθούν οι υπάρχουσες θέσεις στο δημόσιο, είναι αδύνατη η συντήρηση του υπάρχοντος ελληνικού-σοβιετικού «παραγωγικού» μοντέλου. Ο ιδιωτικός τομέας λύγισε από το βάρος του κρατισμού και τείνει προς εξαφάνιση. Η υδροκέφαλη συντήρηση και ο λυσσαλέος αγώνας κατά των μεταρρυθμίσεων που διεξήχθη από τους κρατιστές είναι αυτός που έφερε την διόγκωση της ανεργίας. Αυτό που συνέβη ήταν να κλείσουν χιλιάδες επιχειρήσεις και χιλιάδες άλλες να μεταναστεύσουν καθώς η φορολογική λαίλαπα δεν άφηνε πολλά περιθώρια επιβίωσης…

 Περισσότερος κρατισμός θα προκαλούσε αναμφίβολα δημοσιονομική κατάρρευση και θα απαιτούσε άμεσα επιστροφή στη δραχμή, εκτύπωση πληθωριστικού χρήματος και αποβολή από το Ευρωσύστημα με όλα τα συνακόλουθα. Θα ήταν άραγε αυτή βιώσιμη λύση στο πρόβλημα της ανεργίας; Οι καταστροφικές συνέπειες του πληθωρισμού και η ανασφάλεια που  δημιουργεί στην οικονομία είναι γνωστές. Το παράδειγμα της Αργεντινής δείχνει ότι ακόμα και αν έρθει η οικονομική ανάπτυξη θα έρθει μετά από πολύ καιρό και θα είναι τέτοιου είδους που οι παραγωγικές τάξεις δεν θα μπορέσουν να ξεφύγουν από την εξαθλίωση. Ξένα συμφέροντα θα καρπωθούν το φθηνό εργατικό δυναμικό της Ελλάδας και το βιοτικό επίπεδο δεν θα ανέβει αναλόγως της ανάπτυξης που θα προκύψει.  Το μοντέλο του ΣΥΡΙΖΑ θα μοίραζε ψίχουλα στους εργαζόμενους δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, θα έφερνε την ισοπέδωση προς τα κάτω και θα γύριζε την Ελλάδα δεκαετίες πίσω…

 Κανένα από τα παραπάνω σενάρια δεν ευνοεί την οικονομική ανάπτυξη που έχει ανάγκη η χώρα και που είναι και το κύριο ζητούμενο για την καταπολέμηση της ανεργίας. Και αυτό γιατί τα κόμματα που κυριαρχούν στο προσκήνιο είτε έχουν πελατειακές σχέσεις με τα εκλογικά φιλέτα του δημοσίου είτε επενδύουν στον φόβο και στον εθνικισμό χωρίς ουσιαστικά να δίνουν λύση στα οικονομικά και διαρθρωτικά προβλήματα. Μόνο αν λυθεί το οικονομικό πρόβλημα της χώρας θα έχουμε την δυνατότητα να επενδύσουμε περισσότερο στην ασφάλεια του πολίτη και των συνόρων μας. Για να γίνει αυτό όμως πρέπει πρωτίστως να εξυγιανθεί το κράτος και να δημιουργηθεί ανάπτυξη. Ο ξερός εθνικισμός μπορεί να προσελκύει ψηφοφόρους σε μια κατάσταση γενικής εξαθλίωσης όμως μακροπρόθεσμα δεν θα λύσει τα ουσιαστικά προβλήματα του τόπου ούτε θα δώσει τέρμα στην εξαθλίωση του ανέργου γιατί από την εξαθλίωση αυτήν τρέφεται!

Αυτή την στιγμή υπάρχει κόμμα στην Ελλάδα το οποίο δεν έχει συνδιαλλαγές κάτω από το τραπέζι με το βαθύ κράτος. Κόμμα επαγγελματιών, εργαζομένων, απλών ηθικών ανθρώπων. Κόμμα πολιτών χωρίς πολιτικούς. Κόμμα το οποίο υποστηρίζει την υγιή ανάπτυξη πάνω σε σταθερά θεμέλια και προτείνει ρεαλιστικές λύσεις στα οικονομικά προβλήματα της χώρας ενώ παράλληλα δεν έχει τις αγκυλώσεις των άλλων κομμάτων και μπορεί να τις εφαρμόσει. Ουσιαστική αλλαγή στην οικτρή κατάσταση στην οποία βρίσκεται ένα μεγάλο μέρος των συνανθρώπων μας μπορεί να επιτευχθεί μόνο με ουσιαστική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού. Ας ελπίσουμε ότι ο άνεργος κάποια στιγμή θα καταλάβει ποιο είναι το συμφέρον του και θα ψηφίσει σύμφωνα με αυτό…

Νίκος Κομσέλης