Ανεκατούμπο και το γένος των Ελλήνων!

Τιμή και μεγάλη συγκίνηση. Αυτά ένιωσα για τον Γιάννη Ανεκατούμπο την στιγμή που σήκωσε την ελληνική σημαία όταν τον επέλεξαν για το NBA. Ταυτόχρονα σκέφτηκα.. μακάρι να είχα την ωριμότητα για να κρίνω τόσο καθαρά και την αγάπη για την Ελλάδα όπως έχει ο Γιάννης, έτσι ώστε αν βρισκόμουνα στη θέση του δλδ Νιγιριανής καταγωγής, και να σήκωνα κι εγώ την Ελληνική σημαία. Γιατί δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν θα το έκανα...
Και ο λόγος είναι πολύ απλός.. καταλαβαίνετε όλοι τι χλεύη τι υποτιμητικά σχόλια τι φόβο και τι ρατσισμό έχει νιώσει αυτό το παιδί και η οικογένεια του... πόσα cd έχει πιθανώς πουλήσει αυτό ή ο πατέρας του.
Και όμως .. πήγε σε Ελληνικό σχολείο, έμαθε την καταπληκτική και πλούσια γλώσσα μας όσο καλύτερα μπορούσε, έμαθε και απορρόφησε όσα μπορούσε για τη πατρίδα μας. Έμαθε αρκετά για να σηκώσει περήφανα την Ελληνική σημαία!!

Και όμως... σύμφωνα με την άποψη του 70% (επίσημο και όχι τυχαίο νούμερο) των βουλευτών της Ν. Δημοκρατίας, και όλων του βουστασίου της ΧΑ, και του κωμικού Καμένου, αυτός ο ΕΛΛΗΝΑΣ, δεν είναι σωστό να γίνει αξιωματικός γιατί δεν είναι Έλληνας το γένος!!!!!!!!!!!!
Ε λοιπόν εγώ λέω ότι δεν υπάρχει πιο Έλληνας το γένος από τον Ανεκατούμπο!!!

Και ίσως ανοιχτεί ένα νέο thread στο τμήμα ιστορίας του forum με θέμα το γένος (αποκλειστικά Ελληνική και μοναδική στον κόσμο έννοια) ή το έθνος των Ελλήνων για να μιλήσουμε για αυτό.

Και συνεχίζω...
Ο Ανεκατούμπο μεγάλωσε στην χώρα που πριν λίγα χρόνια, ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ αλβανικής καταγωγής , με άριστες επιδόσεις στο σχολείο δεν μπορούσαν να σηκώσουν τη σημαία γιατί σύμφωνα με πολίτες και πολιτικές δυνάμεις εδν ήταν ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ!!!!! Δύο από αυτά σπουδάζουν και αριστεύουν στην Αμερική αυτή τη στιγμή...

Και ξέρετε γιατί ένιωσα τόση συγκίνηση? Γιατί όσες φορές οι Έλληνες μεγαλούργησαν ποτέ δεν ήταν εσωστρεφείς και κοντόφθαλμοι.. ήταν εξωστρεφείς και δεκτικοί.. και τότε κατάφεραν να ενσωματώσουν ολόκληρους πληθυσμούς.. ολόκληρους πολιτισμούς.. και το έκαναν στα ίσα.
Ο Ισοκράτης κατάλαβε πολύ νωρίς το ξεπερασμένο του Δημάρατου περί ομόαιμου ομοηθούς ομόγλωσσου ομόθρησκου κλπ και είπε πως Έλληνας είναι ο έχων την Ελληνική παιδεία .. τη γλώσσα κυρίως δλδ.

Μου θύμισε τα περασμένα μεγαλεία δλδ.. τις εποχές που οι Έλληνες ήταν περήφανοι για το παρελθόν και το γένος τους αλλά αντί να καταφεύγουν και να αναδιπλώνονται σε αυτό, κοιτούσαν με θάρρος το μέλλον και προσπαθούσαν να είναι αντάξιοι και καλύτεροι από τους προγόνους τους. Έβλεπαν τα άλλα έθνη στα μάτια χωρίς φοβίες ή άρρωστα κόμπλεξ κατωτερότητας.
Έλληνες που βρίσκεις στην Αρχαία Ελλάδα στα ελληνιστικά χρόνια στο Βυζάντιο στη Βενετιά και την περίοδο της παλιγγενεσίας.. σε όλη την πορεία του γένους δλδ.

