Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι σύμβολο. Οι αρμοδιότητές του δεν είναι ουσιαστικές, ο ρόλος του όμως είναι. Θα μπορούσε η νέα, «αριστερή» κυβέρνηση να προτείνει έναν Έλληνα που θα εξέφραζε την Ελλάδα που θέλουμε: της εξωστρέφειας, της καινοτομίας, της παραγωγής, της έρευνας, του πολιτισμού, της παγκόσμιας αναγνώρισης. Αξίες, άλλωστε, διαχρονικά αριστερές.
Προτίμησε να εκμεταλλευτεί μικροκομματικές ισορροπίες, προτείνοντας έναν πολιτικό που εκφράζει την Ελλάδα που θέλουμε να αφήσουμε πίσω: της πελατειακής συναλλαγής, των ρουσφετιών, της διαφθοράς, των εκλογομαγειρείων, των «δικών μας παιδιών», των νομικισμών, της διοικητικής ανεπάρκειας, της παροιμιώδους, κυριολεκτικά, αδράνειας, και της επιλεκτικής εφαρμογής των νόμων.
Ή μήπως, τελικά, αυτή είναι η Ελλάδα που θέλει το σύνολο σχεδόν του πολιτικού συστήματος;