ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ #κοινότητα_πολιτών
Είναι το όνομα με το οποίο η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ συμμετέχει στις Ευρωεκλογές του 2024. Ακολουθούν οι 10 κύριοι πυλώνες των θέσεών μας για την Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, κατά σειρά προτεραιότητας.
1. Μείωση φόρων - Ανταγωνιστικότητα - Ανάπτυξη
Πολιτικές προς την μείωση των υπερβολικών φόρων που πληρώνουν οι Ευρωπαίοι και οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, με στόχο την βελτίωση και της προσωπικής ζωής αλλά και της ανταγωνιστικότητας ευρωπαϊκών επιχειρήσεων, προϊόντων και υπηρεσιών στις διεθνείς αγορές.
(Σημ.: δεν χρειάζεται να το αποδεχτούν, όσες ευρωπαϊκές χώρες δεν επιθυμούν. Όμως η Ευρώπη μπορεί και πρέπει να δίνει κατευθυντήριες και να λαμβάνει υπ' όψη της το κόστος των πολιτικών της στον επιχειρηματικό κόσμο, διότι οι επιχειρήσεις της πρέπει να παραμένουν ανταγωνιστικές).
2. Προστασία από τη λαθρομετανάστευση
Ισχυρή προστασία της Ευρώπης από την παράνομη μετανάστευση, εξάλειψη των κινήτρων που την δημιουργούν, ξεκάθαρα και αυστηρά κριτήρια για απελάσεις και προστασία από τη νέα ισλαμική εξάπλωση η οποία αποδεδειγμένα απειλεί την ασφάλεια και την ζωή των πολιτών, τις θεμελιώδεις Ευρωπαϊκές Αξίες, τη Δημοκρατία και τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό.
3. Δημογραφικό - Οικογένεια
Άμεση αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος που έχει τις ίδιες αιτίες σχεδόν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, με υιοθέτηση ουσιωδών φορολογικών κινήτρων και πρακτικών διευκολύνσεων για μελλοντικούς και νέους γονείς και ειδικά για την Μητέρα. Το δημογραφικό πρόβλημα της Ευρώπης δεν λύνεται με εισαγόμενους πληθυσμούς από τρίτες χώρες.
4. Τα χρήματα των ευρωπαίων φορολογούμενων είναι ιερά
Εξορθολογισμός του κόστους των διοικητικών δομών της Ε.Ε. με βάση την σχέση κόστους/αποτελέσματος. Έλεγχος και αξιολόγηση των κονδυλίων της Ε.Ε. που δίνονται σε ΜΚΟ, σε ιδρύματα τρίτων χωρών και διαφάνεια στο τι πληρώνεται από την Ε.Ε. και γιατί. Ενίσχυση του ρόλου του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου.
5. Απλότητα και διαφάνεια
Θέλουμε μία Ευρώπη κοντά στον Ευρωπαίο πολίτη, για τον Ευρωπαίο πολίτη. Μία Ευρωπαϊκή Ένωση με θεσμούς και διαδικασίες που καταλαβαίνουμε όλοι μας.
6. Ενιαία, απλή και ξεκάθαρη διοικητική δομή
Ωστε ο έλεγχος να είναι εύκολος και πολύπλευρος, για να διευκολυνθεί η παρακολούθηση των διαδικασιών από ελεγκτικούς μηχανισμούς αλλά και πολίτες, και για να εξαλειφθεί η γραφειοκρατία και τα περιστατικά διαφθοράς.
7. Προστασία των ευρωπαϊκών θεσμών
Από φαινόμενα διαπλοκής και διαφθοράς: ξεκάθαροι κανόνες, ανεξάρτητος έλεγχος, απλοποίηση νομοθεσίας και διαδικασιών, ταχύτατη απονομή δικαιοσύνης.
8. Θέλουμε μια πιο δημοκρατική Ευρώπη
Καινοτομία της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ: ✨ Επιλογή του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εκτός των άλλων και με άμεση ηλεκτρονική ψηφοφορία από τους πολίτες.
9. Ουσιαστική ευρωπαϊκή ολοκλήρωση
Μακροπρόθεσμος στόχος και όραμά μας είναι μια ισχυρή, ανεξάρτητη ομοσπονδία κρατών, όχι μόνο με κοινό νόμισμα, αλλά και με κοινή Οικονομική Πολιτική, κοινή Εξωτερική Πολιτική και Ευρωστρατό, με μια αποτελεσματική διοίκηση από τα κράτη-μέλη.
