Ρευστότητα

Η διασφάλιση σταθερότητας του δημοσιονομικού περιβάλλοντος, της θέσης της χώρας στην Ευρωζώνη και της φερεγγυότητας του χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την διασφάλιση της ρευστότητας στην αγορά μέσω:

1. Της αποκατάστασης της δανειακής αξιοπιστίας της χώρας και των επιχειρήσεών της.

2. Της προσέλκυσης καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες με την παροχή ισχυρών φορολογικών και άλλων κινήτρων σε συνδυασμό με την ένταξη του Ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα (ισχυρές τράπεζες, διεθνείς συνεργασίες).

3. Άμεσο τερματισμό των πρακτικών της έκδοσης έντοκων γραμματίων για την χρηματοδότηση του Δημοσίου που αφαιρούν ρευστότητα από την αγορά και κάθε άλλης πρακτικής του κράτους που αφαιρεί ρευστότητα από την αγορά.

i. Άμεση μείωση των δαπανών του Δημοσίου με καλύτερη διαχείριση του χρονισμού τους.

ii. Σε ακραίες συνθήκες έλλειψης ρευστότητας στο δημόσιο αλλαγή του τρόπου βραχυχρόνιας χρηματοδότησης, Αντί να αφαιρείται από την αγορά ρευστότητα (δηλαδή να δημιουργούνται και άλλοι άνεργοι) να πληρώνονται οι πλέον ευνοημένοι δικαιούχοι του δημοσίου με βραχυχρόνια χρεόγραφα του ελληνικού δημοσίου, όπως έντοκα γραμμάτια (για παράδειγμα μέρος της δαπάνης μισθοδοσίας όσων δεν αποδέχονται την ευθυγράμμιση των αποδοχών τους με αυτές αντίστοιχων εργασιών στον ιδιωτικό τομέα ή για συμβολικούς λόγους και μέρος των αμοιβών του πολιτικού προσωπικού). Κάθε ευρώ που αφαιρεί το Ελληνικό Κράτος δανειζόμενο υποχρεωτικά από τα ελάχιστα χρήματα που έχουν μείνει στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι πράξη βαθειά ανήθικη. Δημιουργεί κι άλλους ανέργους κι άλλες κλειστές επιχειρήσεις κι άλλα λουκέτα, μειώνει την δυνατότητα της χώρας να επενδύσει και να παράγει.

iii. Επί μεγάλο χρονικό διάστημα το τραπεζικό σύστημα έχει ξεφύγει από την αποστολή του. Η χρηματοδότηση του επιχειρείν αντί να γίνεται στη βάση επιχειρηματικών σχεδίων, έχει καταντήσει μια γραφειοκρατική διεκπεραίωση χωρίς καμία προτιθέμενη αξία. Οι τράπεζες αντί για σύμβουλοι των επιχειρήσεων, ιδιαίτερα των start-ups, περιμένουν εν πολλοίς να βγάλουν τα χρήματά τους άκοπα από τους τόκους ή ακόμα χειρότερα από την εκποίηση των λεγόμενων collaterals που ζητούν στις δανειοδοτήσεις. Αντί να αξιολογούν την επιχειρηματική ιδέα, την επάρκεια της ομάδας, να επηρεάζουν ενεργητικά τα επιχειρηματικά εγχειρήματα και να τα παρακολουθούν σε όλη την πορεία μέχρι την αποπληρωμή του δανείου, έχουν εκφυλιστεί σε ένα μόρφωμα που συγκρίνεται ευθέως με το προβληματικό κρατικό τομέα.

Χρειαζόμαστε ένα νέο θεσμικό πλαίσιο ώστε οι τράπεζες να έχουν οικονομικές επιπτώσεις για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, ώστε να μην δανείζουν στη βάση της εξασφάλισης από collaterals αδιαφορώντας για οτιδήποτε άλλο. Πρέπει να είναι υποχρεωμένες να συμμετέχουν ενεργητικά στις επενδύσεις των επιχειρήσεων. Η χρήση των collaterals στις δανειοδοτήσεις πρέπει να περιοριστεί, αντί να είναι ο κανόνας όπως σήμερα. Χρειαζόμαστε έναν τραπεζικό κλάδο σύμβουλο παραγωγικών επενδύσεων στην εμπροσθοφυλακή της ανάπτυξης αντί έναν μεταπράτη χρηματοοικονομικών προϊόντων.

Χρειαζόμαστε επαναπροσδιορισμό του θεσμικού πλαισίου, διευκόλυνση των Venture Capitals και της εγγυοδοσίας και θέσπιση αξιολόγησης των τραπεζών στη βάση του αναπτυξιακού τους αποτυπώματος. Π.χ. τράπεζες με υψηλότερα αναπτυξιακά αποτελέσματα να διευκολύνονται με «φθηνότερο» χρήμα αντί τραπεζών με πιο συμβατική λειτουργία.