Ε, ρε ντΕΡΤια!

Διαβάστε περισσότερα...

Τό ζήτημα,επομένως,δεν είναι πώς ξηλώνεις κάτι,αλλά τί φτιάχνεις στην θέση του.Κι'όμως,όλος ο κόσμος έχει επικεντρωθεί στο πώς "ξηλώθηκε" η ΕΡΤ-δηλαδή στο ότι αυτό έγινε με πράξη νομοθετικού περιεχομένου κι'όχι με νομοσχέδιο που θα περνούσε πρώτα απ'την Βουλή κι'άν ψηφιζόταν θα γινόταν νόμος τού κράτους.Μά άν ανακοίνωνε η κυβέρνηση ότι πρόκειται να φέρη στην Βουλή πρόταση νόμου κλπ κλπ,οι συνδικαλιστάδες τής ΠΟΣΠΕΡΤ θα χαλούσαν τον κόσμο,θα ξεκινούσαν απεργία επ'αόριστον-οπότε πάλι δέν θα λειτουργούσε η ΕΡΤ-θα τους συμπαραστέκονταν και οι εργαζόμενοι στίς συγκοινωνίες,οπότε ούτε να μετακινηθούμε θα μπορούσαμε,θα χαλούσε ο κόσμος απ'τίς συγκεντρώσεις τρίς ημερησίως σε όλες τίς πλατείες τής χώρας και στο τέλος θα είχαμε ένα χάος απροσμέτρητο.Οπότε,αφού ήταν αδύνατον να αναδιαρθρωθή η ΕΡΤ ενόσω λειτουργούσε,κάπως έπρεπε να κλείση-έστω και με τον "βίαιο" τρόπο τής πράξης νομθετικού περιεχομένου.

Αλλά κανείς δέν πιέζει ώστε αυτό που θα προκύψη,η "νέα" ΕΡΤ δηλαδή,να μήν είναι "μιά από τα ίδια"-που απ'ό,τι φαίνεται,αυτό θα γίνη τελικώς,και γιά τους λόγους που αναφέρονται στο άρθρο τού Θάνου.Κανείς δέν αναρωτιέται γιατί οι ΠΟΣΠΕΡΤζήδες δέν απαίτησαν ποτέ απ'την διοίκηση τής ΕΡΤ να μήν πληρώση το ένα εκατομμύριο στον γραφίστα γιά ν'αλλάξη το λογότυπο,να μήν προσλάβη την ατάλαντη κόρη και το "ημέτερον παιδίον",να μήν προαγάγη τον επί σκηνής μεθυσκόμενον σε γενικό διευθυντή ενημέρωσης.Αντ'αυτού,όλοι αυτοί που μέχρι τώρα παραδεχόντουσαν ότι η ΕΡΤ ήταν φερέφωνο κυβερνητικής προπαγάνδας,μητρόπολις διαπλοκής και διασπάθισης τών χρημάτων τών φορολογουμένων,τώρα την ανήγαγαν σε "θεσμό τής Δημοκρατίας".

Ητοι,ναϋλον ντΕΡΤια και ψόφια κέφια,που θα'λεγε και ο αείμνηστος Παύλος Σιδηρόπουλος.

Με το συγκεκριμένο άρθρο για την ΕΡΤ θα συμφωνήσω σχεδόν στο σύνολο των απόψεων.  Πιστεύω ότι εκφράζει το σύνολο των ψηφοφόρων της Δημιουργίας αλλά και πάρα πολλούς πολίτες που δεν την επέλεξαν στις εκλογές. Κάποιο ίσως από αυτούς θα μπορούσαν να γράψουν κάτι ανάλογο, με το ίδιο ύφος και τόνο ή ακόμα και αυστηρότερο και πιο καυστικό.

Ωστόσο δε νομίζω πως αυτός ο τόνος είναι κατάλληλος για τα πολιτικά στελέχη της Δημιουργίας και ακόμα περισσότερο για τον Πρόεδρο. «Συνδικαλιστές-νταβατζήδες.. γκομενιλίκια.. σεισοπυγίδες Μυκόνου.. μεθυσμένοι ερωτύλοι διευθυντές.. παπαγαλάκια συστήματος..».  Θα πει κάποιος: Μα είναι αλήθεια. Γιατί να μην τα πει έτσι?  Ναι τα περισσότερα αν όχι όλα είναι αλήθεια.  Και πολλά μπορούμε να αποδείξουμε, άλλα είναι αυταπόδεικτα, άλλα κοινή αλήθεια και άλλα δεν μπορούμε να τα αποδείξουμε αλλά γνωρίζουμε ότι κάπως έτσι είναι τα πράγματα.

Το θέμα όμως δεν είναι αυτό.  Ο καυστικός αυτός τόνος δημιουργεί πολώσεις και εντάσεις.  Και η πόλωση και η ένταση παγιδεύουν την πολιτική αντιπαράθεση σε επίπεδο εντυπώσεων ανταλλαγής χαρακτηρισμών και τελικά δημαγωγίας.  Η πλειοψηφία των πολιτών έχει κουραστεί από αυτού του είδους την αντιπαράθεση.  Μια μικρή μειοψηφία από αυτούς την έχει απορρίψει, και κάποιοι από αυτούς επέλεξαν την Δημιουργία.  Και αυτό είναι το γήπεδο της Δημιουργίας.  Εκεί μπορεί να παίξει όσο καλύτερα μπορεί και εκεί μπορεί να κερδίσει και τελικά να μπει στην Βουλή.. γιατί οι ψηφοφόροι της θα ψηφίσουν πρόγραμμα και νοοτροπία και μόνο.. δεν θα ψηφίσουν κορώνες, ατάκες.. δεν θα επιλέξουν την Δημιουργία για αντίδραση.. θα την επιλέξουν ως το νέο τρόπο δράσης, πολιτικής πρακτικής και πολιτικής έκφρασης. 
Αν επιλέξει το άλλο γήπεδο, θα χάσει.  Οι υπόλοιποι πολιτικοί χώροι στο σύνολο τους, με εξαιρέσεις μεμονωμένων στελεχών τους, είναι οι επαγγελματίες του βρόμικου παιχνιδιού, έχουν στελέχη που μόνο αυτό κάνουν, έχουν τεράστια μερίδα των ΜΜΕ που παίζει με τον ίδιο τρόπο...  Η Δημιουργία αν παίξει έτσι θα συντριβεί και θα σβηστεί από το πολιτικό χάρτη.

