Tα κανόνια της σπατάλης
“Το νερό δεν είναι εμπορικό προϊόν όπως όλα τα άλλα, αλλά αποτελεί κληρονομιά που πρέπει να προστατεύεται και να τυγχάνει της κατάλληλης μεταχείρισης”
(Οδηγία 2000/60 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Συμβουλίου)
“Το νερό δεν είναι εμπορικό προϊόν όπως όλα τα άλλα, αλλά αποτελεί κληρονομιά που πρέπει να προστατεύεται και να τυγχάνει της κατάλληλης μεταχείρισης”
(Οδηγία 2000/60 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Συμβουλίου)
Κύριοι του Δήμου,
Παρακολουθούμε εδώ και κάτι μήνες, άφωνοι, άναυδοι, κεραυνοβολημένοι, την περιπέτεια με την αποκομιδή των απορριμμάτων στο Δήμο Κέρκυρας.
Ναι, αυτόν το Δήμο που προέκυψε από τη φαεινή ιδέα κάποιου Υπουργού.
Ο οποίος ζήλεψε, ως φαίνεται, τη δόξα του μυθικού Προκρούστη.
«Ένα νησί, ένας Δήμος». Δεν είχε σημασία γι’ αυτόν η έκταση του νησιού. Ένα νησί ένας Δήμος, είπε και ελάλησε, σα να έλεγε «νούμερο 40 το παπούτσι, θα το φορέσετε όλοι υποχρεωτικά, σας κάνει δε σας κάνει».
Οποία ευαισθησία ! Οποία ευελιξία ! Οποία προνοητικότητα !
Τις τελευταίες εβδομάδες παρακολουθούμε έναν συνεχόμενο καταιγισμό παραπληροφόρησης. Διάφοροι «σοβαροί» πολιτικοί και «έγκριτοι» δημοσιογράφοι από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ κάνουν δηλώσεις και γράφουν άρθρα που παρουσιάζουν μια εντελώς ψευδή εικόνα για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Λένε και γράφουν, χωρίς να ντρέπονται, ότι η κυβέρνηση κάνει θεαματικές προόδους με μεταρρυθμίσεις και αποφασιστικές κινήσεις.
Κάποιες φορές οι καλές προθέσεις από μόνες τους δεν επιφέρουν τα βέλτιστα οικονομοτεχνικά αποτελέσματα αν δεν συνοδεύονται από επαρκείς συντονιστικές ενέργειες. Ιδίως αν αναφερόμαστε σε επίπεδο διοικητικών οντοτήτων που υπάγονται στον Δημόσιο Τομέα.
Ένα καλό παράδειγμα έλλειψης συντονισμού μεταξύ εμπλεκόμενων οργανισμών είναι το εξαγγελόμενο έργο πεζοδρόμησης της Πανεπιστημίου στα πλαίσια ανάπλασης της διαδρομής από Σύνταγμα μέχρι πλατεία Αιγύπτου. Το σχετικό έργο περιλαμβάνει ανάπλαση και πεζοδρόμηση με ταυτόχρονη διέλευση τραμ ώστε ο πεζόδρομος να εξυπηρετείται από ένα συγκοινωνιακό μέσο.