Αν ρίξει κάποιος μια ματιά στα γεγονότα που οδήγησαν στον τραγικό θάνατο τριών νέων ανθρώπων στη Μαρφίν, (βλέπε άρθρο της Βικιπαιδείας), θα διαπιστώσει τα εξής:
- Ήταν τυχαίο γεγονός ότι παγιδεύτηκαν και πέθαναν τρεις. Θα μπορούσαν να γλυτώσουν όλοι ή και να πεθάνουν όλοι…
- Για τις τεράστιες ευθύνες της τότε ιδιοκτησίας της τράπεζας (που ήθελε να λειτουργήσει ντε και καλά), της διευθύντριας του υποκαταστήματος, ή και άλλων αρμοδίων υπαλλήλων, ακόμη και της αστυνομίας που δε βρισκόταν εκεί ώστε να επέμβει εγκαίρως, έχουν λεχθεί πολλά και επιβληθεί βαριές ποινές. Όλα αυτά όμως δεν εκφεύγουν του πλαισίου της αμέλειας. Εγκληματικής ενδεχομένως, αλλά αμέλειας. Κανείς από τους καταδικασθέντες δεν ήθελε να καούν άνθρωποι.
- Οι ενέργειες όμως των κουκουλοφόρων «αντιεξουσιαστών» που οδήγησαν στο θάνατο και την τραγωδία μόνο με ένα τρόπο μπορεί να περιγραφούν: «Ανθρωποκτονίες εκ προμελέτης, κατά συρροήν και κατά τρόπο ιδιαιτέρως απεχθή». Παλιότερα αυτό θα επέσυρε την ποινή του θανάτου. Τώρα, τουλάχιστον «τρις ισόβια» στον καθένα από τους φυσικούς αυτουργούς και αντίστοιχες ποινές στους συνεργούς ή τους ηθικούς αυτουργούς.
Ποια όμως υπήρξε η θέση κάποιων που δηλώνουν «αριστεροί» και που υποτίθεται ότι αγωνίζονται για την «κοινωνική δικαιοσύνη» και για το «πλάτεμα και βάθεμα της δημοκρατίας»;
Και τι δεν έχουμε ακούσει:
- Ατυχές γεγονός
- Παράπλευρη απώλεια μιας δικαιολογημένης λαϊκής αγανάκτησης
- Εργατικό ατύχημα, για το οποίο έφταιγαν μόνο τα «αφεντικά»
Έπρεπε να περάσουν 10 χρόνια, από τα οποία στα 4,5 ήταν και πρωθυπουργός, για να καταδικάσει επιτέλους ο κ. Αλέξης Τσίπρας «… τη βία, ιδίως τη βία εναντίον του πολυτιμότερου αγαθού, της πολυτιμότερης αξίας που είναι η ανθρώπινη ζωή» [1].
Δεν αρνούμαι ότι η φετινή στάση του κ. Τσίπρα αποτελεί πρόοδο σε σχέση με τη στάση του τα προηγούμενα χρόνια [2], επισημαίνω ωστόσο ότι απέφυγε και πάλι να χαρακτηρίσει το τραγικό γεγονός ως δολοφονία και μάλιστα εκ προμελέτης, αφήνοντας να αιωρείται η εντύπωση ότι η βία που ασκήθηκε και μάλιστα «κατά της ζωής» ήταν μια «καταδικαστέα πράξη», που καλό θα ήταν να μην επαναλαμβάνεται ως … μέθοδος λαϊκής πάλης.
Αρνήθηκε να συνταχθεί τόσο με τα άλλα κόμματα που ανέκαθεν μιλούσαν για δολοφονία, όσο και με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας (την οποία είχε πρόσφατα ενθουσιωδώς υπερψηφίσει), και απέφυγε επίσης να τονίσει την ανάγκη για αποκάλυψη και προσαγωγή σε δίκη των δολοφόνων.
Δεν ήταν όμως ίδια η στάση του στην περίπτωση των δολοφονιών του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου [3] και του Παύλου Φύσσα [4], όπου ήξερε μια χαρά να μιλάει για «δολοφονία».
Ειδικά στην περίπτωση του Φύσσα έγραφε (το 2018) ότι «η επέτειος της δολοφονίας του μας θυμίζει πού οδηγούν οι ιδεολογίες του μίσους».
