58 αποχρώσεις (του γκρι;)

Διαβάστε περισσότερα...

Απορία:γιατί αυτοί εκ τών 58 που "πιστεύουν πραγματικά σ’ αυτό το ευρύ, που θα δημιουργήσει τεκτονικές ρηγματώσεις στον παλαιοκομματικό χάρτη" δέν αφήνουν τους υπόλοιπους και δέν προσχωρούν σε "αυθεντικώς" καινούργιες κινήσεις,σε κινήσεις δηλαδή που γίνονται από ανθρώπους που ουδέποτε είχαν ασχοληθεί προηγουμένως με την πολιτική (διότι έχουν άλλες,παραγωγικές,δουλειές);

Πολύ αμφιβάλλω άν κι'αυτοί (οι υγιείς,όπως τους αποκαλείς) είναι πράγματι τόσο "υγιείς" όσο θέλουν να δείχνουν.Διαφορετικά,δέν θα είχαν προσχωρήσει στους 58 που ανάμεσα σ'αυτούς είναι π.χ. ο αρχιφορομπήχτης και αρχιλαμόγιος Βενιζέλος.Οταν θέλης να φύγης από ένα "μαγαζί" επειδή το θεωρείς διεφθαρμένο,φεύγεις μόλις δής τα πρώτα σημάδια τής διαφθοράς,ώστε να μήν "λερωθής",να μήν στιγματιστής κι'εσύ μαζί με τους λοιπούς διεφθαρμένους μαγαζάτορες.Δέν περιμένεις να φάς και να χοντρύνης πρώτα μέσα στο παλιό,διεφθαρμένο μαγαζί και μετά ν'αρχίσης να κατηγορής το φαϊ που έτρωγες τόσα χρόνια ότι ήταν σάπιο.Γι'αυτό προσωπικώς είμαι σχεδόν βέβαιος ότι αυτοί οι 58 δέν θα γίνουν ούτε κάν 59,δηλαδή όσοι είναι και οι κατασκευαστές πλυντηρίων τής γνωστής διαφήμισης με το απορρυπαντικό....

Με αφορμή, αλλά και ως επίγευση από το ωραίο άρθρο του Θάνου αναφορικά με την "κίνηση 58", θα ήθελα εκφράσω κάποιες ευρύτερης διάστασης σκέψεις μου .


Συμμερίζομαι την αντίληψη πολλών πως η όποια διάθεση "καθαρότητας" με την οποία επιχειρήθηκε να θεμελιωθεί και να προβληθεί η εν λόγω κίνηση, έχει ήδη λερωθεί ή στιγματιστεί από πολύ νωρίς. Έχω διαβάσει αρκετές εκθέσεις απόψεων από συντελεστές ή υποστηρικτές τους, εκ των οποίων κάποιες μου φάνηκαν σοβαρές και ουσιαστικές, ενώ αρκετές άλλες, ρηχές και κοινότυπες, στερούμενες του δέοντος βάθους "ψυχικής" υποστήριξης για να αποτελέσουν κάτι το αληθινά ανανεωτικό και μεταρρυθμιστικό.

Παρόλα αυτά εκτιμώ πως κινείται προς ένα σκαλοπάτι ψηλότερα από το σημερινό τέλμα φαυλότητας του πολιτικού μας γίγνεσθαι, συνεπώς εμπεριέχει ένα βηματάκι προόδου, ανεπαρκέστατο μεν, πλην όμως θετικότερης κατεύθυνσης εν σχέσει με το σημερινό "τίποτα".

Ευελπιστώ πως η κίνηση αυτή δεν θα επιτρέψει τελικά να καπελωθεί από υπερ-φθαρμένα στελέχη παλαιάς κοπής αντιλήψεων και συμπεριφορών που θα προέρχονται από το καταρρεύσαν πασόκ, στελέχη που αναμφισβήτητα θα το επιδιώξουν ως απέλπιδα ιδιοτελή προσπάθεια πολιτικής επιβίωσής τους.
Ανεξάρτητα βέβαια από το τι μπορεί να φαντάζομαι εγώ ως πιθανότητα, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο το εγχείρημα αυτό να εκφυλιστεί, εξελισσόμενο σε (ή ακόμα, για τους περισσότερο συνομωσιολόγους, να αποτελεί μέρος σχεδίου για) υποκριτική αναβάπτιση και επαναφορά τους στη σκηνή με δήθεν ανανεωμένο εξωτερικό προφίλ και εξαγνισμένα χιτώνια.

