Το δημοψήφισμα ως διαστροφή της Δημοκρατίας

Κυριε Τσαγρη,

Καλως σας βρισκω.
Κατ'ευθειαν στο θεμα λοιπον:
1) Η (αληθινη) Δημοκρατια, μπορει να εφαρμοστει παντου. Και στους μικρους Δημους, και στις μεγαλες πολεις, και σε ολοκληρα κρατη. ΔΕΝ ειναι θεμα αριθμων, ΑΛΛΑ βουλησης. Το καλυτερο (μοναδικο ισως?) παραδειγμα: η Ελβετια...Κανουν δημοψηφισματα εδω και 200 χρονια...!!! Πολυ πριν την εποχη των υπολογιστων. Σημερα,στον 21ο αιωνα, ειναι παιχνιδακι να το οργανωσεις. Ειδικα με την εφαρμογη της ψηφιακης υπογραφης, για την οποια τοσο συχνα μιλαει και Θανος, θα μπορουσαμε να ψηφιζουμε καθε μερα...!!! Αρα οι αριθμοι, για καθε καλοπιστο, ΔΕΝ ειναι δικαιολογια.
2) Στην (αληθινη) Δημοκρατια, η αστοιχειοσυνη των πολιτων, στην οποια αναφερεσαι, ΔΕΝ αποτελει εμποδιο. Σαφως το υψηλοτερο κατα το δυνατον μορφωτικο επιπεδο, βοηθαει, γιατι, και "Σοφος Λαος" αποφασιζει συχνα λανθασμενα (τρανο παραδειγμα της προσφατης ιστοριας μας, οι εκλογες του 1920 και η ηττα του Βενιζελου), αλλα ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ η Δημοκρατεια. Αν ψαχνεις τους "πεφωτισμενους" που θα παιρνουν παντα τις σωστες αποφασεις ή τους Φιλοσοφους Βασιλεις του Πλατωνα, μιλας για κατι αλλο, μια αλλη μορφη πολιτευματος (αριστοκρατεια ισως..??). Μπορει (για καποιους) να ειναι καλυτερο πολιτευμα, αλλα ΔΕΝ ειναι Δημοκρατια. Αλλωστε οι Αθηναιοι Πολιτες που ψηφιζαν, τι μορφωση νομιζεις ειχαν? Αγροτες, βοσκοι καιτεχνιτες και εμποροι ηταν οι περισσοτεροι. Το παραδειγμα του Θανου με το αεροπλανο,που επισης αναφερεις, ειναι κατα τη γνωμη μου ατυχες, γιατι ως γνωστον οι Αθηναιοι χρησιμοποιουσαν τους κανονες της Δημοκρατειας ακομα και οταν επρεπε να αποφασισουν για πολεμο, ΑΛΛΑ στον πολεμο ΔΕΝ πολεμουσαν... "Δημοκρατικα" (!!!).
3) Δεν υπαρχουν "πανακειες", ουτε λυσεις για ολα τα προβληματα. Αλλα η (αληθινη) Δημοκρατεια, ειναι (πιθανως) το καλυτερο πολιτευμα γιατι προσφερει τις περισσοτερες φορες, τις καλυτερες λυσεις (ή, οπως ειπε ο Τσωρτσιλ, για το Republic τους -που λανθασμενα αποκαλλουν Democracy- : Ειναι το χειροτερο πολιτευμα...αλλα δυστυχως δεν υπαρχει καλυτερο..!!)
4) Το περσινο "Δημοψηφισμα" ΔΕΝ ηταν Δημοψηφισμα, και η συμβολη του στο πολιτευμα ειναι ΜΗΔΕΝ γιατι ΔΕΝ εχουμε (αληθινη) Δημοκρατια.
5) Στο τελος ομολογω οτι σε εχασα λιγο: αν συμφωνεις οτι Δημοψηφησμα=Δημοκρατια, το οτι σημερα ΔΕΝ εχουμε Δημοκρατια, γιατι αυτο σημαινει οτι δεν μπορουμε να αποκτησουμε? Δεν χρειαζεται να ξανα-ανακαλυψουμε την εννοια. Αρκει να εφαρμοσουμε αυτα που αλλοι, πριν απο μας σκεφτηκαν, και αλλοι σημερα (Ελβετοι) εφαρμοζουν.

Αγαπητέ κύριε Φραγκιαδάκη,

Δυο ερωτήσεις μόνο:

1)

4) Το περσινο "Δημοψηφισμα" ΔΕΝ ηταν Δημοψηφισμα,

Αλλά?
Τι ήταν?

2) Δες αυτό το βίντεο:

41 δευτερόλεπτα (μόνο) είναι, και η ερώτηση μου δεν αναφέρεται στα πρώτα 7 δευτερόλεπτα και τα τελευταία πέντε, αλλά μόνο στα ενδιάμεσα 29, δηλαδή από το δευτερόλεπτο 8 μέχρι το δευτερόλεπτο 35.
Η ερώτηση είναι:
Ο... αποθανατισθείς στο βίντεο (που δυστυχώς δεν είναι ο μόνος του είδους) θα συντελέσει στην... απόκτηση δημοκρατίας (και μάλιστα αληθούς), όταν του δοθεί η ευκαιρία να ψηφίσει στα διάφορα θέματα εθνικού ενδιαφέροντος (όπως π.χ. η παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη) ή όχι?

Αν θεωρείς πως ναι, τότε έχουμε διαφορετική αντίληψη για την έννοια.
Εγώ σου είπα τι σημαίνει για μένα η έννοια, και γιατί σήμερα ΔΕΝ μπορεί να εφαρμοστεί αυτούσια όπως είχε εφαρμοστεί πριν 2.500 χρόνια.

Τα θέματα που υπάρχουν σήμερα, αγαπητέ Νίκο, ΔΕΝ υπήρχαν πριν από 2.500 χρόνια. Π.χ. σήμερα υπάρχει θέμα σχετικά με το ποιος θα κυβερνήσει το αεροπλάνο, ενώ τότε δεν υπήρχε τέτοιο θέμα, γιατί δεν υπήρχαν αεροπλάνα.

Η Ελβετία είναι ένα καλό παράδειγμα. Μπορούμε να κάνουμε το ίδιο? Να το κάνουμε. Κι εγώ μαζί σου. Ας πάρουμε λοιπόν έτοιμο ΟΛΟ το θεσμικό πλαίσιο διοίκησης της Ελβετίας (σύνταγμα, διάρθρωση κράτους, κανόνες αντιπροσώπευσης, νόμους, τα πάντα όλα), ας το μεταφράσουμε, και ας το εφαρμόσουμε εδώ.
Τι λες, θα δουλέψει?

