GR
EN 
Για να κυβερνηθεί σωστά μια χώρα, πρέπει αυτοί που βρίσκονται «στο τιμόνι» της να διαθέτουν Αίσθημα Δικαιοσύνης, Εντιμότητα, Ήθος, Νέες Ιδέες, Διάθεση για ουσιαστικές Μεταρρυθμίσεις, Γνώση και Καθαρό Παρελθόν: «Καθαρά Χέρια ».
Αυτά δηλώνει σε κάθε ευκαιρία και ο «εν αναμονή πρωθυπουργός» (για να δανεισθούμε και την έκφραση του μακαρίτη πλέον Μιλτιάδη Έβερτ, ο οποίος όμως έμεινε με την …αναμονή) κ. Αλέξης Τσίπρας..
Το πρόβλημα όμως έγκειται στο ότι δεν υπάρχει ούτε ένας «εν αναμονή πρωθυπουργός» που να μην κάνει παρόμοιες δηλώσεις. Και φυσικά, δεν πρόκειται να βρεθεί ούτε ένας που να δηλώσει ότι διαφωνεί στα παραπάνω, άσχετα με το τι κάνει στην πράξη ο ίδιος, ή ανέχεται να κάνουν οι άλλοι.
Τα ερωτήματα όμως είναι απλά και πηγάζουν αβίαστα:
- Γιατί αυτά τα αυτονόητα απετέλεσαν έως τώρα είδος εν πλήρει ανεπαρκεία;
Απάντηση: Γιατί τη χώρα διοικούσαν επαγγελματίες πολιτικοί και προϋπόθεση για να σταδιοδρομήσει κανείς στο «επάγγελμα» αυτό ήταν να ΜΗΝ τα διαθέτει, στην Ελλάδα τουλάχιστον.
- Οι πολιτικοί που δεν τα διέθεταν και έτσι οδήγησαν την Ελλάδα στην κρίση, μπορούν να βγάλουν την Ελλάδα από την κρίση;
Απάντηση: Όχι, καθόσον για να τη βγάλουν από την κρίση, πρέπει να τα διαθέτουν.
- Μπορούν οι επαγγελματίες πολιτικοί, αυτά τα αυτονόητα που ΔΕΝ διέθεταν (ας ξεχάσουμε προς στιγμήν το «παρελθόν»), να τα αποκτήσουν τώρα, ώστε να βγάλουν τη χώρα από την κρίση;
Απάντηση: Θεωρητικά γίνεται. Όπως π.χ. ο Απόστολος Παύλος είδε στον ύπνο του τον Ιησού να του λέει «Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις;» και από απηνής διώκτης του Χριστιανισμού έγινε αμέσως ο πιο ένθερμος και αποτελεσματικός οπαδός και υποστηρικτής του.
Στην πράξη όμως, καλύτερα οι εν λόγω πολιτικοί, που έφεραν την χώρα στην κρίση, να αποσυρθούν για μερικά χρόνια, είτε εθελουσίως είτε όχι, να συγγράψουν τα απομνημονεύματά τους, να εξιστορήσουν τα έργα και τις ημέρες τους και να κάνουν δημόσια, ειλικρινά και εμπράκτως (πουλώντας ει δυνατόν και μερικά περιουσιακά στοιχεία!) την αυτοκριτική τους. Μόνο τότε ενδεχομένως να ξαναγίνουν χρήσιμοι. (Πρόκειται δηλαδή για αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη)
- Και ποιοι θα κάνουν τη δουλειά των επαγγελματιών πολιτικών;
Απάντηση: Θεωρητικά, οι επαγγελματίες πολιτικοί που ΔΕΝ κυβέρνησαν ακόμη (π.χ. ΣΥΡΙΖΑ) θα μπορούσαν να ισχυρισθούν ότι διαθέτουν τις παραπάνω προϋποθέσεις. Στην πράξη, υπάρχουν αμφιβολίες ότι πρόσωπα που δεν εργάσθηκαν εκτός πολιτικής ποτέ, μπορούν να έχουν Γνώση και Νέες Ιδέες (που περιλαμβάνονται στις προϋποθέσεις), ώστε να αποφασίζουν έγκυρα και σωστά για τους πραγματικούς εργαζομένους, δηλαδή για αυτούς που δεν έπαψαν ποτέ να εργάζονται ή που εργάζονταν μεν για πολλά χρόνια, αλλά τώρα είναι άνεργοι.
Εξ άλλου, κάπου κυβέρνησαν και αυτοί. Κάτι Δήμους, κάτι Συνδικάτα … Και αυτά υπήρξαν επίσης μέρος του προβλήματος και της κρίσης.
Κατά συνέπειαν, οι πλέον αξιόπιστοι για να κάνουν αυτή τη δουλειά είναι οι Ενεργοί Πολίτες (που δεν θα κάνουν καριέρα και που θα επιστρέψουν στις δουλειές τους μετά από 1-2 θητείες σε δημόσια αξιώματα). Όχι γιατί πληρούν εκ προοιμίου όλες τις παραπάνω προϋποθέσεις, αν και αυτό δεν αποκλείεται. Αλλά και κυρίως γιατί έχουν πλέον συνειδητοποιήσει ότι η ΗΘΙΚΗ, εκτός από Αξία καθ’εαυτήν ΣΥΜΦΕΡΕΙ κιόλας. Γνωρίζουν (οι Πολίτες) ότι τα αποτελέσματα των πράξεων ή των παραλείψεών τους κατά τη διάρκεια της όποιας θητείας τους, θα τα «λουσθούν» οι ίδιοι, όταν θα ξαναγίνουν απλοί πολίτες..
