Κύριε Αλεβαντή,
Συμφωνώ. Και μάλιστα, επαυξάνω υποστηρίζοντας ότι, τα στελέχη των πολιτικών κομμάτων δε θα πρέπει να καλύπτονται από "επιγραμματικές γνώσεις" ή από ατάκες. Τα στελέχη θα πρέπει να μελετούν σε βάθος και να γνωρίζουν πολυδιάστατα τα εθνικά θέματα που απασχολούν τη χώρα μας. Παράλληλα, θα πρέπει να ξέρουν να επιλέγουν και να έχουν κατάλληλους συμβούλους και να τους συμβουλεύονται.
Προσωπικά, είμαι ευτυχής που από παιδί, είχα τα κατάλληλα ερεθίσματα ώστε να ασχοληθώ, σε αρκετό βάθος, με τα εθνικά θέματα και γενικά θέματα εξωτερικής πολιτικής.
Όμως, η γνώση δεν είναι προνόμιο των στελεχών. Είναι, η θα πρέπει να είναι, το ζητούμενο από κάθε πολίτη.
Με έκπληξη διάβασα πρόσφατα
ένα άρθρο
, το οποίο ανέφερε ότι σε τμήμα του Παντείου Πανεπιστημίου, μεταξύ 300 φοιτητών, μόνο μία φοιτήτρια γνώριζε μερικά βασικά στοιχεία για τη μάχη του Μαραθώνα!
Τί σημαίνει αυτό; Απώλεια προσανατολισμού της νέας γεννιάς; Αδυναμίες του εκπαιδευτικού συστήματος; Αδιαφορία; Ότι και να σημαίνει, θα πρέπει να καταπολεμήσουμε αυτό το φαινόμενο. Και να προσπαθήσουμε να διαδόσουμε τη γνώση. Ένα άρθρο 6 σελίδων για το "μακεδονικό ζήτημα"; Ναι, ένα άρθρο 6 σελίδων. Που μπορεί να αποτελέσει το κίνητρο για ακόμη ένα και ακόμη ένα. Στο ίντερνετ πλέον βρίσκει κάποιος ένα ατελείωτο πλούτο πληροφοριών. Και να πείσουμε τον πολίτη να διαβάσει και την άλλη άποψη. Και να συγκρίνει και να κρίνει.
Οι "ατάκες" και τα επιγραμματικά συμπεράσματα μίας μελέτης κάτι θα μπορούσαν να προσθέσουν, όταν κάποιος απλά γνωρίζει το τίποτα. Ή και κάποιους μπορούν να παρακινήσουν να κάνουν το "κλικ". Και μετά να πάνε για περισσότερα στο google search.
Όσο πιο μορφωνμένοι είναι οι πολίτες, τόσο πιο σωστή είναι η πολιτική. Και σαν έννοοια, αλλά και σαν αποτέλεσμα.
Γ.Σ.