Σήμερα λόγω του μεταναστευτικού προβλήματος έχουμε καταντήσει... και καταντήσει πολύ όχι λίγο!!!
Και λόγω του οικονομικού προβλήματος αναγκαζόμαστε να δεχόμαστε τον Πολύδωρα τον Βορίδη και την παρέα τους.. τον Καρατζαφέρη τον Πλεύρη κλπ...
Για να μη μιλήσουμε για κάποιους παπάδες ... ντροπή που φοράνε ράσα. Τους διέφυγε από ότι φαίνεται η ανάγνωση των γραφών του ΕΒΡΑΙΟΥ Σαούλ... ίσως να έχουν ξεχάσει και το όνομα ΣΑΟΥΛ και να θυμούνται μόνο το Απόστολος Παύλος ... “ουκ εστίν Ελλην... κλπ κλπ”

Θα ήθελα να διαβάσω τις απόψεις του προέδρου σε σχέση με το θέμα Ανεκατούμπο και σε συνέχεια την ξεκάθαρη άποψη της Δημιουργίας για το νεοναζισμό και το ρατσισμό στην Ελλάδα.

Τέλος θα ήθελα να πω πως έχω ένα πολύ μικρό κοινό σημείο με τον Ανεκατούμπο... κι εμένα οι πρόγονοι μου ήταν Αλβανοί... αρβανίτες δλδ γιατί τότε δεν υπήρχε Αλβανία.. και μέχρι και τον παππού μου ήταν δίγλωσσοι.. επέλεξαν να είναι Έλληνες... όπως έκανε και ο Κουντουριώτης ο Μιαούλης οι Σουλιώτες ο Κριεζιώτης και πάρα πολλοί άλλοι! Ή μήπως είναι και αυτοί ετερόχθονες????????? Φυσικά και όχι... ήταν οι Ανεκατούμπο (τηρουμένων των αναλογιών .. αντιλαμβάνεστε τη λογική της σύγκρισης) της εποχής τους.
Και δεν έχω καμία σχέση αίματος με τον Περικλή με τον Σωκράτη κλπ Και κανείς μας δεν έχει... κι αν έχει, δεν έχει όχι απόδειξη αλλά ούτε να υποψία για τη σχέση του αυτή...
Και σε αυτό θα πω την πασίγνωστη ρύση του Παπαρηγόπουλου στον Φαλμεράυερ... “Ε και????”

Επιστροφή στην Ελλάδα του σήμερα... 10% το βουστάσιο 5% το αδελφό βουστάσιο του Καμένου.. 70% της ΝΔ με απόψεις γελοίες και ανιστόρητες περί γένους...

Στην καλύτερη των περιπτώσεων να σωθούμε... θα μεγαλουργήσουμε μόνο αν αυτοί αποτελέσουν μια κωμική σιωπηλή ανάμνηση.. πολύ απλά γιατί έχουμε μεγάλη ανάγκη για παιδιά όπως ο Ανεκατούμπο....

Αν και το θέμα έχει πλέον φύγει από την επικαιρότητα, το λαμβάνω ως αφορμή για κάποια ευρύτερη τοποθέτηση .


Καταλαβαίνω τη προσέγγισή σου στο ζήτημα και της βρίσκω ενδιαφέροντα σημεία. Κρατάω κάποιες αποστάσεις όμως, όχι επειδή τη θεωρώ απαραίτητα "λανθασμένη", αλλά απλά επειδή τελικά περιέχει μόνο μία από τις αρκετές οπτικές που μπορούν να υπάρξουν για ένα τέτοιο, μάλλον σύνθετο, ζήτημα.

Το κύριο αδύνατο σημείο που περιέχει, κατά τη δική μου αντίληψη, είναι ότι παρουσιάζεται με έναν κάπως απόλυτο τρόπο ως η μόνη σωστή προσέγγιση. Με άλλα λόγια, αν το καλοσκεφτείς, εμπεριέχει το ίδιο σφάλμα για το οποίο μέμφεσαι τις διάφορες άλλες ..."πολιτικές δυνάμεις" οι οποίες εκφέρουν κάθετες και μονόχρωμες απόψεις. Μην το λάβεις υποτιμητικά αυτό που λέω, δεν συγκρίνω την ποιότητα των απόψεων σας, συγκρίνω όμως την απολυτότητα με την οποία εκφράζονται.

Εκτίμησή μου είναι πως ζητήματα σαν αυτό είναι εκ φύσεως πολύ σύνθετα για να μπορούν να καταστούν διαχειρίσιμα με ένα μοναδικό αλλά και ταυτόχρονα «σωστό» τρόπο.
Κάθε προσέγγιση, εξετάζοντάς την μέσα από ένα συγκεκριμένο πρίσμα μπορεί να κριθεί ως π.χ. απόλυτα σωστή, αλλά μέσα από ένα άλλο πρίσμα ως π.χ. απόλυτα λάθος. Δεδομένου όμως ότι η πολυδιάστατη πραγματικότητα δεν είναι δυνατόν να χωρέσει αναλλοίωτη μέσα από ένα οποιοδήποτε πρίσμα, θα πρέπει να είμαστε πάντοτε πιο ανοιχτοί στις απόψεις μας.

