Δείγμα ποιοτικής αλλαγής στο πολιτικό σκηνικό.

Ο Σαμαράς για λόγους που με ξεπερνάνε ξεκίνησε μια κρίση για ένα θέμα απροσδόκητο και με ένα τρόπο ακταναόητο.
Ο Κουβέλης από την άλλη κορύφωσε την κρίση αυτή. Το έκανε κατά την άποψη μου με αφορμή την ΕΡΤ αλλά οι αιτίες ήταν βαθύτερες.

Η ΔΗΜΑΡ αποτελούσε ένα τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ από τον οποίο και αποκόπηκε για 2-3 βασικούς λόγους:
1. Ήταν κάθετα αντίθετη με την αποδοχή και την ενθάρρυνση της βίας και της ανομίας.
2. Την δημαγωγική και αναχρονιστική ρητορική περί παρακράτους κλπ
3. Την αντιευρωπαϊκή στροφή και την ταύτιση με ακραία καθεστώτα του εξωτερικού.
4. Την μηδενιστική και αναχρονιστική αντιπολίτευση και την υιοθέτηση εμπρηστικής δημαγωγικής και βαθιά διχαστικής ακραίας ρητορικής.

Στη βάση αυτή πρόβαλε τον εαυτό της ως Σύγχρονη Εκσυγχρονιστικής Μεταρρυθμιστικής Κυβερνώσας Αριστεράς.
Με την στάση της σε μια σειρά ζητημάτων όπως το πχ θέμα των δημοσίων υπαλλήλων για το οποίο δεν έκανε καμία εναλλακτική με την οποία και ο αριθμός θα μειωνόταν αλλά και οι απολύσεις θα ήταν ελάχιστες αν όχι μηδενικές (και υπάρχει τέτοια λύση), και με κορύφωση την πρόταση της για την ΕΡΤ όπου και πρότεινε όχι απλά την επαναπρόσληψη όλων (κάτι που θα μπορούσα να δεχτώ υπό όρους και προσωρινά) αλλά την επαναφορά της εργασιακής σχέσης τους στα προηγούμενα “αδύνατα” επίπεδα, έδειξε ότι δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω.

Όπως κάθε αριστερό κόμμα στην Ελλάδα έτσι και η ΔΗΜΑΡ είναι ένα κόμμα βαθιά δογματικό. Και η δογματική αυτή ιδεολογία και πρακτική είναι αναχρονιστική και ξένη στις σύγχρονες κοινωνίες οι οποίες την έχουνε εδώ και χρόνια ξεπεράσει. Στην θεωρία ακούγεται όμορφα αλλά είναι πλήρως ανεφάρμοστη και απόλυτα αποκομμένη από την πραγματικότητα.
Ωστόσο αποτελεί το λιμάνι στο οποίο θα καταφύγουν (όπως οι φανατικοί δογματικοί θρησκευόμενοι καταφεύγουν στο θείο) όταν η πραγματικότητα αποδεικνύει ότι οι διαθέσιμες λύσεις δεν είναι συμβατές με το δόγμα τους. Δεν είναι το κοινό καλό πάνω από όλα είναι το δόγμα. Και αυτό τους προσφέρει πολιτική γαλήνη.

Ταυτόχρονα όμως τους προσδίδει το ισχυρότερο και πιο διαχρονικό χαρακτηριστικό της αριστεράς στην Ελλάδα.. την πολιτική αναξιοπιστία. Η αριστερά αποτελεί τον πλέον αναξιόπιστο πολιτικό συνεργάτη.. το δόγμα και όχι η λογική μπορεί ανά πάσα στιγμή να κυριαρχήσει και να τιναχτεί η όποια προσπάθεια στον αέρα χωρίς καμά ενοχή και με δογματική εξήγηση.

Και τέτοιες ήταν οι αιτίες πίσω από την κίνηση της για την ΕΡΤ.