Εάν το δεύτερο ενδεχόμενο αποδειχθεί αληθές, και αναλόγως από την "κομψότητα, ή μη" με την οποία αυτό τυχόν επιτελεσθεί, η κίνηση 58 είτε, α) θα μαραζώσει προτού καν οργανωθεί, είτε, β) θα δημιουργήσει έλξη ρεύματος μερικής (επανα...)μετακίνησης υποστηρικτών του σύριζα (πασοκικής προέλευσης), κάτι που όμως θα συμβεί έτσι κι αλλιώς, ακόμα και στη περίπτωση επαλήθευσης του πρώτου ενδεχόμενου.


Σε κάθε περίπτωση, πιστεύω πως εφόσον καταφέρουν να προσελκύσουν ρεύμα πολιτών-υποστηρικτών και τελικά να εδραιωθούν, θα έχουμε να κάνουμε με ένα λιγότερο αρτηριοσκληρωτικό πολιτικό χώρο από όλους αυτούς που μας καταδυναστεύουν σήμερα, κάτι σίγουρα χρήσιμο.

Εμείς τώρα εάν, για σκοπούς αξιολόγησης καταστάσεως, προσωρινά αποστασιοποιηθούμε από τα στενά όρια ωφέλειας της προσπάθειας διάδοσης του δικού μας πολιτικού λόγου, θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε τα εξής:

Η Δημιουργία Ξανά, έχει ως μοναδικό απώτερο στόχο να συμμετάσχει καθοριστικά ή καταλυτικά στη διαμόρφωση ενός δυναμικά μετατρεμμένου κλίματος ανόρθωσης και μετεξέλιξης της Ελλάδος σε ένα σύγχρονων και αποτελεσματικών αντιλήψεων κράτος προόδου. Η ύπαρξη της κίνησής μας δεν αποτελεί ...αυτοσκοπό.

Δεδομένου όμως ότι ο χώρος μας δεν έχει για την ώρα καταφέρει (αλλά ΚΑΙ δεν του έχει επιτραπεί...) να αποτελέσει μία βασική επιλογή των πολιτών ώστε να μπορεί να χαράξει αυτή τη θετική πορεία αυτόνομα, στη προσπάθεια αυτή θα έχουμε απόλυτη ανάγκη από "συμμάχους". Συμμάχους, με την έννοια των πολιτικών συνοδοιπόρων μέσω των οποίων θα συγκεράσουμε τις όποιες ιδεολογικές διαφορές μας για να συνθέσουμε ένα ικανής ισχύος αποδοτικό μεταρρυθμιστικό μέτωπο παραγωγής προϋποθέσεων ευημερίας και πολιτισμού.

Μία μικρή παρένθεση. Η "Δράση", ως ο ιδεολογικά και πολιτισμικά εγγύτερος σε εμάς πολιτικός χώρος, θεωρώ πως δεν διαθέτει τη δεξαμενή υποστηρικτών ώστε να μπορεί να λογιστεί ως σημαντικός σύμμαχος σύμφωνα με τη παραπάνω διατύπωση. Σίγουρα όμως (αν και δεν γνωρίζω λεπτομέρειες για το σημερινό ουσιαστικό δυναμικό της) εξακολουθεί να αποτελεί ένα δυνητικό "συνεργάτη" που θα μπορούσε να μας συνδράμει επικουρικά στη προσπάθεια ανάδειξης και διάχυσης του λόγου μας, χωρίς παράλληλα να αλλοιώνει τα ιδιαίτερα κοινωνικά-κομματικά χαρακτηριστικά μας.