Προσωπικά, μέσα από την εξελικτική πορεία της κατανόησής μου για τη ζωή, έχω εν τέλει ασπασθεί μία αρχή ως θεμελιώδη: « Η αλήθεια, η πραγματικότητα, είναι κάτι που δεν μπορεί να χωρέσει μέσα σε καμία άποψη περί της αλήθειας, περί της πραγματικότητας. Φυσικά, ούτε στη δική μου άποψη…»
Πιστεύω λοιπόν ότι για να έχουμε καλύτερες πιθανότητες να φτάσουμε να αντιληφθούμε κάτι όσο πιο κοντά γίνεται στη αληθινή διάστασή του, θα πρέπει να αποβάλλουμε από μέσα μας οτιδήποτε φλερτάρει με τον δογματισμό.


Δεν θέλω να δημιουργήσω τη λανθασμένη εντύπωση ότι θεωρώ λάθος το να έχει κάποιος άποψη ή, ενίοτε, ακόμα και ισχυρή άποψη σε κάποια ζητήματα. Κάθε άλλο. Άλλο όμως είναι το να έχω μία άποψη ως προς κάποιο θέμα, και κάτι διαφορετικό το να θεωρώ την άποψή μου ως τη μόνη αλήθεια.

Όταν έχω άποψη για κάτι, εξ ορισμού θεωρώ ότι για αυτό το κάτι υπάρχουν πολλές διαφορετικές εκδοχές απόψεων, με τις οποίες ενδεχομένως διαφωνώ μερικώς, ή διαφωνώ ριζικά. ‘Άλλοτε πάλι μπορεί ακόμα και να αποδέχομαι απόλυτα την ορθότητα μίας τρίτης τοποθέτησης, πλην όμως να τη θεωρώ μη υλοποιήσιμη, ή ακατάλληλη για τη περίσταση. Και ούτω καθεξής, τα ενδεχόμενα πολλά.
Εάν δεν αποδέχομαι καθόλου άλλες απόψεις, αν δεν μπορώ να δω σε καμία άλλη μία αποδεκτή συλλογιστική, τότε σίγουρα θα πρέπει να στρέψω λίγο τη προσοχή μου περισσότερο προς τα μέσα, να δω πού κάνω εγώ λάθος, διότι σίγουρα κάνω...

Είναι η ύπαρξη διαφορετικών προσεγγίσεων, αντίθετων απόψεων, αυτό που καταρχήν δίνει τροφή και κίνητρο για τη σύνθεση μίας νέας αντίληψης η οποία τελικά μπορεί να αποδειχθεί ορθότερη ή πληρέστερη, αποκτώντας τελικά βαρύτητα ή και δυναμική.


Για να εστιάσω λίγο περισσότερο επί της ουσίας του θέματος που έθιξες.
Κάτι που σίγουρα αντιλαμβάνομαι είναι πως τα ζητήματα γένους, φυλής κλπ αποτελούν στην εποχή μας αχανή και πολυδιάστατα πεδία.
Μέχρι πχ 100 χρόνια πριν (ή και ακόμα λιγότερα, πχ 50 χρόνια) οι κοινωνίες ήταν μικρές και πολύ κλειστές, αρκετά απομονωμένες, αποτελούμενες από ανθρώπους που είχαν πολύ συγγενή, σχεδόν όμοια, χαρακτηριστικά φυλής, κουλτούρας, παράδοσης κλπ. Οι φυλετικές προσμίξεις (με την έννοια της συμβίωσης στον ίδιο τόπο) αποτελούσαν σημαντικό ταμπού. Ακόμα και γάμος μεταξύ νέων από διαφορετικά χωριά συχνά προκαλούσε διατάραξη της κοινωνικής ηρεμίας των οικογενειών.
Μέχρι τότε ήταν πολύ πιο εύκολο να μιλάμε για φυλή, γένος, εθνότητα, έννοιες αρκετά διαυγείς. Σήμερα όμως?

Και οι δικοί μου παππούδες είχαν γεννηθεί σε άλλο τόπο, στον μικρασιατικό Πόντο, ενώ «μετανάστευσαν υποχρεωτικά» από εκεί πριν από 90 περίπου χρόνια στη σημερινή βόρειο Ελλάδα. Πολλές γενεές ανθρώπων που ζούσαν στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας ήταν οι πρόγονοί τους. Φυσικά μιλούσαν την Ελληνική γλώσσα, αλλά από πότε δεν γνωρίζω. Δεν φαντάζομαι βέβαια από την εποχή του Περικλέους, ενδεχομένως(;) όμως από την εποχή που οι νέοι ρωμαίοι υιοθέτησαν την ελληνική γλώσσα στην επικράτεια που προοδευτικά εξελίχθηκε ως Βυζαντινή αυτοκρατορία.