Πέρα από αυτά όμως είδαμε και άλλα χτες.
Μπορεί να διαφωνώ σε πολλά με τον Βενιζέλο και με το ΠΑΣΟΚ, μπορεί το κομμάτι του ΠΑΣΟΚ που αφορά το παλαιό ΠΑΣΟΚ να είναι απόλυτα ξένο με εμένα, αλλά χτες ο Βενιζέλος ήταν κάτι που έχουμε πολλά χρόνια να δούμε.
Την στιγμή που ανακοίνωσε την στάση του ΠΑΣΟΚ ήταν ηγέτης. Ήταν αυτός που μας ανακούφισε γιατί όλοι ξέραμε ότι ακόμα μία “γκελα” δλδ εκλογές και αστάθεια σήμαινε στην καλύτερη αντίο στην όποια ελπίδα ανάκαμψης, και στην πιθανότερη, μετά από λίγους μήνες έξοδο από το Ευρώ και καταστροφή.
Ήταν αυτός που έβαλε πατρίδα και κοινό καλό πάνω από όλα.
Και από ότι καταλαβαίνω σήμερα την στάση του αυτή την εξαργύρωσε με πολύ θετικά σχόλια από την πλειοψηφία των πολιτών. Και πολύ καλά έκανε.

Ο Σαμαράς από την άλλη δεν κέρδισε αλλά έχασε για το τεράστιο λάθος με την ΕΡΤ.
Αλλά υποχώρησε τελικά.. το τελικό σχέδιο που αποδέχτηκε ήταν κάθετα αντίθετο με τις αρχικές του θέσεις.
Και δημόσια ούτε λίγο ούτε πολύ έπλεξε το εγκώμιο του Βενιζέλου.

Και δεν είναι μόνο αυτά. Μπίστης. Οικονόμου, Ψαριανός, Ντόρα, και πολλοί άλλοι εγκωμίασαν την στάση Βενιζέλου και όλοι υποστήριξαν την πολιτική σταθερότητα.

Αυτό δεν θυμάμαι ποτέ να έχει ξαναγίνει .. με τρόπο τόσο αυθόρμητο τόσο πηγαίο και , μάλιστα από πολιτικούς όλου του πολιτικού φάσματος.
Αυτό είναι αλλαγή της πολιτικής κουλτούρας. Μπορεί να είναι στιγμιαία δεν ξέρω αλλά είναι αλλαγή σίγουρα.
Γιατί έγινε? Είναι πολύ απλό.. γιατί το 70% των πολιτών την απαιτεί εδώ και πολλούς μήνες. Και γιατί βρέθηκαν πολιτικοί που άκουσαν τους πολίτες.

Θέλω λοιπόν κι εγώ να πω ένα μπράβο στον Βενιζέλο για τη στάση του και να εκφράσω την ελπίδα για συνέχεια.

Και να συνταχθώ με την άποψη του Μπίστη για τον μεγάλο κεντρώο χώρο.. από τους λογικούς φιλελεύθερους (Ντόρα και ελάχιστοι άλλοι μέσα στη ΝΔ, Μανο, Δημιουργία) μέχρι την λογική Αριστερά (Μπίστη Ψαριανό κλπ). Γιατί αν το καλοσκεφτεί κανείς, πολύ περισσότερα τους ενώνουν παρά τους χωρίζουν.

Επιπλέον μετά από τα χθεσινά, θα ήθελα να τονίσω πόσο δημαγωγικός και κούφιος ακούγεται ο διχαστικός υβριστικός λόγος της αντιπολίτευσης.

Ελπίζω σε μια ανάλογη συνέχεια.. πραγματικά το ελπίζω.

Θα μού επιτρέψετε να είμαι ολίγον τι καχύποπτος.

Καμμιά αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό δέν είδα.Ο Βενιζέλος "ανταμείφθηκε" πλουσιοπάροχα γι'αυτήν του την κίνηση-έγινε αντιπρόεδρος τής κυβέρνησης (δηλαδή γενικός δερβέναγας όλων τών υπουργών) και ΥΠΕΞ.Επιπλέον δέ,εξασφάλισε ασυλία από πιθανή δίωξή του γιά το θέμα τής λίστας Lagarde.Γνώριζε δέ ότι σε περίπτωση εκλογών,το κόμμα του-και ο ίδιος,φυσικά-θα καταποντιζόταν σε μονοψήφιο ποσοστό-άρα δέν τον συνέφερε να πάη η χώρα σε εκλογές.