10. Η ευρω-ομάδα της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ θα επιλέξει την Ευρω-ομάδα που θα συμμετάσχει όταν εκλεγεί στο Ευρωκοινοβούλιο. Aποκλείουμε όμως από τώρα την ένταξή μας στις ομάδες των Σοσιαλδημοκρατών, των Πρασίνων, της Αριστεράς, των Ακραίων-Εθνικιστών και των Κομμουνιστών.
Ανήκουμε στην Ευρώπη. Ιστορικά. Πολιτιστικά. Γεωγραφικά. Από το 1981 η Ελλάδα συμμετέχει ισότιμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στη μεγαλύτερη προσπάθεια ειρηνικής συνύπαρξης λαών με διαφορετικές ιστορικές καταβολές που έχει γίνει ποτέ στον κόσμο. Ακόμη και μετά από δύο καταστροφικούς παγκόσμιους πολέμους και τον πολύχρονο χωρισμό της ευρωπαϊκής ηπείρου από το "σιδηρούν παραπέτασμα", οι ευρωπαίοι πολίτες καταφέραμε να δημιουργήσουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση, βασισμένη στον κοινό μας Ευρωπαϊκό Πολιτισμό. Στη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ θεωρούμε ότι αυτή η ένωση δεν πρέπει να χαθεί, και έχουμε χρέος να την προστατέψουμε για τις επόμενες γενιές.
(Εθνική Επιτροπή, 2012-2024).
Αρχές της Ένωσης
Συμμετέχουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση που στηρίζεται στις αρχές της ελευθερίας, της δημοκρατίας και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των θεμελιωδών ελευθεριών, καθώς και του κράτους δικαίου. Στην Ένωση που επιθυμεί να πετύχει την ενίσχυση και τη σύγκλιση των οικονομιών των κρατών μελών και την λειτουργία μιας οικονομικής και νομισματικής ένωσης, η οποία συμπεριλαμβάνει ένα ενιαίο και σταθερό νόμισμα, το ευρώ. Στην Ένωση που έχει αποφασίσει να προωθήσει την οικονομική και κοινωνική πρόοδο των πολιτών της, λαμβάνοντας υπόψη την αρχή της αειφόρου ανάπτυξης και στα πλαίσια πολιτικών για την ολοκλήρωση της εσωτερικής αγοράς, την περιφερειακή συνοχή και την προστασία του περιβάλλοντος. Στην Ένωση που έχει θεσπίσει μια κοινή ιθαγένεια για όλους τους Ευρωπαίους πολίτες. Στην Ένωση που διευκολύνει την ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων, διαφυλάσσοντας ταυτόχρονα την ασφάλεια και την προστασία των πολιτών, με την εγκαθίδρυση ενός χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης. Και στην Ένωση που προσπαθεί να εφαρμόσει μια κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφαλείας, συμπεριλαμβανομένης και της προοδευτικής διαμόρφωσης μιας κοινής αμυντικής πολιτικής με στόχο την επίτευξη κοινής άμυνας, ενισχύοντας την ευρωπαϊκή ταυτότητα και ανεξαρτησία για την προαγωγή της ειρήνης, της ασφάλειας και της προόδου στην Ευρώπη και ανά την υφήλιο.
Η συμμετοχή ενός κράτους στην ΕΕ είναι εθελοντική, βασίζεται στη δημοκρατικά εκφρασμένη βούληση του οικείου ευρωπαϊκού λαού να αναλάβει τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα που είναι συνυφασμένα με την ιδιότητα του κράτους μέλους (επειδή η πολιτική βούληση μπορεί να αλλάξει στο μέλλον, η Συνθήκη της Λισαβόνας προβλέπει και την δυνατότητα αποχώρησης). Μεταξύ των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων συγκαταλέγεται και η συμμετοχή στη συνδιαμόρφωση της μελλοντικής πορείας της ΕΕ. Η συγκολλητική ουσία της ΕΕ είναι η αρχή του κράτους δικαίου, που επιβάλλει την εφαρμογή του ευρωπαϊκού δικαίου και την τήρηση των κανόνων του παιγνιδιού και των συμφωνιών από όλους, κράτη-μέλη, θεσμικά όργανα, επιχειρήσεις. Ο πολιτικός πολιτισμός της ΕΕ χαρακτηρίζεται από συνεχή διάλογο, σύνθεση, διαπραγμάτευση και συμβιβασμό σε όλους τους τομείς της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Τα στοιχεία αυτά – κράτος δικαίου και πολιτικός πολιτισμός - συμβάλλουν στη δημιουργία σχέσεων εμπιστοσύνης μεταξύ των κρατών και των λαών.