Πόσο έλληνες ήταν άραγε οι παππούδες, πόσο έλληνας είμαι εγώ?
Όλες οι απόψεις χωράνε ως απάντηση. Ενδεχομένως όμως καμία να μην είναι πλήρης, ενώ σίγουρα, καμία της απολύτου κοινής αποδοχής! Πάντως για όσο δεν θα υπάρχει η απόλυτη απάντηση, δηλαδή ποτέ, για ένα τέτοιας φύσεως μη επιστημονικής προσέγγισης θέμα, δεν έχω κανένα λόγο να μη συνεχίσω να αισθάνομαι σύγχρονος Έλληνας.

Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν κάποιον ως Έλληνα εφόσον εκείνος είχε λάβει την ελληνική παιδεία. Το φυλετικό χαρακτηριστικό ήταν επουσιώδες. Η ελληνική σκέψη, οι ελληνικοί τρόποι ήταν τα πρωτογενή χαρακτηριστικά που προσέδιδαν σε έναν άνθρωπο την ελληνικότητα. Η ελληνική παιδεία βέβαια, εκείνες τις χρυσές εποχές, ξεχώριζε όπως η λάμψη της πανσέληνου μέσα στο σκοτεινό νυχτερινό θόλο. Τριγύρω υπήρχαν οι «βάρβαροι», αυτοί δηλαδή που δεν μιλούσαν την ελληνική γλώσσα, που δεν κατείχαν τα εργαλεία εκλέπτυνσης της σκέψης και των τρόπων.


Σήμερα στην Ελλάδα η «παιδεία» έχει δυστυχώς υποβαθμισμένη και εκφυλισμένη εννοιολογική διάσταση. Ως παιδεία, εκλαμβάνεται απλώς η ποσότητα και η θεματική επιλογή της ξερής προσφοράς πληροφοριών στους μαθητές, καθώς επίσης και το σχολικό σύστημα παροχής των πληροφοριών και των κάθε μορφής εξετάσεων που περιλαμβάνει αυτό το σύστημα. Η πληροφόρηση έχει υποκαταστήσει τη γνώση και τη κατανόηση.
Η καλλιέργεια της ικανότητας για αντίληψη και κατανόηση, της ανάπτυξης της κριτικής σκέψης, δηλαδή θεμελιωδών πνευματικών λειτουργιών για τη διαμόρφωση υπεύθυνων ανθρώπων με καλλιεργημένη διανόηση και ευρύτητα πνεύματος, έχουν εκπέσει από το βάθρο των προτεραιοτήτων.

Έτσι λοιπόν η σύγχρονη αντίληψη περί ελληνικής παιδείας αδυνατεί να παράγει Έλληνες, παράγει απλά νεοέλληνες, κάτι αρκετά (ενίοτε ως πολύ) διαφορετικό από αυτό που οι λαμπροί πρόγονοι θεωρούσαν ελληνικότητα. Με βάση αυτό, θα συμφωνήσω ότι τελικά ο νιγηριανός και οποιοσδήποτε μακρινός αλλοδαπός μπορεί πολύ πιο εύκολα να εξομοιωθεί με νεοέλληνα…

Η κοινωνία μας σήμερα είναι έτσι κι αλλιώς αρκετά ανώριμη, ανέτοιμη, ώστε να μπορεί να αφομοιώσει ομαλά και μη φοβικά τούς (καλώς εννοούμενα) εξελληνισμένους αλλοδαπούς. Χρειάζεται αρκετό χρόνο ακόμα για κάτι τέτοιο, οπότε αυτή τη παράμετρο δεν πρέπει να την αγνοούμε όταν προσεγγίζουμε το ζήτημα σε πρακτική βάση.


Το σοβαρό και, κατά τη γνώμη μου πολύ καθοριστικό πρόβλημα για την Ελλάδα δεν είναι το ότι π.χ. ο Αφρικανός μπορεί να εξομοιωθεί ή να προσομοιάσει τον νεοέλληνα. Είναι το ότι στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία ο πήχης της ελληνικότητας έχει ξεπέσει πολύ χαμηλά ώστε να μπορεί να τον περάσει σχεδόν ο καθένας. Πολύ χαμηλά για όλους μας, δεν εννοώ μόνο για τους αλλοδαπούς...

Μακάρι η Ελλάδα μας να είχε οραματισθεί και να είχε καταφέρει να στήσει και να διατηρήσει τον εσωτερικό πολιτισμικό της πήχη τόσο ψηλά με πολίτες / πολιτεία να συντονίζονταν πάντοτε σε αυτή τη πρόκληση. Ας είχε φτάσει να συντονισθεί η παιδεία και η κουλτούρα μας στο ύψος και εύρος που θα έπρεπε, και τότε θα ήταν πολύ ευπρόσδεκτος ο οποιοσδήποτε που θα ήταν πρόθυμος να αγωνιστεί να περάσει τον πήχη και να ενσωματωθεί με την φωτεινή πλέον Ελληνικότητά μας.

