Την ευχή σου παπα – Φώτη!

Διαβάστε περισσότερα...

Τώρα όμως που η ΔΗΜΑΡ έπαψε να συμμετέχη στην κυβέρνηση και οι δύο υπουργοί της-άλλα "φρούτα" κι'αυτοί-έπαψαν να υπουργεύουν,ο μπαρμπα-Φώτης θα τα βρή σκούρα με την εσωκομματική κριτική που ήδη άρχισαν να τού κάνουν τα λοιπά στελέχη τού κόμματός του (γιά ποιόν λόγο όμως,άραγε;μήπως έκανε και τίποτε αξιόλογο;).

Η Αριστερά με την ευρύτερη έννοια της λέξης έχει προσφέρει πολλά στη χώρα... πάρα πολλά θετικά και πάρα πολλά αρνητικά. Αναφέρομαι στην περίοδο από την σύσταση του ΚΚΕ και μέχρι την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης.
Δεν είναι ο τόπος και ο χρόνος να αναφερθούμε σε αυτά όπως ο καθένας τα ορίζει .. άλλωστε ούτε οι ιστορικοί δεν έχουν ολοκληρωμένη εικόνα. Τα αρχεία του ΚΚΕ είναι απόρρητα.. το Βατικανό τα άνοιξε, η Ρωσία η Βρετανία οι ΗΠΑ τα ανοίγουν μετά από 50 χρόνια, το ΚΚΕ δεν τα ανοίγει ποτέ. Και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματα του.

Ταυτόχρονα η Αριστερά ήταν επι δεκαετίες καταπιεσμένη.. και αυτό το αίσχος σταμάτησε από δυο διορατικούς πολιτικούς. Τον Κ. Καραμανλή αρχικά και τον Α. Παπανδρέου αργότερα. Και φυσικά, (με ευθύνη του δευτέρου) περάσαμε στο άλλο άκρο... στον καθαγιασμό της Αριστεράς. Ο άγιος πολιτικός χώρος...

Το πραγματικό της πρόσωπο αποκαλύφθηκε μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού. Εσωστρέφεια, επιστροφή σε αυστηρές ιδεολογικές αρχές και άρνηση της πραγματικότητας.. διεθνούς Ευρωπαϊκής και ελληνικής.
Και από εκεί που περασμένες δεκαετίες ήταν η φωνή της προόδου και της ελευθερίας μετατράπηκε σε ένα βαθιά συντηρητικό χώρο αποκομμένο από την πραγματικότητα και χωρίς κανένα πολιτικό ρεαλισμό. Αυτά ήταν άλλωστε και μερικές από τις αιτίες της απόλυτα αποτυχημένης αντιπολίτευσης που εφήρμοσε τα τελευταία 20 χρόνια.

Χαρακτηριστικό της έγινε η αντιευρωπαική της στάση και η άμεση ή έμμεση υποστήριξη της βίας... και ακόμα περισσότερο ο βιασμός της δημοκρατίας με θεωρίες του τύπου “δίκιο είναι το δίκιο του εργάτη”.. του φοιτητή.. της κάθε συντεχνίας τελικά.. Βρέθηκε δλδ δίπλα σε φασιστικές απόψεις και πρακτικές που τόσο πολύ απεχθάνεται..

Η κίνηση του Κουβέλη με τη ΔΗΜΑΡ αυτά τα απέρριψε απόλυτα και πολύ ηχηρά. Και αυτό ήταν σίγουρα ένα βήμα μεγάλης προόδου στα βήματα του ΜΕΓΑΛΟΥ Λ. Κύρκου.. ενός από τους ελάχιστους αριστερούς και γενικότερα Έλληνες πολιτικούς με ήθος και πάνω από όλα θάρος και αυτοκριτική.

