Γιατί στηρίζουμε την Εθνική Δημιουργία

Ο ρόλος του πανεπιστημιακού, του διδάκτορα και του ακαδημαϊκού ερευνητή δεν περιορίζεται μόνο στην αίθουσα διδασκαλίας και στο εργαστήριο. Είναι κατ’ εξοχήν πολιτικός, με την αρχαιοελληνική έννοια: το αντικείμενό του είναι η  μελέτη, η οργάνωση και η εξέλιξη της “Πολιτείας”: των ανθρώπινων κοινωνιών.

Ειδικά στην Ελλάδα της κρίσης, συναισθανόμαστε πως η ευθύνη μας είναι ακόμα μεγαλύτερη. Μετά από μία και πλέον δεκαετία επώδυνης εθνικής κατάπτωσης, σε όλα τα επίπεδα, το πολιτικό σύστημα όχι μόνο δεν μπορεί να επεξεργαστεί και να υλοποιήσει σχέδιο εξόδου από την ύφεση, αλλά, σε ένα μεγάλο βαθμό, δεν κατανοεί καν το πώς οδηγηθήκαμε σ’ αυτή. Ο δημόσιος λόγος κυριαρχείται από λαϊκισμό, αντιπαραθέσεις ιδεοληψιών, θεωρίες συνωμοσίας και από μανιχαϊκά μοντέλα, στα οποία οπωσδήποτε κάποιοι πρέπει να έχουν τον ρόλο του καλού και κάποιοι του κακού.

Παράλληλα, όλα τα κόμματα εκφράζουν και υπηρετούν μια στρεβλή αντίληψη για τον ρόλο του κράτους: γαλαντόμος εργοδότης και φιλόπτωχο ταμείο, με κύρια μέριμνα την αναδιανομή του εισοδήματος και όχι την παραγωγή του. Για το ελληνικό κράτος, όσοι παράγουν είναι μονίμως υπό διωγμό. Η υπερφορολόγηση, ακόμα και ανύπαρκτων εισοδημάτων, η γραφειοκρατία, η υπερρύθμιση της αγοράς, το ασαφές και συχνά αντιφατικό νομικό πλαίσιο, η αργόσυρτη Δικαιοσύνη και η κυρίαρχη αντίληψη πως ο επιχειρηματίας είναι «εχθρός του λαού» δημιουργούν ένα περιβάλλον εχθρικό προς τις επενδύσεις, άρα και προς τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Από την κομματική «σκέψη» απουσιάζουν, σχεδόν παντελώς, θεμελιώδεις έννοιες του δυτικού πολιτισμού, οι οποίες, κατά τραγική ειρωνεία, γεννήθηκαν στη χώρα μας: η μελέτη των δεδομένων, η σωστή στάθμιση των παραμέτρων, η τεκμηρίωση, η ανάλυση της σχέσης κόστους – αποτελέσματος, όπως, επίσης, η πίστη στην αξία της εργασίας και στην ανταμοιβή της και ο σεβασμός της περιουσίας των πολιτών. 

Εξαίρεση σ΄ αυτή την πολιτική δυστοπία αποτελούν οι απόψεις αλλά και η πολιτική λειτουργία ενός πολιτικού συνασπισμού, διαφορετικού από το σύνολο του πολιτικού συστήματος.  Δεν διατείνεται ότι κατέχει την απόλυτη αλήθεια, αλλά χρησιμοποιεί, ως εργαλεία παραγωγής πολιτικής, τον ορθολογισμό, τη μέτρηση και την απόδειξη, και είναι προσηλωμένος στον στόχο της βελτίωσης της ζωής του συνόλου των Ελλήνων. Ο συνασπισμός αυτός αποδεικνύει, με τη δράση του, ότι διαθέτει αξίες πρωτόγνωρες για το ελληνικό πολιτικό σκηνικό: ευθύτητα, συνέπεια, καινοτόμο χαρακτήρα, ευθύνη, πολιτική οξυδέρκεια, πρόταξη του εθνικού έναντι του κομματικού οφέλους και, επιπλέον, την τόλμη να αγνοεί το πολιτικό κόστος και τους πελατειακούς μηχανισμούς άγρας ψήφων.

Είναι η ΕΘΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, που κάθε μέρα θέτει επί τάπητος τις παθογένειες του ελληνικού πολιτικού συστήματος, αυτές που συνηθίζουμε να κρύβουμε κάτω από το χαλί: την ευθύνη πολιτικών και πολιτών, συμπεριλαμβανομένης της ακαδημαϊκής κοινότητας και της διανόησης, για την ηθική χρεοκοπία της χώρας, τη θεσμική ανομία που ολόκληρο το πολιτικό σύστημα εξέθρεψε και συνεχίζει να υποθάλπει, την κυριαρχία πολιτικών ιδεολογιών ολοκληρωτισμού που έχουν καταρρεύσει παντού στον υπόλοιπο κόσμο, την ανάγκη του εκ βάθρων εκσυγχρονισμού του Δημόσιου τομέα, καθώς και τις απειλές που δέχεται η εθνική μας ταυτότητα από τη αθρόα, απρόσκλητη και ανεξέλεγκτη μετανάστευση και από τον μεταμοντέρνο φασισμό της πολιτικής ορθότητας.