Και τότε ναι, εάν η φλόγα της πολιτισμικής μας δάδας έλαμπε και προσέλκυε ανθρώπους από κάθε γωνιά της γης, η καλλιέργειά μας και η εθνική μας αυτοπεποίθηση θα ήταν ήδη πολύ υψηλότερες και αυθεντικότερες για να φαντάζονται ως απειλή την ελληνοποίηση ενός μαύρου ή ενός κίτρινου. Διότι σήμερα αναμφισβήτητα το φοβόμαστε και αυτό δε γιατρεύεται με ξόρκια.


Καταλαβαίνουμε βέβαια το πόσο πλέον η σημερινή κουλτούρα μας απέχει από εκείνα τα φωτεινά ύψη, παράλληλα όμως αποτελεί ενδιαφέροντα προβληματισμό το να στοχαστούμε κατά πόσο θα μπορούσαμε να φτάσουμε ποτέ εκεί, ή και εάν τελικά το αξίζουμε…

Σαν απλός πολίτης και όχι πολιτικός έχω την πολυτέλεια να μπορώ να εκφράσω την άποψη μου χωρίς καμία στρογγυλοποίηση μιας και δεν προσπαθώ να πείσω κανένα. Άλλωστε θεωρώ ψευδαίσθηση – μύθο την ιδέα ότι ο μεμονωμένος πολίτης μπορεί να επηρεάσει συμπολίτες του σε βαθμό που αυτό θα επηρεάσει την πολιτική κατάσταση μιας χώρας. Η συλλογική πολιτική συνείδηση επηρεάζεται από δυνάμεις και παράγοντες απείρως ισχυρότερους από αυτού του ατόμου.

Κατέθεσα την άποψη μου σε ένα θέμα ευαίσθητο και κρίσιμο, το οποίο έχει επηρεάσει πολύ την πολιτική και κοινωνική κατάσταση της Ελλάδας.
Για μένα το θέμα αυτό δεν έχει αποχρώσεις. Είναι μαύρο και άσπρο. Δογματική προσέγγιση? Αν βασιζόταν σε “θείες” δυνάμεις και διάφορες άλλες μπαρούφες θα ήταν.
Δεν είναι όμως.
Είναι βασισμένο στην επιστημονική ιστοριογραφία, στην κοινωνιολογία και στην ανθρωπολογία. Όταν λοιπόν μια άποψη βασίζεται στην επιστήμη με στοιχεία που δεν χωράνε αμφισβήτηση τότε αυτό που δεν είναι σίγουρα είναι δογματική.
Σαν κάθε άποψη ωστόσο χωράει αμφισβήτηση. Ας δούμε κάποιες πιθανές αμφισβητήσεις στις απόψεις μου.
Με βάση τον ρατσισμό μπορεί κάποιος να διαφωνήσει μαζί μου. Ρατσισμό λέγοντας εννοώ το χρώμα... ή κάποιες θεωρίες για ανωτερότητα της Ελληνικής “φυλής”..
Μπορεί να διαφωνήσει κάποιος γιατί θεωρεί πως υπάρχει φυσική (γενεαλογική- κληρονομική εννοώ) συνέχεια μεταξύ του σημερινού Έλληνα με τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα και τους υπόλοιπους κολοσσούς του Ελληνικού και παγκόσμιου πολιτισμού.
Μπορεί να θεωρεί πως επίσης οι Πόντιοι και οι Έλληνες της Μικράς Ασίας αποτελούν την ίδια φυσική συνέχεια..
Μπορεί να πιστεύει η Μακεδονία και η Θεσσαλονίκη ήταν αμιγώς Ελληνικές ή κυρίως Ελληνικές κατά τον 19ο και τις αρχές του 20ου αιώνα..
Μπορεί να θεωρεί πως κανένας Έλληνας ή Ρωμιός καλύτερα δεν συνυπήρξε ειρηνικά με τον Τούρκο κατακτητή τα πρώτα 200 χρόνια της σκλαβιάς όχι απλά με ανοχή εκατέρωθεν αλλά και σεβασμό..
Ή ότι η Αρβελέρ όντας Ελληνίδα μεταπτυχιακή φοιτήτρια και κατόπιν μετανάστρια δεν είχε κανένα δικαίωμα να γίνει πρύτανης στη Σορβόνη και καγκελάριος παιδείας της περιφέρειας του Παρισιού.
Ή ότι αυτή μπορούσε αλλά το αντίστροφο δεν μπορεί να γίνει.
Ή ότι ο Δουκάκης, Έλληνας τρίτης γενιάς, δεν μπορούσε να γίνει υποψήφιος πρόεδρος της Αμερικής.. ή Έλληνες πρώτης γενιάς να είναι Γερμανοί βουλευτές.. ή ο Ρέσλερ όντας υιοθετημένος από Γερμανούς αλλά Βιετναμέζικης καταγωγής δεν μπορεί να είναι αρχηγός των Γερμανών φιλελευθέρων..
Μπορεί να πιστεύει κάποιος ότι Έλληνες δεύτερης και τρίτης γενιάς Έλληνες που ζουν σε μια άλλη χώρα και όχι πολίτες μιας άλλης χώρας με Ελληνική καταγωγή.

