Πολιτική χωρίς πολιτικούς: Ο απολογισμός και τα διδάγματα του πρώτου χρόνου

[img]images/users/550/Dimiourgia-idrytiki.jpg[/img]

Για όσους ασχοληθήκαμε ενεργά με τη ζωή και την εξέλιξη της “Δημιουργία, ξανά!” (και είμαστε πάρα πολλοί), ο χρόνος αυτός φαντάζει τουλάχιστον σαν μία δεκαετία. Επειδή φαίνεται δύσκολο να πιστέψουμε πως όλα αυτά που ζήσαμε, οι απίστευτες εμπειρίες που αποκτήσαμε και όλα όσα έγιναν στο κίνημά μας, μπόρεσαν να συμβούν σε μόλις ένα χρόνο.

Όμως, η ανάλυση αυτή είναι πολιτική και, αποβάλλοντας τον συναισθηματισμό που φυσιολογικά προκαλείται, θα περιοριστεί σε καθαρά πολιτικά γεγονότα.

Η “Δημιουργία, ξανά!” αποτελεί το κυριότερο “κίνημα πολιτών” που παρουσιάστηκε στον τόπο μας, μετά τον Πόλεμο. Μάλιστα, με βάση τη λογική ότι ένα “κίνημα πολιτών” είναι κάτι που εκδηλώνεται πηγαία, χωρίς την καθοδήγηση ή την εμπλοκή πολιτικών παραγόντων, τότε κάποιος ενδεχόμενα θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι η “Δημιουργία, ξανά!” αποτέλεσε το μόνο κίνημα πολιτών που εμφανίστηκε με σχετική επιτυχία στη σύγχρονη πολιτική ιστορία μας.

Γι’ αυτό άλλωστε και το σύνθημα “πολιτική χωρίς πολιτικούς”, το οποίο μας κινητοποίησε στις εκλογές του Μαΐου 2012 (οπότε και το κίνημα απέσπασε 136.000 ψήφους ή το 2,2% των έγκυρων ψήφων) υπήρξε τόσο αποτελεσματικό. Επειδή μπόρεσε να εκφράσει την απάντηση στην αγανάκτηση ενός ολόκληρου λαού απέναντι σε όλα όσα ένα άρρωστο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα προκάλεσε στην ελληνική κοινωνία.

Ένα χρόνο μετά από την ιδρυτική συνδιάσκεψη του κινήματος της “Δημιουργία, ξανά!”, παρά τα όσα προβλήματα ακολούθησαν ή και τα λάθη που έγιναν, η έννοια του “πολιτική χωρίς πολιτικούς” εξακολουθεί να προκαλεί θετικά την κοινωνία, να εκφράζει το λαϊκό αίσθημα και να συγκινεί. Αυτό σημαίνει ότι, σαν πολιτική έννοια είναι εξαιρετικά ισχυρή. Μάλιστα, αντιλαμβανόμενοι τις οικονομικές τάσεις σε όλη την Ευρώπη και βλέποντας τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις, μπορούμε με βεβαιότητα να εκφράσουμε ότι, παρά τα προβλήματα αντιμετώπισε στο ξεκίνημά του το γνήσιο αυτό κίνημα πολιτών, μπορεί με άνεση και με “γρήγορους καλπασμούς”, να επανέλθει δυναμικά στο προσκήνιο και να καταλάβει τη θέση που δικαιούται στη σημερινή -ταχύτατα μεταβαλλόμενη- ελληνική πολιτική σκηνή.

Όπως πολλές φορές έχει δείξει η ιστορία (με πιο πρόσφατα παραδείγματα στην Ευρώπη του μεσοπολέμου), σε περιόδους έντονων κοινωνικών ανακατατάξεων, προκαλούνται σοβαρότατες μεταβολές στο υπάρχον πολιτικό σύστημα. Οι τάσεις ανατροπής που επικρατούν στις περιπτώσεις αυτές, τείνουν να οδηγήσουν τμήματα της κοινωνίας προς τα άκρα. Όμως, αν οι πολίτες μπορούν να έχουν μία επίσης ρηξικέλευθη, αλλά περισσότερο “λογική” και “αναπτυξιακή” πολιτική επιλογή, το πολιτικό κίνημα που την εκφράζει, μπορεί επίσης να κερδίσει ένα μεγάλο τμήμα της προτίμησης και της εμπιστοσύνης των πολιτών.

