GR
EN 
ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΚΑΡΔΙΑΚΟΥΣ
Τρέμε Χίτσκοκ. Ντε Πάλμα, φάε τη σκόνη μας. Αυτό που ζήσαμε σήμερα στο Περιφερειακό Συμβούλιο ήταν το απόλυτο θρίλερ. Το στομάχι κόμπος, οι σφυγμοί 180, και στη χούφτα τα υπογλώσσια καθώς οι συνεχείς ανατροπές εκτόξευαν την αδρεναλίνη στα ύψη και έκοβαν την ανάσα. Από δω και κάτω σας συμβουλεύω να μην διαβάσετε. Αν επιμένετε, σας προειδοποιώ: το κάνετε με δική σας ευθύνη.
(Όπως βλέπετε είμαι επηρεασμένος από το... πρότυπό μου, την ανταποκρίτρια του ΣΚΑΪ στην Αμφίπολη.)
Σήμερα λοιπόν έπρεπε να ψηφίσουμε για την Οικονομική Επιτροπή. Δεν σας το κρύβω, σκέφτηκα να μην πάω. Ήταν τόσο έντονη η γεύση του χαμένου χρόνου και της αναποτελεσματικής λειτουργίας από την χθεσινή συνεδρίαση, που οι ώρες που θα έχανα, για μια από τα ίδια, μου κόστιζαν πριν τις χάσω. Για έναν άνθρωπο της ιδιωτικής οικονομίας, η έκθεση στους ρυθμούς του Δημοσίου είναι πολιτισμικό σοκ. Όμως το καταπολέμησα, διότι αν από τη δεύτερη συνεδρίαση αρχίσω τις απουσίες, τι θα κάνω όταν θα συζητάμε για την… αντιμνημονιακή διαχείριση των σκουπιδιών;
Ήμουν περίεργος να ρωτήσω αν οι 101 Σύμβουλοι (κάτι σαν τα σκυλιά της Δαλματίας) είχαν διαβάσει τον Καλλικράτη και ήξεραν τις αρμοδιότητες της Οικονομικής Επιτροπής και τον χρόνο της θητείας της. Θεωρώ ότι ο Πρόεδρος θα έπρεπε να ρωτάει τους Συμβούλους για να τεστάρει τις γνώσεις τους πάνω στα θέματα που ψηφίζουν. Θέλει πολύ διάβασμα η πολιτική, δεν γίνεται με παρεούλες και καφέδες. Η νομοθεσία, το θεσμικό πλαίσιο, οι διαδικασίες είναι συχνά πιο σημαντικές από την ουσία. Αν χάσεις μια προθεσμία για μια ώρα, μπορεί να πετάξεις εκατομμύρια ευρώ και δουλειά μηνών, πολλών ανθρώπων.
Φυσικά δεν ρώτησα, δεν ήθελα να με μισήσουν από τη δεύτερη συνεδρίαση! Θα έχουν πολλές ευκαιρίες αργότερα… Κι έτσι απλώς συμμετείχα στη διαδικασία.
Η Οικονομική Επιτροπή έχει 11 μέλη, του προέδρου συμπεριλαμβανομένου. Προεδρεύει η Περιφερειάρχις ή ένας αντιπεριφερειάρχης. Τα υπόλοιπα 10 μέλη είναι 6 από την συμπολίτευση και 4 από την αντιπολίτευση.
Αρχικά, ο πρόεδρος ζήτησε από την αντιπολίτευση να προτείνει 4 μόνιμα μέλη και 4 αναπληρωματικά. Κάθε παράταξη πρότεινε τους δικούς της. Εγώ πρότεινα τον Κωστή Ψαραδέλη για μόνιμο. Ζήτησα από τους συμβούλους Σγουρού και Κουμουτσάκου να στηρίξουν την υποψηφιότητα του Κωστή, καθώς η πολύ μεγάλη διεθνής εμπειρία του σε project management θα είναι χρήσιμη για την Περιφέρεια με την ενδημική νοοτροπία του Δημοσίου. Μού είπαν ότι, ενώ εκτιμούν τον Κωστή, το πολιτικά σωστό είναι να ψηφίσουν τους προταθέντες από ΚΚΕ και ΑΝΕΛ ώστε να μην τους έχουν απέναντι στις ψηφοφορίες. Μολονότι δεν είναι αξιοκρατική μια τέτοια επιλογή, αντιλαμβάνομαι την σκοπιμότητά της: ΟΛΕΣ τις πολιτικές αποφάσεις, ακόμα κι αυτές που μπορούν να αλλάξουν την μοίρα μιας χώρας τις παίρνουν άνθρωποι, που μπορεί να τις μπλοκάρουν, για εντελώς εξωπολιτικούς λόγους. Μάλιστα όποιος έχει εντρυφήσει στα παρασκήνια της ιστορίας ξέρει ότι τις περισσότερες φορές ο κρίσμος παράγοντας που έγειρε την πλάστιγγα κι άλλαξε τον ρου των γεγονότων ήταν μια ασήμαντη λεπτομέρεια, καθαρά προσωπικού επιπέδου. Έπρεπε οι του ΚΚΕ και των ΑΝΕΛ να μπουν στο παιχνίδι. (Η ΧΑ είναι μόνιμα εκτός πλάνου.)