Με κανένα από αυτούς δεν πρόκειται να συζητήσω. Τα ζητήματα αυτά έχουν απαντηθεί πέρα από κάθε αμφιβολία. Άλλωστε δεν με ενδιαφέρει να πείσω κανένα. Το πως θα πειστούν άνθρωποι με τόσο στρεβλές λανθασμένες εσωστρεφείς και επικίνδυνες απόψεις αφορά τους πολιτικούς. Εγώ ως πολίτης απλά καταθέτω την άποψη μου.

Αν όμως υπάρχει σημείο συζήτησης και αμφιβολίας ή διαφωνίας, πέρα και απόλυτα έξω από το πνεύμα των παραπάνω ευχαρίστως να το συζητήσω και να αλλάξω ή να προσαρμόσω την άποψη μου με βάση λογικά επιχειρήματα.

Στους Γάλλου πήρε μια επανάσταση και καμιά 300ριά χρόνια για να καταλήξουν πως Γάλλος πολίτης είναι αυτός που ομιλεί τη Γαλλική και συντάσσεται με το Σύνταγμα της Γαλλικής δημοκρατίας.
Οι Αμερικάνοι βάσισαν σε αυτή τη λογική το έθνος τους.

Οι Αρχαίοι 'Εληνες 2.500χρόνια πριν, χωρίς κανένα πριν από αυτούς, κατάλαβαν πως ο ρατσισμός περί ομόαιμου κλπ ήταν λανθασμένος και βάσισαν την Ελληνικότητα στην γλώσσα και στην παιδεία. Αν αυτό δεν είναι σοφία τι είναι?? Και μόνο για αυτό τον λόγο η Ελλάδα και οι Έλληνες δεν ξεχάστηκαν και δεν έσβησαν ποτέ. Χωρίς αυτή τη λογική όχι μόνο δεν θα είχαμε μεγαλουργήσει μετά την Αρχαία περίοδο αλλά σήμερα το πολύ πολύ να ήμασταν ένα κωμικό κράτος σαν αυτό των Σκοπίων που ψάχνει με αστείες θεωρίες να δημιουργήσει εθνική ταυτότητα.

Και με αυτή τη λογική συντάσσομαι κι εγώ. Γλώσσα, Σύνταγμα και νόμοι. Αν υπάρχει κάτι άλλο που έναν Αρβανίτικης καταγωγής ή Μικρασιάτικης ή Εβραικής τον κάνει περισσότερο Έλληνα από κάποιον άλλο θα ήθελα να το μάθω. Αν υπάρχει κάποιος λόγος που ένας Πακιστανός μουσουλμάνος δεύτερης γενιάς δεν μπορεί να γίνει αξιωματικός των ενόπλεων δυνάμεων ή των σωμάτων ασφαλείας θα ήθελα να τον μάθω και αυτόν.

Μια τελική σημείωση: Μην μπερδέψουμε το ζήτημα της παράνομης μετανάστευσης, της λογικής του μπάτε σκύλοι αλέστε και ζήστε σαν ζώα, τους λίγους (σε σχέση με το σύνολο τους) εγκληματίες μετανάστες με την συζήτηση μας. Είναι δυο διαφορετικά θέματα.

Δημήτρη και υπόλοιποι φίλοι καλησπέρα.
Διαβάζοντας τη δευτερολογία σου αυτή, αξιολογώ τη τοποθέτησή σου ως πολύ περισσότερο ουσιαστική και ξεκάθαρη. Με τη σοβαρότητα των θέσεών σου μου δίνεις λοιπόν βήμα για να συνεχίσω.

Κατά τη κατάθεση των σκέψεων που είχα κάνει με έναυσμα το θέμα και τις απόψεις που είχες εκθέσει, είχα επιχειρήσει να επισημάνω κάποια σημεία τα οποία ενδεχομένως δεν κατάφερα να αναδείξω επαρκώς, καθότι ίσως το κείμενό μου να ήταν περισσότερο θεματολογικά φλύαρο από όσο χρειαζόταν.
Θα επιχειρήσω να το κάνω τώρα, με περισσότερο περιεκτικό λόγο αυτή τη φορά, επικεντρώνοντας μόνο στα σημεία αυτά. Θα το κάνω επενδύοντας στην αντίληψη της συμπληρωματικής άποψης ως προσπάθεια περαιτέρω προσέγγισης στη πραγματικότητα, ουδόλως δε στο πνεύμα διαφωνίας.
Εξάλλου όπως είχα εκφράσει και τότε, η πραγματικότητα είναι εκ φύσεως κάτι το άπιαστο και άφατο, τόσο πολυσύνθετο ώστε να είναι εντελώς αδύνατο να «χωρέσει» εντός επιμέρους απόψεων.