Πριν από ένα χρόνο, στις 11 Μαρτίου 2012, σε μία μεγάλη αίθουσα στο Hilton, χίλια περίπου άτομα ακούγαμε τον ιδρυτή της κίνησης, Θάνο Τζήμερο, να αναλύει το πώς, εμείς οι πολίτες, θα κάναμε “αυτό που δεν ξανάγινε”. Και για το πώς θα μπορούσε να ενεργοποιηθεί ο υπεύθυνος πολίτης, για να δημιουργήσει ένα νέο “πολιτικό πολιτισμό” χωρίς μεσάζοντες επαγγελματίες πολιτκούς.

Σε λιγότερο από ένα μήνα από την ιδρυτική συνδιάσκεψη της νέας πολιτικής κίνησης, προκηρύχθηκαν βουλευτικές εκλογές. Το συναίσθημα που προκαλούσε στους πολίτες η διάθεση για κάτι νέο, για κάτι άφθαρτο, για κάτι “χωρίς πολιτικούς” οδήγησε σε μία πρωτοφανή κινητοποίηση εκατοντάδων εθελοντών σε όλη την Ελλάδα. Με τη δύναμη του πάθους, χωρίς οικονομικούς πόρους, χωρίς οργάνωση (πότε να προλάβει να οργανωθεί ένα κίνημα ηλικίας ενός μηνός;) και χωρίς καμία προηγούμενη εμπειρία, δημιουργήσαμε το “θαύμα”! Δεκάδες εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα. Πολιτικές ομιλίες από τους πολίτες της “διπλανής πόρτας” σε σπίτια, σε καφενεία, σε ταβέρνες, σε δημοτικούς χώρους, σε θέατρα και σε κινηματογράφους. Σε πολλές πόλεις της Ελλάδας. Με ακροατήριο που πύκνωνε όσο περνούσαν οι μέρες. Πολιτικές ομιλίες ανθρώπων που δεν είχαν ξαναπιάσει στα χέρια τους μικρόφωνο. Αθώες και όμορφες προσπάθειες για να μιλήσουν για κάτι καινούργιο και καθαρό.

Πριν καν συμπληρώσει ζωή δύο μηνών, το κίνημα, που δεν είχε γραφεία (παρά μόνο ένα γκρουπ στο facebook) και που οι υποψήφιοι πλήρωναν τα πάντα από την τσέπη τους, πέτυχε να κατεβάσει 214 υποψήφιους (όλοι γνωρίζουμε το πόσο δύσκολο είναι για ένα νέο και μικρό κόμμα να συμπληρώσει τα ψηφοδέλτιά του) και να ψηφιστεί από 136.000 συμπολίτες μας.

Το ανέλπιστο 2,2% έδωσε άλλο στίγμα στη “Δημιουργία, ξανά!”. Όμως, αντί να εκμεταλλευθούμε το “ανέλπιστο”, μία σειρά σοβαρών λαθών, συγκεκριμένων παραγόντων και συγκυριών, μετέτρεψαν το εκλογικό αυτό ποσοστό, από “βάση” που κανονικά θα έπρεπε να είναι, σε “οροφή”.

Ποιά ήταν τα λάθη μας; Γιατί έγιναν;

Η εκλογική σύμπραξη του κινήματος με τη “Δράση” του Στέφανου Μάνου και τη Φιλελεύθερη Συμμαχία, ήταν το κυριότερο πολιτικό λάθος. Το λάθος αυτό έγινε η αφορμή να δεχτεί το νεοσύστατο κίνημα των πολιτών, ένα σημαντικό πλήγμα.

Η σύμπραξη αυτή διέψευσε την αξιακή αρχή πάνω στην οποία οικοδομήθηκε το κίνημα και με την οποία προκάλεσε τον ενθουσιασμό των εθελοντών που δούλεψαν γι’ αυτό και των πολιτών που το ακολούθησαν και το ψήφισαν.
Η εξέλιξη αυτή, σε συνδυασμό με ατυχείς εσωκομματικούς χειρισμούς που συνόδεψαν τη διαδικασία λήψης της απόφασης συνεργασίας, προκάλεσε μία σειρά παραιτήσεων μεγάλου αριθμού στελεχών, γεγονός που έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης από τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα που, φυσιολογικά, μετά τις εκλογές του Μαΐου, ένοιωσαν ότι απειλούνται.

