Η φορολογία που θα μας οδηγήσει γρήγορα, στην πραγματική ανάπτυξη

  • Απλός και σταθερός φορολογικός νόμος
  • Flat Tax : ενιαίος φορολογικός συντελεστής 15% σε φυσικά και νομικά πρόσωπα
  • Όλα τα έξοδα αναγνωρίζονται και εκπίπτουν από το φορολογητέο
  • ΦΠΑ 15% και 9% στα είδη πρώτης ανάγκης
  • Κανένας φόρος σε ανύπαρκτο εισόδημα
  • Καταργούνται: ΕΝΦΙΑ, τεκμαρτά εισοδήματα, εισφορά αλληλεγγύης, τέλος επιτηδεύματος, φόροι πολυτελείας, φόροι υπέρ τρίτων και όλα τα συντεχνιακά προνόμια που στρεβλώνουν την παραγωγική οικονομία

Οι θέσεις μας για την Οικονομία επιβεβαιώνονται συνεχώς από το 2012

Από την ίδρυσή της το 2012, ένας από τους κύριους πυλώνες θέσεων της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ είναι η Οικονομία και η Ανάπτυξη. Όμως εδώ και 12 χρόνια, ακόμη και μετά από την παρ' ολίγο χρεοκοπία της χώρας και την ακόλουθη οικονομική και κοινωνική κρίση, αποδείχθηκε ότι το πολιτικό σύστημα δεν έμαθε απολύτως τίποτα: συνεχίζει να εφαρμόζει εκείνες τις μεθόδους που μας οδήγησαν στην κατάπτωση: κρατισμό, υπερφορολόγηση (και πολιτών, και επιχειρήσεων), διόγκωση του κράτους, αύξηση του δανεισμού, αναξιοκρατία, γραφειοκρατία (αν και ψηφιοποιημένη), εμπόδια στην επιχειρηματικότητα, σοσιαλιστικές πρακτικές.

Σ' αυτό το πλαίσιο, οι θέσεις της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ παραμένουν (δυστυχώς) διαχρονικά επίκαιρες, έχουν επιβεβαιωθεί επανειλημμένα και αποτελούν την μοναδική ευκαιρία που έχουμε οι Έλληνες να φέρουμε τη χώρα μας σε τροχιά ανάπτυξης, ώστε να γνωρίσουμε κάποτε κι εμείς, την ευημερία που γνωρίζουν οι πολίτες άλλων ανεπτυγμένων χωρών.

(Εθνική Επιτροπή, 2012-2024)

Το όραμα της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ για μια Ελλάδα που οι πολίτες της θα ευημερούν

Το σχέδιο και οι θέσεις της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ για την Οικονομία βασίζονται σε πρακτικές που έχουν ήδη εφαρμοστεί και εφαρμόζονται από ανεπτυγμένες χώρες σε όλο τον κόσμο. Δεν ανακαλύψαμε τον τροχό. Είμαστε απλώς επαγγελματίες που γνωρίζουν πως λειτουργεί μια παραγωγική οικονομία, πως προκύπτει η ανάπτυξη και ποιές προϋποθέσεις χρειάζεται ο πολίτης -η παραγωγική μονάδα της οικονομίας μιας χώρας- ώστε να δημιουργήσει ανάπτυξη.

Οι ιστορικές παρεμβάσεις του Θάνου Τζήμερου για την Οικονομία

Ακολουθούν μερικές από τις 100ντάδες διαχρονικές, ιστορικές παρεμβάσεις και εκκλήσεις του πρώην Προέδρου Θάνου Τζήμερου (ο μέχρι το 2023 επικεφαλής της Επιτροπής Οικονομίας της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ), στις οποίες παρουσιάζει τις λύσεις της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ για όλα τα θέματα της Οικονομίας στην Ελλάδα. Ιδιαίτερα οι παρεμβάσεις στην περίοδο της κρίσης, αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά τη συνέπεια των θέσεών μας αλλά και την ανικανότητα του πολιτικού συστήματος να διοικήσει τη χώρα με κριτήριο την ευημερία των πολιτών.

Η Οικονομία είναι και Ψυχολογία

Η Οικονομία δεν είναι, μόνο, αριθμοί. Είναι άνθρωποι. Είναι ψυχολογία. Πολλές φορές είναι αυτοεπιβεβαιούμενη προφητεία: αν οι άνθρωποι πιστέψουν ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα, θα κινηθούν περισσότερο, θα ξοδέψουν περισσότερο, θα επενδύσουν περισσότερο και, ναι, τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Αν πιστέψουν ότι οι Τράπεζες θα καταρρεύσουν, θα τρέξουν όλοι να αποσύρουν τις καταθέσεις τους και, ναι, θα καταρρεύσουν.

Σήμερα το μέγα ζητούμενο είναι η ανάπτυξη. Όμως, ανάπτυξη με ένα αδηφάγο, δυσκίνητο και αναποτελεσματικό κράτος αποκλείεται να υπάρξει. Ποιος επενδυτής – Έλληνας ή ξένος - θα πετάξει την περιουσία του στη μαύρη τρύπα της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας; Ενώ οι ανευθυνοϋπεύθυνοι του Υπουργείου Ανάπτυξης κάνουν ταξίδια προσέλκυσης επενδυτών, σπαταλώντας το υστέρημα του Έλληνα σε έξοδα μετακίνησης και διαμονής μια ολόκληρης κουστωδίας «υπηρεσιακών παραγόντων», σε ακριβά ξενοδοχεία, ενώ συμμετέχουν σε διεθνείς εκθέσεις με τεράστια περίπτερα και με πολυτελή έντυπα, την ίδια στιγμή στα συρτάρια των Υπουργείων αραχνιάζουν επί χρόνια επενδυτικές προτάσεις δεκάδων δις, γιατί οι «αρμόδιοι» βαριούνται ή δεν ξέρουν πώς να τις προχωρήσουν ή απλώς περιμένουν τη μίζα τους. Οι επενδύσεις όμως δεν έρχονται με παρακαλητά. Έρχονται μόνες τους! Αρκεί να διαπιστώσουν ότι υπάρχει ευνοϊκό κλίμα, φιλικό περιβάλλον, σταθερότητα και προοπτική κερδοφορίας.