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ συντάσσεται πλήρως με τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης με στόχο μια πραγματικά ενωμένη Ευρώπη και την προστασία του Ευρωπαϊκού αλλά και του Ελληνικού Πολιτισμού.
Η Ελλάδα στην Ένωση
Η Ελλάδα συμπληρώνει 31 χρόνια από την ένταξή της στην ΕΟΚ/ΕΕ. Αν και το βιοτικό επίπεδο ανέβηκε αισθητά κατά την περίοδο αυτή, η σημερινή κρίση απεκάλυψε ότι η χώρα μας δεν εκμεταλλεύτηκε όσο θα μπορούσε τις δυνατότητες που της εξασφάλισε η συμμετοχή της στο μεγάλο αυτό ιστορικό εγχείρημα της μεταπολεμικής Ευρώπης για να επιτύχει μια σταθερή και βιώσιμη ευημερία. Η πορεία από την ένταξη της Ελλάδος το 1981 έως σήμερα σκιάστηκε από διάφορα γεγονότα. Η κακή μακροοικονομική διαχείριση οδήγησε σε τρεις ντε φάκτο χρεοκοπίες (1985, 1990, 2010) που συνοδεύτηκαν από κοινοτικά δάνεια και όρους τους οποίους οι ελληνικές αρχές δεν σεβάστηκαν. Η αξιοπιστία της χώρας έχει επομένως πληγεί. Είναι επείγον να αποκατασταθεί η σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ της Ελλάδος και των εταίρων της. Σε αυτό θα συνέβαλε η υπεύθυνη στάση των σημαντικότερων πολιτικών δυνάμεων σε καίρια θέματα όπως είναι η τήρηση των δεσμεύσεων και η εποικοδομητική συνεισφορά στον κοινό προβληματισμό.
Παρόλη την πρόοδο που επιτελέσθηκε σε υποδομές, η Ελλάδα λόγω των αδυναμιών και της διαφθοράς του πολιτικού συστήματος έχει χάσει σε ανταγωνιστικότητα και η παραγωγική της βάση έχει συρρικνωθεί. Σε διεθνείς συγκρίσεις η Ελλάδα καταλαμβάνει σταθερά τις χειρότερες θέσεις στην κατάταξη σε μια σειρά από δείκτες που αφορούν την επιχειρηματικότητα, τις επενδύσεις, την έρευνα και καινοτομία, την διαφθορά, την φοροδιαφυγή κλπ. Η ελλιπής εφαρμογή του ευρωπαϊκού δικαίου είναι σοβαρή ένδειξη ότι η ελληνική κοινωνία μετά από τρεις δεκαετίες συμμετοχής στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι δεν έχει κατορθώσει να προσαρμοσθεί σε ικανοποιητικό βαθμό.
Η Ελλάδα έχασε ήδη δύο μεγάλες ευκαιρίες. Έχασε την ευκαιρία της ένταξης όταν για λόγους ιδεολογικούς και άλλους δεν μπήκαν τα θεμέλια του εκσυγχρονισμού των οικονομικών δομών και επί πλέον αυξήθηκε σε υπερβολικό βαθμό ο δημόσιος τομέας με συνέπεια την διόγκωση του δημοσίου χρέους. Αλλά και η δεύτερη ευκαιρία της ένταξης στην ΟΝΕ πήγε χαμένη: η σημαντική μείωση των επιτοκίων δανεισμού δεν οδήγησε στην πραγματοποίηση επενδύσεων ώστε να ενισχυθεί ο παραγωγικός ιστός της χώρας αλλά αντιθέτως σε αύξηση των καταναλωτικών δαπανών τόσο του δημοσίου όσο και των ιδιωτών με αποτέλεσμα την εκτίναξη του εξωτερικού χρέους σε μη βιώσιμα πλέον επίπεδα.