Να παρέμβω κι'εγώ λιγάκι;

Λοιπόν,δέν είναι απαραίτητο ο αποθανατισθείς να ήταν ΠΑΣΟΚος-άν και δέν θα με εξέπληττε αυτό.Μπορεί να ήταν κάποιος ηθοποιός που έναντι κάποιου ποσού δέχτηκε να παίξη αυτό το βιντεάκι.Ωστόσο,ακόμη κι'έτσι "περνάει" ένα ανησυχητικό μήνυμα φανατισμού και στενομυαλιάς,διότι ο σωστός πολίτης δέν είναι τυφλώς προσηλωμένος σε ένα κόμμα-κρίνει και ψηφίζει εκάστοτε αυτό που θεωρεί ότι συμφέρει την χώρα (άρακαι αυτόν τον ίδιο) και όχι αυτό που συμφέρει μόνο τον ίδιο βραχυπροθέσμως.

Στον κ.Φραγκεδάκη θα επαναλάβω ότι τα δημοψηφίσματα είναι εργαλείο τής δημοκρατίας,υπό τον όρο να εφαρμοστή σωστά.Δηλαδή στον σωστό πληθυσμό,με τα σωστά ερωτήματα και με τίς σωστές διαδικασίες.Δέν είναι θέμα βούλησης (ή έστω,μόνο βούλησης) αλλά και χρησιμότητας.

Το περσινό ήταν δημοψήφισμα,αλλά ένα άχρηστο και με λάθος τρόπο διεξαχθέν δημοψήφισμα (πέραν τού ότι ήταν και αντισυνταγματικό).Αλλά ήταν δημοψήφισμα,όχι εκλογική διαδικασία.Είναι άλλο πράγμα το referendum και άλλο η electional procedure

Αγαπητε κ.Τσαγρη,

1) Το περσινο, ηταν "Δημοψηφισμα αλα Τσιπρα". Νομιζω αυτο τα λεει ολα..!

2) Η απαντηση ειναι: Ναι.

Και εξηγηση ειναι πολυ απλη: αυτο το Ορκ που φαινεται στο βιντεο, ειτε ψηφισει σε Δημοψηφισμα, ειτε σε εκλογες για αντιπροσωπους, θα ψηφισει σαν Ορκ (ή Ταλιμπαν, ή κανιβαλος ή οποιο ονομα θελεις) . Δηλαδη, θα ψηφισει καποιον Ομοιο του...!!! (Εκτος αν πιστευεις οτι θα ψηφιζε καποιον σαν τον Θανο, οποτε παω πασο...!)
Και αυτη, ΕΙΝΑΙ η (αληθινη) Δημοκρατια, οσο και αν σε στεναχωρει αυτη η λεπτομερια!!! Ο μονος τροπο να το αποφυγεις, ειναι να του στερησεις το δικαιωμα ψηφου. Αλλα τοτε πας σε αλλη μορφη πολιτευματος. (που μπορει και να ειναι καλυτερο, δεν αντιλεγω), ΟΧΙ σε Δημοκρατια. Στην (αληθινη) Δημοκρατια, ΟΛΕΣ οι ψηφοι, εχουν (καλως ή κακως) την ιδια αξια.Αν δεν το πιστευεις αυτο, τοτε, μιλας για αλλο πολιτευμα (πιθανως καποα μορφη Αριστοκρατιας, δηλαδη διοικηση και ασκηση εξουσιας απο τους "Αριστους" που τους επιλεγουμε με καποιο τροπο..??).
Αυτο που νομιζω οτι παρανοεις, και ειναι η βαση της διαφωνειας μας, ειναι οτι, αν βαλεις μεσαζοντες αναμεσα στους πολιτες (πηγη εξουσιας) και τους νομους (νομοθετικη, εκτελεστικη εξουσια), ΔΕΝ παιρνεις καλυτερους νομους..!!! Απλως, πλουτιζουν οι μεσαζοντες..!! (αυτο νομιζω ειναι αυταποδεικτο, και μπορει καποιος να το παρατηρησει σε ολες δραστηριοτητες της ζωης, αλλα και - κυριως - στην Πολιτικη). Με αλλα λογια, και για να χρησιμοποιησω το παραδειγμα του αεροπλανου και του πιλοτου, που σου αρεσει, αν ο πιλοτος ειναι σαν τον τυπο στο βιντεο, δεν νομιζω οτι το αεροπλανο θα εχει καλη τυχη. Πιθανον, να πιστευεις οτι υπαρχει καποιος τροπος, για να εκλεγεις αξιοκρατικα, τους καλυτερους για ...πιλοτους !. Εγω παλι δεν το πιστευω, και μαλλον δεν το πιστευαν και οι "εφευρετες" του πολιτευματος..: γι'αυτο χρησιμοποιουσαν την Κληρωση σαν βασικο θεσμο του πολευματος, και ΟΧΙ την Εκλογη..! Και στην διαδικασια της Κληρωσης για ολα (σχεδον) τα δημοσια αξιωματα, εμπαιναν ΟΛΟΙ οσοι ειχαν την ιδιοτητα του Πολιτη, δηλαδη ολοι οι ενηλικες αρρενες που δεν ητα σκλαβοι ΄ή μετοικοι.
Παρεπιπτοντως, μπορει οι αρχαιοι να μην ειχαν αεροπλανα, αλλα ειχαν...πλοια (!). για τα οποια επισης χρειαζεται "πιλοτος" (καπετανιος). Δεν νομιζω οτι αυτο τους εμποδισε...
Καταλαβαινω τη δυσπιστια για τα αποτελεσματα των δημοψηφισματων. Υποθετω καπως ετσι θα ενοιωθαν και οι κατοικοι των αλλων περιοχων της Ελλαδας οταν ακουσαν για πρωτη φορα, οτι κατι "περιεργοι" τυποι στην Αθηνα, εχουν την "τρελα" να θελουν να αποφασιζουν μονοι τους για την τυχη τους, χωρις εναν Βασιλια ή, εστω, καποιο ειδος Γερουσιας ...Σιγουρα καποιοι θα αναρωτηθηκαν: "μπορει ενας βοσκος ή ενας αγροτης να αποφασισει για τις τυχες της Πολης?". Αλλα καθε αρχη και δυσκολη.. Αλλωστε, μην ξεχνας οτι μεχρι πριν μερικες 10ετιες, ο μισος πληθυσμος (γυναικες) ΔΕΝ ψηφιζε, οχι επειδη δεν ηθελε (οπως τωρα) αλλα επειδη δεν ειχε το δικαιωμα. Φαντασου ποσοι θα ανατριχιασαν με την ιδεα να αποφασιζει για τις τυχες της χωρας, μια ....νοικοκυρα..!!! :)
Παντως, και για να συμφωνησουμε σε κατι, το παραδειγμα της Ελβετιας ειναι μπροστα μας. Ειμαι σιγουρος οτι θα δουλεψει. Αλλωστε και οι Ελβετοι, οταν αρχισαν να το εφαρμοζουν, πριν 200 χρονια, δεν ηταν δα και καποιο εθνος επιστημονων και διανοουμενων..!