Σκληρές Αλήθειες

Πριν, επομένως, μιλήσουμε για την επανεκκίνηση της οικονομίας, καλό είναι να «επανεκκινήσουμε» την κοινή λογική, λαμβάνοντας υπόψη τα εξής:

  • Το ουσιαστικό πρόβλημά μας δεν είναι το χρέος, αλλά ο μηχανισμός που το δημιουργεί. Ακόμα και ολόκληρο να μας το διέγραφαν, το παρασιτικό πολιτικό προσωπικό με τους πελάτες του (του Δημόσιου και του Ιδιωτικού τομέα) θα το ξαναδημιουργούσαν σε χρόνο dt.

  • Η ευημερία μας ήταν «πλαστή». Όλοι μας – μηδενός εξαιρουμένου – ακόμα κι αν δουλεύαμε και πολύ και σκληρά, είχαμε αμοιβές και μισθούς που ήταν μεγαλύτερα από αυτό που παράγαμε. Βεβαίως, το συνεργείο που έχτιζε το εξοχικό του διαπλεκόμενου ή του διεφθαρμένου δεν συμμετείχε στην απάτη. Όμως, εμμέσως, ωφελήθηκε από αυτή. Το χρήμα που έρεε άφθονο και προέρχονταν από δανεικά – διαχύθηκε στις τσέπες όλων.

  • Σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται στην 30η θέση από πλευράς επιπέδου τιμών και αμοιβών και στην 90η (πίσω από FYROM, Boυλγαρία, Μποτσουάνα...) από πλευράς ανταγωνιστικότητας. Τέτοιο εύρος δεν έχει καμία χώρα στον κόσμο! Θα «ξαναβγούμε μπροστά» όταν αυτά τα δύο μεγέθη εξισωθούν. Είναι εγκληματικό να εξισωθούν μόνο προς τα κάτω! Μπορούμε να αντέξουμε μια σχετικά μικρή υποχώρηση τιμών και αμοιβών ανεβάζοντας ταυτόχρονα την παραγωγικότητα. Το αντίθετο θα σήμαινε πλήρη κατάρρευση – ανατροπή κάθε οικονομικού προγραμματισμού των νοικοκυριών – απόλυτη ένδεια και ανθρώπινες απώλειες. Ναι, νεκρούς, από πείνα, από παγωνιά, ή από μάχες για τα αποφάγια πάνω από έναν κάδο απορριμμάτων.

  • Υπάρχουν δύο σενάρια από δω και μπρος: το δύσκολο και το εφιαλτικό. Τρίτο δεν υπάρχει. Το εφιαλτικό είναι η χρεοκοπία, ή έξοδος από το ευρώ και η επιστροφή στον πληθωρισμό (και την πείνα) της κατοχής. Το δύσκολο είναι να πάρει ξανά μπροστά η παραγωγική μηχανή της χώρας και να αποκτήσει εξαγωγικό προσανατολισμό. Για να το πετύχουμε χρειαζόμαστε μεταρρυθμίσεις σε όλα τα επίπεδα, ώστε η δημιουργικότητα των Ελλήνων να απελευθερωθεί από τα βαρίδια του κρατισμού και της συνεπακόλουθης διαφθοράς.

Τι σημαίνει Ελεύθερη Οικονομία;

Υποστηρίζουμε την ελεύθερη οικονομία της παραγωγής, που διασφαλίζει και προάγει την υγιή επιχειρηματικότητα του Ιδιωτικού Τομέα σαν τον κύριο πυλώνα ανάπτυξης της χώρας, στο πλαίσιο ενός σύγχρονου και ευνομούμενου ευρωπαϊκού κράτους.  Δημιουργούμε νέο ορθολογικό, αναπτυξιακό μοντέλο λειτουργίας της οικονομίας.

Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι με τον όρο «ελεύθερη οικονομία» δεν εννοούμε την ασύδοτη κερδοσκοπική συμπεριφορά, που από το 1990 και ύστερα μετέτρεψε την παγκόσμια οικονομία σε ένα τεράστιο καζίνο. Σε παγκόσμιο επίπεδο, πιστεύουμε ότι πρέπει το συντομότερο δυνατόν να τεθούν νέοι ρυθμιστικοί κανόνες, ώστε η παρασιτική οικονομία των τοξικών παραγώγων να μην στραγγαλίσει εντελώς την οικονομία της παραγωγής (η οποία ήδη εμφανίζει έντονα δείγματα ασφυξίας).

Το ζητούμενο είναι ένα μετακαπιταλιστικό μοντέλο που να βάζει νέους όρους στο οικονομικό «παιχνίδι». Όμως, καθώς η οικονομία είναι πλέον παγκοσμιοποιημένη, αυτοί θα πρέπει να τεθούν και να ισχύουν σε παγκόσμιο επίπεδο, κάτι που δεν είναι μόνο οικονομικό πρόβλημα - είναι κυρίως πολιτικό.