Θετικά σχόλια μπορεί να εισέπραξε από τον κόσμο,αλλά αυτό εμένα δέν μού λέει τίποτε.Και ο Κουβέλης θα έκανε το ίδιο άν ο υποχωρήσας ήταν ο Βενιζέλος.Ο οποιοσδήποτε πολιτικός με ελάχιστη κοινή λογική θα έκανε το ίδιο στην παρούσα συγκυρία.

Αλλα πράγματα είναι που θα έδειχναν ποιοτική αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό.

Οπως-άς πούμε-η δημιουργία ενός πραγματικά ολιγομελούς κυβερνητικού σχήματος στο οποίο δέν θα είχαν καμμία θέση όλοι αυτοί οι φαύλοι με τα γνωστά ονόματα που ακούμε/βλέπουμε εδώ και τρείς δεκαετίες.

Αλλά τότε θα έπρεπε να αποσυρθή από ένα τέτοιο σχήμα πρώτος ο ίδιος ο νύν πρωθυπουργός....

Πριν την κρίση το να παραμείνει στην κυβέρνηση ή ακόμα περισσότερο να αναλάβει ενεργό ρόλο σε αυτή θα ήταν πιθανότατα κάποιου είδους ανταμοιβή και κακώς εννοούμενο πολιτικό αλισβερίσι.
Με δεδομένη όμως την παρούσα κατάσταση της χώρας, τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν, τις ιδιωτικοποιήσεις που πρέπει να γίνουν, την επερχόμενη λήξη του προγράμματος τον επόμενο χρόνο, την απαραίτητη απομείωση του χρέους κλπ, η παραμονή στην κυβέρνηση δεν θα επιφέρει σε καμία περίπτωση μια σίγουρη ανταμοιβή. Αντίθετα εμπεριέχει πολύ μεγάλο ρίσκο για το ΠΑΣΟΚ, ειδικά αν λάβουμε υπόψη το γεγονός της εσωστρέφειας που αυτή τη στιγμή το διακατέχει... βαθύ και παλιό ΠΑΣΟΚ, φθορά από το μνημόνιο, οικονομικά κόμματος κλπ

Η αποχώρηση και η αναδίπλωση με δεδομένη την επερχόμενη πόλωση θα επέφερε μαι διατήρηση ενός πυρήνα του φανατικού ΠΑΣΟΚ του παρελθόντος.. αυτού του 4-8-9% (όσο αυτό είναι) καθώς και μια ανάλογη φθορά στη ΝΔ μετά τα της ΕΡΤ και την πρότερη λειτουργία της κυβέρνησης. Αποτελούσε την κλασική παλαιοκομματική δημαγωγική λύση.

Σε κάθε περίπτωση το ΠΑΣΟΚ δεν θα αποτελέσει ως ΠΑΣΟΚ τον πυρήνα του κεντρώου χώρου. Ούτε σαν όνομα ούτε σαν στελέχη. Θα αποτελέσει ένα τμήμα του αν και εφόσον αυτός ο κεντρώος χώρος εκφραστεί πολιτικά τελικά.
Πιστεύω πως ο Βενιζέλος το γνωρίζει πολύ καλά αυτό. Και με βάση αυτή τη λογική προχώρησε στις κινήσεις που προχώρησε. Αλλά όχι μόνο για αυτό. Πρώτα και πάνω από όλα προχώρησε για το καλό της πατρίδας. Μπορώ να πω 1000 αρνητικά για το ΠΑΣΟΚ αλλά είναι αναμφισβήτητο το γεγονός ότι με την αποδοχή του μνημονίου ήταν το κόμμα που έσωσε τη χώρα. Και ήταν και το κόμμα που πολύ σωστά τιμωρήθηκε από τους πολίτες για την προεκλογική του πρακτική, την αποτυχημένη εφαρμογή του προγράμματος και το απίστευτα αμαρτωλό του παρελθόν.
Δεν επέλεξε όμως δημαγωγικές λύσεις τύπου δημοψηφίσματος (όχι ο Βενιζέλος δλδ) ούτε αστείες λύσεις τύπου Κύπρου.. δεν επέλεξε την καταστροφή και την επίρηψη όλων των ευθυνών στη τεραστίων διαστάσεων καταστροφική διακυβέρνηση Καραμανλή. Και αυτό θα ήταν μια πιο εύκολη λύση.