Διευκρινίζουμε ότι εμείς που υπογράφουμε αυτή τη δήλωση δεν προσυπογράφουμε οπωσδήποτε κάθε θέση της ΕΘΝΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ. Ούτε οι δικές μας απόψεις μας είναι πανομοιότυπες. Διακηρύσσουμε όμως την πεποίθησή μας, πως αν θέλουμε κάποια στιγμή να δούμε την έξοδο του τούνελ, θα πρέπει να συζητάμε σοβαρά, «τεχνοκρατικά» και καλοπροαίρετα, για να καταλήξουμε στην πιο πρόσφορη λύση, και όχι αγιοποιώντας ή δαιμονοποιώντας προθέσεις.

Μόνον ένας ξεκάθαρος λόγος προς την κοινωνία, με κατανοητές  τοποθετήσεις, που θα εξηγούν γιατί η φιλελεύθερη αντίληψη είναι η μόνη πραγματικά «φιλολαϊκή», μπορεί να πείσει τους Έλληνες για το τι πρέπει να γίνει και πώς θα πρέπει να πορευτούμε. Μόνο μία σχέση με τον πολίτη σαν αυτή που έχει εφαρμόσει η ΕΘΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ με σαφές, μακροπρόθεσμο σχέδιο, τεκμηριωμένα επιχειρήματα, αισθητική, σεβασμό στη νοημοσύνη των πολιτών και κυρίως προεκλογική και μετεκλογική συνέπεια, μπορεί να ανανεώσει την εμπιστοσύνη των πολιτών στο πολιτικό σύστημα και να αναθερμάνει το ενδιαφέρον τους για την πολιτική.

Αισθανόμαστε πως είναι υποχρέωσή μας να συμβάλλουμε, με τις επιστημονικές και τεχνικές μας γνώσεις, στη διαμόρφωση αναπτυξιακών προτάσεων που μπορούν να εφαρμοσθούν με επιτυχία στην Ελλάδα, όπως ήδη έχουν εφαρμοσθεί σε κράτη με συνθήκες πολύ δυσμενέστερες από τις δικές μας, και προτρέπουμε όλα τα κόμματα, τουλάχιστον, να τις μελετήσουν.

Τέλος, καλούμε τους συναδέλφους μας να συμπράξουν σ’ αυτήν την προσπάθεια, καθώς η ελευθερία, εκτός από αρετή, χρειάζεται και τόλμη.

Δημήτρης Θ. Παπαδημητριου (Παιδοενδοκρινολογος Ακαδημαϊκός Υπότροφος)

Νίκος Σακκάς (Καθηγητής ΕΛ.ΜΕ.ΠΑ)

Δρ. Ιωάννης Ορφανός (Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, Ορθοπαιδικός Παίδων, Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας)

Άγγελος Τσίκας (Διδάκτωρ Δασολογίας, Ακαδημαϊκός Υπότροφος στα πλαίσια αποκτήσεως ακδημαϊκής εμπειρίας)

ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΟΚΑΣ (Αναπληρωτης Καθηγητης ΔΠΘ)

Ioannis Vagias (Sqn Ldr)

George Asimellis (Professor, Vision Science, New England College of Optometry, Boston, MA)

Δημήτρης Διονυσοπουλος (Ιατρος)

Βασιλική Χολέβα

Ηλίας Λάππας (Senior Lecturer/Course Director, University of South Wales)

Φωκας Ιωαννης

Γιώργος Ανωγειανακης (Αφυπηρετησας καθηγητής Φυσιολογίας, Ιατρικής Σχολής ΑΠΘ)

Αποστολος Ξανθοπουλος (Professor of Practice, Data Analytics, Lewis University, Chicago, IL USA)

Εμμανουήλ Πάππου (MD, PhD, Assistant Professor of Surgery, Surgery , Weill Cornell Medical College, Colorectal Cancer Surgeon at Memorial Sloan Kettering Cancer Center)

Leonidas Palaiodimos (Επίκουρος Καθηγητής Νοσοκομειακής Ιατρικής, Ιατρική Σχολή Albert Einstein, USA)

Ιωάννης Κ. Μπουγάς

Εμμανουήλ Αλεξανδράκης

https://www.ethnikidimiourgia.gr/panepistemiakoi-yper-ethnikis-dimiourgias