Ως ελεύθερη οικονομία ορίζουμε την οικονομία χωρίς τις στρεβλώσεις που προέρχονται από συντεχνιακά προνόμια που αποκτήθηκαν μέσω πολιτικών μηχανισμών. Το κράτος είναι ο εγγυητής της εφαρμογής των κανόνων. Δεν είναι επιχειρηματίας. Δεν είναι «συνεταίρος». Δεν είναι, πολύ περισσότερο, αντίπαλος του ιδιώτη. Η σχέση κράτους - ιδιωτικής οικονομίας μπορεί να παραλληλιστεί με το back office και το front office μιας εταιρείας. Οι μεν βοηθούν τους δε ώστε να έχουν όσο δυνατόν περισσότερες πωλήσεις διότι από αυτές πληρώνονται όλοι. Μπορούμε να φανταστούμε το τμήμα marketing μιας εταιρείας να ζητάει μίζα από τους πωλητές για να τους δώσει τα έντυπα προώθησης των προϊόντων της;

Πότε έρχεται η Ανάπτυξη σε μια χώρα;

Η ανάπτυξη θα ξεκινήσει αμέσως, αν γίνουν ταυτόχρονα τα εξής πράγματα:

  1. Νέος, αλλά μόνιμος για τα επόμενα 10 τουλάχιστον χρόνια, φορολογικός νόμος 30 το πολύ σελίδων με ενιαίο φορολογικό συντελεστή 12% σε φυσικά και νομικά πρόσωπα, ανταγωνιστικό των γειτόνων μας (Κύπρου, Βουλγαρίας, Τουρκίας). Να μην ξεχνάμε ότι σε όλη την ιστορία του ανθρώπου ο λογικός φόρος είναι το 10% των εισοδημάτων (η δεκάτη). Αυξάνονταν μόνο σε ταραγμένες ή διεφθαρμένες περιόδους διακυβέρνησης.  Διότι και ο «μεγαλογιατρός» που είναι κατά τεκμήριο πολύ καλός επιστήμονας, που αφιερώνει παρά πολύ χρόνο στην επιμόρφωσή του, που μπορεί να χειρουργεί ώρες ολόκληρες, και από μια κίνησή του να κρέμεται η ζωή ενός ανθρώπου, δεν είναι σωστό να έχει συντελεστή 45% και συνεταίρο το «κράτος» εσαεί. Η φοροδοτική υποχρέωση ενός φυσικού προσώπου πρέπει να συνδυάζεται και με τη λογική της προώθησης της εργασίας. Σήμερα, οι κλιμακούμενοι συντελεστές από ένα σημείο και ύστερα ή αποτελούν τροχοπέδη για εργασία ή υλικό για φοροτεχνικούς. Ο λαϊκισμός που στοχοποιεί γενικά τους «πλούσιους» έχει κατά νου τον διεφθαρμένο νεόπλουτο που εκμεταλλεύεται τις «γνωριμίες» του και όχι τον επιχειρηματία ή τον επιστήμονα που με ιδέες, γνώσεις, ικανότητες και άπειρες ώρες εργασίας «πρόκοψε». Αυτοί όμως είναι που οδηγούν την ανάπτυξη σε μια χώρα, αυτοί παράγουν πλούτο και θέσεις εργασίας.

  2. Πληροφορική σε όλη τη δημόσια διοίκηση, για διαγραφή «με μία κίνηση» της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς συγχρόνως, καθώς ο πολίτης δεν θα έρχεται σε προσωπική επαφή με τον υπάλληλο – όλα θα γίνονται με υποβολή στοιχείων ηλεκτρονικά.

  3. Αποχώρηση του κράτους από το σύνολο των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του, με ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ. Ανάθεση εργασιών (π.χ. καθαριότητα) σε εξωτερικά συνεργεία μη κρατικών υπαλλήλων.

  4. Δρακόντειες ποινές για τη φοροδιαφυγή - θα γίνει ποινικό αδίκημα κατά το αμερικανικό πρότυπο. Επίσης: παγίδευση των υπόπτων – ασυλία σε όποιον καταγγείλει χρηματισμό κρατικού λειτουργού.

    Το να πιάσεις τον φοροφυγά ελεύθερο επαγγελματία και τον επίορκο εφοριακό είναι πάρα πολύ απλό: α) δίνεις ασυλία στον καταγγέλοντα β) επιτρέπεις την κρυφή ηχογράφηση/βιντεοσκόπηση της συνομιλίας. Αν περιμένω έλεγχο και ξέρω ότι το ΣΔΟΕ θα με εκβιάσει για να «τα πάρει», φροντίζω να έχω στην τσέπη του πουκάμισου ένα στυλό – μικρόφωνο. Σήμερα ο νόμος δεν αναγνωρίζει κανένα τέτοιο στοιχείο! Όχι μόνο δεν το αποδέχεται ως αποδεικτικό ενώπιον δικαστηρίου αλλά τιμωρεί το θύμα του εκβιασμού με πρόστιμο έως 200.000 ευρώ και φυλάκιση έως 10 χρόνια! γ) Επίσης, στέλνεις “mystery shoppers” (δηλαδή ελεγκτές που παριστάνουν τους πελάτες) σε γιατρούς, δικηγόρους, υδραυλικούς, ηλεκτρολόγους κ.λπ. Δεν θα είναι εφοριακοί. Μπορεί να είναι π.χ. ηθοποιοί με ειδική σύμβαση. Σε περίπτωση που ο γιατρός, δικηγόρος κ.λ.π δεν εκδώσει απόδειξη με το πλήρες ποσό, συλλαμβάνεται επί τόπου και του αφαιρείται η άδεια.