Παρά τις πολλές διαφωνίες που έχω με τις απόψεις του, θεωρώ πως έπραξε υπεύθυνα. Και η στάση Σαμαρά ήταν το ίδιο υπεύθυνη... άλλωστε ουσιαστικά αποδέχθηκε την αποτυχία του στην ΕΡΤ. Και αυτό για μένα είναι αλλαγή. Δύσκολη επιλογή και γι αυτόν με δεδομένο ότι δεν τον υποστήριξε στην εκλογή του η ανανεωτική ΝΔ αλλά η λεγόμενη λαϊκή δεξιά (δλδ η συντηρητική και αναχρονιστική άκρα δεξιά) και η βαθιά Καραμανλική (junior) δεξιά...τα αμετανόητα δλδ τμήματα της ΝΔ.. τα αντίστοιχα του βαθέως ΠΑΣΟΚ.

Αν το κλίμα αυτό συνεχιστεί και αφεθούν οι κορώνες για την αντιπολίτευση, η οποία μέχρι στιγμής τουλάχιστον, μόνο αυτές διαθέτει, το έδαφος θα είναι πιο γόνιμο για την ανάδειξη νέων στελεχών, για την επιστροφή στην πολιτική σκηνή ικανών, για την μείωση της πολιτικής δύναμης των άκρων μέσα στα ίδια τα κόμματα και τελικά την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού.

Και μόνο εκεί μπορεί να είναι και ο χώρος της Δημιουργίας.. κανείς πραγματικά φιλελεύθερος δεν θα επιλέξει κόμμα που μηδενίζει τα πάντα δεν αποδέχεται τίποτα και αναλώνεται σε περιγραφή των λαθών κομμάτων και προσώπων του παρελθόντος. Και μάλιστα κόμμα νέο χωρίς εμπειρία και με άγνωστα στελέχη.
Τέτοιου είδους αντιπολίτευση έχει η χώρα μας από το 74 και μετά, και χωρίς απολύτως καμία εξαίρεση φέρει τεράστια ευθύνη για τα λάθη και την παρούσα κατάσταση. Γιατί η κυβερνήσεις (με εξαίρεση αυτή του Καραμανλή κατά τη γνώμη μου) έκαναν και καλά... η Ελλάδα του 74 δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα του σήμερα.. ναι ακόμα και με την πτωχευμένη Ελλάδα του σήμερα. Η οποία μάλιστα παραμένει σε πολύ καλύτερο επίπεδο όχι απλά από άλλες πτωχευμένες χώρες αλλά και από χώρες που δεν έχουν καν προοπτική να πτωχεύσουν. Και αναφέρομαι σε Ευρωπαϊκές χώρες.
Και αυτό το κατάφεραν τα ίδια κόμματα που έφεραν και την πτώχευση. Μια χώρα δεν αλλάζει με αυτόματο πιλότο.. πολιτικοί και πολίτες την αλλάζουν.

Σε αυτό το πνεύμα της συμφιλίωσης της αναγνώρισης των θετικών και πάνω από όλα την αναγνώριση των λαθών χωρίς καμία διάθεση ρεβανσισμού και με την σιωπηλή απομόνωση προσώπων που όλοι γνωρίζουμε πως έπραξαν (πολιτικά εννοώ φυσικά και όχι ποινικά.. όπου υπάρχει ποινική ευθύνη ο πέλεκυς πρέπει να είναι παραδειγματικά βαρύς) στο παρελθόν, θα μπορέσει να υπάρξει χώρος για κάτι νέο και πραγματικά ανανεωτικό.
Το κλίμα δημιουργικής διαφωνίας, σύνθεσης και σύγκλισης απόψεων, αποφυγής εντάσεων και πολώσεων, είναι απόλυτα απαραίτητο πια. Και όχι μόνο αυτό.. είναι απαίτηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών. Και όποιος συμβάλει σε αυτό θα κερδίσει την εμπιστοσύνη και την ψήφο των πολιτών αλλά και θα συμβάλει πραγματικά στο καλό της πατρίδας. Ο Βενιζέλος είναι έμπειρος και το κατάλαβε αυτό.