Η συνεργασία με τη Δράση και τη ΦΙΣ διέψευσε τις προσδοκίες με τις οποίες αυτή είχε (λανθασμένα) επενδυθεί. Ο λαός τιμώρησε την αθέτηση της υπόσχεσης και ενώ η αθροιστική επίδοση των δύο κομμάτων στις εκλογές του Μαΐου έφθανε στο 4,0%, στις εκλογές του Ιουνίου η “σύμπραξη” υποχώρησε μόλις στο 1,59%.

Αυτή ήταν μία ήττα. Μία ήττα τα αίτια της οποίας ποτέ δεν παραδέχθηκε ανοιχτά και ξεκάθαρα η ηγεσία της “Δημιουργία, ξανά!”. Αντίθετα, ο Πρόεδρος του κινήματος, μέσα από μία -ακατανόητη για το περιεχόμενό της- επιστολή, προσπάθησε να επιρρίψει την ευθύνη της ήττας αποκλειστικά στην πόλωση του εκλογικού σώματος και στη “λάσπη” που όπως ισχυρίζεται δέχθηκε ο ίδιος, αλλά και το κίνημά μας, από το σύνολο των ΜΜΕ.

Η κοινωνία όμως δε δέχεται να την ξεγελούν. Και τιμωρεί τα λάθη, ιδίως όταν αυτά έχουν να κάνουν με την παράμετρο του ήθους. Η μη παραδοχή του αρχικού λάθους της συνεργασίας με άλλους πολιτικούς σχηματισμούς, ήταν ένα ακόμη λάθος. Που προκάλεσε νέο κύμα παραιτήσεων στο κίνημα, αμηχανία στα στελέχη και μία πολύμηνη απραξία. Παράλληλα, η απήχηση του κινήματος στην κοινωνία, έβαινε μειούμενη.

Ο χρόνος όμως απέδειξε ότι, αυτό το μοναδικό κίνημα πολιτών που γεννήθηκε το χειμώνα του 2011 και αναπτύχθηκε την άνοιξη του 2012, δεν ήταν απλά ένα προσωπικό δημιούργημα του αινιγματικού αρχηγού της. Η “Δημιουργία, ξανά!” ήταν -και συνεχίζει να είναι- ένα γνήσιο κίνημα πολιτών, το οποίο δημιουργήθηκε μεν από το κάλεσμα ενός ανθρώπου, αλλά που όμως μεγάλωσε και -κυρίως- άντεξε τα “χτυπήματα” και τη φθορά που προκάλεσαν τα απανωτά λάθη, ακριβώς επειδή η ίδια η κοινωνία έχει ανάγκη αυτό το κίνημα.

Τα προβλήματα της κοινωνίας δε λύθηκαν. Απεναντίας, το τρικομματικό σχήμα που κυβερνά τη χώρα, συνεχίζει την αβουλία του παρελθόντος, κάνει τα ίδια λάθη και συνεχίζει να οδηγεί τη χώρα σε διαρκώς μεγαλύτερη ύφεση και την κοινωνία σε εξουθένωση.

Το κίνημα των πολιτών που άνθησε την περασμένη άνοιξη, προσπαθεί να ανασυνταχθεί. Και αυτό, παρά τα εσωκομματικά προβλήματα και τον αποκλεισμό του από τα ΜΜΕ που προκάλεσαν οι εκδηλώσεις και οι δηλώσεις του αρχηγού της.

Κατά τους τελεταίους μήνες, η “Δημιουργία, ξανά!” πραγματοποίησε μία σειρά θεματικών ημερίδων σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Η συμμετοχή σ’ αυτές δεν ήταν ικανοποιητική, αλλά δεν ήταν αυτό το κυρίως ζητούμενο. Ο στόχος ήταν η υπενθύμιση στην κοινωνία ότι “η Δημιουργία είναι εδώ” και ότι οργανώνεται και ανασυντάσσεται.
Το κίνημα έχει ήδη αποκτήσει εσωτερική οργάνωση, εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας, έχει ιδρύσει 13 Περιφερειακές Οργανώσεις σε όλη την Ελλάδα (αριθμός που κάθε τόσο αυξάνεται), έχει κατασκευάσει ένα εξαιρετικό σύγχρονο site (ίσως το πιο άρτιο πολιτικό site στον ελληνικό πολιτικό χώρο) και θα πραγματοποιήσει Συνέδριο (*) από τις 19 έως τις 21 Απριλίου, με στόχο την εκλογή νέων οργάνων, την έγκριση των θέσεων και τροποιήσεις του Καταστατικού του.
Παράλληλα, επί μεγάλο διάστημα, ένα επιτελείο επιστημόνων, μελών του κινήματος, επεξεργάζεται τις θέσεις του και περιγράφει το πώς θα δημιουργήσουμε τη Νέα Ελλάδα. Οι απόψεις αυτές, βγαίνουν από σήμερα σε δημόσια διαβούλευση, στην οποία μπορεί να συμμετάσχουν όλοι, από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου.

