Ο κοινοβουλευτισμός, όπως πρακτικά εφαρμόζεται στην σημερινή Ελλάδα, πάσχει από σημαντικότατα προβλήματα. Πρέπει να λάβουν χώρα σοβαρές πολιτειακές μεταρρυθμίσεις, τις οποίες αναλύουμε διεξοδικά σε άλλο κείμενο. Συνοπτικότατα αναφέρουμε κάποιες από τις σημαντικότερες εδώ:
1. Απόλυτος διαχωρισμός και οριοθέτηση των τριών εξουσιών – νομοθετικής, εκτελεστικής, και δικαστικής.
2. Επαναπροσδιορισμός των βασικών οργάνων της δημοκρατίας και άρση της ατιμωρησίας και άλλων προνομιακών αδικαιολόγητων μηχανισμών προστασίας των βουλευτών και υπουργών.
3. Εξασφάλιση σταθερότητας στην εκτέλεση στρατηγικών σχεδίων μέσα από μια αποτελεσματική και πραγματικά ανεξάρτητη δημόσια Διοίκηση με επικεφαλής Γενικούς Γραμματείς εγγυημένης μακροχρόνιας θητείας, προερχόμενους από την ίδια την διοίκηση κα επιλεγμένους με αδιάβλητες διαδικασίες
4. Διαύγεια Διαδικασιών και Αποφάσεων που να είναι άμεση και κατανοητή
Διαύγεια δεν σημαίνει απλά ανάρτηση των αποφάσεων στο διαδίκτυο. Σημαίνει έλεγχος και λογοδοσία. Απαιτείται ποιοτική πληροφορία, μελέτη, μέτρημα, ευθύνη. Να γνωρίζει ο πολίτης γιατί ελήφθησαν αυτές οι αποφάσεις, ποιος τις μελέτησε, τα στοιχεία των μελετών, ποιος ανέλαβε την ευθύνη τους και στη συνέχεια πώς αξιολογείται η εφαρμογή τους. Καμιά απόφαση χωρίς μελέτη, μέτρημα και απολογισμό. Ο πολίτης έχει δικαίωμα να έχει πρόσβαση σε κάθε μη απόρρητη πληροφορία, με έναν απλό και κατανοητό τρόπο.
5. Δημόσιες αναπτυξιακές δράσεις (Παράρτημα Π5)
6. Πλήρη ηλεκτρονική διασύνδεση των κρατικών υπηρεσιών
7. Διεύρυνση της συμμετοχικής δημοκρατίας αξιοποιώντας τα ηλεκτρονικά μέσα και τα υφιστάμενα σημεία επαφής με τον πολίτη, θεσμοθετώντας τοπικά δημοψηφίσματα, ακυρωτικά εθνικά δημοψηφίσματα και οργανωμένες δειγματοληπτικές διαβουλεύσεις πολιτών