Η βομβιστική επίθεση στο The Mall είναι καταδικαστέα. Εδώ μπαίνει μια τελεία. Και αρχίζει μια άλλη συζήτηση. Για την επιλογή του στόχου. Το εμπορικό κέντρο – σύμβολο της ψευδοευημερίας μας. Σύμβολο θανάτου του εμποράκου. Σύμβολο της διαφθοράς.
Το The Mall είναι ένα μνημείο πολεοδομικών και οικονομικών παραβάσεων. Είναι ένα μνημείο πολιτικής διαφθοράς και συνδιαλλαγής μιας υπερφίαλης τοπικής αυτοδιοίκησης με τα αδηφάγα οικονομικά συμφέροντα. Είναι ένα μνημείο των καταναλωτικών ψευδαισθήσεών μας.
Όλη η εξαθλιωμένη μικροαστική τάξη έχει περιδιαβεί τους ορόφους του, πιστεύοντας οτι η κατανάλωση είναι ευημερία. Άπειρες ώρες άσκοπης και ανούσιας οικογενειακής «διασκέδασης» έχουν δαπανηθεί μέσα – έξω από τα καταστήματα, ψωνίζοντας περιττά πράγματα και πίνοντας υπερτιμημένους καφέδες. Μια ολόκληρη γενιά εφήβων έχει επενδύσει εκεί ώρες «μαντρώματος» γιατί ήταν ασφαλές, δεν είχε αυτοκίνητα, δεν είχε εγκληματικότητα, δεν είχε ναρκωτικά (ή τουλάχιστον αυτό νόμιζαν οι γονείς) αντί να πάει ποδηλατάδα ή να παίξει μπάλα με τα γειτονάκια.
Εγώ και τα παιδιά μου δεν εξαιρούμαστε – ήμασταν αρκετά συχνοί πελάτες αυτού και άλλων τέτοιων εμπορικών κέντρων. Πλέον ψωνίζουμε σπάνια, γιατί φυσικά είμαστε κι εμείς μέλη της εξαθλιωμένης αστικής τάξης που μετράμε τα ευρώ και βάζουμε πετρέλαιο με το σταγονόμετρο για να ζεστάνουμε το κληροδοτημένο σπίτι μας, το οποίο έχει φορολογηθεί φέτος με 5 διαφορετικούς φόρους. Την Κυριακή, την ώρα της επίθεσης, με πήραν συγγενείς τηλέφωνο με την αγωνία μήπως βρισκόμασταν κι εμείς στο Mall. Ευτυχώς, είχαμε επιλέξει να κάνουμε μια βόλτα στο πιο «ασφαλές» κέντρο της Αθήνας (!).
Μια δεκαετία σχεδόν χρειάστηκε για να στραγγαλιστούν οι μικρές επιχειρήσεις των παραδοσιακών εμπορικών κέντρων του Αμαρουσίου και του Χαλανδρίου, όσο ο αδηφάγος δήμαρχος, η σύζυγός του και το συνεταιράκι του ο μεγαλοεργολάβος (αυτός, που τώρα χρωστάει ένα εκατομμύριο ευρώ στο δημόσιο) έχτιζαν μεγαθήρια στην Κηφισίας και φτιάχνανε πεζοδρόμους με κυβόλιθους. Μια δεκαετία χρειάστηκε για να υπερχρεωθούν πιστωτικές κάρτες και να βουλιάξουν νοικοκυριά. Γιατί με το που μπαίνεις στο εμπορικό κέντρο, καταναλώνεις. Κατά συρροή. Ανεξέλεγκτα. Χωρίς καν τη χαρά να ανταλλάξεις μια καλημέρα με τον μαγαζάτορα, τρίτη γενιά Μαρουσιώτης. Μόνο με την κακοπληρωμένη αλλοδαπή πωλήτρια. Χωρίς να ενισχύσεις την αγορά της γειτονιάς σου. Χωρίς να έχεις καν την ευκαιρία να παραπατήσεις στους κακοβαλμένους κυβόλιθους.
Το «έγκλημά» μας είναι η συνενοχή μας σε αυτή την πολιτική και κοινωνική κατάπτωση. «Τιμωρία» μας η κατάντια του να μην είμαστε πλέον πουθενά ασφαλείς. Να μην μπορούμε να απολαύσουμε χωρίς άγχος και τύψεις τους κόπους μας, δικούς μας και προηγούμενων γενιών. Γιατί όλοι αντιμετωπιζόμαστε σαν κλέφτες και λωποδύτες, αφού «μαζί τα φάγαμε». Μεγαλώνουμε τα παιδιά μας μέσα στη «χύτρα» και κυριολεκτικά, με τέτοια μοιάζει η Αθήνα μας, με τόση αιθαλομίχλη στην ατμόσφαιρα. Σε μια χύτρα ταχύτητας βράζει η κοινωνία μας όλη. Κάποιος ανοίγει τη βαλβίδα πότε-πότε, να μη σκάσει το καζάνι. Μια η λίστα Λαγκάρντ, μια οι κάλπες στη Βουλή, μια ο Κασιδιάρης να βρίζει, μια η ψευτοβομβιστική επίθεση από τους ψευτοαναρχικούς και τους ψευτοαντιεξουσιαστές, τους ίδιους «μπαχαλάκηδες» του ίδιου παρακράτους.
Μάλλον θα αργήσουμε να ξαναπατήσουμε στο The Mall. Σίγουρα κι άλλοι άνθρωποι θα χάσουν δουλειές, καθώς εκατομμύρια ζημιών θα προστεθούν στις ήδη ζημιογόνες εμπορικές επιχειρήσεις. Και είναι κρίμα – πάνω που έμαθαν οτι έκπτωση δεν είναι μόνο το 25% του ήδη φορεμένου «καπέλου» της τιμής – αλλά δυστυχώς, είναι πια αργά. Γιατί όσο και να πέφτουν οι τιμές τους, δεν αγοράζουμε το τρις ανακυκλωμένο στοκ τους.
Μόνο το ίδιο, χιλιοανακυκλωμένο, σάπιο στοκ των πολιτικών αγοράζουμε ακόμα. Και μάλιστα χωρίς έκπτωση, τοις μετρητοίς!
* Η Μάρω Καψή είναι πολιτικός επιστήμονας, με ειδίκευση στη δημόσια διοίκηση στο Kennedy School of Government του Harvard. Εργάζεται στην Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ). Είναι Γραμματέας της Εθνικής Επιτροπής του κόμματος «δημιουργία, ξανά!» και υποψήφια βουλευτής. Είναι μητέρα δύο αγοριών.