Το κίνημα των πολιτών ξαναγεννιέται! Ξαναγεννιέται επειδή είναι πιο ισχυρό από την προσωπικότητα των ανθρώπων που ίδρυσαν το πολιτικό κόμμα που θα το εκφράσει. Το κίνημα των πολιτών είναι εδώ! Και ξεκινάει τη νέα του προσέγγιση προς την κοινωνία.

Στο Συνέδριο του Απριλίου, τα μέλη της “Δημιουργία, ξανά!” θα πρέπει να δηλώσουν και πάλι ότι αποτελούν ένα κίνημα που χαράσσει και υλοποιεί πολιτική, χωρίς πολιτικούς! Θα πρέπει να παραδεχθούν τα λάθη του παρελθόντος και να δείξουν ότι έχουν διδαχτεί απ’ αυτά. Θα πρέπει να δηλώσουν ότι παραμένουν ένα αντισυστημικό κίνημα, ένα κίνημα δημιουργίας, ανοιχτό προς όλους τους Έλληνες που διψούν να συμβάλλουν στο χτίσιμο μίας Νέας Ελλάδας.

Η πολιτική που θα εμπνεύσει και πάλι τους πολίτες σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς για την κοινωνία, θα πρέπει να παραμείνει χωρίς πολιτικούς. Θα πρέπει να εμπιστευθεί περισσότερο τον “πολίτη της διπλανής πόρτας” παρά τον οποιονδήποτε πολιτικό ενός σάπιου συστήματος. Ακόμη και αυτούς που θεωρήθηκαν και κρίθηκαν ως “έντιμοι”.
Η “Δημιουργία, ξανά!” θα πρέπει να ανοίξει τη “διπλανή πόρτα”. Και να βρει εκεί τους επιστήμονες, τους μάνατζερ, τα στελέχη, κάθε κατηγορία εθελοντών και το κοινό που χρειάζεται για να λειτουργήσει και να απλωθεί στην κοινωνία, όπως προσπάθησε να το κάνει και όπως το πέτυχε την άνοιξη του 2012, πριν ο πόθος μερικών ηγετικών της στελεχών να μπουν στη Βουλή έναντι οποιουδήποτε τιμήματος, γκρεμίσει τα πάντα.

Η “Δημιουργία, ξανά” επανέρχεται στο θετικό λόγο της δημιουργίας. Σε προτάσεις για το πώς θα φτιάξουμε τη Νέα Ελλάδα. Και τις παραδίδει στην κοινωνία. Για να εμπνευστούν οι πολίτες, να πιστέψουν “σ’ αυτό που δεν ξανάγινε” και να πεισθούν να συμμετάσχουν στον αγώνα μας!


Γιάννης Σιάτρας
Υποψήφιος Πρόεδρος



(*) Το Συνέδριο της "Δημιουργία, ξανά!", με τη φυσική παρουσία των μελών, θα διεξαχθεί από τις 19 έως τις 21 Απριλίου 2013.
Όμως, οι συνεδριακοί διάλογοι και οι προτάσεις θέσεων και καταστατικού, θα ξεκινήσουν ηλεκτρονικά, από το site του κόμματος, στις 8 Μαρτίου και θα διαρκέσουν έως τις 14 Απριλίου 2013.
Δείτε περισσότερες πληροφορίες στο www.dimiourgiaxana.gr
Εγγραφείτε μέλος! Συμμετάσχετε στο πιο πρωτοποριακό πολιτικό συνέδριο που έγινε ποτέ στην Ελλάδα! Πάρτε μέρος στις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες για τις θέσεις του κινήματος και την εκλογή των οργάνων. (Για πληροφορίες για το πώς μπορείτε να γίνετε μέλος της “Δημιουργία, ξανά!” πιέστε εδώ - κόστος ετήσιας συνδρομής: € 10).