Αλμπέρτος Λεβής έγραψε: δέν είναι απαραίτητο ο αποθανατισθείς να ήταν ΠΑΣΟΚος-άν και δέν θα με εξέπληττε αυτό. Μπορεί να ήταν κάποιος ηθοποιός που έναντι κάποιου ποσού δέχτηκε να παίξη αυτό το βιντεάκι.

Αλμπέρτο, έχεις πέσει έξω, γιατί ΤΥΧΑΙΝΕΙ (εντελώς συμπτωματικά, αλλά έτσι είναι) να είναι γνωστός συγγενικού μου προσώπου που διαμένει προσωρινά στην Κομοτηνή (όπου διαμένει και ο τύπος).
Να σου πω κι άλλα:
Λέγεται Χ..ς Κ..ς. Δεν γράφω το πλήρες όνομα δημόσια, αλλά θα στο στείλω με ΠΜ.
Ξέρω την οικογενειακή του κατάσταση: Ζει με τη μάνα του, η οποία τον κυνηγάει στα διάφορα καφενεία να τον μαζέψει στο σπίτι.
Έχει πρόβλημα αλκοολισμού.
Είναι (ή ήταν) διορισμένος από το πασοκ σε κάποια δημόσια υπηρεσία εκεί (δεν ξέρω ακριβώς, κι αν είναι ακόμα).
Είναι παντελώς άχρηστος, και γραφικός (όπως εύκολα συνάγεται κι απ' το βίντεο).
Είναι γενικώς συμπαθής στην τοπική κοινωνία.

Επομένως δεν πρόκειται για σκηνοθεσία.

Νικος Φραγκεδακης έγραψε: Αγαπητε κ.Τσαγρη,

1) Το περσινο, ηταν "Δημοψηφισμα αλα Τσιπρα". Νομιζω αυτο τα λεει ολα..!

2) Η απαντηση ειναι: Ναι.

Αγαπητέ κ. Φραγκεδάκη,

Όχι, το "δημοψήφισμα αλά τσίπρα" εμένα δε μου λέει τίποτα σαν όρος. Μιλάω συγκεκριμένα, και είπα:
"Ούτε χρειαζόταν να γίνει, ούτε πρόβλημα έλυσε κάποιο (αντίθετα, δημιούργησε πολλά), όσο για τη... συμβολή του στο "δημοκρατικό πολίτευμα", την είδες: Αφού έγινε, πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων."
Γι' αυτούς τους λόγους, δεν συνετέλεσε στην ισχυροποίηση καμίας δημοκρατίας. Βόλευε τον τσίπρα, και γι' αυτό έγινε.

Επιμένω να πιστεύω (και το υποστηρίζω) ότι "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" με την έννοια που έχει η λέξη στην αρχαία Αθήνα, σήμερα δεν είναι δυνατόν να υπάρξει.
Αν εσένα σε θέλγει, και επιθυμείς να διατηρηθεί, όμοιο με τότε, σήμερα, ένα πολίτευμα που δεν είναι αρκετό/ικανό/πλήρες τόσο ώστε να καταφέρνει να διοικεί τους σημερινούς πληθυσμούς δικαίωμα σου βέβαια είναι, αλλά εγώ δεν συμφωνώ.

Η Ελβετία είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Και είναι μία στις 200 χώρες. Και πιστεύω ότι αν μεταφερόταν αυτούσια η νομοθεσία της εδώ, δεν θα δούλευε. Όπως δεν δουλεύει ο (απλούστατος) νόμος περί απαγόρευσης του καπνίσματος, η Ελβετική νομοθεσία θα δούλευε? Ας είμαστε ρεαλιστές.

Με άλλα λόγια:
Τα Ορκ που ψηφίζουν στις εκλογές και στα δημοψηφίσματα δεν συμβάλλουν στην πρόοδο της ανθρωπότητας.
Και ναι, ΔΕΝ μιλάω για την αρχαία Αθηναϊκή δημοκρατία, αλλά για κάποιο άλλο πολίτευμα. Αφού θεωρώ δεδομένο ότι η αρχαία Αθηναϊκή δημοκρατία δεν μπορεί να εφαρμοστεί σήμερα, πως θα υποστήριζα την καθιέρωση της? Θα ήμουν ουτοπικός.
Και δεν θεωρώ ότι η κατάσταση μας (σήμερα, της Ελλάδας) σηκώνει πειραματισμούς τύπου "καθε αρχη και δυσκολη, αλλά ας το προσπαθήσουμε". Δεν μας παίρνει.

Δυστυχώς, παρά τη συμφωνία μου με αυτό που είπες (αν βαλεις μεσαζοντες αναμεσα στους πολιτες (πηγη εξουσιας) και τους νομους (νομοθετικη, εκτελεστικη εξουσια), ΔΕΝ παιρνεις καλυτερους νομους..!!! Απλως, πλουτιζουν οι μεσαζοντες..!!) είμαστε αναγκασμένοι (λέω εγώ) να τους έχουμε.
Θεώρησε τους όμως ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΥΣ, και όχι "μεσάζοντες".
Και φτιάξε ένα σύστημα που θα τους κόβει τον κwλο αν πλουτίζουν εκμεταλευόμενοι τη θέση στην οποία εσύ τους έστειλες.
Και βέβαια, αντάμοιψε τους ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΙΚΑ για τη δουλειά που κάνουν (παρατώντας τη δικιά τους) ώστε να γίνει αυτή η δουλειά. Παραπάνω από όσα θα έβγαζαν απ' τη δική τους, ώστε να πάνε να την κάνουν με κέφι.

Το παράδειγμα σου με το πλοίο και το αεροπλάνο είναι ατυχές. Η Εκκλησία του Δήμου μπορεί να αποφάσιζε αν θα χτιστεί πλοίο, αν θα πάει κάπου, και που, αλλά άπαξ και το πλοίο απέπλεε για εκεί, κουμάντο κάνει ο καπετάνιος. Αυτός αποφασίζει αν το πανί θα μπει έτσι ή αλλιώς, αν θα τραβήξουν οι αριστεροί ή οι δεξιοί κωπηλάτες. Εκεί δεν υπάρχει "δημοκρατία". Αυτό είναι και το νόημα της διακυβέρνησης του αεροπλάνου (που είπε και ο Θάνος), και σ' αυτό (όπως και στο ποιοι κωληλάτες θα τραβήξουν στην τριήρη) δεν χωράνει δημοψηφίσματα.