Η Ελλάδα έχει ωφεληθεί πολλαπλά κατά την περίοδο από την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Εφαρμόζει υψηλού επιπέδου προδιαγραφές τις οποίες έχει συναποφασίσει σε πολυάριθμους τομείς. Στα τρόφιμα και τα άλλα προϊόντα που διακινούνται στην εσωτερική αγορά. Στην προστασία του περιβάλλοντος και των καταναλωτών. Στις κοινές προκλήσεις για την ασφάλεια στον τομέα της δημόσιας υγείας. Στις μεταφορές, την ενέργεια και τις τηλεπικοινωνίες. Έχει λάβει πακτωλούς ενισχύσεων για να αναδιαρθρώσει την γεωργία και την αλιεία της, για να κατασκευάσει χιλιάδες μικρά και μεγάλα έργα που συμβάλλουν στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας, στην βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων της και στην προστασία του περιβάλλοντος. Ακόμη και στις πιο απόμακρες γωνιές συναντάς τις πινακίδες με την ένδειξη «Αυτό το έργο συγχρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση» δίπλα στην ευρωπαϊκή σημαία. Και οι πολίτες έχουν ωφεληθεί πολλαπλά από την ελευθέρωση των αγορών στις τηλεπικοινωνίες και στις αεροπορικές μεταφορές. Από την ελεύθερη διακίνηση των προϊόντων στην εσωτερική αγορά. Από την κοινή εμπορική πολιτική. Και από τα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης για τα επικίνδυνα προϊόντα.
Δυστυχώς, οι αδυναμίες του ελληνικού πολιτικού συστήματος δεν επέτρεψαν στην Ελλάδα και στους πολίτες της να επωφεληθούν πλήρως από την συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η έλλειψη εθνικής αγροτικής πολιτικής εμπόδισε την ανάπτυξη της ποιοτικής γεωργίας και μετέτρεψε τις αγροτικές επιδοτήσεις της Ένωσης σε πολυτελή αυτοκίνητα, ή βίλλες, οδηγώντας τα ελληνικά προϊόντα στις χωματερές και τους αγρότες στην αεργία. Η διαφθορά στο κύκλωμα των δημόσιων έργων που χρηματοδοτήθηκαν πλουσιοπάροχα από τις Βρυξέλλες άφησε το εθνικό οδικό δίκτυο ημιτελές και τους ελληνικούς σιδηροδρόμους αναποτελεσματικούς και επικίνδυνους. Τα χρήματα του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου ελάχιστα χρησιμοποιήθηκαν για την μετεκπαίδευση ανέργων αφού κατέληξαν στις τσέπες των επιτήδειων. Και φυσικά, τα ευνοϊκά επιτόκια των δανείων σε ευρώ, οδήγησαν το κράτος αλλά και τους ιδιώτες στον εύκολο δανεισμό και στην διόγκωση του δημόσιου χρέους.
Η Δημιουργία, Ξανά! θεωρεί ότι ο θετικός απολογισμός της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα ήταν πολύ θετικότερος αν το ελληνικό πολιτικό σύστημα είχε ενεργήσει με σωφροσύνη, με γνώμονα το εθνικό συμφέρον και χωρίς να επιδιώκει βραχυπρόθεσμα κομματικά και εκλογικά οφέλη. Η Δημιουργία, Ξανά! πιστεύει ότι η συμμετοχή μας στην Ένωση μπορεί και πρέπει να μας βοηθήσει στις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα, οι περισσότερες από τις οποίες αποτελούν μέρος των συμβατικών μας υποχρεώσεων ως μέλη.
Σημειωτέον ότι η ίδια η μελλοντική πορεία της ΕΕ δεν είναι σαφώς προδιαγεγραμμένη. Αντίθετα, με αφορμή την κρίση αποκαλύφθηκε ότι πολλά φαινόμενα που είχαμε θεωρήσει ότι εμείς οι Ευρωπαίοι τα έχουμε αφήσει πίσω μας ξαναβγήκαν στην επιφάνεια, όπως π.χ. αρνητικά στερεότυπα για τους διαφόρους λαούς, δυσάρεστες ιστορικές μνήμες κλπ. Πρόκειται για μια επικίνδυνη εξέλιξη η οποία θα μπορούσε να δυναμιτίσει τα ίδια τα θεμέλια του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Οι ευρωπαϊκοί λαοί καλούνται να αντιδράσουν, όχι μόνο για να διασώσουν αυτά που έχουν επιτευχθεί τα τελευταία 60 χρόνια αλλά και για να προωθήσουν την περαιτέρω πορεία της ΕΕ από και για τις επόμενες γενιές. Η ΕΕ πρέπει να μετεξελιχθεί στο συνεχώς μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον προκειμένου να επιβιώσει, προς το συμφέρον των ευρωπαϊκών λαών.
