ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ...ΔΙΚΑ ΣΑΣ..

Giorgos Giannoulis-Giannoulopoulos


Ελαβα μαζί με άλλους παραλήπτες το ακόλουθο mail από τον κ. Νίκο Γιαννή. Προσωπικά δεν είχα καμμία ανάμειξη στις εν λόγω διεργασίες. Αλλά νομίζω οφείλω να το μοιραστώ εφόσον και ο ίδιος ο αποστολέας δεν εχει αντίρρηση.

κοινοποιώ για ενημέρωση σας το παρόν, το οποίο απέστειλα προ ολίγου στους παρακάτω αποδέκτες
καλό υπόλοιπο σαββατοκύριακο
ΝΓ

---

Προωθημένο μήνυμα

---

Αφαιρέθηκαν οι διευθύνσεις των αποδεκτών, για λόγους διακριτικότητας και ευγένειας

Στάλθηκε: 4:18 μ.μ. Σάββατο, 16 Μαρτίου 2013
Θέμα: αποτυχία εκλογικής συνεργασίας Δράσης ΔΗΞΑ τον Μάιο 2012, Νίκος Γιαννής

Στέλνω το παρόν μήνυμα σε όσους τις τελευταίες μέρες μου ζήτησαν προσωπικώς να τοποθετηθώ και σε όσους συμμετείχαν το τελευταίο διάστημα προ των εκλογών του Μαίου 2012 στη συζήτηση περί κοινής καθόδου των μεταρρυθμιστικών, φιλελεύθερων και κεντρώων πολιτικών δυνάμεων στις επερχόμενες εκλογές στο πλαίσιο πρωτοβουλίας μου. Καθότι δεν έχω παρακολουθήσει το ζήτημα, όπως έχει τεθεί στο Facebook και δεν είμαι φυσικά υποχρεωμένος να αναλώσω τον χρόνο μου σε αυτήν την αναζήτηση, παρακάτω απαντώ στο ερώτημα όπως συνοπτικά μου έχει προφορικώς τεθεί. Ποιος ήταν ο ρόλος του Θάνου Τζήμερου σε αυτήν την προσπάθεια συμπόρευσης προ των πρώτων εκλογών.

Λοιπόν, είναι γνωστό ότι αυτή η, πλέον πρόσφατη, προσπάθεια έχει τις ρίζες της ήδη στο 2010 και 2011, αναμφισβήτητα πριν την εναρκτήρια συγκέντρωση – πρόσκληση του Θάνου Τζήμερου στον Δαναό. Μετά τον Δαναό και με τη συμμετοχή του Θ.Τζήμερου η προσπάθεια συνεχίστηκε, με διάφορους τρόπους και ένταση, πάντως κατ’ αποτέλεσμα ανεπιτυχώς. Γνώρισα τον Θ.Τζήμερο σχεδόν αμέσως μετά τον Δαναό και εκτίμησα τόσο τον ίδιο όσο και το εγχείρημα υποστηρίζοντας το ως θετικά διακείμενος όχι όμως ως μέλος αν και ορισμένες στιγμές πολύ θερμά. Παρέμεινα όλο αυτό το διάστημα μέχρι τις εκλογές του Μαίου 2012, αμφίθυμος όσον αφορά την περιβόητη συμπόρευση και κοινή κάθοδο, διακρίνοντας αφενός την ισχυρή ανάγκη της ριζικής ανανέωσης προσώπων, αφετέρου την τεράστια δυσκολία συνεννόησης. Επίσης θεωρούσα ότι η Δημιουργία Ξανά θα μπορούσε να εξελιχθεί αυτοτελώς σε ένα αυθεντικό κίνημα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, των μεσαίων στρωμάτων και των «υγιών δυνάμεων» με δυνητικά σημαντικό ρόλο στην ελληνική πολιτική ζωή. Από την άλλη ο κίνδυνος κατακερματισμού και η αξία της ισχύος εν τη ενώσει, αλλά και η αδικία του αποκλεισμού θετικών και ποιοτικών προσωπικών περιπτώσεων επειδή συνδέονταν με το παρελθόν, ωθούσαν στην αναζήτηση ενός συμβιβασμού, διαμέσου ενός modus vivendi αρχικώς και ει δυνατόν και ενός modus operandi.

