Το εξωγενές της πανδημίας και του πολέμου δεν μπορεί να είναι η απόλυτη δικαιολογία για τη μεταρρυθμιστική ένδεια της Κυβέρνησης. Παρά το γεγονός ότι έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες, αυτές είναι αναιμικές: η Ελλάδα παραμένει στην 37η θέση ανάμεσα τις 38 χώρες του ΟΑΣΑ ως προς την ελευθερία της οικονομίας μπροστά μόνο από την Τουρκία. Η χώρα μας βρίσκεται στην 29η θέση ανάμεσα στις χώρες του ΟΑΣΑ ως προς τη φορολογική ανταγωνιστικότητα. Στον δείκτη της ευκολίας του επιχειρείν είμαστε στη θέση 79 διεθνώς πίσω από την Αλβανία, τα Σκόπια, τη Σερβία, τη Βουλγαρία, την Τουρκία και διάφορες χώρες της Αφρικής και της Ασίας. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι είμαστε στην προτελευταία θέση ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ ως προς την αγοραστική δύναμη των πολιτών πίσω μόνο από τη Βουλγαρία, η οποία και θα μας ξεπεράσει σύντομα.
Το έγκλημα αποτελεί άλλο ένα τεράστιο πρόβλημα για την Ελληνική κοινωνία. Περίπου 350 εγκληματικές οργανώσεις με περισσότερα από 2500 μέλη δραστηριοποιήθηκαν στην Ελλάδα το 2021. Ο συνολικός αριθμός των ενεργών κακοποιών είναι πολύ μεγαλύτερος. Περίπου το 50% αυτών είναι ημεδαποί (με τη μερίδα του λέοντος στις κλοπές και διαρρήξεις να κατέχουν μέλη της κοινότητας των Ρομά) και το υπόλοιπο περίπου 50% είναι αλλοδαποί. Οι κακοποιοί συλλαμβάνονται και σύντομα αφήνονται ελεύθεροι ξανά και ξανά.
Η πατρίδα μας έχει έναν από τους χειρότερους δείκτες γονιμότητας παγκοσμίως (1,25 παιδιά ανά γυναίκα/ζευγάρι). Αν συνεχίσουμε έτσι, ο πληθυσμός της Ελλάδας θα είναι μόνο 6 εκατομμύρια το 2100. Την ίδια στιγμή, η χώρα μας εποικίζεται από πληθυσμούς που σε μεγάλο βαθμό δεν επιθυμούν να ενσωματωθούν και να υιοθετήσουν την κουλτούρα της Ελληνικής κοινωνίας. Ενώ η σημερινή Κυβέρνηση έχει καλύτερες επιδόσεις σε αυτό το θέμα σε σύγκριση με την προηγούμενη, είναι προφανές ότι έχει επιλέξει τον εποικισμό ως τον τρόπο αντιμετώπισης του δημογραφικού προβλήματος αντί της ενθάρρυνσης και ουσιαστικής ενίσχυσης της Οικογένειας, όπως έχει επιλέξει να το Ισραήλ και η Ουγγαρία.
Τι πρέπει να κάνουμε;
Η Ελλάδα χρειάζεται ένα απλό και δίκαιο φορολογικό σύστημα, το οποίο θα καταστήσει τη φοροδιαφυγή ασύμφορη και τη χώρα φορολογικά ανταγωνιστική. Χρειάζεται γρήγορη απονομή της δικαιοσύνης γενικώς, αλλά και συγκεκριμένα σε ό,τι αφορά στην επιχειρηματικότητα.
Είναι απαραίτητη η μηδενική ανοχή στο έγκλημα με μακροχρόνιες ποινές για τους κατ’ εξακολούθηση κακοποιούς ακόμη και αν αυτό απαιτεί να δημιουργηθούν νέα σωφρονιστικά καταστήματα. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι η ποιότητα ζωής μας θα αυξηθεί κατακόρυφα όταν θα νιώσουμε πιο ασφαλείς στις γειτονιές μας.
Πρέπει να ενισχύσουμε την Οικογένεια, τα νέα ζευγάρια, τους νέους γονείς και τα παιδιά. Σε αυτούς πρέπει να μετατεθούν οι πόροι. Στο μέλλον της πατρίδας μας. Αντί το Κράτος να ιδρυματοποιεί με κρατικά επιδόματα ολόκληρες γενιές αρτιμελών ανθρώπων, να σπαταλάει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ ετησίως για τη στήριξη ευγενών ταμείων και δισεκατομμύρια ευρώ για τη διανομή επιδομάτων σε παρανόμως εισελθόντες στη χώρα, πρέπει να στηριχθεί η Οικογένεια. Πρέπει η απόκτηση παιδιού να γίνει ξανά Όνειρο. Να πάψει να είναι εμπόδιο. Είναι ζήτημα εθνικής επιβίωσης.
Είμαι βέβαιος ότι οι περισσότεροι αναγνώστες βρίσκουν την Κοινή Λογική σε αυτές τις προτάσεις. Εν τούτοις, το σύστημα που ζει από τον κρατισμό, την ανομία και το μεταναστευτικό, το ίδιο σύστημα που έχει φέρει την Ελλάδα πίσω και από τις χώρες του πρώην σοβιετικού μπλοκ, έχει βάλει την ταμπέλα του «ακραίου» σε όποιον ζητάει τα αυτονόητα: ελευθερία της οικονομίας, ασφάλεια, ενίσχυση της οικογένειας και προστασία των συνόρων.
Γίνεται η Κοινή Λογική να είναι το άκρο; ΟΧΙ.
Πηγή: zougla.gr