Με άλλα λόγια και στα πλαίσια αυτού του στόχου, μία έστω και μέτρια ποιοτική αναβάθμιση κάποιων συντελεστών του υπάρχοντος πολιτικού βούρκου είναι επιθυμητή, ενώ αποτελεί σαφώς κάτι περισσότερο υποσχετικό συγκριτικά με την απόλυτη στασιμότητα του σημερινού βάλτου.
Θα ήταν λάθος μας εάν πέφταμε στη παγίδα να αντιμετωπίσουμε αυτή -ή και άλλες πιθανές μελλοντικές κινήσεις- αποκλειστικά ως "ανταγωνιστές" στη προσπάθεια ανάδειξής μας ως ρυθμιστικό παράγοντα στη πολυπόθητη αποκαθήλωση της Ελλάδος και ανάδυσή της από τα σημερινά σκοτάδια προς το φως της κοινωνικής προόδου.

Μία πτυχή της έννοιας "ανταγωνισμός" υπεισέρχεται εξαναγκαστικά στη σκακιέρα, δεδομένου ότι το κάλεσμα των "58" (πέραν της ασαφούς ιδεολογικής τους πλατφόρμας) είναι πολυσυλλεκτικής στόχευσης και απευθύνεται ευθέως προς τις ευρείες πληθυσμιακές ομάδες που αναζητούν κάτι (αληθινά;) νέο και ελπιδοφόρο. Εξάλλου, εμμέσως, έχουν αρκετά ξεκάθαρα προαναγγείλει άνοιγμα προς τον κεντρώο και φιλελεύθερο χώρο (και εάν έχω αναγνώσει σωστά, προς όλους πλην ...ημών).

Ακόμα και εάν από τη πλευρά μας δεν λειτουργήσουμε φτηνά-ανταγωνιστικά, αυτό δε σημαίνει ότι δεν θα το κάνουν εκείνοι. Αισθάνομαι βέβαιος δε, πως εκείνοι υπολογίζουν τελικά σε εμάς, ως τη μόνη "συγγενών" στόχων πολιτική οντότητα, ανεξάρτητα από το εάν σε πρώτο χρόνο θα τους συνέφερε η αφαίμαξη ή, ακόμα και εξαφάνισή μας.

Αυστηρή κριτική θα πρέπει, φυσικά, να γίνεται σε κάθε περίπτωση, πάντοτε όμως με τον ρεαλιστικό, διαυγή και γόνιμο λόγο που έχουμε ως αρχή και έμβλημα. Πίστη μου είναι πως σε αυτή τη κριτική και τις τυχόν πολιτικές αψιμαχίες που ίσως προκύψουν, θα πρέπει να κρατούνται πάντοτε οι λεπτές δέουσες ισορροπίες ώστε να μη συμπαρασυρθούμε σε πάλη ύφους ...κοκορομαχιών και σε πολιτικούς στίβους χαμηλότερης στάθμης από αυτή την οποία πρεσβεύουμε.

Η Δημιουργία Ξανά έχει ένα ασύγκριτο πλεονέκτημα εν σχέσει με τους υπόλοιπους. Την "πολιτικά διαυγή" προέλευση σύσσωμου του ανθρώπινου δυναμικού της, των πολιτών που ενεπνεύσθησαν και υλοποιούν τη συλλογικότητά τους αυτή μέσω των κοινών ευγενών οραμάτων τους για την Ελλάδα. Πολίτες που ουδέποτε βιοπορίστηκαν ή που έθρεψαν το εγώ τους μέσω της πολιτικής ενασχόλησης και προβολής.
Η προέλευσή μας, ο δημόσιος λόγος μας, η πληρότητα και καθαρότητα των θέσεών μας, είναι τα κυρίαρχα πλεονεκτικά στοιχεία που θεμελιώνουν τη δυναμική μας.

Κατανοώ ότι οι αναγκαιότητες α) υπέρβασης των αθέμιτων εμποδίων που το σύστημα χρησιμοποιεί αποτρεπτικά για τη δημόσια έκφραση και διάχυση του λόγου μας β) κατοχύρωσης βήματος δημόσιου και κοινοβουλευτικού λόγου,
αποτελούν τον πρωτεύοντα στόχο μας ως εφαλτήριο εκπλήρωσης των υψηλής κοινωνικής αξίας στόχων και επιδιώξεών μας.

