Στον μαρτυρικό Μελιγαλά έγινε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της ελληνικής αλλά και της παγκόσμιας ιστορίας.
Σεπτέμβριος 1944. Οι Γερμανοί είχαν ηττηθεί και αποχωρήσει από την Πελοπόννησο. Το ΚΚΕ που στόχευε στην επικράτηση του σταλινισμού στη χώρα, και είχε ήδη εκδηλώσει τις προθέσεις του με ένοπλες επιθέσεις σε Έλληνες πολύ νωρίτερα (από τον Μάιο του 1943), άρχισε τις μαζικές εκκαθαρίσεις «αντιφρονούντων», οι περισσότεροι των οποίων ήταν φιλήσυχοι πολίτες, που απλώς δεν ασπαζόντουσαν το κομμουνιστικό σχέδιο διαμελισμού της χώρας και πρόσδεσης των κομματιών της στο σοβιετικό άρμα. Στον Μελιγαλά, οι αντάρτες του ΚΚΕ, αφού αιχμαλώτισαν όλους τους κατοίκους, έσφαζαν και έριχναν σε ένα πηγάδι λίγο έξω από το χωριό, πάνω από 1700 πολίτες που είχαν συλλάβει από την ευρύτερη περιοχή, από μικρά παιδιά μέχρι ηλικιωμένους 85 ετών. Μεταξύ των θυμάτων ήταν μαθητές και μαθήτριες, αγρότες, κτηνοτρόφοι, ιερείς, αξιωματικοί, γιατροί, δάσκαλοι, καθηγητές, δικηγόροι, συμβολαιογράφοι. Εκατοντάδες οικογένειες ξεκληρίσθηκαν.
Καθοδηγητές, ο πολιτικός επίτροπος του ΚΚΕ, Νίκος Μπελογιάννης, ο πολυ-εγκληματίας και πανταχού παρών σε ομαδικές σφαγές, Άρης Βελουχιώτης και ο Γραμματέας του ΚΚΕ Πελοποννήσου, Αχιλλέας Μπλάνας. Είχαν προηγηθεί οι αγριότητες (λαοδικεία, εκτελέσεις αιχμαλώτων και αμάχων, πλιάτσικο) στον Πύργο και στην Καλαμάτα, και θα ακολουθούσαν εκατοντάδες σφαγές σε όλη τη χώρα, μέχρι τη λήξη του συμμοριτοπολέμου και την καταγραφή των απωλειών: 154.000 νεκροί και τεράστιες καταστροφές (62.000 σπίτια και αγροτικά νοικοκυριά, 1.600 σχολεία, 900 γέφυρες, 250 εργοστάσια και νοσοκομεία, 1.500.000 ζώα).
Για να καλύψουν αυτά το φρικιαστικά εγκλήματα, οι θύτες συκοφάντησαν τα θύματά τους, ως «συνεργάτες των Γερμανών», λάσπη η οποία εξακολουθεί να αναπαράγεται και σήμερα στον δημόσιο λόγο, καθώς οι επίγονοι των στυγερών εγκληματιών του Μελιγαλά κυριαρχούν στο πολιτικό & μηντιακό σύστημα, μολονότι έχουν, όπως ανερυθρίαστα ομολογούν, τον ίδιο ακριβώς στόχο: την, διά των όπλων, επικράτηση της δικτατορίας του προλεταριάτου και τη φυσική εξόντωση, προφανώς με την «τεχνογνωσία» του Μελιγαλά, των πολιτικών τους αντιπάλων.
Ο Θάνος Τζήμερος καταθέτει στεφάνι στην πηγάδα του Μελιγαλά
Η ΕΘΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ θα ήθελε αυτό το κεφάλαιο της περιόδου 1943-1949 να είχε κλείσει οριστικά, και οι Έλληνες, συμφιλιωμένοι, να αγωνιζόμασταν μαζί για την επίλυση των προβλημάτων του 2022. Όμως, μονομερής συμφιλίωση δεν υπάρχει. Οι ηττημένοι εκείνης της εποχής, ακόμα και μετά την παταγώδη κατάρρευση της «μητέρας» Σοβιετικής Ένωσης, προσπαθούν να πάρουν τη ρεβάνς, διακηρύσσουν πως συνεχίζουν το «όραμα» των δολοφόνων του Μελιγαλά, και, πως μέχρι να ωριμάσουν ξανά οι συνθήκες για ένοπλη επαναστατική δράση, θα λειτουργούν «παραλυτικά στα επιτελεία του ταξικού εχθρού», συμπεριφορά που βλέπουμε καθημερινώς από το ΚΚΕ και τις παραφυάδες του, που έχουν αναγάγει, με την ανοχή της ΝΔ, την παρανομία σε πολιτική έκφραση.
Ο Θανάσης Μαργέλης δείχνει τα 5 μέλη της οικογένειάς του που σφαγιάστηκαν από το ΚΚΕ
Η ΕΘΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ δεν είναι «αντικομμουνιστική», όπως η υγεία δεν είναι «αντιγαγγραινική» ή «αντιχολερική». Προφανώς είμαστε κατά κάθε ολοκληρωτισμού και υπέρ των αξιών αυτής της χώρας, μια από τις οποίες είναι η τιμή στους νεκρούς της. Γι΄ αυτό, ο πρόεδρος της ΕΘΝΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ, Θάνος Τζήμερος, επικεφαλής ομάδας στελεχών, εκπροσωπώντας και τον Φαήλο Κρανιδιώτη, παραβρέθηκε, την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου, στο ετήσιο μνημόσυνο των θυμάτων της κομμουνιστικής κτηνωδίας στον Μελιγαλά και κατέθεσε στεφάνι στη μνήμη τους. Η ΕΘΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ υπόσχεται πως θα χρησιμοποιήσει όλα τα νόμιμα μέσα ώστε οι οπαδοί του ολοκληρωτισμού, οποιασδήποτε απόχρωσης, να αποβληθούν διά παντός από το πολιτικό σύστημα της χώρας.
Ολόκληρες οικογένειες ξεκληρίσθηκαν
Η ΕΘΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ είναι ο συνασπισμός της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΞΑΝΑ του Θάνου Τζήμερου και της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ του Φαήλου Κρανιδιώτη, οι οποίοι ένωσαν τις δυνάμεις τους ώστε, στις επόμενες εκλογές, ο φιλελεύθερος πατριωτισμός να αποκτήσει θεσμική παρουσία στη Βουλή και να προωθήσει ουσιαστικές, δομικές μεταρρυθμίσεις.