Ακριβώς ένα χρόνο πριν, είχα γράψει για το πώς οι προεκλογικές εκστρατείες έχουν κάτι από τον αγώνα του ερωτευμένου καθώς πασχίζει να κατακτήσει το αντικείμενο του πόθου του, δηλαδή το σώμα των ψηφοφόρων που διεκδικείται από πολλούς διαφορετικούς μνηστήρες. Στις επερχόμενες εκλογές ιδιαίτερο ενδιαφέρον θα παρουσιάσει ο τρόπος με τον οποίο οι εραστές του Ευρωπαϊκού οράματος θα διεκδικήσουν μια δύστροπη ερωμένη.
Η αφθονία των υποψηφιοτήτων σε κάθε συνδυασμό, θα είναι το καλύτερο τεστ προσομοίωσης για τον τρόπο που διαφορετικοί άνθρωποι θα κληθούν να διαχειριστούν την πολυμορφία του πληθυσμού σε ένα περιβάλλον υψηλής ανταγωνιστικότητας και ανασφάλειας, ακριβώς όπως γίνεται και στη Βουλή.
Ένα από τα αγκάθια στο δρόμο της Ένωσης, είναι αυτό της διατήρησης της ιδιαίτερης ταυτότητας των λαών σε συνεργατικό περιβάλλον που δεν θα είναι ευάλωτο στο φόβο υποτίμησης όχι του νομίσματος, αλλά της εθνικής αξιοπρέπειας και της νοημοσύνης των πολιτών. Να κάνουμε το πρόβλημα της Ευρώπης δικό μας και να συμμετέχουμε στη διαβούλευση: αυτή είναι η φετινή πρόκληση.
Έχουμε ένα εκλογικό σώμα χωρίς ψυχή. Ακόμα και η αποχή χωρίς γνώση παύει να αποτελεί τρόπο διαμαρτυρίας και φαντάζει ως αδιαφορία. Η απόσταση ανάμεσα στις άμεσες ανάγκες για επιβίωση και στην εικόνα της Ευρώπης όπως εισπράττεται από εμάς, είναι τεράστια. Ο ευρωσκεπτικισμός δεν είναι χτισμένος μόνο στα σύνορα πολιτικής αξιοπιστίας και οικονομικής αυτάρκειας, συμμετοχικής δημοκρατίας και ηγεμονικής κυριαρχίας. Τρέφεται από τη δική μας άγνοια.
Να δώσουμε πίσω στον πολίτη τον έλεγχο της καθημερινότητάς του και να διατηρήσουμε τις ισορροπίες ανάμεσα στο κοινωνικό κράτος και τη δημοσιονομική πρόοδο. Να καταφέρουμε να εμπλέξουμε τις περιφέρειες στον αγώνα για ανάπτυξη. Να τονίσουμε τη σημασία της ένταξης στις διαδικασίες και να καταπολεμήσουμε με έργο την αίσθηση ότι οι αποφάσεις παίρνονται ερήμην μας. Αυτή είναι η ευκαιρία.
Διάβασα σε έναν από αυτούς τους σύγχρονους, διαδικτυακούς τοίχους που γράφουν τη δική τους ιστορία: «ν’ακουστεί ο λόγος των ποιητών». Μέσα στο συνονθύλευμα από γκρι κουστουμαρισμένες υποσχέσεις και προκάτ συνθήματα, θα επιλέξω τον λιγότερο άγονο αγώνα: αυτόν της δημιουργίας.
Αρθρογραφία:
Επικοινωνία:
,
www.facebook.com/pages/Δέσποινα-Λιμνιωτάκη-Despoina-Limniotaki
twitter@dlimniotaki