Ως εκ τούτου, μέσα σε ένα πολιτικό στίβο που διέπεται από φαυλότητα, υποκρισία και διαπλοκή, κάποιοι λεπτοί αξιακοί συμβιβασμοί να είναι ενδεχομένως θεμιτά απαραίτητοι, προσωρινά, για χάρη στρατηγικής επιβίωσης. Δηλαδή, μόνο μέσα στα αυστηρά πλαίσια της ανάγκης προστασίας μας από επιθέσεις, αλλά και της προσπάθειας διάτρησης και άλωσης των τειχών προστασίας του άθλιου υπάρχοντος συστήματος, που αν και πλήρως χρεωκοπημένο, εξακολουθεί να απολαμβάνει τη προστασία τους και να παίζει χωρίς ουσιαστικό αντίπαλο.

Φυσικά, όποτε και εάν αυτό καταστεί απαραίτητο να γίνεται, θα πρέπει να ασκείται με πολύ αυστηρό μέτρο σύνεσης και περίσκεψης ώστε να μην εξελιχθεί σε αυτο-ακυρωτικό μπούμερανγκ.


Η Δημιουργία Ξανά είναι η μόνη αληθινά ριζοσπαστική πολιτική δύναμη και συνεπώς, όπως γνωρίζουμε καλά εκ πείρας, θα πολεμηθεί με κάθε μέσον και από πολλές πλευρές ώστε να μη "ξεμυτίσει". Λόγω του υψηλού αξιακού πήχη αρχών που έχουμε θέσει, η ισορροπία είναι αρκετά εύθραυστη ακόμα και εντός των κόλπων μας, στοιχεία που είχαμε την ευκαιρία να εμπεδώσουμε με τον πιο σαφή αλλά και οδυνηρό τρόπο στο παρελθόν.
Τις συμπληγάδες αυτές οφείλουμε να τις διαβούμε εφαρμόζοντας αριστοτεχνικά σχεδιασμένες τακτικές και αυτοσυγκέντρωση σχοινοβάτη, κρατώντας το "ευαγγέλιο" των αρχών μας πάντα στο χέρι.
Η ριζοσπαστικότητα , των αρχών και του ρεαλισμού που υποστηρίζουν το λόγο μας, προκαλεί τέτοια έντονα αντανακλαστικά, ώστε ένα τυχόν άστοχο στραβοπάτημα θα έδινε έναυσμα και ευκαιρία για να υποστούμε λυσσαλέα επίθεση πανταχόθεν.



Το άρθρο του Θάνου μου άρεσε. Προσωπικά με ικανοποίησε πολύ διότι αισθάνθηκα ότι εξέφρασε ένα πνεύμα σκέπτεσθαι και αντίληψης που μου είναι ταιριαστό, όπως σε συμπυκνωμένη μορφή περιέλαβα παραπάνω. Δηλαδή, το πνεύμα αρχών, αξιακού κώδικα και κριτικής σκέψης τα οποία ως σημεία αναφοράς με προσέλκυσαν εξ αρχής στη Δημιουργία.

Εύχομαι η δύσκολη συνέχεια να είναι θετική και προσηλωμένη στους σταθερούς πυλώνες αρχών του αρχικού οράματος.

Γιάννης Παπαδόπουλος

Αντιλαμβάνομαι το σκεπτικό σας,κ.Παπαδόπουλε.αλλά,όπως έγραψα και στο προηγούμενο σχόλιό μου,οι όποιοι πραγματικά υγιείς πολιτικοί δέν θα είχαν συμμετάσχει στην κίνηση τών 58-θα είχαν έλθει κατ'ευθείαν σ'εμάς ή στην Δράση-αφού αυτή είναι ο πολιτικώς εγγύτερος σχηματισμός.Μού είναι αδύνατον να φανταστώ κάποιον που να έχη την ίδια -έστω και μόνο κατά 90%-πολιτική κοσμοθεωρία και άποψη μ'εμάς,αλλά να θέλη να συνεργαστή με τον Βενιζέλο και τον Κουβέλη.Οι οποίοι είναι τόσο πιθανόν να "αναβαθμιστούν" ποιοτικώς όσο είναι πιθανόν ν'αρχίσουν να γελούν τα ψάρια τού Ατλαντικού (κατά την προσφιλή παρομοίωση που χρησιμοποιούσε συχνά ένας καθηγητής μου στο σχολείο).