Είναι και θέμα υγείας (που είναι …πάνω από όλα!). Όποιος έχει συνηθίσει να κοιμάται ήσυχος και με καθαρή τη συνείδησή του, τρέμει περισσότερο από κάθε άλλον τις κρίσεις αϋπνίας (και φυσικά λογαριάζει και τις Κρίσεις των συνανθρώπων του)…
- Αρκεί κάποιος να δηλώνει «ενεργός πολίτης», για να του εμπιστευθούν οι συμπολίτες τους την ψήφο τους;
Απάντηση: Προφανώς όχι. Μπορεί να είναι ένας ακόμη «εν αναμονή» επαγγελματίας πολιτικός. Μπορεί να προδώσει την εμπιστοσύνη τους όπως και εκείνοι.
- Ποιο είναι λοιπόν το κριτήριο, βάσει του οποίου θα μπορεί να γίνει σωστή επιλογή;
Απάντηση: Το κριτήριο αυτό συμπεριλαμβάνεται στις αρχικές Προϋποθέσεις, τις οποίες φυσικά πρέπει να έχουμε συνεχώς υπόψη μας. Νέες Ιδέες, Διάθεση για ουσιαστικές Μεταρρυθμίσεις, Γνώση. Αλλά και κάτι περισσότερο: Δουλειά, πολλή και σοβαρή δουλειά. Με την οποία και μόνο οι παραπάνω «προϋποθέσεις» θα αξιοποιηθούν στο να μελετηθούν σωστά και σε βάθος όλα τα προβλήματα που ταλανίζουν τη χώρα, όλα τα επιμέρους αίτια της κακοδαιμονίας μας και να προταθούν σαφείς, εμπεριστατωμένες, λεπτομερείς και πραγματοποιήσιμες ΛΥΣΕΙΣ.
- Έστω λοιπόν ότι βρίσκονται οι ανιδιοτελείς, ικανοί και εργατικοί πολίτες που, αφού μελέτησαν τα προβλήματα, έδωσαν τις σωστές λύσεις. Είναι βέβαιο ότι θα τις εφαρμόσουν, όταν έλθουν στην εξουσία;
Απάντηση: Τίποτα δεν είναι βέβαιο φυσικά. Αν και το πιθανότερο είναι ότι πράγματι θα τις εφαρμόσουν. Ακόμη και από περιέργεια να δουν αν αυτό που σκέφθηκαν, εφαρμόζεται στην πράξη και από καλώς εννοούμενη φιλοδοξία να δουν τη ζωή των συνανθρώπων τους να βελτιώνεται από την εφαρμογή των δικών τους λύσεων και αυτό να τους αναγνωρίζεται.
Ένας άλλος λόγος, για τον οποίο θα πρέπει σ’ αυτούς και όχι σε άλλους να εμπιστευθούμε την ψήφο μας, είναι ο εξής: Άπαξ και δοθεί δημόσια μια σωστή ιδέα, μια καλή λύση σε ένα πρόβλημα, αυτή παύει να είναι «κτήμα» αυτού που την διατύπωσε. Γίνεται κτήμα και αίτημα όλων. Αποκτά πλέον «δυναμική εφαρμογής». Και κανείς δεν θα ήθελε να δει κάποιον άλλο να εφαρμόζει τις ιδέες του, αν μπορεί να τις εφαρμόσει ο ίδιος. Κατά τον αυθεντικότερο και αποτελεσματικότερο τρόπο, φυσικά..
Υπάρχει και ένα τελευταίο επιχείρημα: Ο απλός πολίτης που διατύπωσε την πιο σωστή λύση, αντιμετωπίζοντας στην καθημερινή του ζωή χίλιες δυο δυσκολίες, ακόμα και πρόβλημα επιβίωσης (τις άγριες εποχές που ζούμε) και ουσιαστικά εργαζόμενος στο λίγο ελεύθερο χρόνο που του επιτρέπει να έχει η συνεχής του βιοπάλη, είναι μακράν ο πλέον αξιόπιστος και κατά τεκμήριο ο ικανότερος να βρίσκει σωστές λύσεις και ΜΕΤΑ την ανάδειξή του (με την ψήφο των συμπολιτών του και όχι με …άλλους τρόπους) σε κάποιο Δημόσιο Αξίωμα. Αυτός έχει «περάσει» τις εξετάσεις…
(Τελευταία ερώτηση, από εμάς προς εσάς αυτή τη φορά)
– Εσείς λοιπόν συμπολίτες μας, σε ποιους θα εμπιστευόσασταν την ψήφο σας; Μήπως η ψήφος στα Κινήματα Πολιτών που απαρτίζονται από σοβαρούς και εργατικούς ανθρώπους, που μελετούν τα προβλήματα της χώρας και προτείνουν συγκεκριμένες και ρεαλιστικές λύσεις, είναι μια απολύτως λογική και όχι μόνο συναισθηματική επιλογή;
Μη βιαστείτε να δώσετε απάντηση. Μα αν τη δώσετε, καλό θα είναι αυτή να είναι «έμπρακτη»: Στις κάλπες, που πλησιάζουν…
Υ.Γ. Ευχαριστώ τον συναγωνιστή Δημήτρη Ιωαννίδη, του οποίου η αρχική ανάρτηση στο facebook, μου έδωσε το έναυσμα για το παρόν άρθρο.
