Μία “Δράση Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης” που ξέχασε ο ΟΤΕ

Το χωριό που μεγάλωσα έχει ακόμα χωματόδρομο, επτά γέρους / γριές και δύο νεότερους κατοίκους. Το ηλεκτρικό ρεύμα ευτυχώς ήλθε όταν ήμουν 14 χρονών και το μοναδικό σταθερό τηλέφωνο του χωριού εγκαταστάθηκε στο σπίτι μου λίγα χρόνια πριν γεννηθώ. Για σχεδόν τρεις δεκαετίες, είμαστε οι «ανταποκριτές του ΟΤΕ» στο χωριό με τα πέντε σπίτια (ο «Αϊ Θόδωρος»), αλλά και σε έναν άλλο συνοικισμό («Κάτω Αϊ Θόδωρος»), με άλλα πέντε σπίτια, που βρίσκονταν ένα χιλιόμετρο μακριά. Οι περισσότεροι στο χωριό ήταν ηλικιωμένα ζευγάρια που είχαν έναν – δύο ξενιτεμένους και πολλά παιδιά ανά την Ελλάδα.