  5. Πλήρης διαφάνεια σε κάθε ευρώ που ξοδεύει το Δημόσιο. Ανάρτηση στο διαδίκτυο κάθε εξόδου, κάθε δημόσιου φορέα σε real – time. (Κάθε φορά που καταχωρίζεται ένα παραστατικό – ανεβαίνει και στο διαδίκτυο.)

Φόροι: ποιός κλέβει ποιόν;

Μέχρι σήμερα, η φοροδιαφυγή διέθετε ηθικό άλλοθι: την ανηθικότητα του κράτους. Όσοι πληρώνουν φόρο το κάνουν επειδή δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, καθώς ξέρουν ότι τα χρήματά τους δεν πηγαίνουν στο «κοινό καλό», αλλά στις τσέπες των παρατρεχάμενων του συστήματος και στην σίτιση των κομματικών (διορισμένων) στρατών. Ούτως ή άλλως το επίπεδο φορολογίας είναι ληστρικό και οι διατάξεις τόσο απροκάλυπτα παράλογες που σε άλλες εποχές θα ήταν αρκετές για να ξεσπάσει επανάσταση. Όσοι κρύβουν εισοδήματα ή δεν πληρώνουν καθόλου, αυτή την ανηθικότητα επικαλούνται. Μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να δημιουργηθούν σχέσεις εμπιστοσύνης: το κράτος να αποδείξει ότι σέβεται τον ιδρώτα των πολιτών, καθιερώνοντας χαμηλούς συντελεστές και αποδεικνύοντας ότι διαχειρίζεται υπεύθυνα τα φορολογικά έσοδα. Είναι δυνατόν ο ΦΠΑ στις υπηρεσίες να είναι 23% και να περιμένει το κράτος ότι ο ιδιώτης αντί να δώσει, για παράδειγμα, 100 ευρώ στον ηλεκτρολόγο θα δεχθεί να πληρώσει 123, για να φορολογηθεί και ο ίδιος και ο ηλεκτρολόγος, όταν ξέρουν και οι δύο πού θα καταλήξουν τα χρήματά τους; Είναι δυνατόν δύο ιδιώτες να συμφωνήσουν να χάσουν και οι δύο για να ενισχύσουν ένα διεφθαρμένο σύστημα; Υπάρχει λογικός άνθρωπος που να το πιστεύει σοβαρά αυτό;

Εάν δεν τιμωρηθούν οι επίορκοι κρατικοί λειτουργοί, το κράτος δεν έχει το ηθικό δικαίωμα να τιμωρήσει τον πολίτη που φοροδιαφεύγει. Σε καμία περίπτωση δεν εγκωμιάζουμε τη φοροδιαφυγή. Αλλά, και εδώ, χρησιμοποιούμε ξανά τη γλώσσα της λογικής, δείχνοντας από πού ξεκινάει η ανομία. Ναι, θα κυνηγήσουμε αλύπητα τους φοροφυγάδες, αφού καθιερώσουμε ένα δίκαιο, αξιόπιστο και διαφανές φορολογικό καθεστώς και, ταυτόχρονα, κυνηγήσουμε αλύπητα τους κομματικούς ληστές των δημόσιων ταμείων (δηλαδή του υστερήματος των συνεπών φορολογουμένων).

Επί μέρους μέτρα

- Ο κρατικός προϋπολογισμός γίνεται, με συνταγματική δέσμευση, πλεονασματικός. Θα προβλέπει 1% ΑΕΠ αποθεματικά που θα πηγαίνουν σε ειδικό ταμείο για αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών (σεισμοί, πυρκαγιές κ.λ.π.).

- Άμεσοι φόροι επιβάλλονται μόνο επί εισοδημάτων. Καταργούνται όλοι οι φόροι που βαραίνουν την ακίνητη περιουσία και αντικαθίστανται με έναν, που θα αποδίδεται στους Δήμους και ο οποίος θα είναι μόνιμος με συνταγματική δέσμευση. Ο μόνος «λογικός» φόρος ακίνητης περιουσίας, είναι ο φόρος υπεραξίας. Αν δηλαδή αγοράσεις ένα σπίτι και μετά από κάποιο διάστημα το πουλήσεις σε μεγαλύτερη τιμή (που μπορεί να οφείλεται στό ότι, εκεί κοντά, έγινε ένα πάρκο, μια στάση του μετρό, ένας πεζόδρομος) πληρώνεις φόρο υπεραξίας που προκύπτει από την διαφορά της τιμής πώλησης μείον την τιμή αγοράς.