Αυτή μου η αμφιθυμία διέτρεχε συνεχώς την τακτική επικοινωνία μου με τον Θ. Τζήμερο. Η θέση μου – στρατηγική εν ολίγοις συνίστατο στο εξής: «προχώρα χωρίς περισπάσεις στην ίδρυση και ανάπτυξη του κόμματος χωρίς να υπολογίζεις στην αναγνώριση και βοήθεια κανενός από τους υπολοίπους δρώντες στον ευρύτερο χώρο, έσο έτοιμος όμως για δυνητική στρατηγική συνεργασία με άλλα κόμματα και δυνάμεις, στο πλαίσιο της οποίας η διαπραγματευτική σου θέση θα εξαρτηθεί ακριβώς από την ισχύ – επιρροή του κόμματος σου». Νομίζω ότι αυτό ήταν λογικό.

Με την άφιξη μου στην Ελλάδα για τις διακοπές του Πάσχα, την Πέμπτη 5 Απριλίου το πρωί στις 09.15 δέχθηκα τηλέφωνημα πρόσκληση από την Ντόρα Μπακογιάννη για να είμαι υποψήφιος με τη ΔΗ.ΣΥ. στην Περιφέρεια Αττικής (όπου στις εκλογές του 2009 ήμουν υποψήφιος με τη Ν.Δ.). Επίσης μου πρότεινε να έχω ενεργό συμμετοχή στη διαμόρφωση των πολιτικών θέσεων και στρατηγικής σε μια προσπάθεια συστράτευσης ευρύτερων δυνάμεων και με κάλεσε στο γραφείο της για συζήτηση. Στη συζήτηση μαζί της προέβαλα εμφατικά την ανάγκη συμπόρευσης τόσο με τη ΔΡΑΣΗ όσο και με τη ΔΗΞΑ. Τις επόμενες 5 ημέρες συναντήθηκα με τους Θ.Τζήμερο, Τ.Αβραντίνη, Ιπ.Χατζηαγγελίδη, Π.Γεννηματά και άλλους ενώ είχα και μια σύντομη συνάντηση με τον Η.Μόσιαλο. Βρισκόμουν επίσης σε πολύ τακτική επαφή με τον Γιώργο Χατζημαρκάκη, ο οποίος ενδιαφερόταν για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα και εξέταζε το ενδεχόμενο συμμετοχής του, καθώς και με τον Δημήτρη Κατσούδα. Επίσης ήμουν σε επαφή με ορισμένα στελέχη της Ν.Δ. ανά την Ελλάδα και φυσικά στην περιφέρεια μου. Σε συνέχεια παραίνεσης του Τ.Αβραντίνη άρχισε η απευθείας επικοινωνία μου με τον Στ. Μάνο η οποία εξελίχθηκε κυρίως με πρωτοβουλία μου σε έναν έμμεσο διάλογο μεταξύ Στ.Μάνου και Θ.Τζήμερου με στόχο την από κοινού κάθοδο. Σήμερα πιστεύω ότι κανείς από τους δύο δεν ήθελε πραγματικά κάτι τέτοιο, για διάφορους λόγους. Άρα η πρωτοβουλία ήταν εν πολλοίς καταδικασμένη, παρότι στην περίπτωση που θα ευδοκιμούσε ήταν σαφές ότι θα συμμετείχαμε και ορισμένα πρόσωπα που δεν ανήκαμε σε κανένα από τα δύο κόμματα, με διάφορους ωστόσο συμβολισμούς και με σκοπό τη συγκρότηση, έστω την τελευταία στιγμή, μιας πολιτικής κίνησης ευρύτερης απήχησης, τέτοιας που ως απώτερη επιδίωξη θα μπορούσε ενδεχομένως να συμπεριλάβει ακόμη και τη ΔΗ.ΣΥ. Ήταν πολύ φιλόδοξο, την τελευταία στιγμή και δεν προλάβαινε να εξασφαλίσει τις απαραίτητες ισορροπίες. Όλοι ήθελαν να «μετρήσουν τις δυνάμεις τους».

