Ο όρος «πολιτισμός», με την ευρεία του έννοια, συμπεριλαμβάνει, εκτός των γραμμάτων και των τεχνών, τον τρόπο ζωής, τα βασικά δικαιώματα του ανθρώπου, το σύστημα αξιών, τις παραδόσεις και τα δόγματα.
Στον τρόπο ζωής και τα βασικά δικαιώματα η χώρα μας ακόμη υστερεί όπως μαρτυρούν τα ακόλουθα στιγμιότυπα από τη καθημερινότητα ενός ευρωπαίου πολίτη.
Φωτογραφία 1: Προστατευτική-προειδοποιητική διάταξη σε οδόστρωμα στη Λ. Αλίμου. Ένα ξύλινο(!) τελάρο καλύπτει μία λακκούβα στο οδόστρωμα, δύο κώνοι και μία απλή ερυθρόλευκη κορδέλα τυλιγμένη στη (χωρίς φανό) προειδοποιητική σήμανση. Θα νόμιζε κανείς ότι είναι δυσβάσταχτο το κόστος ορθής τοποθέτησης των προβλεπόμενων για τη στοιχειώδη προστασία των διερχόμενων οχημάτων και πεζών.
Θα συνέβαινε αυτό ποτέ στη Νορβηγία, το Λουξεμβούργο, τη Γερμανία;
Γιατί το θεωρούμε φυσικό στην Ελλάδα;
Και μιας και αναφέραμε την Γερμανία, δείτε παρακαλώ τη φωτογραφία 2 όπου μια προστατευτική-προειδοποιητική διάταξη βρίσκεται αναπτυγμένη σε πεζόδρομο μιας γερμανικής κωμόπολης. Μεταλλικά φορητά κιγκλιδώματα που αποτρέπουν την έστω και κατά λάθος πτώση του πεζού στο λάκκο των έργων με ταυτόχρονη χρήση προειδοποιητικών φανών, σε πλήρη αντίθεση με τα όσα απεικονίζονται στη πρώτη φωτογραφία. Και ούτε καν αναφερόμαστε σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας οδικών οχημάτων.
Γιατί αυτή την εικόνα τη βλέπουμε σπάνια στην Ελλάδα;
Φωτογραφία 3: Πινακίδα οδικής σήμανσης τοποθετημένη ακριβώς μπροστά από το φωτεινό σηματοδότη κάπου στη Νέα Σμύρνη. Όσο χρειάζεται για να κρύβει την ένδειξη του σηματοδότη από τα επερχόμενα οχήματα. Ασέβεια προς τους οδηγούς και εν δυνάμει επικίνδυνο. Το φαινόμενο τέτοιων λανθασμένων τοποθετήσεων σήμανσης είναι ευρύτατα διαδεδομένο σε βαθμό επιδημίας.
Είναι δυσβάσταχτο το κόστος ορθής τοποθέτησης;
Θα συνέβαινε αυτό ποτέ στην Αυστρία, το Βέλγιο, τη Φινλανδία;
Γιατί το θεωρούμε φυσικό στην Ελλάδα;
Φωτογραφία 4: η τουαλέτα των ΑμεΑ στο κτίριο 9 των δικαστηρίων της οδού Ευελπίδων. Θύρα βγαλμένη από τους μεντεσέδες και τοποθετημένη στο πλάι, υλικά εναποθεμένα πάνω στην λεκάνη και τουαλέτα εκτός λειτουργίας. Λόγω των συχνών επισκέψεών μου στα δικαστήρια ως μάρτυρας-τεχνικός εμπειρογνώμονας σε δίκες είμαι σε θέση να γνωρίζω πως η συγκεκριμένη τουαλέτα είναι χρόνια σε αυτή την κατάσταση. Κατασκευάζουμε δηλαδή μια εγκατάσταση επειδή το επιβάλλουν οι κανονισμοί αλλά δεν θεωρούμε απαραίτητο να την συντηρήσουμε, διότι είναι ίσως πολυτέλεια να εξυπηρετούνται οι χρήζοντες ειδικών εγκαταστάσεων.
Είναι δυσβάσταχτο μήπως το κόστος λειτουργίας της;
Θα συνέβαινε αυτό ποτέ στη Δανία, τη Σουηδία, την Βρετανία;
Γιατί το θεωρούμε φυσικό στην Ελλάδα;
Η προσφορά πολιτισμού ενός κράτους δεν είναι μόνο οι αποσπασματικές διοργανώσεις ενός καλλιτεχνικού γεγονότος από ένα Δήμο, ή η προβολή ενός ποιοτικού κονσέρτου από το κανάλι της Βουλής αλλά ξεκινάει από τις μικρές εκείνες αυτονόητες υποδομές και κανόνες που διευκολύνουν την καθημερινότητα του πολίτη, διασφαλίζουν την σωματική του ακεραιότητα και σέβονται τις ανάγκες του.
Και είναι αυτές ακριβώς που με ελάχιστο κόστος κάνουν την διαφορά στην ποιότητα ζωής.
Αν φυσικά υπάρχει η βούληση και η κατανόηση αυτής της αναγκαιότητας...
Φωτογραφίες: Ηλίας Κώνστας