Όσο για τα στελέχη και τη σύνθεση της κυβέρνησης και τα πολιτικά παιχνίδια.. ας κοιτάξουμε κάποια σίγουρα (σχετικά πάντα) χαρτιά ας δούμε με ελπίδα μερικά “πιθανά” χαρτιά και ας απογοητευτούμε (αλλά να μην εκπλησσόμαστε) με πολλά καμένα χαρτιά .. καμμένα και πολιτικά βαμμένα φανατικά χαρτιά που τίποτα δεν θα προσφέρουν πέραν ίσως από εσωτερική κομματική ηρεμία.

Και μην ελπίζουμε πολιτικούς θριάμβους και μεγάλες αλλαγές. Ας ελπίσουμε σε εφαρμογή του προγράμματος, διαπραγμάτευση με ρεαλισμό και σταθεροποίηση.. και ΟΧΙ εκπλήξεις. Αυτό αν γίνει θα είναι το θετικό κλίμα που όλοι θέλουν και επιθυμούν.

Όποιος συμβάλει σε αυτό εντός ή εκτός κυβέρνησης εντός η εκτός βουλής θα κερδίσει στο νέο και πολύ πιο θετικό πολιτικό σκηνικό.
Όποιος σταθεί απέναντι και συνεχίσει με άρνηση θα χάσει.

Αν το πολιτικό σκηνικό αυτό δεν επέλθει θα χάσουμε όλοι δραματικά. Σε τέτοια περίπτωση δεν θα υπάρχει χώρος για καμία προοδευτική φωνή.. και αυτό περιλαμβάνει σίγουρα και τη Δημιουργία.

Δέν είμαι ρεβανσιστής,αλλά μού είναι δύσκολο να πιστέψω ότι ο Βενιζέλος που έφτιαξε τον νόμο περί ευθύνης υπουργών γιά να γλυτώνουν οι φαύλοι πολιτικοί,ο Βενιζέλος που κατέστρεψε την ακίνητη περιουσία τών Ελλήνων με το χαράτσι που επέβαλε μέσω τής ΔΕΗ (και το οποίο διέψευδε ένα μήνα πρίν το επιβάλη),ο Βενιζέλος που ώς υπουργός οικονομίας έκρυβε επί ένα χρόνο μιά λίστα στην οποία σίγουρα περιλαμβάνονταν και αρκετοί μεγαλοφοροφυγάδες,ξαφνικά είδε το φώς το αληθινό κι'έγινε αγνός κι'ένθερμος πατριώτης.

Και το γεγονός ότι,ενώ επί "τρικομματικής" ο Βενιζέλος δέν ήθελε να έχη καμμιά συμμετοχή σε κυβερνητικό σχήμα,το έπραξε τώρα,ενισχύει τίς υποψίες μου ότι παίχτηκε "πολιτικό παιχνίδι" και ότι ο Σαμαράς δέχτηκε πιέσεις απ'αυτόν.Θα μπορούσε κάλλιστα ο Βενιζέλος να μήν συμμετέχη ο ίδιος στην κυβέρνηση,όπως δέν συμμετείχε και πρίν.

Δέν θεωρώ ότι έπραξε υπεύθυνα ο Βενιζέλος-απλώς υπό τίς παρούσες συγκυρίες,το ατομικό του συμφέρον συνέπιπτε με το συμφέρον τής χώρας να μήν εμπλακή σε νέες εκλογικές περιπέτειες.Μ'άλλα λόγια,την ανάγκην φιλοτιμίαν εποιήσατο.

Από εκεί και πέρα,η ίδια η σύνθεση τού κυβερνητικού σχήματος δείχνει ότι και πάλι ο Σαμαράς προσπάθησε να κρατήση τίς ισορροπίες,αφού οι περισσότεροι απ'τους υπουργούς είναι είτε οι ίδιοι που μετακινήθηκαν σε άλλα πόστα,ή "παλαιά εφθαρμένα υλικά" που ανακλήθηκαν απ'την εφεδρεία.Πολύ δέ περισσότερο που καίρια υπουργεία-όπως αυτό τής εθνικής άμυνας ή τής υγείας-δόθηκαν σε παλαιοκομματικούς που είχαν "διακριθεί" γιά την πρότερη αναποτελεσματικότητά τους.

