Αλλά δε βλέπω πολύ θυμό εναντίον τους. Δε βλέπω λάβρες ανακοινώσεις από την αγωνιστική Αριστερά. Δε βλέπω τους επαναστάτες του ίντερνετς να τους βρίζουν με τους χαρακτηρισμούς που επιφυλάσσουν για τράπεζες ή πολιτικούς.

Α ναι, οι πολιτικοί.

Η οργή του λαού στοχεύει αποκλειστικά προς τους πολιτικούς. Οι οποίοι φταίνε, βεβαίως, και πολύ. Κοίταξε, όμως, κάτι το ενδιαφέρον: Στα εγκλήματα των πολιτικών εμείς δεν είμαστε μόνο θύματα -είμαστε και συνένοχοι. Γιατί εμείς τους βάλαμε εκεί που είναι, εμείς τους βάλαμε το όπλο στο χέρι, κατά μία έννοια. Πρέπει να τους ελέγχουμε και να τους βρίζουμε, σίγουρα. Είναι ανίκανοι και κάποιοι από αυτούς είναι και κλέφτες. Αλλά στα εγκλήματα των συμπολιτών μας, όμως, δεν είμαστε συνένοχοι. Είμαστε μόνο θύματα. Στην περίπτωση αυτή είναι πολύ πιο ξεκάθαρο το θέμα. Αυτοί είναι οι κλέφτες, κι από τις δικές μας τσέπες κλέβουν εδώ και δεκαετίες. Ούτε τους ψηφίσαμε, ούτε τους διαλέξαμε. Απλά καθόμασταν και τους κοιτάγαμε να κλέβουν, ανήμποροι να αντιδράσουμε. Αυτούς θα έπρεπε να τους βρίζουμε περισσότερο.

Το παράλογο είναι πως και τώρα, που έχουμε φτάσει στο τέλος, τα γιαούρτια* πέφτουν μόνο στους πολιτικούς (εντάξει, και στον Νταλάρα). Κανένας δεν πρόκειται να γιαουρτώσει υπάλληλο του ΙΚΑ ή λαμόγια που εισπράττουν συντάξεις πεθαμένων.

Είναι σαν να μη μας νοιάζει η κλεψιά αν δεν είναι θεσμική.

Είναι σα να μη τη λογίζουμε για κλεψιά, όταν προέρχεται από ομοίους μας.

Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι που να υπογραμμίζει καλύτερα την ηθική κατάρρευση αυτής της κοινωνίας.

*και, βεβαίως, δεν εγκρίνω ούτε επιδοκιμάζω τη χρήση γιαουρτιών με αυτό τον τρόπο, ή τέτοιες μορφές βίαιης αντίδρασης -απλά υπογραμμίζω την αντίδραση

Του Θοδωρή Γεωργακόπουλου
Πηγή: Blog georgakopoulos.org
Δημοσιεύτηκε: Πέμπτη, 15 Μαρτίου 2012