Στον κόσμο των Άριστων λοιπόν και των σύγχρονων ψηφιοποιημένων υπηρεσιών, η εντολή «πληρωμή λογαριασμών και οφειλών» και η επιλογή «e-παράβολο» μέσα απο το e-banking ΔΕΝ σημαίνει την πληρωμή του παραβόλου, αλλά μόνο την έκδοσή του. Το μήνυμα «επιτυχής υποβολή αίτησης» ΔΕΝ σημαίνει οτι υποβλήθηκε η αίτηση επιτυχώς, αλλά οτι μπορεί να ακυρωθεί μετά απο 4 μήνες διότι κάτι δεν υπέβαλλες σωστά. Όλα αυτά τα θεωρεί πολύ φυσιολογικά και άρτια ο ΑΣΕΠ, με αποτέλεσμα να απορρίψει 12.000 αιτήσεις αναπληρωτών λόγω μη καταβολής παραβόλου 3€. Μάλιστα η ποινή γι αυτούς του «τεμπέληδες, τσιγκούνηδες» είναι να αποκλειστούν απο την λίστα πρόσληψης για 3 χρόνια.
Μαζί μ’ αυτούς απορρίφθηκαν κι άλλοι, οι περισσότεροι για παρόμοιους τεχνικούς λόγους. Κι ενώ κατατέθηκαν ενστάσεις και ασφαλιστικά μέτρα, το ΑΣΕΠ (Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού) προχώρησε σε διορισμούς και προσλήψεις, χωρίς να ελεγχθούν οι ενστάσεις.
Αδικήθηκαν άνθρωποι; Βεβαίως.
Το ΑΣΕΠ που δημιουργήθηκε για να αξιολογεί με διαφάνεια και να ελέγχει τα προσόντα και τις ικανότητες των υποψηφίων μέσω διαγωνισμών, έγινε ακόμα ένα ακόμα όργανο διορισμών της κυβέρνησης, χειρότερο απο την Επετηρίδα του 80. Διότι τότε μετρούσε μόνο ο χρόνος κτήσης του πτυχίου σου.
Δεν υπήρχαν κοινωνικά και εκπαιδευτικά κριτήρια να σου ανεβάζουν τα μόρια.
Δεν μετρούσαν αναπηρίες, παιδιά, αγορασμένα μεταπτυχιακά, χαβαλέ σεμινάρια, μετατροπές των ΤΕΙ σε ΑΕΙ και άλλα τέτοια περίεργα.
Και βέβαια αν χρειαζόταν παράβολο το αγόραζες από το περίπτερο.
Αργότερα, το παράβολο έπρεπε να το εκδόσει κάποια δημόσια υπηρεσία, για να πληρωθεί στο ταμείο (έτσι, για να δικαιολογούνται 2 θεσεις ΔΥ) και να επικυρώνεται ξανά στον πρώτο υπάλληλο. Αυτήν την γελοία διαδικασία μετέφεραν στον ψηφιακό κόσμο, όπως με τον ίδιο τρόπο μετέφεραν ψηφιακά όλη την γραφειοκρατία του Δημοσίου και οι λογιστές τραβάν τα μαλλιά τους και χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο. Διότι δεν δουλεύει τίποτα.
Εμπιστοσύνη.
Μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη σε έναν κράτος που ακόμα και ο εκσυγχρονισμός του στήνεται με μεσαιωνικά συστήματα κι ο πολίτης πρέπει να ερμηνεύσει σωστά το σκόϊλ ελικίκου για να κάνει το επόμενο βήμα; Μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη οτι αυτό το κράτος μπορεί να αξιολογήσει τις υπηρεσίες, τους υπαλλήλους του, οτι μπορεί να αξιολογήσει εσένα; Όχι δεν μπορείς. Γι αυτό τυλίγεις όλο πιο σφικτά το μουδιασμένο χέρι στο δίχτυ «προστασίας» του κράτους πατερούλη και προτιμάς να μην αλλάξει τίποτα. Γιατί τουλάχιστον αυτό που προσωρινά ισχύει, το γνωρίζεις.
Προσλήψεις και διορισμοί δημοσίου.
Χρονοβόρες διαδικασίες και συστήματα επί συστημάτων, οργανισμοί και γραφεία για να εξασφαλίσουν τάχα την διαφάνεια και την αξιοκρατία με κριτήρια που είναι ανέφικτο να είναι αντικειμενικά και στο τέλος πετάγεται ένα παράβολο 3€ και κανείς δεν παίρνει την ευθύνη του λάθους, αφού κανείς δεν την έχει, αφού όλα ανήκουν στο λαβύρινθο του κρατικού μηχανισμού. Ακόμα κι αν ξεσκαλώσεις απο αυτό το σημείο, μπορεί να σκαλώσεις σε ένα άλλο ή κάποιοι άλλοι αλλού. Και οι υποψήφιοι θα αλληλοσπαράσσονται για τα κριτήρια και τα μόρια, για το δίκιο και το άδικο και θα ψάχνουν κάποιον Θεοδωρικάκο να τους λύσει το πρόβλημα ή έναν σωτήρα Δικηγόρο με γνωστούς στην κυβέρνηση ή έναν βουλευτή της αντιπολίτευσης για να το αναδείξει, ελπίζοντας οτι θα φτάσει στα αυτιά του Πρθ, ο οποίος με εντολή του θα δώσει την πολιτική λύση.
Προσωπικά πιστεύω οτι ο ιδανικός τρόπος πρόσληψης είναι αυτός που ήδη ισχύει στα ιδιωτικά ΙΕΚ ή τα Πολιτιστικά Κέντρα Δήμων.
Καταθέτεις την αίτηση σου, το βιογραφικό σου, τα πτυχία, την προϋπηρεσία, τον φάκελο με το επαγγελματικό και εκπαιδευτικό σου έργο, το έργο των παιδιών, περνάς απο συνέντευξη και μια επιτροπή σε επιλέγει.
Αντί να τρώμε τα σωθικά μας και τα κονδύλια της Παιδείας σε διοικητικούς υπαλλήλους, οργανισμούς, γραφειοκρατίες, κενά, ενστάσεις, μεταθέσεις, τοποθετήσεις, αιτήματα, εγκυκλίους, αποφάσεις που δεν έχουν σχέση με την εργασία του εκπαιδευτικού ούτε με την αναβάθμιση της παιδείας και δεν εξασφαλίζουν ούτε την διαφάνεια, ούτε την ποιότητα, δεν εξυπηρετούν κανέναν παρά μόνο την κοστοβόρα γραφειοκρατία, μήπως πρέπει να αλλάξουμε μοντέλο και να επιτρέψουμε στην κάθε σχολική μονάδα να έχει κάποιες ελευθερίες αυτοδιοίκησης;
Δεν ήρθε επιτέλους η ώρα να γίνει η Παιδεία Δημόσια και να βγάλει την κρατική πανοπλία που δεν την αφήνει να ανασάνει;
Πηγή: vimapress.gr