Καί κάτι άλλο:η Δημιουργία δέν "μηδενίζει τα πάντα",ούτε "αναλώνεται σε περιγραφή τών λαθών κομμάτων και προσώπων τού παρελθόντος-άν και είναι απαραίτητο να επισημαίνωνται τα λάθη αυτά ώστε να μήν ξαναγίνουν.Εχει τίς δικές της θέσεις και προτάσεις γιά την λύση τών προβλημάτων και τίς παραθέτει,τίς θέτει σε διαβούλευση και εφαρμόζει στην εσωτερική της λειτουργία αρκετές απ'αυτές τίς προτάσεις.Παράδειγμα,η ηλεκτρονική ψηφοφορία που εφαρμόστηκε γιά την εκλογή τών κομματικών οργάνων,ο ανασχεδιασμός (re-engineering) που βρίσκεται σε εξέλιξη,κλπ.

Οσο γιά τίς αλλαγές,κανείς μας δέν ελπίζει σε κάτι θεαματικό.Ομως γιά τους περισσότερους από εμάς,τους απλούς πολίτες,έχει περισσότερη σημασία να ξέρουμε ότι π.χ. φέτος δέν θα κληθούμε να πληρώσουμε δυό μηνών μισθούς ώς φόρο-την στιγμή που μετά βίας έχουμε λεφτά να βγάλουμε την εβδομάδα-από το να ξέρουμε ότι ο δείκτης ανταγωνιστικότητος ανέβηκε κατά δύο μονάδες........

Ένας φανατικός οπαδός της ΝΔ θα μπορούσε να πει τα ίδια και ακόμα περισσότερα. Με τον ίδιο τρόπο και την ίδια δεινότητα με αυτή του Νεοδημοκράτη θα ερχόταν ο οπαδός του ΠΑΣΟΚ και θα ανέφερε αντίστοιχα για τον Σαμαρά την Ντόρα κλπ κλπ
Οι μεν θα μπορούσαν να πουν για τους δε.. για όλους.. όχι μόνο για προβεβλημένα στελέχη.
Το “θα μπορούσαν” είναι λάθος.. το σωστό είναι το έχουν κάνει και πολλοί συνεχίζουν αμετανήτα να το κάνουν.

Μετά την κρίση μπήκαν και άλλοι στο χορό αυτό.. μπήκαν όλοι είναι οι αλήθεια. Μερικοί από αυτούς μάλιστα καινούριοι, και των οποίων ο πολιτικός λόγος αναλώνεται μόνο σε αυτό. Υπερβολικός λόγος, υπερθετικός βαθμός, απομονωμένη θεώρηση, αποσπασματική θεώρηση, πληθώρα χαρακτηρισμών, υποθέσεις που παρουσιάζονται με βεβαιότητα ως αλήθειες.. κλπ κλπ Και προτάσεις.. ο καθένας τις δικές του τις οποίες θεωρεί ως σωστές. Προτάσεις όμως που κανείς δεν ξέρει με λεπτομέρειες, σπανιότατα συζητούνται βάση επιχειρημάτων, προτάσεις που τελικά οι πολίτες όχι απλά δεν μπορούν να κρίνουν αλλά δεν τις γνωρίζουν καλά καλά.

Αυτό τους βόλεψε. Ο μηδενισμός ο αρνητισμός η υπερβολή και η λάσπη πήρε παραμάζομα τα πάντα. Μηδένισε τα πάντα. Πολιτικούς και πολιτικές επιτυχημένες, σωστά και επιτυχημένα σχέδια.. έφτασε στο σημείο με περίσσια υποκρισία αυθάδεια και υπεροψία να απορρίψει μια ολόκληρη γενιά ως ανίκανη και ως καταστροφική.
Ταυτόχρονα προσέφερε το πολύτιμο άλλοθι.. “αυτοί φταίνε ας τα πληρώσουν αυτοί”. Ένα καταστροφικό άλλοθι γιατί αυτοί φταίνε αλλά όλοι θα τα πληρώσουμε.. δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
Σταμάτησαν εκεί? Όχι.. Για το κομματικό συμφέρον καλλιεργούν το ατομικό και συντεχνιακό συμφέρον και εξαφανίζουν το γενικό συμφέρον.. μόνο μέσω του οποίου μπορεί να επιτευχθεί πραγματικό προσωπικό συμφέρον, γεγονός το οποίο το βλέπουμε σε χώρες ανεπτυγμένες αλλά και πριν μερικές χιλιάδες χρόνια είχε πει και ο Ισοκράτης.