Δέν είναι μέν αυτοσκοπός η ύπαρξη τής Δημιουργίας,αλλά και δέν πρέπει,στό όνομα ενός αμφιβόλου "ανοίγματος" πρός άλλες κινήσεις που "φαντάζουν" νέες επειδή απλώς και μόνο δέν λέγονται ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ ή κάποια απ'τίς "φίρμες" που ακούγονται τα τελευταία τριάντα τόσα χρόνια ανά την επικράτεια,να κάνουμε "σκόντο" στίς βασικές πολιτικές αρχές μας.Οποιος συμφωνεί μ'αυτές-αλλά ειλικρινώς,όχι με υστεροβουλία-ευχαρίστως να τον δεχτούμε με ανοιχτές αγκάλες.Γιά τους άλλους όμως,"δέν θα μπορέσουμε",που λέει και το γνωστό τραγούδι.......

ΥΓ.ΚΙ'εξ άλλου,όπως επεσήμανε και ο Θάνος στο άρθρο του,αυτό που προέχει αυτήν την περίοδο είναι να δημιουργήσουμε κράτος που να λειτουργή αποτελεσματικά και πρός όφελος τού πολίτη.Αυτό,μπορεί να γίνη μόνο με συγκεκριμένα βήματα.Οταν το επιτύχουμε,θα μπορούμε να προβληματιζώμαστε και ώς πρός τίς πιό λεπτές "¨αποχρώσεις" τών λύσεων γιά συγκεκριμένα προβλήματα.

Δεν έχω τη παραμικρή αμφιβολία πως στο ενδεχόμενο (μικρό κατά τη ταπεινή μου πρόβλεψη) εμπλοκής ονομάτων όπως πχ Βενιζέλος, Κουβέλης στο νέο κόμμα (εφόσον όντως τελικά εξελιχθεί σε κόμμα), ο νέος φορέας θα είναι εκ γενετής δυσκίνητος και παθογενής, ως εκ τούτου καθόλου ελκυστικός ως μεταρρυθμιστικός παράγων.

Να αποσαφηνίσω επίσης πως ουδόλως υπαινίχθηκα την άμεση ή την άνευ περίσκεψης βεβιασμένη συνεργασία με το νέο φορέα. Εστίασα στο ενδεχόμενο να υπερισχύσουν, δίνοντας τελικά το στίγμα του, οι πνευματικότερες και οι πιο υγιείς από τις προσωπικότητες που συμμετέχουν στη πρωτοβουλία. Τότε είναι που θα συνέτρεχαν αρκετές πιθανότητες να αποτελέσουν συνολικά έναν ποιοτικότερο παίκτη εν σχέσει με τη καθολική αθλιότητα του σημερινού κοινοβουλίου.

Η ύπαρξη νέων κομμάτων με περισσότερο σύγχρονης αντίληψης πολιτισμικό και πολιτικό λόγο, αλλά και με μεταρρυθμιστικής διάθεσης ατζέντα (έστω και χλιαρής, αλλά τουλάχιστον, υπαρκτής...), θα ήταν κάτι χρήσιμο για τους απώτερους -εθνικής ωφελείας- στόχους που έχουμε στη ΔηΞα. Ανεξάρτητα από το εάν αυτό ίσως όξυνε τον "ανταγωνισμό" προσέλκυσης ψηφοφόρων, θα ήταν μία θετική εξέλιξη για τη πολιτική ζωή και την Ελλάδα γενικότερα, αλλά τελικά και για εμάς ως κόμμα.