- Για τα στεγαστικά δάνεια που δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν, δίδεται τριετής περίοδος χάριτος μέχρι να ανακάμψει η οικονομία, και μετατρέπονται με χαμηλό επιτόκιο και μικρή μηνιαία καταβολή σε μακροχρόνια δάνεια με περίοδο που ενδεχομένως να ξεπερνάει το προσδόκιμο ζωής των δανειοληπτών. Άρα, μέρος του δανείου μεταβιβάζεται στους κληρονόμους. Γιατί να μην πληρώσει ένα μέρος της αξίας του σπιτιού που κληρονόμησε και στο οποίο έζησε πολλά χρόνια, το παιδί του δανειολήπτη; Άλλωστε η μηνιαία καταβολή θα συνεχίσει να είναι μικρή. Τίποτε δεν διαγράφεται. Διαγραφή σημαίνει ότι το κόστος θα το πληρώσει κάποιος άλλος (π.χ. ο μικρομέτοχος της Τράπεζας, ο νέος επιχειρηματίας που δεν θα μπορεί να δανειοδοτηθεί λόγω κεφαλαιακής ανεπάρκειας, τα ασφαλιστικά ταμεία κ.λπ.). Θεωρούμε ότι η «φούσκα» της προηγούμενης δεκαετίας (τουλάχιστον) οδήγησε τις Τράπεζες σε άφρονα και ριψοκίνδυνη συμπεριφορά καθώς χορηγούσαν δάνεια σε αφερέγγυους δανειολήπτες. Όμως κανένας δεν έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο κανενός για να τον αναγκάσει να πάρει δάνειο. Οι Τράπεζες θα πληρώσουν στον βαθμό που τους αναλογεί την μη τήρηση στοιχειωδών κανόνων εξασφάλισης των δανείων τους, όμως η νομοθετική «ρύθμιση» Κατσέλη που δίνει τη δυνατότητα σε ειρηνοδίκες να διαγράφουν χρέη εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ με μια μονοκονδυλιά, δηλαδή να τα μεταφέρουν σε άλλους «αθώους» πολίτες, επειδή απλώς ο δανειολήπτης (ισχυρίζεται ότι) δεν έχει να πληρώσει, είναι παράλογη, αντιαναπτυξιακή και ανήθικη. Πολλοί Έλληνες ήταν, στην ιδιωτική οικονομική τους συμπεριφορά, «μικρογραφίες» της Ελλάδας: κατανάλωση, σπατάλες, πολυτέλειες, διασκέδαση, πολύ πέρα από τις δυνατότητές τους. Ένα οικογενειακό χρέος π.χ. 300.000 ευρώ δεν εκτινάχθηκε δια μαγείας σε αυτά τα ύψη, ούτε όλα τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά αντιμετώπισαν έκτακτα προβλήματα υγείας. Τα περισσότερα χρέη οφείλονται σε κακή διαχείριση. Αυτοί τώρα επιβραβεύονται. Όσοι φέρθηκαν «νοικοκυρεμένα» και δεν άπλωσαν τα πόδια τους «πέρα από τα σκεπάσματα», αποταμιεύοντας ή επενδύοντας π.χ. σε μετοχές τραπεζών καλούνται να πληρώσουν τα «σπασμένα». Δεν είναι σωστό.

Ανθρωπισμός και Οικονομική Πολιτική

Στην «μπλοκαρισμένη» μας οικονομία όλοι έχουν ένα ποσοστό δίκιου υποστηρίζοντας τις θέσεις τους. Ναι, αλλά η οικονομία δεν είναι δικαστήριο. Σκοπός της δεν είναι να εκδώσει αποφάσεις, αλλά να δημιουργήσει συνθήκες ανάπτυξης. Αν λοιπόν ένα ζευγάρι δημοσίων υπαλλήλων προγραμμάτισε τη ζωή του σύμφωνα με τα έσοδα που είχαν και την αντίληψη περί μονιμότητας, έχει κάθε δίκιο να μέμφεται το κράτος διότι τους εξαπάτησε, αυτό το δίκιο όμως δεν δημιουργεί χρήματα για να πληρωθούν στο τέλος του μήνα.

Οι προτάσεις για περιορισμό του κράτους δεν έχουν στόχο την «τιμωρία» των δημοσίων υπαλλήλων, άλλωστε υπάρχουν πολλοί υπάλληλοι εξαιρετικής ποιότητας ανάμεσά τους. Υπαγορεύονται από τον απλό κανόνα που λεει ότι δεν μπορείς να ξοδεύεις εσαεί περισσότερα από αυτά που βγάζεις. Η απάντηση επομένως στο ερώτημα «θα απολύσετε δημόσιους υπάλλήλους;» είναι ότι αυτό θα συμβεί, πολύ σύντομα, έτσι κι αλλιώς. Είτε μέσω του μνημονίου, είτε μετά την χρεοκοπία, το κράτος θα αναγκαστεί να ζήσει με αυτά που εισπράττει. Τόσο απλά. Αυτό σημαίνει ότι ΔΕΝ έχει χρήματα να πληρώσει ούτε τους μισθούς των υπαλλήλων του. Τι είναι καλύτερα: να χάσεις τη δουλειά σου σε μια οικονομία που αναπτύσσεται και δημιουργεί ευκαιρίες για νέα επαγγελματική πορεία ή να τη χάσεις σε μια χώρα που βουλιάζει στην ύφεση και την ανεργία;

Το απίστευτο είναι ότι όλοι συμφωνούν πως εδώ μας οδήγησε το πελατειακό κράτος, δηλαδή οι άνευ λόγου αθρόες προσλήψεις κομματικών φίλων, αλλά ταυτόχρονα, οι λαϊκιστές – κρατιστές δεν δέχονται ότι όσοι προσελήφθησαν με αυτόν τον τρόπο πρέπει να απολυθούν. Σαν τον κλέφτη που αναγνωρίζει την κλοπή αλλά ζητάει να κρατήσει τα κλοπιμαία!