Και η Ελλάδα; Η Ελλάδα έχει να αντιμετωπίσει την πρόκληση των εσωτερικών μεταρρυθμίσεων και ταυτόχρονα να συμμετάσχει στην διαμόρφωση της μεταλλασσόμενης ΕΕ . Αν και το εγχείρημα φαίνεται διπλά δύσκολο, είμαστε πεπεισμένοι ότι, αντίθετα, η ενεργός συμμετοχή στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι θα βοηθήσει την ελληνική κοινωνία να αντιμετωπίσει καλύτερα τις προκλήσεις που προέρχονται από την παγκοσμιοποίηση και τις τεχνολογικές και κοινωνικές αλλαγές. Αρκεί να δούμε την ΕΕ όχι παθητικά αλλά αντίθετα ως ένα πεδίο όπου η ελληνική κοινωνία και πολιτεία αναπτύσσει πρωτοβουλίες και δράσεις στο μέτρο των δυνατοτήτων της. Οι δυνατότητες ενός μεσαίου κράτους-μέλους δεν είναι απεριόριστες αλλά είναι πολύ περισσότερες από αυτές που η Ελλάδα αξιοποίησε στο παρελθόν. Αυτά που αποτέλεσαν τροχοπέδη στην ανάπτυξη της ελληνικής κοινωνίας στο παρελθόν, δηλαδή η νοοτροπία και οι συμπεριφορές της κλειστής κοινωνίας, η έλλειψη ανταγωνισμού στο οικονομικό και αξιοκρατίας στο κοινωνικό πεδίο, είναι τα ίδια που εμπόδισαν την Ελλάδα να παρακολουθήσει, πολύ δε περισσότερο να επηρεάσει τα τεκταινόμενα στον ευρωπαϊκό στίβο.
Ευθύνες της Ένωσης
Για τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη γενικότερα, μερίδιο της ευθύνης πρέπει να αναζητηθεί τόσο στις Συνθήκες που διέπουν την Ένωση όσο και στα θεσμικά όργανά της, δηλαδή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή που προτείνει τις νομοθετικές πράξεις και παρακολουθεί, ως θεματοφύλακας των Συνθηκών, την εφαρμογή τους, στο Συμβούλιο Υπουργών και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που θεσπίζουν από κοινού τις νομοθετικές πράξεις της Ένωσης. Είναι προφανές ότι μια Ευρώπη πολλών οικονομικών ταχυτήτων και δημοσιονομικών πολιτικών είναι ένα ασταθές οικοδόμημα – κάτι που η πρόσφατη κρίση απέδειξε πέρα από κάθε αμφιβολία. Πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρώπη θα είχαν σίγουρα αντιμετωπιστεί καλύτερα αν είχε προχωρήσει η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, δηλαδή η πορεία που έχει στόχο να καταστήσει την Ευρώπη μία ενιαία πολιτική και οικονομική οντότητα. Κι αν είχε αντιμετωπιστεί αποτελεσματικότερα στο επίπεδο των Συνθηκών το δημοκρατικό έλλειμμα που αποτελεί εγγενή αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Δημιουργία, Ξανά! θεωρεί ότι το εγχείρημα της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης δεν είναι εύκολο. Η Ευρώπη έχει εθνότητες με ισχυρή ταυτότητα, ιστορία, διαφορετική κουλτούρα, διαφορετικά χαρακτηριστικά και έντονες αντιστάσεις στην εκχώρηση αρμοδιοτήτων σε μία κεντρική κυβέρνηση. Όμως, κοινό νόμισμα χωρίς κοινή οικονομική πολιτική δεν μπορεί να υπάρχει. Προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει όλοι να εργαστούμε. Η παρούσα κρίση αντί να καθυστερεί τη νομοτελειακή πορεία προς την διοικητική και ουσιαστική οικονομική Ένωση θα έπρεπε να χρησιμεύσει ως εφαλτήριο προκειμένου η Ευρώπη να αποκτήσει το ταχύτερο ενιαία διοικητική δομή. Παράλληλα, για αντιμετωπιστεί το δημοκρατικό έλλειμμα που της Ένωσης απαραίτητη προϋπόθεση είναι η εκλογή του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με άμεση ψηφοφορία από τους πολίτες και η περαιτέρω ενίσχυση του ρόλου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Η Δημιουργία, Ξανά! και η Ελλάδα στην Ευρώπη
Το όραμα και οι αξίες της ΔΞ ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις μιας ισότιμης και αποδοτικής συμμετοχής της Ελλάδος στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Αξιοκρατία, ομαδικότητα, ακεραιότητα, ευθύνη, καινοτομία, ευθύτητα και επαγγελματισμός είναι αξίες που διέπουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και ταυτοχρόνως θα καθιστούσαν την Ελλάδα ένα πλήρως λειτουργικό και εποικοδομητικό μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας των κρατών και λαών, πράγμα που θα συνέβαλε στην ασφάλεια και ευημερία της χώρας μας. Εκτός του ότι ο ελληνικός πολιτισμός είναι μία από τις θεμελιώδεις συνιστώσες του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου πολιτισμού, η ελληνικότητα συνεισφέρει στο ιδεώδες της ΕΕ της « ενότητας στη διαφορετικότητα ».