Η ψηφοφορία αποφασίσαμε να είναι ανοικτή. Οι 4 τακτικοί και οι 4 αναπληρωματικοί που προτάθηκαν από Σγουρό, Κουμουτσάκο, ΚΚΕ, ΑΝΕΛ, εξελέγησαν με μεγάλη πλειοψηφία με την πρώτη ψηφοφορία. Οι Χρυσαυγίτες ψήφισαν μόνο τον εαυτό τους. Στη συνέχεια η Δούρου πρότεινε τους 6 υποψηφίους της συμπολίτευσης.
Οπότε, καταρτίστηκαν τα τελικά ψηφοδέλτια με τους 10 υποψηφίους για τακτικά μέλη και τους 10 για αναπληρωματικά. Και κληθήκαμε να ξαναψηφίσουμε. Αυτό σήμαινε 400 κόλλες Α4: 100 με τα ονόματα των τακτικών, 100 με των αναπληρωματικών, 100 λευκές για τους τακτικούς και 100 λευκές για τους αναπληρωματικούς. Και φυσικά 200 φάκελοι. Πλήρωνε φορολογούμενε. Πόσοι ήταν, είπαμε, οι υποψήφιοι κάθε κατηγορίας; Δέκα. Πόσοι θα εκλεγόντουσαν; Δέκα. Υπήρχε περίπτωση να μην εκλεγούν; Καμία. Ο Καλλικράτης προβλέπει ότι έστω και την ψήφο του εαυτού του να πάρει κάποιος, θα βγει, με την δεύτερη ψηφοφορία. Όμως έπρεπε να γίνει όλο το τελετουργικό. Να μοιραστούν ψηφοδέλτια, να στηθούν κάλπες, να οριστεί εφορευτική επιτροπή, να γίνει καταμέτρηση, να συνεδριάσει η εφορευτική για να ανακοινωθεί το αποτέλεσμα, να υπάρξουν πάλι εντάσεις γιατί ένας μέτρησε 87 έγκυρα και άλλος 86, να ξανακαταμετρηθούν και πάει λέγοντας.
Ετσι λοιπόν όλη η συνεδρίαση αναλώθηκε για να εκλέξουμε για 10+10 θέσεις τους μοναδικούς 10+10 υποψήφιους. Χρόνος: κάτι λιγότερο από 3 ώρες. Πάλι καλά. (Έχω μαζί μου, από την πρώτη μέρα, το λάπτοπ και την ώρα της αναμονής δουλεύω τα επαγγελματικά μου – θα κλάταρα αν έπρεπε να περιμένω άπραγος, δεν καπνίζω κι όλας...)
Ερώτηση: μπορούσε να γίνει αλλιώς; Η άποψή μου είναι «όχι». Η αξία της ατομικής απόφασης βρίσκεται πίσω από αυτές τις φαινομενικά άχρηστες ψηφοφορίες. Ο νομοθέτης – και σωστά – δεν θεωρεί αυτονόητο ότι αν κάποιος προταθεί από μία παράταξη θα ψηφιστεί και μονοκούκι. Ο αριθμός των ψήφων που θα πάρει, ακόμα κι αν στο τέλος χρειαστεί μία ψήφο για να εκλεγεί, είναι ένα πολιτικό γεγονός και εμπεριέχει μήνυμα. Άλλο να εκλεγεί κάποιος με το 90% των ψήφων και άλλο με το 2%. Ακόμα κι αν όλοι συμφωνούμε, η δια βοής εκλογή υπονομεύει και ευτελίζει την διαδικασία. Η μυστικότητα της ψήφου πρέπει να προστατεύεται παντί τρόπω.
Αυτό που σίγουρα μπορεί και πρέπει να γίνει είναι αυτές οι ψηφοφορίες να διεξάγονται ηλεκτρονικά. Θα διαρκούν ελάχιστα και θα έχουν μηδέν χαρτούρα. Θα καταθέσω σχετική πρόταση στο Προεδρείο, στην επόμενη κιόλας συνεδρίαση, δηλώνοντας ότι οι εξαιρετικοί πληροφορικάριοι της Δημιουργίας και της Δράσης, μπορούν να κάνουν την μελέτη και την εγκατάσταση δωρεάν, ως πρώτο δείγμα της νέας Ελλάδας, που όχι μόνο ονειρευόμαστε αλλά ξέρουμε και πώς να την φτιάξουμε. Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε τις αντιδράσεις. Αυτές φοβάμαι ότι θα έχουν πραγματικό σασπένς.