Και πάει και πιο πέρα. Καλλιεργούν την εικόνα πως με κάποιο τρόπο δεν θα πληρώσουμε.. ο ένας με τα περί αυτάρκειας ο άλλος με τα περι επενδύσεων ο τρίτος με τα περί αναδιοργάνωσης του κράτους ο τέταρτος με την διοίκηση του κράτους λες και είναι ΑΕ ο πέμπτος με όλα δημόσια ο έκτος με όλα ιδιωτικά... και με οδυρμούς αναφέρονται στον πολίτη και πως θα πληρώσει τι..
Η αλήθεια όμως δεν είναι αυτή. Η αλήθεια είναι ότι η χώρα πτώχευσε και πως σε αυτή τη περίπτωση θα πληρώσουν όλοι και θα πληγωθούν πιο πολλοί από όλους οι αδύναμοι. Και δεν υπάρχει άλλος τρόπος και άλλος δρόμος.
Επίσης είναι αλήθεια πως σε σύγκριση με το τι θα μπορούσε να έχει γίνει καθώς επίσης και με άλλες χώρες που πτώχευσαν και μάλιστα με δυνατότητα υποτίμησης, η πτώχευση μας είναι βελούδιμη μέχρι στιγμής.
Και αν ενωθούμε σε μια κοινή,εφικτή και λογική βάση χωρίς ρεβανσισμούς δεν θα έχουμε απλώς πραγματικό succes story αλλά Greek miracle. Και όχι γιατί είμαστε κάποια ιδιαίτερη κάστα αλλά γιατί διαθέτουμε τα συστατικά και η διεθνής συγκηρία μέχρι στιγμής βοηθάει.


Να κάνω κι εγώ το ίδιο λοιπόν? Να αρχίσω να τους στολίζω? Και να το κάνω με μέτρο και λογική καί όχι με υποθέσεις και λάσπη? Ωραία να το κάνω υποθετικά.. Αναρωτιέμαι τι θα καταφέρω... τίποτα. Νερό θα ρίξω σε ένα μύλο που μπορεί να γονατίσει τη χώρα. Και αν γονατίσει η χώρα και βγει από την Ευρώπη τότε όλα όσα καταφέραμε θα πάνε χαμένα και η χώρα θα είναι έρμαιο αυτών ακριβώς που την έφεραν εδώ και αυτών που ποτίζουν το μύλο του διχασμού.
Δεν θα το κάνω.. προτιμώ να δω την πραγματικότητα αντικειμενικά και να υποστηρίξω τα θετικά από όπου και αν αυτά προέρχονται.
Αυτό είναι το συμφέρον της χώρας και συνεπώς και το δικό μου.

Και δεν θέλω σε καμία περίπτωση να γίνω τμήμα του μοναδικού οξύμωρου που παρατηρούμε εν αφθονία στο λόγο των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Πολύ περισσότερα σημεία συμφωνίας στις προτάσεις τους για το μέλλον αλλά και στην επίρηψη ευθυνών για το παρελθόν.. πολλές φορές μάλιστα με παραπλήσιο τόνο και τρόπο.
Καλό θα πει κάποιος... πιθανό γιατί όχι? Κάποιο λάκκο έχει η φάβα θα πει ο άλλος.. δεν μπορεί η άκρα δεξιά να συμφωνεί τόσο πολύ με την άκρα αριστερά και οι δυο τους με τον ενδιάμεσο αχταρμά. Και ο λάκκος είναι αυτός που περιέγραψα παραπάνω.

Και άντε και όλα αυτά που λέω είναι λάθος... όλα. Καμία συναίνεση καμία ενότητα κανένας συμβιβασμός. Όλοι είναι έτσι και οι άλλοι είναι αλλιώς. Και τίποτα δεν καταφέρανε από το 74 και μετά. Κατά τύχη είμαστε η Ελλάδα του σήμερα..

Ποια είναι η λύση για τον πολίτη που επιθυμεί μια σύγχρονη Ελλάδα και δεν υποκύπτει σε αριστερά η δεξιά ιδεολογήματα και δεν θεωρεί μια χώρα σαν μια μεγάλη ΑΕ.