Τα κύρια σημεία όπου εστιάζω είναι λοιπόν τα εξής:

Μία σοβαρή πτυχή του συγκεκριμένου προβλήματος έγκειται στο γεγονός ότι σήμερα η «Ελληνικότητα» συντίθεται από ιδιαίτερα υποτιμημένες αξίες. Αυτό, τολμώ (με θλίψη) να το εκφράσω λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα αποτελέσματα της προσπάθειάς μου να απαντήσω σε κάποια βασικά ερωτήματα όπως λ.χ. Ποιές αξίες σήμερα χαρακτηρίζουν τη δημόσια, κοινωνική και πολιτική ζωή της Ελλάδος; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά στοιχεία που διακρίνουν και χαρακτηρίζουν τον (σημερινό) μέσο Έλληνα; Ποια είναι τα πολιτισμικά πρότυπα στα οποία συντονίζονται οι σημερινοί Έλληνες; Πόσο διαδεδομένη είναι η πνευματικότητα και η κριτική σκέψη στη σύγχρονη Ελλάδα;
Αντίστοιχα τέτοια ερωτήματα υπάρχουν πολλά, αναφέρω απλώς κάποια που συμπυκνώνουν περισσότερα στοιχεία.

Τι θέλω να πω:
Σήμερα, το να ενσωματωθεί κάποιος αλλοεθνής στην Ελληνική κοινωνία είναι πρακτικά εύκολο, ο πήχης της Ελληνικότητας είναι δυστυχώς πολύ χαμηλά. Ανησυχία μου είναι ότι το εύκολο ή και απερίσκεπτο άνοιγμα των «συνόρων» της ιθαγένειας, σε μία εποχή που ως έθνος έχουμε χάσει πολιτισμικό-κοινωνικό προσανατολισμό και πυξίδα, ενδεχομένως να δυσχεράνει τις προσπάθειες εξεύρεσης και ανάδειξης της απαιτούμενης νέας αναβαθμισμένης εθνικής μας ταυτότητας με την οποία θα πορευτούμε στο μέλλον. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν οι εισερχόμενοι προέρχονται βασικά από λαούς όπου ο πολιτισμός και η πνευματική παιδεία βρίσκονται σε πολύ υποδεέστερα επίπεδα.

Δεν είμαι σε καμία περίπτωση τόσο συντηρητικός ώστε να πάσχω από ξενοφοβία, μισαλλοδοξία κλπ. Κάθε άλλο. Εξάλλου οι περιστάσεις της ζωής μου με έχουν κάνει όντως πολίτη του κόσμου, έχοντας περάσει σημαντικές περιόδους της ζωής μου με άλλες εθνότητες, ακόμα και στη χώρα του Ανεκατούμπο, τη Νιγηρία, χώρα για την οποία επιλέγω να μην επεκταθώ σε σχόλια και διαπιστώσεις.

Η ραγδαία ταχύτητα με την οποία πλέον υφαίνεται στον αργαλειό της παγκοσμιότητας καθώς εξελίσσεται και ανακατευθύνεται ο ρους της ιστορίας, μάς επιβάλλει να αποκολληθούμε από τις στερεότυπες αντιλήψεις με τις οποίες αυτό-προσδιοριζόμασταν ως έθνη μέχρι πρότινος. Αυτό, εφόσον φυσικά επιθυμούμε να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη της ιστορίας δυναμικά εκ των έσω παρά να περιθωριοποιηθούμε ως απλοί εξωτερικοί παρατηρητές.

Στο πνεύμα αυτό, επί της αρχής δεν διαφωνώ καθόλου μαζί σου. Δεν διαφωνώ ούτε και στη διατύπωση περί μαύρου ή άσπρου. Σε ένα σύγχρονης αντίληψης σύστημα κοινωνίας θεωρώ ότι δεν αποτελεί πρόβλημα ένας Νιγηριανός (ή οποιοσδήποτε άλλος φυλετικά ξένος) να λάβει την Ελληνική ιθαγένεια και να φτάσει να ορκιστεί ακόμα και ως Έλληνας αξιωματικός.