Ναι, νομίζω ότι έχω σκεφτεί εναν τρόπο που θα φέρνει καλύτερους αντιπροσώπους για να με εκπροσωπούν (και σένα, και όλους μας) στην σύγχρονη "Πνύκα".
Δε θα στον εκθέσω τώρα, γιατί θα πάει μακριά η βαλίτσα και είναι αργά. Νομίζω όμως ότι υπάρχει.

OK το είδα το μήνυμα.

Ο άνθρωπος αυτός μπορέι να είναι συμπαθής στην τοπική κοινωνία-κι'ο Μιχάλης ο "αρχαίος",που κυκλοφορούσε ντυμένος μ'ένα σεντόνι και φορούσε πέδιλα ήταν συμπαθής στην Αθηναϊκή κοινωνία τού 1890,αλλά αυτό δέν αρκεί.

Απ'όσο αντιλαμβάνομαι,ο κ.Φραγκεδάκης νομίζει ότι σήμερα μπορούν δέκα εκατομμύρια άνθρωποι να συζητήσουν μέσω τής τεχνολογίας γιά ένα θέμα και να βγάλουν απόφαση.Ετσι νόμιζα κι'εγώ πρίν καμμιά σαρανταριά χρόνια-που δέν είχαμε μάλιστα internet,iphone,ipad και άλλα τέτοια όργανα-αλλά μόλις προσπάθησα να το φανταστώ πώς θα λειτουργούσε στην πράξη,κατάλαβα ότι ακόμη σήμερα θα...συζητούσαμε γιά ένα θέμα που θα είχαμε ξεκινήσει το 1970....

Πάντως καμμιά νομοθεσία ενός κράτους δέν μπορεί να μεταφερθή αυτούσια και να εφαρμοστή σε ένα άλλο.Πάντα θα χρειαστούν κάποιες προσαρμογές.Μπορεί μόνο να μεταφερθή το βασικό πλαίσιο,οι γενικές αρχές δηλαδή.Οσο γιά τον αντικαπνιστικό νόμο,δέν είναι θέμα κράτους,αλλά ανθρώπων.Στην Τουρκία-που δέν φημίζεται δά και γιά την ποιότητα τού πολιτεύματός της-ο αντικαπνιστικός νόμος λειτουργεί μιά χαρά (διότι αλλιώς ο παραβάτης δέν πάει απλώς στην φυλακή,αλλά κάπου πιό μακρυά..)

Γιά τους μεσάζοντες:ναί,είναι και αυτοί αντιπρόσωποί μας (διότι εμείς δέν μπορούμε να τρέχουμε να βρίσκουμε ανθρώπους να τους πουλήσουμε τα σπίτια μας,γι'αυτό αναθέτουμε αυτήν την δουλειά στους μεσάζοντες-ή μεσίτες).Αλλά άν διαπιστώσουμε ότι πάνε μάς εκμεταλλευτούν και να πουλήσουν το σπίτι μας bir-para γιά να "τσεπώσουν" τα υπόλοιπα στην ζούλα,τους κόπτουμε τον πρωκτό.Ομοίως θα έπρεπε να συμβαίνη και με τους βουλευτές.

Στην Ελβετία,πάντως,απ'όσο ξέρω,οι βουλευτές (και οι υπουργοί,άν δέν απατώμαι) το πρωί εργάζονται στίς δουλειές τους και το απόγευμα βουλεύονται.Διότι εκεί το βουλευτικίκι και το υπουργιλίκι θεωρείται υπηρεσία πρός την πατρίδα.Βεβαίως μιά υλική ανταμοιβή θα ήταν καλό "κίνητρο" γιά ν'αφήσουν τίς δουλειές τους και ν'ασχολοηθούν με τα κοινά,αλλά άν η ανταμοιβή αυτή είναι μεγαλύτερη απ'αυτήν που θα έπαιρναν στίς δουλειές τους,θα πρέπη να υπάρχουν και δικλείδες που να μήν τους επιτρέπουν να μετατρέψουν το βουλευτιλίκι σε επάγγελμα βιοπορισμού,γιατί τότε θα κάνουν αυτά που θα τους εξασφαλίζουν την επανεκλογή τους και όχι αυτά που θα συμφέρουν στην κοινωνία τής χώρας.