Πυλώνες Ανάπτυξης

Η αλλαγή του οικονομικού μας μοντέλου από (υπερ)καταναλωτικό σε παραγωγικό δεν περιλαμβάνει μόνο τους υπαλλήλους του Δημοσίου. Παραγωγικότητα σημαίνει ότι 500.000 τουλάχιστον Έλληνες θα αλλάξουν επάγγελμα, εγκαταλείποντας, τις κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, τις μη εμπορεύσιμες υπηρεσίες, τις μη ανταγωνιστικές ή τις επιχειρήσεις σε υπερκορεσμένους τομείς (π.χ. καταστήματα ρούχων, φαρμακεία) αλλά και πολλές θέσεις εργασίας στους τομείς που ανθούν σε περίοδο «φούσκας»: ΜΜΕ, lifestyle, είδη πολυτελείας, σύμβουλοι, διαφημιστές, κ.λπ.

Ναι, θα υπάρξει μια δύσκολη περίοδος προσαρμογής. Αλλά θα είναι σύντομη. Όταν το κράτος απαλλαγμένο από το τεράστιο μισθολογικό κόστος δημιουργήσει το πρώτο πρωτογενές πλεόνασμα, τα spreads θα πέσουν κατακόρυφα. Αν αυτό συνδυαστεί και με αλλαγή στο υπάρχον φορολογικό και νομοθετικό πλαίσιο οι επενδύσεις θα έρθουν μαζικά.

Στηρίζουμε και προωθούμε κυρίως με επιπρόσθετα φορολογικά και αναπτυξιακά κίνητρα τους  «Εθνικούς Τομείς Δραστηριότητας»  με υψηλή ανταγωνιστικότητα, συγκεκριμένα:

  1. τον ποιοτικό αστικό, συνεδριακό, περιφερειακό και θαλάσσιο τουρισμό, την κρουαζιέρα και τις υποδομές τους,
  2. την ναυτιλία,
  3. την υγιή και αειφόρα αγροτική ανάπτυξη με παραγωγή και τυποποίηση που συνδέεται με την μεσογειακή διατροφή και τα υψηλής διατροφικής αξίας προϊόντα όπως το λάδι/ ελιά, το κρασί, τα βότανα, τα γαλακτοκομικά, προϊόντα ιχθυοκαλλιέργειας, τροφές υψηλής βιολογικής αξίας, κ.α.
  4. τις ιδιωτικές και δημόσιες επενδύσεις στην ενέργεια, ανανεώσιμες πηγές και τεχνολογίες εξοικονόμησης ενέργειας,
  5. τον πολιτισμό,
  6. την μεταποίηση υψηλής εξειδίκευσης,  και τις παραδοσιακές μεταποιητικές δραστηριότητες  (πχ. αργυροχρυσοχοΐα, ναυπηγική παραδοσιακών και τουριστικών σκαφών)
  7. την περιφερειακή εντός σχεδίου ιδιωτική πολεοδόμηση και οικιστική ανάπτυξη χαμηλής περιβαλλοντικής όχλησης και την παγκόσμια προβολή της,
  8. την ανάπτυξη ειδικών υπηρεσιών πιστοποίησης  προϊόντων και υπηρεσιών και οικοδομικής τεχνογνωσίας, ιδιαίτερα σε βιοκλιματικά ή αυτάρκη ενεργειακά κτήρια.
  9. την ανάπτυξη ποιοτικών ιατρικών υπηρεσιών κλίμακας και του ιατρικού τουρισμού,
  10. τη δημιουργία πρότυπων οικισμών για τη φιλοξενία αλλοδαπών 3ης ηλικίας
  11. την Νέα Παιδεία  που θα σηκώσει το βάρος της υλοποίησης των στόχων αυτών την επόμενη 20ετία και θα αναδείξει παράλληλα την Νέα Ελλάδα σε διεθνές κέντρο Σπουδών στις Ανθρωπιστικές Επιστήμες.
  12. τη φαρμακοβιομηχανία και
  13. την πληροφορική

Εστιάζουμε την προσοχή στα logistics, η ορθολογική διαχείριση των οποίων μπορεί να μειώσει το κόστος των καταναλωτικών προϊόντων, αλλά και των λειτουργιών του Δημόσιου Τομέα. Για παράδειγμα, η απουσία εμπορευματικών σταθμών σε κομβικά σημεία σε όλη τη χώρα, π.χ. στην Κεντρική Ελλάδα, έχει ως συνέπεια ένα φορτηγό να μεταφέρει εμπόρευμα σε μια πόλη, αλλά μετά να επιστρέφει άδειο, κάτι που δεν συμβαίνει στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Το κόστος μεταφοράς από την Κρήτη στον Πειραιά είναι το ίδιο όσο εάν τα προϊόντα έφθαναν στον Πειραιά από την Ολλανδία. Το κόστος της εφοδιαστικής αλυσίδας στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι συμβάλλει κατά 10%-15% στη διαμόρφωση του συνολικού κόστους του τελικού προϊόντος.

Το κόστος της εφοδιαστικής αλυσίδας αυξάνεται επίσης και λόγω άλλων παρωχημένων περιορισμών, όπως για παράδειγμα η απαγόρευση συνδυαστικών μεταφορών νωπών με άλλα προϊόντα. Η τεχνολογία σήμερα δίνει λύσεις, ώστε να γίνονται αυτές οι μεταφορές χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο η υγιεινή και η ασφάλεια των προϊόντων.