[Πάντως στα συνθήματα «ή εμείς ή αυτοί», «ή τους τελειώνουμε, ή μας τελειώνουν», παρέλειψε να αναφερθεί. Ίσως και να τα είχε ξεχάσει… τρία ολόκληρα χρόνια είχαν περάσει από τότε που τα έλεγε ! ]
Προκαλεί θλίψη και απογοήτευση η αμηχανία ενός μεγάλου κόμματος που κυβέρνησε έως πρόσφατα την Ελλάδα, όταν διστάζει να αποκαλέσει δολοφονία ένα στυγερό έγκλημα και ιδιαίτερα αυτή του αρχηγού του και πρώην πρωθυπουργού.
Ακόμη και το ΚΚΕ που δεν έχει αποκηρύξει τα εγκλήματα του Στάλιν και των «συντρόφων» του εμφυλίου, ούτε καν τη «βία» γενικώς (την οποία εξασκεί το ίδιο από καιρού εις καιρόν), προέβη τελικά σε μια πολύ πιο θαρραλέα και σοβαρή ανακοίνωση, στην οποία «επιρρίπτει ευθύνες σε όλες της κυβερνήσεις γιατί παραμένουν στο σκοτάδι οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί του αποτρόπαιου εγκλήματος» [5]
Αλλά τι να περιμένει κανείς από ένα κόμμα που θεωρεί «νόμιμο» το καθεστώς του «συντρόφου» Μαδούρο και δεν μπαίνει καν στον κόπο να αποθαρρύνει (για να μην πούμε ότι ενθαρρύνει κιόλας) κάποιους να μοιράζουν «ψόφους» σε όσους διαφωνούν μαζί τους στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης;
Τι διάολο; Αυτά τα ζητήματα δεν μπορούν να τα ξεκαθαρίσουν στα αρμόδια όργανά τους; Ή μήπως τα θεωρούν «ήσσονος σημασίας»;
Τα μόνο που ξέρουν να τονίζουν και να επαναλαμβάνουν είναι τα σχετικά με τα «δικαιώματα» των “παραμεταναστών” (που καταφθάνουν στη χώρα μας παράτυπα και παράνομα) «για μια καλύτερη ζωή».
Για το δικαίωμα σε διαφορετική άποψη και στάση ζωής τι λέτε σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ;
Αποτελεί στοιχείο της δημοκρατίας ή όχι;
Ακόμη και ο Μαρξ έγραφε για «διαλεκτική» και για «θέση – αντίθεση – σύνθεση» και αυτό ήταν ένα από τα λίγα σωστά που είπε (και δεν ήταν καν δικό του… ήταν του Hegel).
Κρίμα και πάλι κρίμα…
Γιατί μια ώριμη και σοβαρή Αριστερά θα είχε πολλά να προσφέρει στις σύγχρονες δημοκρατικές κοινωνίες.
Εκτός εάν η ωριμότητα και η σοβαρότητα δεν μπορούν τελικά να αποτελούν στοιχεία της «αριστεράς», όπως τη ζούμε εδώ και αλλού, πράγμα που είναι πολύ πιθανό, αλλά εκφεύγει των ορίων του παρόντος…
… … …
Υ.Γ. Αλλά για να μην είμαστε αχάριστοι: Μας έκαναν τη χάρη και αποχώρησαν από την εξουσία και μάλιστα δημοκρατικότατα.
Κι αυτό είναι το καλύτερο που προσέφεραν στη χώρα.
Αναφορές
[1] https://www.kathimerini.gr/1077433/gallery/epikairothta/politikh/o-al-tsipras-kate8ese-stefani-sth-marfin---katadikazoyme-th-via-alla-kai-thn-ypokrisia-toy-k-mhtsotakh
[2] https://www.capital.gr/arthra/3452104/o-alexis-tsipras-kai-oi-nekroi-tis-marfin-mia-istoria-upokrisias
[3] https://www.cnn.gr/news/politiki/story/157325/alexis-grigoropoylos-to-minyma-toy-tsipra-gia-ta-10-xronia-apo-ti-dolofonia-toy
[4] https://www.kathimerini.gr/985412/article/epikairothta/politikh/al-tsipras-h-epeteios-ths-dolofonias-toy-payloy-fyssa-mas-8ymizei-poy-odhgoyn-oi-ideologies-toy-misoys
[5] : https://www.skai.gr/news/politics/kke-gia-marfin-oxi-se-kyvernitikes-fiestes-katathetei-ksexorista-stefani
Το άρθρο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο biznews.gr