Κυριε Τσαγρη,

Φοβαμαι οτι εχουμε μπλεξει σε παραλληλους μονολογους.!
Αυτο οφειλεται προφανως, στο γεγονος οτι μιλαμε για διαφορετικα πραγματα:
- Εγω, εξεφρασα εξ'αρχης τη διαφωνια μου, στον τιτλο και το περιεχομενο του αρθρου του Θανου, οτι "το Δημοψηφισμα αποτελει διαστροφη της Δημοκρατιας", και προσπαθησα να υποστηριξω με επιχειρηματα, οτι οχι μονο δεν ειναι διαστροφη αλλα αντιθετα, ειναι η ΟΥΣΙΑ της Δημοκρατιας. Ειναι οτι πιο κοντινο μπορουμε να εχουμε, στην αληθινη Δημοκρατια, και ανεφερα το συγχρονο παραδειγμα της Ελβετιας.
- Εσυ, διαφωνησες με τη... διαφωνια μου (αρα συμφωνεις με το Θανο), λεγοντας οτι δεν μπορουμε να εχουμε "ένα πολίτευμα που δεν είναι αρκετό/ικανό/πλήρες τόσο ώστε να καταφέρνει να διοικεί τους σημερινούς πληθυσμούς" και σχολιασες οτι "Η Ελβετία είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα".
Πιο κατω παραδεχεσαι οτι μιλας για " κάποιο άλλο πολίτευμα", και καταληγεις οτι έχεις σκεφτεί "εναν τρόπο που θα φέρνει καλύτερους αντιπροσώπους για να με εκπροσωπούν (και σένα, και όλους μας) στην σύγχρονη "Πνύκα".
Πολυ ωραια, λοιπον, και μπραβο σου... Αλλα εισαι εκτος θεματος!
Δεν μπηκα στη διδικασια να κρινω και να συγκρινω το Δημοκρατικο Πολιτευμα. Ουτε ειμαι απολυτα σιγουρος οτι ειναι το καλυτερο (αν και υπαρχουν ισχυρα επιχειρηματα υπερ του).
Αλλα ειμαι σιγουρος οτι: α) αυτο που εχουμε σημερα ΔΕΝ ειναι Δημοκρατια, και οτι β) αν αποφασιζαμε να εχουμε ενα πολιτευμα που να αξιζει αυτο το ονομα, τοτε τα Δημοψηφησματα θα ηταν ΒΑΣΙΚΟ συστατικο, (μαζι με αλλα βεβαια, οπως ανεφερα σε προηγουμενο μηνυμα:: την ΚΛΗΡΩΣΗ αντι της εκλογης στην πλειονοτητα των διοικητικων θεσεων του κρατους, την ετησια θητεια οσων κληρωνονταν, την απονομη δικαιοσυνης απο ενορκους αντι δικαστες, την απλοποιηση/καταργηση των νομων ωστε να ειναι κατανοητοι απο ΟΛΟΥΣ του πολιτες κι οχι απο μια μικρη συντεχνια νομικων, κλπ)
Ουσιαστικα, το μονο σου επιχειρημα, που επιμονα επαναλαμβανεις, ειναι αυτο για το μεγεθος των σημερινων πληθυσμων...Φανταζομαι πως οταν ακους τον ορο "Δημοψηφισμα", φερνεις στο μυαλο σου την εικονα μερικων εκατομμυριων ανθρωπων, ντυμενους με χλαμυδες, να συνωστιζονται στην Πνυκα...!!! :)) Και αντιπαρερχεσαι το συγχρονο παραδειγμα της Ελβετιας, ως "η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα" . Και οτι "είναι μία στις 200 χώρες."...Μμμ, μαλιστα...Για να ελαφρυνουμε λιγο την ατμοσφαιρα, αυτο μου ακουγεται σαν το γνωστο: "τοσα εκατομμυρια μυγες δεν μπορει να κανουν λαθος...φαε και συ σκατα..!!!"
Περα απο διαθεση για χιουμορ ομως, εσυ προφανως πιστευεις οτι, μια μικρη, φτωχη, ορεινη χωρα, που εφτασε σε διαστημα 200 ετων, να συγκαταλεγεται αναμεσα στις πλουσιοτερες του πλανητη , εφαρμοζοντας ενα πολιτικο συστημα που μοιαζει περισσοτερο απο καθε αλλο με Δημοκρατια, ειναι απλως συμπτωση, και μια..."εξαιρεση που επιβεβαιωνει τον κανονα"...ΟΚ. Δικαιωμα σου.
Στο θεμα των "σημερινων πληθυσμων" παντως, που, δεν αντιλαμβανομαι το λογο αλλα φαινεται να σε απασχολει ιδιατερα, σου συστηνω να ψαξεις να βρεις και να διαβασεις τα αρθρα του Θανου, για την ψηφιακη υπογραφη...Αν εφαρμοζοταν, θα μπορουσαμε να ψηφιζουμε καθε μερα, ολη μερα...κι απο το σπιτι μας ή το κινητο μας...!!!
Κλεινοντας, δεν μπορω να μη σχολιασω το..σχολιο σου για το παραδειγμα του πλοιου και του αεροπλανου: μαλλον δεν καταλαβες την ειρωνια...επιτρεψε μου να την εξηγησω καλυτερα: Σε προηγουμενο μηνυμα σου λες:
"Τα θέματα που υπάρχουν σήμερα, αγαπητέ Νίκο, ΔΕΝ υπήρχαν πριν από 2.500 χρόνια. Π.χ. σήμερα υπάρχει θέμα σχετικά με το ποιος θα κυβερνήσει το αεροπλάνο, ενώ τότε δεν υπήρχε τέτοιο θέμα, γιατί δεν υπήρχαν αεροπλάνα."
Λοιπον: το πλοιο εκεινης της εποχης εχει απολυτη αντιστοιχια με το αεροπλανο σημερα. Χρειαζονται και τα 2 καπετανιο/πιλοτο ενω το πληρωμα/επιβατες δεν εχει λογο στη διακυβερνηση. Καμια διαφωνια ως εδω. Αυτο που νομιζω δεν αντιλαμβανεσαι ειναι οτι, η υπαρξη περιπωσεων οπως αυτη του πλοιου/καπετανιου ή αλλες παρομοιες (ανεφερα ηδη το παραδειγμα της διεξαγωγης του πολεμου), που οι κανονες της Δημοκρατιας ΔΕΝ εχουν εφαρμογη, ΔΕΝ εμποδισε τους Αθηναιους να εφαρμοζουν αυτους τους κανονες στα υπολοιπα θεματα (ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ στην ληψη της αποφασης για πολεμο!!).
Τελικα, η διαφορα μας ειναι οτι εσυ, ο Θανος και πολλοι ακομα (οι περισσοτεροι υποθετω) θελετε καποιον να σας αντιπροσωπευει, και να σας εκπροσωπει.
Ενω εγω οχι.

Οσον αφορα στον κ Λεβη, επειδη αναφερει πως νομιζω ότι:
" σήμερα μπορούν δέκα εκατομμύρια άνθρωποι να συζητήσουν μέσω τής τεχνολογίας γιά ένα θέμα και να βγάλουν απόφαση.Ετσι νόμιζα κι'εγώ πρίν καμμιά σαρανταριά χρόνια-που δέν είχαμε μάλιστα internet,iphone,ipad και άλλα τέτοια όργανα-αλλά μόλις προσπάθησα να το φανταστώ πώς θα λειτουργούσε στην πράξη,κατάλαβα ότι ακόμη σήμερα θα...συζητούσαμε γιά ένα θέμα που θα είχαμε ξεκινήσει το 1970.."
μαλλον μπερδευει την εννοια του Δημοψηφισματος , με αυτη της συζητησης... Η οποια συζητηση, προηγειται του Δημοψηφησματος. Το Δημοψηφησμα ειναι η (οριστικη) αποφαση. Το ποσος χρονος θα αφιερωθει στη συζητηση και την ενημερωση του κοσμου, ειναι τεχνικο θεμα και αντιμετωπιζεται κατα περιπτωση. (προσφατο παραδειγμα αυτο της Αγγλιας για το Brexit και φυσικα της Ελβετιας για πολλα θεματα).Η διαρκεια του καθεαυτου Δημοψηφισματος ειναι μια μερα (Ανατολη-Δυση ηλιου) ενω αν γινει χρηση συγχρονης τεχνολογιας μπορει να γινει και σε λιγες ωρες
.

Εγώ πάλι φοβάμαι ότι ο κ.Φραγκεδάκης είναι που έχει μπλέξει τα πράγματα.

Αυτό που έχουμε σήμερα είναι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΙ'ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΥ.Και πρέπει να είναι έτσι,διότι ΑΠ'ΕΥΘΕΙΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (direct democracy) δέν μπορούμε να έχουμε.Είμαστε πάρα πολλοί στην χώρα-στην κάθε χώρα-γιά να μαζευόμαστε όλοι σ'ένα σημείο και να κουβεντιάζουμε ώστε να καταλήξουμε σ'ένα συμπέρασμα το οποίο θ'αποφασίσουμε άν θα εφαρμόσουμε ή όχι.