Νίκο, δεν ήσουν τότε στο κόμμα και δε γνωρίζεις πράγματα και καταστάσεις.
Νίκο, την εποχή εκείνη, τον Θάνο τον κοιτούσαμε στα μάτια και υπνωτιζόμασταν. Του είχαμε (τουλάχιστον οι περισσότεροι) τυφλή εμπιστοσύνη. Από τα τέλη Ιουνίου και μετά άρχισε να σπάει το πράγμα.
Ο Θάνος μπόρεσε να "γυρίσει" μία απόφαση της Εθνικής Επιτροπής για να μη γίνει η συνεργασία (την αρχική απόφαση που λήφθηκε την Κυριακή το πρωί 20/5, χωρίς την παρουσία του - μόλις επέστρεψε έπεισε την Εθνική Επιτροπή να αλλάξει άποψη, αφού βέβαια δεσμεύθηκε ότι δε θα ήταν ο Βαλλιανάτος στο σχήμα).
Τί λες τώρα; Δυστυχώς, το "κίνημα των πολιτών" έπεσε θύμα της διάθεσης του Θάνου να μπει στη Βουλή.
Πρέπει να αναγνωρίσουμε το λάθος μας δημόσια και να δεσμευθούμε ότι θα είμαστε πάντα το κίνημα που θα ασκεί πολιτική, χωρίς πολιτικούς. Και αν θέλει ο λαός να μας στείλει στη Βουλή να στείλει εμάς. Και όχι να πετύχουμε κάτι μέσω "αθροιστικών τερτιπιών" ή αμφίβολων συνεργασιών.
Κάναμε λάθος. Οι ώριμοι και οι λογικοί, όταν κάνουν λάθος το παραδέχονται.

Καλή σου μέρα.

Γιάννη, έχω την αίσθηση ότι η ανάλυση θα ήταν πληρέστερη αν συνυπολογίζαμε το γεγονός ότι όλα τα μικρότερα κόμματα (ΛΑΟΣ, Οικολόγοι κλπ) υπέστησαν απώλειες στο εκλογικό τους ποσοστό στις δεύτερες εκλογές ανεξαρτήτως συμπράξεων ή όχι. Εκ προιμίου οι επαναληπτικές εκλογές πιέζουν τα ποσοστά των μικρότερων κομμάτων. Δύσκολα μπορούμε να είμαστε σίγουροι τι θα είχε συμβεί αν δεν υπήρχε η συνεργασία.

Βεβαίως και έχεις δίκιο Ηλία. Αυτού του είδους τα "ιστορικά" ερωτήματα "τί θα είχε συμβεί εάν...", ποτέ δε μπορούν να απαντηθούν με σιγουριά.
Μπορούμε όμως να έχουμε μία πιο έγκυρη άποψη για το ευρύτερο ζήτημα: Η Δημιουργία ξανά! έχει περισσότερη τύχη αν παραμείνει ένα συνηθισμένο κόμμα (μία από τα ίδια) όπως μπορεί εύκολα να καταλήξει αποποιούμενη η ίδια τον όρο του "κινήματος πολιτών", ή μπορεί να έχει ένα καλύτερο μέλλον εάν επαναφέρει ως κεντρικό της μήνυμα το "πολιτική χωρίς πολιτικούς". Διαφωνεί κάποιος με αυτό;
Βέβαια, αυτή η επαναφορά είναι δύσκολο να γίνει, αλλά εάν είναι ειλικρινής, μπορεί.
Άποψή μου είναι πως, ένα κίνημα όπως η Δημιουργία, θα πρέπει να ξαναγυρίσει στη βάση της, στους πολίτες. Και να παραδεχθεί το λάθος της (το λάθος στην αθέτηση της αρχικής της υπόσχεσης) και να υποσχεθεί ότι δε θα ξαναγίνει ποτέ.
Η Βουλή δεν θα πρέπει να είναι αυτοσκοπός. Θα έλθει μόνη της. Η υπηρεσία προς την κοινωνία και η εκπροσώπηση της δίκαιης φωνής της κοινωνίας, θα πρέπει να είναι οι μόνοι σκοποί.

Σε ευχαριστώ για το σχολιασμό. :)

Καλησπέρα κε Σιάτρα και Καλή Επιτυχία στις εκλογές !
Δεν πιστεύω να υπάρχει κάποιος εδώ μέσα που να πιστευει
πως τέτοια σημαντικά διλλήματα ( όπως εκείνο τότε της συνεργασίας ή όχι με άλλο κόμμα ) δεν θα ξαναπροκύψουν…. Ίσως μάλιστα προκύψουν και ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ
Ένα κόμμα κατά την γνώμη μου θα πρέπει να είναι όπως ένα καράβι….με πλήρωμα ψύχραιμο και καλά οργανωμένο
αλλά και ευέλικτο , να ελίσσεται και να παρακολουθεί τις εξελίξεις …Πως θα το καταφέρει αυτό ;;;;
Για μένα το σημαντικότερο θα ήταν να δημιουργηθούν τέτοιες προυποθέσεις
έτσι ώστε οι αποφάσεις να λαμβάνονται όσο τον δυνατόν περισσότερο από
την πλειοψηφία των μελών ….Τα ηλεκτρονικά μέσα υπάρχουν και ήδη διαπιστώνω πως με τις κινήσεις που κάνει η Δ.Ξ όπως για παράδειγμα το πρώτο Διαδικτυακό Συνέδριο είναι προς αυτή την κατεύθυνση .
Καλή Συνέχεια