Το σημείο όμως στο οποίο διαφοροποιούμαι είναι κάτι λίγο πιο πέρα από όλα αυτά, σχετίζεται δε με την υπαρκτή διαφορά της θεωρίας από την πράξη. Δεδομένου ότι οι υπάρχουσες συνθήκες στο πεδίο της πραγματικότητας και της ζωής ενίοτε δεν επιτρέπουν την απόλυτη και ομαλή εφαρμογή της θεωρίας στο πρακτικό πεδίο, καλούμαστε να πρέπει να αξιολογούμε όλες τις παραμέτρους που συνθέτουν την εκάστοτε τρέχουσα πραγματικότητα.
Εκεί, στην πράξη, η στεγανότητα της θεωρητικής προσέγγισης μαύρο-άσπρο πιστεύω πως πρέπει ενίοτε να σπάει. Εξάλλου, στη πραγματική ζωή, οι αποχρώσεις είναι θεμελιώδες συστατικό της. Επισημαίνω ότι ουδόλως υπονοώ την εγκατάλειψη της βασικής θεώρησης, αλλά το σοφό εμβαπτισμό της στις τρέχουσες απαιτήσεις και συνθήκες. Ένας λάθος χρονισμός μπορεί να ακυρώσει για πάντα την εφαρμοσιμότητα μίας θεωρίας.

Για να γίνω περισσότερο σαφής:
Σε μία αποσταθεροποιημένη ταραγμένη ελληνική πραγματικότητα όπου, όπως περιέγραψες, ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των σημερινών βουλευτών (και κατ’ επέκταση της μάζας των ελλήνων) αντιδρά στην ιδέα του να γίνει τιμής ένεκεν Αξιωματικός ένας Αφρικανός, είναι μία παράμετρος που θα πρέπει να τη λάβουμε σοβαρά, αλλά και σοφά, υπ’ όψιν μας.
Η ελληνική κοινωνία δείχνει να είναι ακόμα άγουρη για να υποδεχθεί και να αφομοιώσει τέτοιες λεπτές και ριζοσπαστικές αντιλήψεις περί ιθαγένειας, ελληνικότητας κλπ. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν η εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα είναι τελείως κλονισμένη ενόσω παράλληλα επικρατούν άναρχες λαϊκιστικές δυναμικές και στείρα πόλωση που την κρατάνε αποπροσανατολισμένη.

Στα πλαίσια αυτά, εκτιμώ ότι οποιαδήποτε ρήξη με το υπάρχον σύστημα για ένα ιδιαίτερο και λεπτό ζήτημα σαν αυτό, θα ήταν στοιχείο ανώφελο εάν όχι και επιβαρυντικό. Σε μία κοινωνία ανώριμη για τέτοιες μορφές νεωτερικότητας δεν θα είχε νόημα να προσπαθήσει κανείς να τις επισπεύσει βεβιασμένα. Θα αποτελούσε εισαγωγή ενός επιπλέον άσκοπου (με την έννοια του δυσεπίλυτου και μη επείγοντος) προβλήματος στο τρέχον πολιτικο-κοινωνικό σκηνικό που θα ήταν βούτυρο στο ψωμί των αποσταθεροποιητικών και υπερσυντηρητικών δυνάμεων οι οποίες θρέφονται με την πόλωση και τον ευδοκιμούντα αυτή τη περίοδο πατριδοκάπηλο λαϊκισμό.

Ζητήματα σαν αυτό είναι, κατά την κρίση μου, δευτερευούσης προτεραιότητας, απαιτούν δε ομαλότερες κοινωνικές συνθήκες για να ωριμάσουν και να τύχουν θετικής εξέλιξης. Ουδόλως βέβαια υπαινίσσομαι ότι δεν θα πρέπει να καυτηριάζονται οι ακραίες ή άστοχες τοποθετήσεις εντός της πολιτικής σκηνής ή να μην αποτελούν θέμα γόνιμων συζητήσεων.


Η κοινωνία μας έχει ακόμα μεγάλο έλλειμμα σε ευρύτητα και βάθος σκέπτεσθαι. Έχει να κάνει μεγάλα βήματα προς περισσότερο θεμελιώδεις και σοβαρούς τομείς μέχρι να είναι ώριμη να διαχειριστεί το ακατέργαστο παρορμητικό συναίσθημά της και να το μετατρέψει σε κριτική σκέψη. Εάν καταφέρουμε προοδευτικά να μετασχηματίσουμε τη φτωχή σύγχρονη Ελληνικότητά μας σε ένα τέτοιας αξίας ευρύτερο και δημιουργικότερο συλλογικό πνεύμα , τότε θα μεγαλουργήσουμε. Εάν όχι, το μέλλον μας προδιαγράφεται δυσοίωνο. Απαιτείται πολύς κόπος, αντοχή και υπομονή.


Σε ευχαριστώ για αυτό τον άτυπο, πλην όμως ενδιαφέροντα διάλογο, ή αν το θέλεις καλύτερα, στην εκατέρωθεν κατάθεση σκέψεων επί ενός ζητήματος.

Να είστε όλοι καλά.

Γιάννης Παπαδόπουλος