Μαζευόμαστε λοιπόν κατά ομάδες,ορίζουμε έναν απ'την κάθε ομάδα να μάς εκπροσωπήση,τού λέμε τί να πή και τί να κάνη και τον στέλνουμε να μιλήση αυτός αντί γιά εμάς.Είναι ευκολώτερο και ταχύτερο,γιατί δέν θα μιλήσουν δέκα εκατομμύρια άτομα,αλλά εκατό-και κάθε άτομο θα αντιπροσωπεύη δέκα χιλιάδες.

Επίσης,με το δημοψήφισμα απαντάμε ΝΑΙ ή ΟΧΙ σ'ένα ερώτημα που μάς τέθηκε.Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχουμε κάποιες γνώσεις πάνω στο αντικείμενο τού ερωτήματος-και δέν τίς έχουμε πάντοτε όλοι.Δέν μπορούμε να απαντήσουμε μ'ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ άν το ερώτημα είναι π.χ."πώς πρέπει να εκτελήται η διαδικασία ενός μειοδοτικού διαγωνισμού;" ακόμη και άν έχουμε τίς σχετικές γνώσεις οικονομικών,νομοθεσίας κλπ κλπ.Οπότε άν μέν έχουμε αυτές τίς γνώσεις,μπορούμε να συντάξουμε την διαδικασία (procedure) ενώ άν δέν τίς έχουμε,μπορούμε να βρούμε αυτούς που τίς έχουν και να τους βάλουμε να κάνουν αυτήν την δουλειά αντί γιά εμάς.Και αυτό,ουσία τής δημοκρατίας είναι γιατί εμείς οι πολίτες βρήκαμε αυτούς τους ανθρώπους και τους βάλαμε να κάνουν την δουλειά,δέν μάς τους επέβαλε ο άρχων (αυτοκράτωρ,βασιλεύς ή μέγας μάγιστρος-που μπορεί να δώση την δουλειά σε κανέναν παρανοϊκό επειδή ο ίδιος είναι ηλίθιος και δέν ξέρει να διαλέγη ικανούς συνεράτες,αλλά κυβερνά επειδή είναι γιός τού προηγούμενου). άρχοντα).

Ακόμη και στην Ελβετία,πάντως,δέν γίνονται δημοψηφίσματα γιά τα πάντα σε επίπεδο κράτους,αλλά μόνο σε επίπεδο γειτονιάς ή,έστω,πόλης-και δέν γίνονται πάντοτε γιά ψύλλου πήδημα.Μπορεί βεβαίως να γίνη δημοψήφισμα γιά την μεταφορά μιάς στάσης τού τράμ (δηλαδή γιά ψύλλου πήδημα),αλλά δέν θα ρωτηθούν οι κάτοικοι όλης τής χώρας-μόνο αυτοί που μένουν κοντά στην συγκεκριμένη στάση.

Εγω παλι φοβαμαι οτι ο κ.Λεβης δε διαβασε αρκετα προσεκτικα τις προηγουμενες αναρτησεις μου.
Αν το ειχε κανει, θα καταλαβαινε οτι, τα πραγματα ειναι απλα και ξεκαθαρα και καθολου μπλεγμενα, εκτος κι αν καποιος θελει να τα βλεπει ετσι.
Τα επιχειρηματα εναντιον της (αληθηνης) Δημοκρατιας, δηλ., ο αριθμος των πολιτων (οτι δηθεν ειμαστε πολλοι και δεν μπορουμε να μαζευομαστε ολοι σε ενα μερος) και η γνωση επι των επιμερους ζητηματων (οτι οι πολιτες δεν εχουν την καταλληλη παιδεια για να παρουν τη σωστη αποφαση), τα εχω καταλληλως απαντησει προηγουμενως.

Αλλωστε,απο αυτα που λεει στην τελευταια παραγραφο, νομιζω οτι κι ιδιος καταλαβεινει οτι δεν ειναι ιδιατερα σοβαρα σαν επιχειρηματα, Αλλο να μη θελεις να κανεις κατι (δικαιωμα σου) κι αλλο να λες οτι αυτο δε γινεται.

Άστοχος τίτλος, άστοχα και τα ερωτήματα. Σε ποια χώρα ο θεσμός των δημοψηφισμάτων χρησιμοποιείται για αποφάσεις συγκυριακές κι όχι θεμελιώδεις; Σε καμιά από τις γνωστές για τα δημοψηφίσματα όπως η Ελβετία και οι ΗΠΑ. Στην Ελλάδα που έχουμε περίπου ανύπαρκτο τον θεσμό και τα καλεί ο Πρωθυπουργός όποτε του καπνίσει διατυπώνοντας όπως θέλει και τα ερωτήματα και ερμηνεύοντας το αποτέλεσμά τους όπως αυτός θέλει τι περιμένουμε άλλο πέραν των πολιτικών παιγνίων; Όμως η δημοκρατία εκδικείται κι όποιος παίζει με τα δημοψηφίσματα φαίνεται πως τιμωρείται, όπως ο Τσίπρας, ο Κάμερον αλλά και ο Ρέντσι. Το δημοψήφισμα είναι μηχανισμός εξισορόπησης. Έχουν αποτέλεσμα όταν είναι υποχρεωτικά, για την επικύρωση σημαντικών αποφάσεων όπως αλλαγή του Συντάγματος, είτε με πρωτοβουλία πολιτών, όμως με προκαθορισμένες προϋποθέσεις και χρονικά πλαίσια.

Διαφωνώ με την θέση σας και θα προσπαθήσω να αποδομήσω το επιχείρημα ότι "οι αδαείς δεν πρέπει να συμμετέχουν στη λήψη σημαντικών πολιτικών αποφάσεων".

Τα παρακάτω, με τα οποία συμφωνώ, τα δανείζομαι απο εδώ www.klirosi.org/?p=547

"Ο κριτής για ένα γεύμα είναι οι συνδαιτημόνες, όχι ο μάγειρας. Το πλοίο μπορεί να χρειάζεται ναυπηγό για να γίνει, και ο νόμος νομικό για να διατυπωθεί, αλλά σε μία Δημοκρατία, η κοινωνία διαλέγει τι νόμους και τι πλοία θέλει. Αν θα είναι πλοία αναψυχής, επιβατηγά ή πολεμικά. Πριν τα φτιάξει ο ναυπηγός. Όταν η κοινωνία περιμένει να κρίνει μετά (μέσω των εκλογών), της μείνει ό,τι πλοίο αυτός της δώσει. Έτσι και με τους νόμους. Οι πολίτες χρειάζονται τη βοήθεια νομικών στη διατύπωση των νόμων, αλλά σε μία πραγματική Δημοκρατία οι ίδιοι ορίζουν το περιεχόμενο. Αν δεν το ορίζουν οι ίδιοι, και εναποθέτουν την ευθύνη γιαυτό σε ειδήμονες, φωστήρες, ή άλλους άριστους αντιπρόσωπους, πολύ απλά εκφυλλίζουν το πολίτευμά τους από Δημοκρατία σε Αριστοκρατία. Και η Αριστοκρατία πάντα (μα πάντα) οδηγεί στην ολιγαρχία.