Πολύ κράτησε? Αναφέρομαι στην αλλαγή του πολιτικού σκηνικού. Όχι γιατί ακόμα δεν έγινε. Δείγματα είχαμε όπως είπα.
Τώρα όμως έχουμε άλλα δείγματα.. από τους υπέρμαχους (μάλλον δήθεν) της σύγκλισης και της συναίνεσης.. των απαραίτητων δλδ συστατικών για την ανάκαμψη της οικονομίας και της χώρας.

Ποια ήταν η αιτία της επίθεσης Βορίδη στο ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα στον Α. Παπανδρέου? Την παρουσίαση του ως το υπέρτατο και μοναδικό κακό?
Γιατί ο Γεωργιάδης (όντας και μέλος της κυβέρνησης) ακολούθησε?
Γιατί ο Κακλαμάνης μίλησε για ειδικά δικαστήρια (αν είναι δυνατόν) για το μνημόνιο????????????

Έτσι θα επιτευχθεί η σύγκλιση και η συναίνεση???
Τι θα κερδίσουμε από μια τέτοια καρικατούρα πολιτικής αντιπαράθεσης??

Θα μπορούσε (και δυστυχώς θα το κάνει σε ανεπίσημο επίπεδο) να αρχίσει το ΠΑΣΟΚ να στολίζει και τους δύο για το χουντικό παρελθόν τους, να τους παρουσιάζει σε επετείους για το δικτάτορα Μεταξά αγκαλιά με τον πρώην αρχηγό τους ακροδεξιό Καρατζαφέρη? Να παρουσιάσει τις μέχρι πριν λίγα χρόνια ανεκδιήγητες ανιστόρητες και ρατσιστικές απόψεις τους?
Να παρουσιάσει τα έργα και τις ημέρες του Κακλαμάνη στην δημαρχία της Αθήνας?

Και τι θα κερδίσουμε από όλα αυτά??

Λες και δεν έχει συμβεί τίποτα... λες και η Ελλάδα είναι η ίδια με αυτή πριν 5 χρόνια. Λες και οι πολίτες δεν ξύπνησαν και δεν κατάλαβαν της εθνική ψευδαίσθηση της σαθρής ευημερίας.

Και θα έχουμε και συνέχεια... η οποία θα ξεκινήσει από το ΠΑΣΟΚ αυτή τη φορά.. μα σε 2 εβδομάδες ή σε 2 μήνες.. θα την έχουμε όσο κι αν ελπίζω να διαψευσθώ..

Δεν μου είναι καθόλου εύκολο να βλέπω τον Καραμανλή σε κάθε “γάμο και χαρά” να κορδώνεται λες και δεν έχει συμβεί τίποτα. Καθόλου εύκολο. Το ίδιο δύσκολο μου είναι να βλέπω στελέχη του ΠΑΣΟΚ που έλυναν και έδεναν επί χρόνια και τώρα τώρα να στρογγυλοκάθονται και να δηλώνουν μάλιστα υπερασπιστές των αδυνάτων και αριστεροί!!!!
Γιατί αν μιλήσω συμμετέχω στο παιχνίδι τους... αυτό που ονομάζουν αυτοί πολιτική. Αυτή τη στείρα ανταλλαγή χαρακτηρισμών, την απλούστευση της πραγματικότητας σε σημείο απόλυτης διαστρέβλωσης της, η οποία τελικά και οδηγεί στην αποχαύνωση των πολιτών και την σημερινή σύνθεση της Βουλής.
Θα σταθώ απέναντι τους με πολιτικά επιχειρήματα επί προγραμματικών θέσεων και πράξεων.
Αλλά κάθε φορά που αυτοί θα ξεφεύγουν από το δρόμο της πολιτικής πραγματικής πολιτικής αντιπαράθεσης θα τους καυτηριάζω και θα τους εκθέτω.
Πιστεύω πως αν η πλειοψηφία το έκανε αυτό και ξέφευγε από το πολύ εύκολο “όλοι τα ίδια είναι, όλοι και αυτοί και μόνο φταίνε, όλοι είναι ανίκανοι” (το οποίο τους έχει καλλιεργηθεί), τότε οι Βορίδηδες οι Γεωργιάδηδες και οι Κακλαμάνηδες της ΝΔ του ΠΑΣΟΚ του ΣΥΡΙΖΑ και (όλων) των ΑΝΕΛ, δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης και θα αποτελούσαν μια θλιβερή μειοψηφία.