Μέσα στον καταιγισμό απεργιών και “αγωνιστικών κινητοποιήσεων”, ένα ακόμα ελληνικό παράδοξο περνάει στα “ψιλά” των ειδήσεων. Τη Δευτέρα 05/11/2012 δεν λειτούργησαν τα δημόσια σχολεία σε πολλές περιοχές της χώρας προκειμένου οι παιδαγωγοί να εκλέξουν εκπροσώπους τους σε διοικητικά και συνδικαλιστικά όργανα.

Με ποια λογική o Υπουργός όρισε ως αργία αυτή την ημέρα; Τι εμποδίζει τους εκπαιδευτικούς να ψηφίζουν χωρίς να απέχουν από την εργασία τους; Γιατί ο εργοδότης επιδοτεί τον εργαζόμενο προσφέροντας άδεια μετ’ αποδοχών για την διευκόλυνση της συνδικαλιστικής του δραστηριότητας; Με ποια λογική τα παιδιά μας, των οποίων τη “δωρεάν παιδεία” πληρώνουμε πανάκριβα, θα στερηθούν μια ακόμα ημέρα μαθημάτων; Αν το μετρήσουμε ως χρηματικό κόστος είναι εκατομμύρια ευρώ. Αν το μετρήσουμε ως παιδαγωγικό κόστος είναι η καθιέρωση της έλλειψης σεβασμού στα παιδιά, στους γονείς και στην κοινωνία στο όνομα του υπέρτερου, προφανώς, αγαθού που είναι ο συνδικαλισμός.

Ας μην ξεχνάμε όμως ότι υπάρχουν και οι ευσυνείδητοι παιδαγωγοί που κάνουν στις μέρες μας ένα πολύ δύσκολο αγώνα υπό ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες. Η επανάκαμψη της χώρας περνά πρώτα από όλα μέσα από αυτούς. Γιατί τα σχολεία με απόφαση της κυβέρνησης να είναι κλειστά εμποδίζοντας όσους παιδαγωγούς θέλουν να ασκήσουν το λειτούργημά τους; Υπάρχουν κι αυτοί που δε βλέπουν το λειτούργημα ως εμπόδιο στην άσκηση των λοιπών δικαιωμάτων τους!