Ο λόγος είναι απλός: Αν θεωρούμε ότι ορισμένοι μόνο πολίτες είναι κατάλληλοι για να κρίνουν το περιεχόμενο των νόμων, τότε δίνουμε σε αυτούς τους πολίτες περισσότερα πολιτικά δικαιώματα από αυτά που έχουμε εμείς οι ίδιοι. Όσο καλοί, ηθικοί και έμπειροι κι αν είναι οι αντιπρόσωποι αυτοί (άριστοι, εξού και ο όρος αριστοκρατία), το άμεσο συμφέρον τους (ή έστω η ανθρώπινη αδυναμία τους) θα τους υποδεικνύει να χρησιμοποιούν αυτά τα δικαιώματα, όποτε μπορούν, προς όφελος των ιδίων και του περιβάλλοντός τους. Άλλοτε λιγότερο κι άλλοτε περισσότερο. Άλλοτε για να εγκρίνουν νόμους που θα τους προστατεύουν ενάντια στην αρχή της ισονομίας, άλλοτε για να προσλαμβάνουν δικούς τους ανθρώπους στη διοίκηση του κράτους, με αποτέλεσμα η πρόσβαση στη διοίκηση να γίνεται σταδιακά προνόμιο των λίγων «παρατρεχάμενων» (εξού και ο όρος ολιγαρχία) και όχι των αρίστων. Όσες απαιτήσεις κι αν έχουμε απέναντι σε αυτούς που εμείς οι ίδιοι ορίσαμε ως ανώτερους, δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι θα λειτουργούν πάντα ως Θεοί, Άγγελοι, Ήρωες ή Άγιοι. Είναι απλά άνθρωποι. Όταν έχουν τη δυνατότητα να βοηθήσουν τον εαυτό τους, την οικογένειά τους, ή τους φίλους τους, το κάνουν. Και θα συνεχίσουν να το κάνουν όσους περιορισμούς κι αν τους βάλει το Σύνταγμα, ο πρωθυπουργός, ή η αγανάκτηση του κόσμου.

Η μόνη λύση απέναντι σε αυτό το πρόβλημα, είναι να κρατήσουμε τον έλεγχο για τις υπηρεσίες που μας προσφέρει η πολιτική εξουσία για τον εαυτό μας. Να κρίνουμε εμείς, οι συνδαιτημόνες. Και να κρίνουμε διαρκώς, όχι μετά «το πέρας των εργασιών». Στη ζωή μας εξάλλου αυτό κάνουμε: Κρίνουμε διαρκώς την πρόοδο των παιδιών μας στο σχολείο, όχι κάθε τέσσερα χρόνια. Κρίνουμε τον λογιστή, το γιατρό, τον δικηγόρο, τον υδραυλικό, τον γεωπόνο, το μηχανικό, κάθε φορά που μας προσφέρει υπηρεσίες, όχι κάθε τέσσερα χρόνια. Όλοι αυτοί είναι ειδικοί που έχουν γνώσεις και εξειδίκευση που εμείς δεν έχουμε. Και ναι, προσπαθούμε να διαλέξουμε από πριν τον ικανότερο, σύμφωνα με τη φήμη του στην κοινωνία, αλλά όση φήμη κι αν έχει, δεν διστάζουμε να τον αλλάξουμε άμεσα, αν το αποτέλεσμα δεν είναι το προσδωκόμενο. Άμεσα, όχι μετά από τέσσερα χρόνια. Το ίδιο κάνουμε με όλους τους ειδικούς. Όλους, εκτός από τους επαγγελματίες πολιτικούς. Αυτούς δηλαδή που διαχειρίζονται εκείνη την υπηρεσία που είναι η πλέον κρίσιμη για μας: τον τρόπο που λειτουργούμε ως πολιτεία. Στους πολιτικούς έχουμε αφήσει ένα μοναδικό προνόμιο: να κρίνουν οι ίδιοι το έργο τους. Να κρίνουν οι ίδιοι τους νόμους, τις τροπολογίες, τις υπουργικές αποφάσεις που προτείνουν. Σε καμία εκλογική αναμέτρηση δεν καλούμαστε να κρίνουμε νόμους. Το μόνο δικαίωμα που μας έχει απομείνει είναι να διαλέγουμε μεταξύ αυτών που η ίδια η «πολιτική τάξη» κρίνει ικανούς να είναι μέρος της. Μεταξύ αυτών των λίγων."

Και μερικές δικές μου σκέψεις σχετικά με τη θέση αυτή:

Η λήψη αποφάσεων που αφορούν και άλλους ,πλην του εαυτού μας , είναι εξουσία που ασκούμε πάνω στους άλλους. Αυτό το ξέρει καλά ο κάθενας μας από την εμπειρία του π.χ στον οικογενειακό ή στον εργασιακό του κύκλο. Το ίδιο και σε μεγαλύτερη κλίμακα συμβαίνει και κατά την λήψη των πολιτικών αποφάσεων.

Αφότου το κοινωνικό συμβόλαιο εξελίχθηκε και ξεφύγαμε από μοναρχίες και βασιλείες , δεχτήκαμε πως για τα ζητήματα της πόλης ,το αυτεξούσιο του ατόμου εκχωρείται (εθελοντικά και με βάση μια εκδοχή της αρχής της πλειοψηφίας) σε αντιπροσώπους που θα λαμβάνουν τις πολιτικές αποφάσεις, υπό τον όρο ότι αυτοί θα αντιπροσωπεύουν την βούληση του λαού. Για αυτό τους ονομάσαμε «Βουλευτές», όχι για να πράττουν κατά βούληση αλλά κατά την βουληση των ψηφοφόρων τους. Δυστυχώς για τον λαό, δεν υπάρχει αποτελεσματική δικλείδα ασφαλείας, για την περίπτωση (και είναι αυτό που κατά κόρον συμβαίνει )που οι βουλευτές λαμβάνουν αποφάσεις (δηλ. ασκούν εξουσία πάνω μας ) χωρίς να πληρούν την προϋπόθεση της αντιπροσώπευσης της βούλησης μας και η έλλειψη αυτή έχει επιφέρει πλείστα δεινά στον λαό. Οι μόνες, μα ανεπαρκείς, δικλείδες είναι οι εκλογές ανα τετραετία και ο νόμος περί ευθύνης υπουργών (που όλοι τον φτύνουν αλλά κανείς δεν τον αλλάζει, παράδειγμα και αυτό της ασυμφωνίας λαϊκής βούλησης και τελικής πράξης ), ενώ θα έπρεπε να έχουν θεσμοθετηθεί αξιόπιστες διαδικασίες καταγραφής της λαικής βούλησης (π.χ συμβουλευτικά δημοψηφίσματα αποδοχής ή όχι σημαντικών αποφάσεων/νόμων κλπ),και κυρώσεις ανακλητότητας αποφάσεων /προσώπων, όπου αυτή παραβιάζεται. Αυτά θα έπρεπε να είχε ήδη κάνει το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα ώστε να διαφυλάξει την αξιοπιστία του ως «αντιπροσωπευτικό της λαϊκής βούλησης» και δεν τα έκανε επιμελουμενο έτσι την αυτο-απαξίωση του.