Το πιο σημαντικό όμως είναι πως ο τόπος δεν έχει απόλυτη ανάγκη μόνο από αλλαγή πολιτικών, όχι μόνο από αλλαγή τρόπου εφαρμογής τους, αλλά και αλλαγή του τρόπου έκφρασης τους.  Γιατί η ακραία έκφραση όχι μόνο αποπροσανατολίζει υπέρ της δημαγωγίας και του ψεύδους και εις βάρος της αλήθειας και της λογικής, αλλά διχάζει.  Και ο διχασμός, που με ευθύνη των πολιτικών, υπάρχει αυτή τη στιγμή στην κοινωνία μας, ποτέ δεν θα επιτρέψει σε πραγματική και σύντομη ανάταση της χώρας.

Στα υψηλά λοιπόν επίπεδα έκφρασης του πολιτικού λόγου της Δημιουργίας πιστεύω πως ο τόνος το ύφος και ο τρόπος πρέπει να είναι ανάλογα του προγράμματος και των πολιτικών της απόψεων.

Τα παραπάνω αποτελούν την άποψη μου και μόνο, και σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν παρατήρηση, συμβουλή ή απόπειρα χειραγώγησης τρόπου έκφρασης.

Τέλος θα ήθελα να πω το εξής: Σουρωμένος, ερωτύλος, κωμικός αν θέλετε .. τίποτα από αυτά δεν με ενδιαφέρει και τίποτα από αυτά δεν αποτελεί έγκλημα ή αδίκημα ή ηθικά κατακριτέα πράξη. Συνεπώς δεν με ενδιαφέρουν.. η επαγγελματική του πορεία και η πορεία του ως πολίτης με ενδιαφέρουν. Δεν βρίσκω λοιπόν κανένα λόγο να αναφερθεί τίποτα από αυτά.

Κύριε Καρβουνιάρη,you have a point,όπως θα έλεγαν και οι Αγγλοι,όμως θεωρώ ότι το να λέγωνται τα πράγματα με το όνομά τους είναι πιό σημαντικό από την λεγόμενη "πολιτική ορθότητα" τού να καλύπτωνται με περιφραστικές εκφράσεις.Κατανοώ την άποψή σας ότι τα πολιτικά στελέχη θα πρέπη να εφαρμόζουν κάποιο είδος "διπλωματικότητος",αλλά κάποια στιγμή δέν πρέπει και οι πολιτικοί να γίνουν,επιτέλους,ειλικρινείς απέναντι σ'όσους τους ψηφίζουν ή προτίθενται να τους ψηφίσουν ;

Πολώσεις και εντάσεις δημιουργούνται όταν ο καυστικός τόνος δέν είναι τεκμηριωμένος με αποδείξεις.Ο κόσμος πλέον δέν δέχεται απαθώς την πληροφορία,την διασταυρώνει,την ελέγχει και άν είναι σωστή,δέν τον ενδιαφέρει ο τόνος με τον οποίο ειπώθηκε η πληροφορία.Αν,πάλι,η πληροφορία δέν είναι σωστή και τεκμηριωμένη,ο τόνος με τον οποίο ειπώθηκε αυτή δέν θ'αλλάξη την εικόνα τού πολιτικού ή τού κόμματός του ώς αναξιόπιστου έναντι τού κόσμου.

Το να γράφη συνεπώς ακόμη και ο πρόεδρος ενός κόμματος την έκφραση "συνδικαλιστές-νταβατζήδες",δέν το θεωρώ κακό εφ'όσον και εγώ ώς απλός πολίτης γνωρίζω/έχω διαπιστώσει ή διασταυρώσει ότι οι συγκεκριμένοι συνδικαλιστές ΕΙΝΑΙ "νταβατζήδες".Ούτε θα άλλαζε η άποψίς μου γιά τους συνδικαλιστές αυτούς άν ο ίδιος πρόεδρος τους αποκαλούσε π.χ. "χειραγωγούς" ή "επηρεαστές".....

Οσο γιά τον "σουρωμένο" που αναφέρει ο κ.Τζήμερος,ούτε εμένα με ενδιαφέρει άν είχε "σουρώσει" στο σπίτι του ή σε κάποια ταβέρνα.Το να εμφανίζεται όμως "σουρωμένος" στον χώρο εργασίας του-διότι αυτό αναγράφεται στο κείμενο τού άρθρου-μέ ενδιαφέρει πολύ,διότι όχι μόνο δέν υπέστη ο συγκεκριμένος καμμία συνέπεια αλλά έλαβε και προαγωγή-ενώ άν εμφανιζόμουν εγώ "σουρωμένος" στην εταιρία όπου εργάζομαι,μάλλον αυτήν την στιγμή θα ήμουν άνεργος.....