Χωροθετείται δίκτυο με εγκαταστάσεις ελλιμενισμού (μαρίνες) σε ολόκληρη την ακτογραμμή, από την Ήπειρο μέχρι τη Θράκη. Κάθε θέση, ύστερα από διεθνή διαγωνισμό, θα δοθεί για κατασκευή και εκμετάλλευση σε ιδιώτες, με μακροχρόνιο ενοίκιο. Γύρω από κάθε μαρίνα αναπτύσσεται πλήθος δραστηριοτήτων συντήρησης, ανεφοδιασμού, ψυχαγωγίας, διαμονής.

Δημιουργούμε τις προϋποθέσεις (με πωλήσεις ή μακροχρόνιες μισθώσεις ακατοίκητων βραχονησίδων) ώστε το Αιγαίο να γίνει ο αγαπημένος τόπος διακοπών του διεθνούς jet-set. To κέρδος είναι πολλαπλό:

  1. άμεσα έσοδα σε ρευστό
  2. τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας, ειδικά στις γύρω περιοχές
  3. τουριστική προβολή του συνόλου της χώρας μας και προσέλκυση και άλλων οικονομικά ισχυρών
  4. ενίσχυση της Εθνικής Άμυνας: ισχυρά συμφέροντα επενδεδυμένα στον Τουρισμό του Αιγαίου προστατεύουν την ειρήνη καλύτερα από τα υποβρύχια.

Πως η απελευθέρωση της εργασίας βοηθά τον εργαζόμενο

Ακόμα και οι διαδηλωτές στα πανώ τους γράφουν «Θέλουμε δουλειά και όχι ανεργία». Η δουλειά, όμως, δεν πέφτει από τον ουρανό. Την προσφέρει ο εργοδότης. Η ευελιξία στην αγορά εργασίας είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να καταπολεμηθεί η ανεργία. Όσοι φωνάζουν για εργασιακό «μεσαίωνα» όταν τους ξεβολέψουν λίγο από την εργασιακή τους νιρβάνα, προφανώς δεν ξέρουν τι ίσχυε στον μεσαίωνα, και σίγουρα δεν μπορούν να φανταστούν τι σημαίνει χρεοκοπία.

- Διατηρείται η Εθνική Σύμβαση Εργασίας. Όμως, στις διαπραγματεύσεις οι κοινωνικοί εταίροι δεν θα είναι πλέον τρεις. Θα είναι τέσσερις: κράτος, εργαζόμενοι, εργοδότες, άνεργοι. Αυτοί θα ορίσουν το ποσό του κατώτατου μισθού. Από κει και πέρα ο κάθε εργαζόμενος ανάλογα με τις ικανότητές του και τη διάθεσή του κάνει ατομική σύμβαση με τον εργοδότη του. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος φασισμός από την υποχρεωτική εξομοίωση ανόμοιων πραγμάτων.

- Μειώνονται οι ληστρικές εργοδοτικές εισφορές στο ΙΚΑ

- Απελευθερώνονται όλα τα επαγγέλματα. Όποιος έχει τα προσόντα που ορίζει ο νόμος θα μπορεί να τα ασκεί.

Φορολογία

- Για τα φυσικά πρόσωπα: καταργείται κάθε φοροαπαλλαγή ή ειδικός τρόπος φορολόγησης. Όλα τα εισοδήματα φορολογούνται με όμοιο τρόπο.

- Καταργούνται όλοι οι φόροι υπέρ τρίτων.

- Καταργείται ο (μοναδικός στην Ευρώπη!) Κώδικας βιβλίων και στοιχείων με τις 18.000 σελίδες και συνδέονται τα  φορολογικά στοιχείων των επιχειρήσεων on line με το υπουργείο Οικονομικών.

- Αναμορφώνεται η νομοθεσία που αφορά στην ίδρυση επιχειρήσεων και απλοποιείται έτσι ώστε η ίδρυση να είναι εφικτή μέσα σε λίγες ώρες. Καταργείται η υποχρέωση του πολίτη να προσκομίζει έγγραφα από κρατικές υπηρεσίες. Η υπηρεσία στην οποία απευθύνεται ο πολίτης έχει την υποχρέωση να βρίσκει ό,τι την ενδιαφέρει από τα αρχεία άλλων υπηρεσιών χωρίς ο πολίτης να κάνει τίποτε άλλο. Μηχανογραφούμε πλήρως τα κρατικά αρχεία. Ο πολίτης εφοδιάζεται με μία ηλεκτρονική κάρτα η οποία περιέχει όλα τα στοιχεία του και χρησιμοποιείται σε όλες τις επαφές του με το κράτος.

- Καθιερώνουμε την «ηλεκτρονική υπογραφή» και την «ηλεκτρονική ταυτότητα» των επιχειρήσεων σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, για όλα τα έγγραφα που αποστέλλονται ηλεκτρονικά.

- Θεσπίζουμε συνταγματική απαγόρευση της άδικης και αντιαναπτυξιακής φορολογικής αμνηστίας που επιβραβεύει τους παράνομους και τιμωρεί τους νόμιμους. Καμία περαίωση δεν πρόκειται να γίνει στο μέλλον.

- Αντικαθιστούμε τις επιδοτήσεις με φορολογικές ελαφρύνσεις για νέες επενδύσεις, νέες επιχειρήσεις και νέους επιχειρηματίες.

- Το Δημόσιο υποχρεώνεται σε εξόφληση των προμηθευτών του μέσα σε 60 ημέρες από την έκδοση των παραστατικών. Αν υπάρξει καθυστέρηση η καταβολή γίνεται με τόκο 1% ανά μήνα (τον ίδιο τόκο που εισπράττει το Δημόσιο από τους πολίτες). Ο τόκος  θα επιμερίζεται εξ ίσου στους Δ. Υπάλληλους που χειρίζονται την υπόθεση και ευθύνονται για την καθυστέρηση.