Κυρία Ραγτζή,
Σας ευχαριστώ θερμά για τις ευχές σας. Και εγώ εύχομαι και προσβλέπω σε έναν καλό και δημιουργικό προεκλογικό αγώνα, για το καλό της πατρίδας και της Δημιουργίας.
Συμφωνώ απολύτως με τα όσα γράφετε. Ο λόγος και οι αποφάσεις ανήκουν στα μέλη. Αυτά αποφασίζουν. Σήμερα μάλιστα, έχουμε και την κατάλληλη τεχνολογία για να αυξήσουμε τη δημοκρατία στο κόμμα μας. Προσωπικά θα υπερασπιστώ τη θέση αυτή.

Κυρία Ραγτζή, θα ήθελα να κάνω μία διευκρίνηση. Είμαι και θα είμαι πάντα υπέρ της διεύρυνσης και των συνεργασιών. Ήδη, σε άρθρο που δημοσίευσα (υπάρχει και στο site μας) οπου αναφερόμουν στις βασικές θέσεις μου για τα άμεσα προβλήματα της Δημιουργίας, είχα μάλιστα υποβάλει πρόταση διεύρυνσης του κόμματος και πρόταση συνεργασιών προς άλλα σχήματα και φορείς.
Θέτω όμως μία προϋπόθεση: Να μην περιλαμβάνονται πολιτικοί στο σχήμα με το οποίο θα συζητήσουμε να συνεργαστούμε.
Στο συνέδριο έχουμε μία μοναδική (και τελευταία) ευκαιρία ώστε να αναπροσδιορίσουμε τη θέση μας και να αποκαταστήσουμε τη σχέση με την κοινωνία και την έννοια του "κινήματος πολιτών".

Σας ευχαριστώ για τη συμμετοχή στο διάλογο.

Κύριε Σιάτρα ,
Με την διευκρίνηση που κάνατε καταστήσατε σαφές πως δεν θα θέλατε να συνεργαστείτε με πολιτικούς ....
Ειλικρινής και σεβαστή η επιθυμία . Επίσης σε κάποιο σημείο αναφέρετε στο αρθρο σας παραπάνω....

....Η πολιτική που θα εμπνεύσει και πάλι τους πολίτες σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς για την κοινωνία, θα πρέπει να παραμείνει χωρίς πολιτικούς. Θα πρέπει να εμπιστευθεί περισσότερο τον “πολίτη της διπλανής πόρτας” παρά τον οποιονδήποτε πολιτικό ενός σάπιου συστήματος. Ακόμη και αυτούς που θεωρήθηκαν και κρίθηκαν ως “έντιμοι”.


......επιτρέψτε μου αυτό να το θεωρήσω ..."φασιστικό" και "ρατσιστικό " και συγχωρείστε μου τους όρους , αλλά τους χρησιμοποιώ επίτηδες δια της υπερβολής τους , για να επισημάνω πως , το να είμαστε απόλυτοι ίσως μας οδηγήσει πάλι σε λαγότρυπα .....Με πολύ δόση χιούμορ και εντελώς καλοπροαίρετη η τοποθέτησή μου ....
Ας περιμένουμε λοιπόν το συνέδριο και ας ελπίσουμε σε μεγάλη συμμετοχή μελών για να υπάρξει ζύμωση και ίσως προκύψει καρβέλι για την κοινωνία .....
Η χαρά δική μου για τον διαλογο !

Γιάννη θυμάσαι φαντάζομαι ότι εκείνη την εποχή το κύριο βάρος της πολιτικής μας στρατηγικής, όχι απαραίτητα της επίσημης, αλλά και αυτής που κάνανμε οι υποψήφιοι, τα στελέχη και τα μέλη ήταν να αντιπαρατεθούμε στον ΣΥΡΙΖΑ, αναγνωρίζοντας σε αυτό το σχηματισμό τον κίνδυνο εναντίον της Ελλάδος. Έτσι είχα λειτουργήσει και εγώ και μετανιώνω. Ήταν λάθος.