Οι θέσεις της ΔΞ για την οικονομία και η δημιουργία προϋποθέσεων μιας δημιουργικής πορείας της ελληνικής κοινωνίας είναι πλήρως συμβατές με τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που προβλέπονται στο Μνημόνιο για την έξοδο της Ελλάδος από την κρίση αλλά κυρίως δίνουν προοπτική υγιούς αναπτυξιακής πορείας η οποία θα επιτρέψει στη χώρα να βγει από τον φαύλο κύκλο των ελλειμμάτων και του δημοσίου χρέους, του φαύλου κύκλου της λιτότητας και της ύφεσης. Οι θέσεις της ΔΞ για την λειτουργία του πολιτικού συστήματος, για την παιδεία κλπ. είναι απαραίτητες για την θετική πορεία της χώρας.
Τι χρειάζεται να γίνει; Χωρίς να υπεισέλθουμε σε επί μέρους τομείς πολιτικής, κατ ελάχιστον προτείνονται τρεις άξονες οριζόντιας εφαρμογής.
Πρώτον, να δημιουργηθεί επί τέλους μια ευρωπαϊκού επιπέδου και νοοτροπίας δημόσια διοίκηση, με επαγγελματισμό και απουσία κομματικής παρέμβασης - στην υπηρεσία του πολίτη και του εθνικού συμφέροντος. Στηριζόμενη σε αυτή τη δημόσια διοίκηση η ελληνική εκπροσώπηση στα θεσμικά όργανα της ΕΕ θα κάνει σοβαρή διαπραγμάτευση στις Βρυξέλλες κατά τη χάραξη ευρωπαϊκών πολιτικών με διεκδίκηση των ιδιαιτέρων ελληνικών συμφερόντων στο πλαίσιο του γενικότερου ευρωπαϊκού συμφέροντος.
Δεύτερον, απαιτείται στο εξής συνεπής εφαρμογή του ευρωπαϊκού δικαίου καθώς και συστηματική προσπάθεια να μειωθεί η υστέρηση της Ελλάδος στον τομέα αυτό.
Τρίτον, η ευρωπαϊκή πολιτική δεν αποτελεί πλέον τμήμα της εξωτερικής πολιτικής των κρατών-μελών αλλά αντιθέτως είναι αναπόσπαστο μέρος της εσωτερικής πολιτικής σε όλα τα πεδία. Επομένως η διαμόρφωση πολιτικής σε ευρωπαϊκό επίπεδο πρέπει να αποτελεί συνεχές μέλημα του ελληνικού κοινοβουλίου και των κομμάτων που εκπροσωπούνται σε αυτό καθώς επίσης όλων των παραγόντων της κοινωνίας των πολιτών.
Ευρώ και Μνημόνιο
(ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ 2013).
Η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και η κρίση δημοσίου χρέους στην Ελλάδα και άλλες χώρες έδειξαν καθαρά τις ελλείψεις στον σχεδιασμό της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης. Υπό την πίεση των αγορών και με τις εγγενείς αδυναμίες του ευρωπαϊκού συστήματος και τους αργούς - για τα μέτρα των αγορών - ρυθμούς της ΕΕ έχουν πλέον δρομολογηθεί οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις (συντονισμός οικονομικής πολιτικής, μηχανισμός στήριξης κλπ.) ώστε να ενισχυθεί η διακυβέρνηση της ΟΝΕ. Επί πλέον η ΕΕ πρέπει να πρωτοστατήσει στην προσπάθεια για την παγκόσμια ρύθμιση των χρηματοπιστωτικών αγορών.