- Κάθε πάγιο αγαθό που αποκτάται νόμιμα ελέγχεται φορολογικά μόνο ως προς το πόθεν έσχες  και δεν δημιουργεί μελλοντική τεκμαρτή φορολογική υποχρέωση.  Αν πλήρωσες τους φόρους σου έχεις κάθε δικαίωμα το ποσό που είναι δικό σου να το κάνεις ότι θες. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί φορολογείται ένα μεγάλο αυτοκίνητο ή η πισίνα και δεν φορολογείται το «σπάσιμο» στα μπουζούκια ή η αγορά ενός ακριβού πίνακα; Αν το «πόθεν έσχες» το δικαιολογεί, ο πολίτης έχει κάθε δικάιωμα να ξοδέψει τα χρήματά του όπως θέλει, χωρίς καμμία άλλη φορολογική υποχρέωση.

- Η Δημόσια Διοίκηση έχει την υποχρέωση να αιτιολογεί δημόσια κάθε μεταβολή στο φορολογικό πλαίσιο,  με μελέτη πιστοποιημένη ως προς την αντικειμενικότητά της από Ανεξάρτητη Αρχή.

- Δημιουργούμε νέο φορολογικό πλαίσιο ΕΙΧ, με εισαγωγή πραγματικά κλιμακούμενων συντελεστών ΕΦΚ, καταργούμε τους φόρους πολυτελείας, εισάγουμε την έννοια του «κύκλου ζωής αυτοκινήτου» με μόνιμο σύστημα απόσυρσης ΕΙΧ κλιμακούμενων κινήτρων, καταργούμε τα τεκμήρια στα ΕΙΧ, μειώνουμε κάθετα τα τέλη κυκλοφορίας και αποκαθιστούμε την ομαλή λειτουργία του κλάδου των αυτοκινήτων από την παράλογη και καταστροφική κρατική φορολογική παρέμβαση.

- Έκτακτες εισφορές επιβάλλονται μόνο έκτακτα (με 5ετή ελάχιστη περίοδο επανάληψης)  και πάντα με υποβολή και έγκριση αναλογικής μελέτης από την ευρωπαϊκή επιτροπή και με τη νομοθετική στήριξη των 2/3 της Βουλής.

- Μειώνονται οι μεγάλες συντάξεις, όταν δεν έχουν καταβληθεί αντίστοιχες ασφαλιστικές εισφορές που να τις δικαιολογούν.

- Καταργούνται οι συντάξεις σε αιρετά πρόσωπα (βουλευτές, δημάρχους κ.λπ.) ή σε διορισμένους με πολιτικά κριτήρια κρατικούς λειτουργούς.

- Μειώνεται ο ΦΠΑ σε βασικά είδη διαβίωσης, όπως επίσης και σε αγαθά και υπηρεσίες που συνιστούν τους πυλώνες της στρατηγικής ανάπτυξης της χώρας (λ.χ τουρισμός και αγροτικά προϊόντα μεσογειακής διατροφής και υψηλής προστιθέμενης αξίας).

- Καταργείται το ελάχιστο ποσοστό κέρδους και ο κρατικός προσδιορισμός ελάχιστων αμοιβών και τιμών.

Δημόσια έργα για υποδομές και δίκτυα

Η συζήτηση για τα Δημόσια Έργα Υποδομών συνήθως περιορίζεται στο χρηματο-οικονομικό μοντέλο, αγνοώντας την σημαντικότερη παράμετρο του θέματος. Τον τρόπο υλοποίησης, λειτουργίας και συντήρησής τους.

Τα χρήματα που επενδύονται πρέπει να "μετασχηματίζονται" σε έργα - κατασκευές αντίστοιχης αξίας και ποιότητας. Για να γίνει αυτό απαιτείται σωστή κοστολόγηση του έργου (στη φάση εκπόνησης του σχεδίου χρηματοδότησης του έργου), ουσιαστικός έλεγχος της κατασκευής (σε όλες τις φάσεις υλοποίησης του έργου), σοβαρές διαδικασίες δοκιμών και θέσης σε λειτουργία (στη φάση παράδοσης του έργου) και δυναμικός χρονικός προγραμματισμός με ανάδραση. Μετά την κατασκευή του έργου θα πρέπει να εφαρμόζεται το σχέδιο Λειτουργίας και Συντήρησης το οποίο θα έχει εκπονηθεί, μελετηθεί και σχεδιαστεί  (στη φάση εκπόνησης του σχεδίου χρηματοδότησης του έργου) έτσι ώστε ο Πολίτης να απολαμβάνει προκαθορισμένες και προϋπολογισμένες υπηρεσίες σ' όλη τη διάρκεια ζωής του έργου.

Η εφαρμογή των παραπάνω απαιτεί σοβαρό Νομοθετικό Πλαίσιο, αλλά και σοβαρό Τεχνικό - Επιστημονικό Πλαίσιο που θα αντανακλά τη σοβαρότητα του Κράτους σε σχέση με αυτό που θέλει να φτιάξει και να προσφέρει στους Πολίτες. Τα τεχνικά έργα δεν είναι απλά μια λύση πρόσκαιρης οικονομικής ενίσχυσης. Είναι ένα μέσο ανάπτυξης πολιτισμού.