Το σκεπτικο του επιχειρήματος όμως παει ακόμα παραπέρα από την υπονόμευση των δημοψηφισμάτων ως εργαλείων διασφάλισης της λαϊκής βούλησης. «Οι αδαείς δεν πρέπει να αποφασίζουν για τα σημαντικά πολιτικά θέματα». Απο αυτό ανακύπτουν κάποια ανησυχητικά ερωτήματα. Εφόσον είναι αδαείς εχουν οι επιθυμίες τους αξία, ή η βούλησή τους είναι άχρηστη (ως δεδομένο που πρέπει να συνεκτιμηθεί για την λήψη πολιτικών αποφάσεων); Αν δεν έχουν αξία οι επιθυμίες τους τότε γιατί να εκφράζουν τη βουλησή τους; Εν τέλει, πρέπει να ψηφιζουν ή όχι; Μήπως πρέπει ως αδαείς που είναι να συμβιβαστούν με την άγνοιά τους και να αποδεχθουν ότι το καλύτερο είναι να κάνουν στην άκρη και να αφήσουν τους ειδήμονες να αποφασίσουν για λογαριασμό τους; Από την άλλη, παρότι είναι σαθρό το γνωστικό τους υπόβαθρο και λανθασμένη η βούληση τους , τους αναγνωρίζετε το δικαίωμα να επιλεγουν τον ειδήμονα επαγγελματία πολιτικό που προτιμουν να τους αντιπροσωπεύει; Μήπως στον πυρήνα αυτου του σκεπτικου υπάρχει η ιδέα ότι οι αδαείς δεν θα πρέπει να συμμετέχουν καθόλου στην λήψη των αποφάσεων; Η για την ακρίβεια η μόνη απόφαση που τους παραχωρείται (για να λειτουργήσει ως άλλοθι δημοκρατίας, αφού και εκεί προφανώς θα τα σκατώσουν) είναι να επιλέξουν ποιος θα βούλεται και θα αποφασίζει για αυτούς. Και βέβαια, αυτό το άλλοθι είναι η λεπτή κόκκινη γραμμή που χωρίζει την υφιστάμενη «αντιπροσωπευτικη δημοκρατία» από την ολιγαρχια.

Είναι άραγε τόσο σύνθετα και πολύπλοκα τα σύγχρονα πολιτικά θέματα;
Χωρίς να θέλω να απλοποιήσω τα πράγματα , έχω διαπιστώσει ότι υπάρχει πάντα ένας τρόπος να κάνεις το απλο σύνθετο. Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα αυτος έχει αναχθεί σε μέθοδο και χρησιμοποιείται ενίοτε για τον αποκλεισμό των πολλων από τη λήψη αποφάσεων. Σε μια εποχή που η γνώση διαχέεται ολοένα και γρήγορότερα αλλά και ευκολότερα, σε μια εποχή που το κράτος θεωρεί εύλογο ότι όλοι οι πολίτες π.χ είναι ικανοί να κατανοήσουν να συμπληρώσουν και να υποβάλουν ηλεκτρονικά την φορολογική τους δήλωση, εεε σε μια τέτοια εποχή, δεν απέχουμε πολύ από το να μάθει και η κα Μαριγώ για την ουσια της απόφασης και το διακύβευμα της ψήφου της.

"δεν απέχουμε πολύ από το να μάθει και η κα Μαριγώ για την ουσια της απόφασης και το διακύβευμα της ψήφου της."

Τα πάντα ανάγονται στην ΠΑΙΔΕΙΑ.

Αν τα μέλη μιάς κοινωνίας έχουν λάβει την σωστή παιδεία-όχι απλώς την μόρφωση,αλλά την παιδεία,δηλαδή τον τρόπο γιά να κρίνουν-τότε ασφαλώς θα κατανοούν ότι το να λάβουν μιά απόφαση που είναι επωφελής γιά το κοινωνικό σύνολο,ασφαλώς είναι επωφελής και γιά τους ίδιους και τίς οικογένειές τους,αφού αποτελούν και αυτοί μέλη τού κοινωνικού αυτού συνόλου.Και επομένως,όταν θα κληθούν να εκπροσωπήσουν άλλους συμπολίτες τους,θα το πράξουν κατά τρόπον ηθικό και νόμιμο γιατί θα γνωρίζουν ότι άν δέν το πράξουν,θα υποστούν βλάβη οι ίδιοι πρωτίστως.Πρώτον,με το να τους αφαιρεθή το "προνόμιο" ν'αποφασίζουν αυτοί γιά τους συμπολίτες τους.Και δεύτερον,με το να υποστούν κυρώσεις επειδή έκαναν κατάχρηση αυτού τού "προνομίου" γιά δικό τους όφελος περισσότερο από το όφελος τών άλλων-δηλαδή αυτών που τους έδωσαν το "προνόμιο".

Αυτό δέν είναι δύσκολο να γίνη.

Πρώτον,καθιερώνουμε το ασυμβίβαστο βουλευτικού και υπουργικού αξιώματος.Δέν μπορεί κάποιος να είναι υπουργός-δηλαδή εκτελεστής-και να συντάσση ένα νομοσχέδιο και μετά ο ίδιος να το ψηφίζη ώς νόμο.Ο υπουργός συντάσσει το νομοσχέδιο και μετά το δίνει στον βουλευτή να κρίνη άν αυτό το νομοσχέδιο είναι κατάλληλο να κυρωθή και να γίνη νόμος τού κράτους.

Δεύτερον,καθιερώνουμε συνταγματικώς το δικαίωμα τών πολιτών να ανακαλούν νόμους,βουλευτές και υπουργούς οι οποίοι αποδεικνύεται ότι λειτουργούν βλαπτικώς γιά το κοινωνικό σύνολο.Εκεί φαίνεται η χρησιμότητα τού δημοψηφίσματος ώς εργαλείου τής δημοκρατίας,διότι στο ερώτημα "να μπορούν οι πολίτες ν'ακυρώσουν έναν άδικο νόμο ή ν'απολύσουν έναν κακό βουλευτή ή υπουργό που εκμεταλλεύτηκε το αξίωμά του γιά ιδιοτελή σκοπό;" δέν φαντάζομαι πως υπάρχει κάποιος που θ'απαντήση "ΟΧΙ"!