Η Ελλάδα στηρίχτηκε από τους εταίρους ώστε να αποφευχθεί η πτώχευση και η απειλούμενη αποχώρηση από την ΟΝΕ η οποία συνιστά τον λεγόμενο σκληρό πυρήνα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Πολλοί βλέπουν την δανειακή στήριξη με τους όρους που την συνοδεύουν (Μνημόνιο Ι και ΙΙ) και τη μακρά περίοδο προσαρμογής που θα ακολουθήσει ως αρνητική εξέλιξη. Πέρα από το κοινωνικό κόστος που μια τέτοια επίπονη διαδικασία απαιτεί πρέπει να τονισθεί και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Κάθε κρίση (μπορεί να) είναι ταυτόχρονα και μια ευκαιρία για να γίνουν επί τέλους οι υπερώριμες διαρθρωτικές αλλαγές οι οποίες θα επιτρέψουν στη χώρα μας να εξέλθει από την κρίση ανανεωμένη και ενισχυμένη για να αντιμετωπίσει τις νέες προκλήσεις του μέλλοντος. Με κανένα τρόπο δεν θα πρέπει να χαθεί και αυτή η τρίτη ευκαιρία στις σχέσεις Ελλάδος - ΕΕ.
Τα τελευταία 2-3 χρόνια οι σχέσεις με τους εταίρους έχουν επισκιασθεί από τον δανεισμό και το Μνημόνιο οικονομικής πολιτικής που έχει συνομολογηθεί μεταξύ Ελλάδος και τρόικας. Η διάκριση μεταξύ μνημονιακής και αντιμνημονιακής στάσης είναι παραπλανητική και συσκοτίζει τον δημόσιο διάλογο για τα πραγματικά προβλήματα και τον τρόπο επίλυσής τους. Αυτή η απλουστευτική διχοτομία που επικράτησε προεκλογικά δυσχεραίνει την έξοδο από την κρίση. Πρώτον, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι το Μνημόνιο είναι όρος των δανειστών των οποίων κύρια επιδίωξη είναι να πάρουν τα χρήματά τους πίσω. Δεύτερον, το Μνημόνιο περιλαμβάνει σειρά μεταρρυθμίσεων (άνοιγμα αγορών και επαγγελμάτων, περισσότερος ανταγωνισμός, βελτίωση της δημόσιας διοίκησης, του κρατικού μηχανισμού, της λειτουργίας της δικαιοσύνης) που πρέπει να είχαν γίνει ούτως ή άλλως, είτε το επέβαλαν οι δανειστές είτε όχι, γιατί είναι προς το συμφέρον της ελληνικής κοινωνίας. Τρίτον, το Μνημόνιο δεν εφαρμόσθηκε ως προς το σκέλος των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, δηλαδή η συνταγή δεν εκτελέσθηκε όπως έπρεπε και όπως είχε συμφωνηθεί με συνέπεια την βαθειά ύφεση και την αύξηση της ανεργίας.
Οι προβλέψεις του Μνημονίου δεν είναι θέσφατο και η εξειδίκευση επί μέρους μέτρων μπορεί να διαμορφώσει ένα καλύτερο μείγμα πολιτικής ώστε να εξασφαλισθεί η βιώσιμη συμμετοχή της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Αλλά υπό τις παρούσες συνθήκες το Μνημόνιο είναι το μόνο συνεκτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, αρκεί να εφαρμοσθεί ορθά. Θα ήταν προφανώς προτιμότερο να είχε εκπονηθεί ένα εθνικό σχέδιο από τις ελληνικές πνευματικές και πολιτικές δυνάμεις, να είχε συζητηθεί και υιοθετηθεί από την ελληνική κοινωνία κατά πλειοψηφία αντί να έχει επιβληθεί από τους δανειστές. Το γεγονός ότι δεν συνέβη οφείλεται στην έλλειψη ορθολογισμού στη χάραξη πολιτικής, στην έλλειψη διαλόγου και ικανότητος σύνθεσης καθώς και στη μη συνεπή εφαρμογή των όσων κατά καιρούς εξαγγέλλονται.