Το σύνθημα ούτως ή άλλως δεν μπορεί να είναι πανάκεια. Αυτό που εμένα με προβλημάτισε ήταν ότι ενώ πολεμούσαμε τον ΣΥΡΙΖΑ εμεις δεχόμασταν πιέσεις από τη Νέα Δημοκρατία. Συνεπώς αν κάτι πρέπει από εδώ και πέρα να γίνεται είναι να αναγνωρίζονται επακριβώς οι στρατηγικές των άλλων κομμάτων και τα συμφέροντά τους σε σχέση με τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Δεν είναι εύκολο μέσα στο καπνό της μάχης να διακρίνεις ακριβώς την τοποθέτηση του κάθε εχθρού, είναι όμως το ζητούμενο.

Σε αυτό το κομμάτι νομίζω ότι φταίμε όλοι, γιατί λειτουργήσαμε αυθόρμητα! Από εδώ και στο εξής όμως οι υπολογισμοί πρέπει να είναι πιο ψυχροί όταν διαμορφώνουμε πολιτική στρατηγική. Ο ΣΥΡΙΖΑ για παράδειγμα πουλούσε τρέλα στα πλαίσια της δικής του στρατηγικής και εμείς πέσαμε στη παγίδα.

επειδή μιλάμε εντελώς υποθετικά αν η σύμπραξη με το Μάνο είχε γίνει ταυτόχρονα και με καλή επικοινωνιακή προετοιμασία με κάποιο άνοιγμα στην αριστερά και την προσχώριση ενός μεγάλου αριστερού τμήματος στο συνασπισμό πιθανολογώ ότι θα άλλαζε το παιχνίδι όχι μόνο για εμάς αλλά για ολοκληρο το πολιτικό σκηνικό.

Κε Σιάτρα, παραθέτω παρακάτω το άρθρο με τις σκέψεις μου σχετικά με το σύνθημα "πολιτική χωρίς πολιτικούς" από το fb ώστε να μπορεί να γίνει εδώ η συζήτηση.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

Με αφορμή ένα κείμενο του κ. Σιάτρα, θα ήθελα να εκφράσω τις σκέψεις μου σχετικά με το σύνθημα "πολιτική χωρίς πολιτικούς"

Το σύνθημα - Οι πολιτικές ευθύνες : Καταρχάς το σύνθημα ήταν πολύ καλό, έξυπνο επικοινωνιακά και θα μπορούσε να είναι πολύ πετυχημένο ΑΝ προοριζόταν για κάποιο άλλο κόμμα ή κίνημα(κάποιο κόμμα διαμαρτυρίας,τους αγανακτισμένους κτλ) αλλά ΟΧΙ για τη ΔΞ. Πολιτικές ευθύνες ξεκάθαρα υπάρχουν στην επιλογή του συνθήματος αυτού για ένα κόμμα κοινής λογικής. Εγώ θα απέδιδα αυτές τις ευθύνες απλά σε πολιτική απειρία ή έλλειψη διορατικότητας τουλάχιστον σε αυτό το ζήτημα. Κάποιος με την απαραίτητη πολιτική εμπειρία ή διορατικότητα θα μπορούσε σχετικά εύκολα να προβλέψει ότι αυτό το σύνθημα θα οδηγούσε σε πολιτικά αδιέξοδα ή αυτό-εγκλωβισμό.

Επανάληψη του λάθους : Το λάθος αυτό δεν πρέπει να επαναληφθεί σε καμία περίπτωση, αλλιώς θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τις ίδιες καταστάσεις αργά ή γρήγορα. Μας γύρισε μία φορά μπούμερανγκ, με μαθηματική ακρίβεια θα μας ξαναγυρίσει. Θα πρότεινα το σύνθημα αυτό να κλειδωθεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και να μην ξαναγίνει χρήση του από αυτό το κόμμα.

