Είναι εθνική ντροπή να μην μπορούν να χωρίσουν «δύο γαϊδάρων άχυρα» είτε πρόκειται για την ΕΡΤ (θυμηθείτε την τύχη της επιτροπής Αλιβιζάτου επί ΠΑΣΟΚ και Μόσιαλου), είτε για τους «επίορκους», είτε για ο,τιδήποτε άλλο… «Ντιρντιρίζουμε» τα προβλήματα χωρίς να τα λύνουμε και στο τέλος καταλήγουμε σε «Γόρδιους δεσμούς» και «τολμήματα» τύπου ΕΡΤ. Και υποτίθεται ότι πασχίζουμε να βγούμε από την κρίση και είμαστε «υπό επιτήρηση». Τρομάρα μας!
Μια εναλλακτική λύση στην «προσέγγιση» Μανιτάκη, σε ό,τι αφορά τους «επίορκους». Δεν γνωρίζω πώς προέκυψαν τα νούμερα του δημοσιεύματος, όπου αναφέρονται 7500 «επίορκοι και κοπανατζήδες) αλλά πρέπει να είναι αξιόπιστα. Προτείνω λοιπόν το εξής απλό:
Όλοι οι εν λόγω υπάλληλοι απολύονται ΑΜΕΣΩΣ ή τίθενται σε διαθεσιμότητα, χωρίς να πληρώνονται, ή εξακολουθούν να πληρώνονται με το 70% των αποδοχών τους μέχρι να εκδικασθεί και τελεσιδικήσει η υπόθεσή τους. Όσα όμως θα εισπράξουν το διάστημα αυτό, θα αφαιρούνται από την τυχόν αποζημίωσή τους (εφόσον τη δικαιούνται). Όταν το ποσό της αποζημίωσης καλυφθεί, παύουν να πληρώνονται. Εφόσον τελικά δικαιωθούν, εισπράττουν αναδρομικά συμπληρωματικό ποσό, που θα αντιστοιχεί στο 85% των αποδοχών που είχαν πριν απολυθούν. Αν δεν δικαιωθούν, επιβαρύνονται με τα λειτουργικά ή και τα δικαστικά έξοδα που προέκυψαν για την εκδίκαση της υπόθεσής τους, προσαυξημένα με τους νόμιμους τόκους.
Φυσικά στο διάστημα που βρίσκονται εκτός υπηρεσίας μπορούν να εργάζονται όπου αλλού επιθυμούν. Αν θεωρούν ότι μάλλον δεν θα δικαιωθούν τελικά, μπορούν σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή και φάση της εκδίκασης της υπόθεσής τους να δηλώσουν παραίτηση από τα ένδικα μέσα, οπότε η υπόθεση θεωρείται τελεσίδικη και τους καταβάλλεται αμέσως το υπόλοιπο της αποζημίωσης (και σε εύλογο χρονικό διάστημα ό,τι άλλο ποσόν θα είχαν να εισπράξουν ως «εφάπαξ»).
Η λύση αυτή έχει τα ακόλουθα πλεονεκτήματα.
1) Είναι άμεση και αξιοποιήσιμη στην «Τρόϊκα»
2) Δίνει κίνητρο στους ενδιαφερομένους «επίορκους» να επισπεύσουν την εκδίκαση της υπόθεσής τους, είτε πιστεύουν ότι τελικά θα δικαιωθούν, είτε έχουν βάσιμες αμφιβολίες περί αυτού.
3) Δίνει αμέσως μιαν εικόνα για το πώς το Δημόσιο μπορεί να «πορεύεται» χωρίς την παρουσία τους.
4) Τους επιτρέπει να εργασθούν αμέσως και αξιοπρεπώς εκτός Δημοσίου (έχοντας και ως «προίκα» την αποζημίωση), αντί να σέρνονται (σαν την υπόθεσή τους) αμφισβητούμενοι και δακτυλοδεικτούμενοι στο Δημόσιο.
Αυτά λέει η απλή λογική ενός μη ειδικού. Μήπως κάποιος ειδικός (ή «ειδικός») έχει βάσιμες αντιρρήσεις σε αυτά ή έχει να προτείνει κάτι καλύτερο; Θα ήθελα ειλικρινώς και με κάθε καλοπιστία να μας ενημερώσει.