Στις συζητήσεις που έγιναν με τον Θ.Τζήμερο και τον Στ. Μάνο και στην προσπάθεια μου να διαμορφωθεί μια συμφωνία, συνεργαζόμενος και με τρίτους παράγοντες (στους οποίους έχω ήδη αναφερθεί, προσθέτω δε τον ιδιαίτερο ρόλο των Α.Αιβαλιώτη και Α.Βερούτη), μεταξύ άλλων 3-4 προϋποθέσεων έθεσα και την υποψηφιότητα Θ.Τζήμερου ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας σε ένα κοινό ψηφοδέλτιο. Ο μεν Θ.Τζήμερος, σταθερά πολύ σκεπτικός ως προς τη συνεργασία, ήταν ιδιαίτερα απρόθυμος και μάλλον αδιάφορος στο να θεωρηθεί αυτό ως όρος της συνεργασίας, κάτι που αποδέχθηκε κατά μεγάλο συμβιβασμό κατόπιν δικής μου πίεσης, ο δε Στ. Μάνος το αποδέχθηκε αν και εκκρεμούσαν οι υπόλοιποι και πιο σημαντικοί όροι της συνεργασίας. Για τον λόγο αυτό εξασφάλισα, αν και με πολύ προσπάθεια, την απευθείας μεταξύ τους επικοινωνία, η οποία παρά την προετοιμασία την οποία είχα κάνει, πραγματοποιήθηκε, επιβεβαιώνοντας ότι εκ βαθέων κανείς εκ των δύο δεν την ήθελε (δύο τηλεφωνικές συνομιλίες μεταξύ τους). Η προσπάθεια συνεχίσθηκε επ’ ολίγον αλλά δεν τελεσφόρησε (μέχρι το Μ. Σάββατο, 14.4.).

Ενώ θεώρησα πως τα πάντα έχουν τελειώσει, με την επιστροφή μου στις Βρυξέλλες τη Δευτέρα του Πάσχα (16.04.) απονόηθηκα μια ύστατη προσπάθεια. Αυτή απέτυχε παταγωδώς για τους ίδιους λόγους και λόγω αντικειμενικής έλλειψης χρόνου (μέχρι τις 20.4.). Το ζήτημα της υποψηφιότητας Θ.Τζήμερου ως επικεφαλής του υποτιθέμενου ψηφοδελτίου επικρατείας της Δράσης πλέον ήταν κατ’ ουσίαν ανύπαρκτο σε αυτήν τη δεύτερη περίοδο.

Συμπερασματικώς:
1. Δεν είμαι σε θέση να διακρίνω στο συγκεκριμένο ζήτημα ηθική ή πολιτική υπαιτιότητα του Θ.Τζήμερου, ιδιοτέλεια ή άλλα ταπεινά ελατήρια. Αντιθέτως του αναγνωρίζω ευγενή και γενναία συμπεριφορά, καλό και ισορροπημένο χαρακτήρα.
2. Αναλαμβάνω την ευθύνη που μου αναλογεί και πρέπει όλοι να αναλογιστούμε πως όταν ο καθένας μας βάζει τον πήχυ υπερβολικά ψηλά τελικώς δεν είναι ο πήχυς που πέφτει αλλά εμείς οι ίδιοι, όλοι. Ήταν λάθος η αναποφασιστικότητα ως προς τη συγκρότηση ενός κοινού ψηφοδελτίου και πολιτικής ομάδας στις εκλογές του 2012 και η σύνθεση και ποιότητα της σημερινής Βουλής καθώς και οι ανάγκες της σημερινής Ελλάδας καθιστούν αυτήν την απουσία ιδιαίτερα αισθητή, ελπίζω φυσικά όχι μοιραία.
3. Πιστεύω ότι «ως δια μαγείας» οι συντελεστές της Δημιουργίας Ξανά οφείλουν να καταπιαστούν απερίσπαστοι από προσωπικές αντιπαραθέσεις, με τον πραγματικό πολιτικό διάλογο και σε πνεύμα σύνθεσης απόψεων και συμφερόντων να επιβάλλουν στον εαυτό τους ένα συνέδριο που όχι απλώς δεν θα ενταφιάσει το «όνειρο 2012», αλλά θα προσφέρει σε όλους εμάς στον ευρύτερο χώρο το δικαίωμα και την ελπίδα πως ναι θα βρει τελικώς η αλήθεια μια ρωγμή να περάσει.

Καλό κουράγιο σε όλους

Νίκος Γιαννής, 16.03.2013

ΥΓ: δεν έχω αντίρρηση ως προς τη διακίνηση αυτού μου του μηνύματος