Απολυτοποίηση συνθήματος και κοινή λογική : Ένα από τα ελάχιστα πράγματα που με ξένισαν όταν πρωτογνώρισα τη ΔΞ ήταν αυτό το σύνθημα και ο λόγος ήταν ότι μου φάνηκε πολύ απόλυτο, και αυτό το χαρακτηριστικό δεν μπορούσα να το ταιριάξω με τα χαρακτηριστικά του κόμματος κοινής λογικής που ευαγγελιζόταν η ΔΞ. Για εμένα το σύνθημα "πολιτική χωρίς πολιτικούς" είναι αντίστοιχο του συνθήματος "όλοι οι μπάτσοι είναι γουρούνια", με τον ίδιο τρόπο που δεν μπορώ να δεχθώ από φορείς της κοινής λογικής να απολυτοποιούν το δεύτερο(άραγε δεν υπάρχει ούτε ένας καλός αστυνομικός;) δεν μπορώ να δεχθώ και το πρώτο(άραγε δεν υπάρχει ούτε ένας αξιοπρεπής πολιτικός;). Πρέπει ο χώρος αυτός να μην έχει ακραίες εκφράσεις γιατί πολύ σπάνια τα πράγματα στη ζωή είναι λευκό-μαύρο. Οι γενικεύσεις "όλοι αυτοί είναι έτσι, όλοι οι άλλοι είναι αλλιώς" κτλ δεν ταιριάζουν σε ένα κόμμα που σκέφτεται με βάση την κοινή λογική, ΔΕΝ είναι όλοι οι αστυνομικοί "μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι", ΔΕΝ είναι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι τεμπέληδες και απατεώνες , ΔΕΝ είναι όλοι οι πολιτικοί "λαμόγια" και φυσικά ΔΕΝ είναι όλοι οι πολίτες καλύτεροι και καθαρότεροι από τους πολιτικούς που εξέλεγαν(άρα και πολιτική με πολίτες να κάνεις αυτό δεν σημαίνει ότι θα είναι ηθικά αρτιότεροι από τους αντίστοιχους πολιτικούς). Πρέπει να βρούμε ποιοι πολιτικοί προσέφεραν θετικά (ή προσπάθησαν και δεν τους άφησαν οι υπόλοιποι) και να τους ξεχωρίσουμε από τους άλλους, και αν όχι να τους φέρουμε μαζί μας, τουλάχιστον να μην τους κλείνουμε ερμητικά την πόρτα.

Νόημα συνθήματος : Από ότι διαπιστώνω, το νόημα του συνθήματος για πολλούς από εσάς είναι απλά "Πολιτική χωρίς παλαιάς κοπής πολιτικούς", και σε αυτό είμαι σύμφωνος, αλλά επειδή αυτό δεν φαίνεται στο σύνθημα και για τον κόσμο δεν είναι αυτό, το σύνθημα ως έχει και πάλι είναι ακατάλληλο. Προφανώς και το νόημα είναι να εγκαθιδρύσουμε ένα νέο πολιτικό πολιτισμό, να επαναπροσδιορίσουμε την έννοια του πολιτικού στην Ελλάδα, όμως αυτό δεν φαίνεται από το σύνθημα.

Ουσία - Γίνεται πολιτική χωρίς πολιτικούς; : Κατά τη γνώμη μου, όταν ζητάς τη ψήφο του ελληνικού λαού για να τον εκπροσωπήσεις στο κοινοβούλιο τότε αυτομάτως είσαι πολιτικός, μπορεί να προσπαθήσεις να παίξεις με τις λέξεις αλλά η ουσία είναι η ίδια, μπορεί να το ονομάσεις "ενεργός και υπεύθυνος πολίτης" ή όπως αλλιώς θέλεις αλλά και πάλι πολιτικός είσαι, ο λαός δεν σε ψηφίζει ως ιδιώτη (ιατρό, αρχιτέκτονα, απλώς Δημήτρη ή ότι άλλο) αλλά ως πολιτικό. Αυτό έχει ουσιαστική σημασία(πέρα από το σύνθημα) κυρίως γιατί αλλάζει την ευθύνη σου απέναντι στην κοινωνία, για οτιδήποτε πλέον λες ή κάνεις δημόσια δεν είσαι μόνο ατομικά υπεύθυνος αλλά και πολιτικά υπεύθυνος. Οι αποφάσεις που παίρνεις και οι δηλώσεις που κάνεις, επηρεάζουν άμεσα και έμμεσα έναν πολύ ευρύτερο κύκλο ανθρώπων (τα θεσμικά όργανα που εκπροσωπείς, το κόμμα που ανήκεις, αυτούς που σε ψήφισαν, όλη την κοινωνία). Είναι πολύ σημαντικό για κάποιον να συνειδητοποιήσει ότι αφού ασχολείται με τα κοινά, παράγει πολιτική και εφαρμόζει πολιτικές αποφάσεις είναι πολιτικός.

Πολιτικοί Πρώτα Ενεργοί Πολίτες !