Πέρα από αυτό, ο Κουβέλης και το κόμμα του, χρησιμοποίησαν έναν πολιτικό ύφος και τρόπο έκφρασης ενωτικό, χωρίς κορώνες και χωρίς να αναλώνονται σε κατηγορίες προς πάσα κατεύθυνση.. επικεντρώθηκαν σε αυτό που αυτοί θεωρούσαν ως λύση για την χώρα. Ποιότητα έκφρασης και πολιτικής αντιπαράθεσης λοιπόν σε επίπεδο που εύκολα ξεπερνάει άπαντες πολιτικούς αντιπάλους.
Για αυτό το λόγο (και όχι μόνο) και οι πολίτες τους εμπιστεύτηκαν και τους έδωσαν δύναμη. Συμφώνησαν με τις απόψεις τους και πίστεψαν πως δεν θα παίξει στα ζάρια τη χώρα.
Και δεν το έκαναν με αφέλεια.. γνώριζαν πως η εφαρμογή θα είναι πιο δύσκολη από την θεωρία αλλά ήθελαν μια αξιόπιστη πολιτική δύναμη σε ρόλο ρυθμιστή και ελεγκτή στην κυβέρνηση.

Την ώρα της εφαρμογής όμως η ΔΗΜΑΡ έδειξε άλλο πρόσωπο.. από την ψήφιση του προϋπολογισμού μόνο, και μετά έδειξε το κλασικό χαρακτηριστικό της Αριστεράς στο σύνολο της. Δλδ το “δεν συμφωνώ, δεν έχω τίποτα πιο ρεαλιστικό να προτείνω, αλλά αφού δεν συμφωνώ δεν θα ακολουθήσω”.
Μια στάση απόλυτα αδιέξοδη. Αδιέξοδη όχι μόνο για κόμμα κυβέρνησης αλλά και για κόμμα αντιπολίτευσης.

Και η στάση αυτή προέρχεται από τον ιδεολογικό δογματισμό της αριστεράς. Η ιδεολογία και το δόγμα πάνω από όλα ακόμα και αν οδηγούμαστε σε αδιέξοδο. Στην πολιτική σκέψη κάθε αριστερού αυτό προσφέρει την άφεση αμαρτιών και την πολιτική και ηθική γαλήνη. Κάτι σαν τα θρησκευτικά δόγματα που πολύ σωστά τόσα χρόνια η Αριστερά πολεμούσε.
Θέλετε ένα απλό τεστ σε αυτό? Ρωτήστε ένα μέλος της “λογικής” αριστεράς .. της ΔΗΜΑΡ ας πούμε.. “Υπάρχει περίπτωση που να δικαιολογεί επέμβαση της αστυνομίας σε μια απεργία?”... όχι θα σας πουν.. ακόμα και αυτοί που είναι υπερ του διαχωρισμού του πραγματικού με το καταστροφικό πανεπιστημιακό άσυλο. Φανταστείτε τι θα σας πουν οι της “παλαβής” αριστεράς..

Το χαρακτηριστικό αυτό της δογματικής ιδεολογίας καθιστά την αριστερά στο σύνολο της ως αναξιόπιστο πολιτικό εταίρο.. και η αναξιοπιστία αυτή είναι διαχρονικό χαρακτηριστικό της. Ανά πάσα στιγμή αν κάτι είναι ενάντια στο ψαλτήρι της, ακόμα και αν αυτό είναι η μόνη και απαραίτητη ρεαλιστική λύση, μπορεί να τινάξει μια συμφωνία στον αέρα... ακόμα και την χώρα στο αέρα όπως εύκολα θα μπορούσε να γίνει με την ΕΡΤ.

Αυτό οι πολίτες δεν θα το συγχωρήσουν στην ΔΗΜΑΡ.. και κατά τη γνώμη μου πολύ καλά θα κάνουν. Αυτό δεν θα το συγχωρούσε ο Λ. Κύρκος σε κανένα αριστερό.

Όσο για τους υπόλοιπους της αριστεράς.. αυτούς της “παλαβής”? Αυτοί δεν είναι καν αριστεροί... και μερικοί που είναι, είναι αριστεροί δεινόσαυροι της πολιτικής.