Αναμφισβήτητα, οποιοδήποτε μή απολύτως δικαιολογημένο "σκόντο" στις πολιτικές, κυρίως όμως στις αξιακές αρχές μας, προσωπικά μιλώντας, θα αποτελούσε μεγάλη απογοήτευση.
Αυτό που εννόησα στο κείμενό μου αφορούσε καθαρά στις στρατηγικές αμύνης και προσπάθειας υπέρβασης των αθέμιτων εμποδίων δημοσιοποίησης του πολιτικού μας λόγου. Εάν λόγου χάριν δέχεσαι συνέχεια ύπουλες γροθιές κάτω από τη μέση, όταν πρόκειται για την επιβίωσή σου, η πρόσκαιρη παρέκκλιση από τις "χριστιανικές" αρχές αποτελεί σοφία και όχι αμαρτία...


Στο σημείο που λίγο διαφοροποιούμαι εν σχέσει με τα όσα αναφέρετε (εφόσον έχω ερμηνεύσει σωστά τα λόγια σας), είναι στο εξής. Όσο και εάν θα το θέλαμε, αυτή τη στιγμή δεν διαθέτουμε ένα τόσο δεσπόζον πολιτικό ρεύμα ώστε να ελπίζουμε πως μόνοι μας θα μπορούσαμε να επηρεάσουμε δυναμικά και καθοριστικά τις εξελίξεις. Τα δε περιθώρια αξιοποιήσιμου χρόνου για να σωθεί η παρτίδα (και η πατρίδα...) είναι λίγα.

Εφόσον θα θέλουμε να παραμένουμε ρεαλιστές, μετά την επίτευξη του πρώτου στόχου μας (τη καθιέρωσή μας ως σταθερή και εξελισσόμενη πολιτική δύναμη), θεωρώ πως η επόμενη στόχευσή μας θα πρέπει να είναι η προώθηση ενός πρότυπου πνεύματος δημιουργικών συναινέσεων ή και συνεργασιών, διατηρώντας πάντοτε όμως ανόθευτο το πλαίσιο των θεμελιωδών αρχών μας.

Πεποίθησή μου είναι πως θα ήταν λάθος το να περιμένουμε κάπως υπεροπτικά να έρθουν οι άλλοι προς εμάς. Η ύψιστη αναγκαιότητα συναινετικών συγκλίσεων θα πρέπει να προβάλλεται και να δίνουμε σαφές το στίγμα δράσης μας προς αυτή τη κατεύθυνση.

Σε αυτόν τον κρισιμότατο και λίαν καθοριστικό τομέα που αποτελεί κάτι σαν εθνική μας κατάρα, θεωρώ πως το κόμμα μας είναι ασυναγώνιστο ως προς το ποιόν των υπηρεσιών πολιτισμού που μπορεί να προσφέρει, παραδίδοντας παράλληλα μαθήματα αποτελεσματικότητας, διαχείρισης καταστάσεων, στρατηγικού σχεδιασμού.

Όπως δηλαδή είχε χρησιμοποιήσει παλαιότερα ο πρόεδρός μας μία πολύ συμπυκνωμένου και ουσιαστικού νοήματος φράση: "ΚΑΙ εμείς, ΚΑΙ οι άλλοι".


Βέβαια, όλα αυτά δεν είναι της παρούσης ώρας. Αποτελούν απλά τροφή για ευρύτερες σκέψεις και προβληματισμούς. Προς το παρόν δεσπόζουν άλλες σημαντικές και περισσότερο επείγουσες προτεραιότητες.

Εύχομαι καλή δύναμη σε όλους τους συντελεστές.

Κύριε Παπαδόπουλε,μακάρι να ήταν όλα τα Ελληνικά κόμματα παρόμοια με την ΔΗΞΑ κι'άς υπήρχε ανταγωνισμός γιά την προσέλκυση ψηφοφόρων.Ο ανταγωνισμός αυτός θα ήταν υγιής,η πολιτική σκηνή τής χώρας θα ήταν πολιτισμένη και ευγενής και-το κυριώτερο-δέν θα είχαμε φτάσει στο σημείο που είμαστε,αφού κανένας απ'τους πολιτικούς μας δέν θα επέτρεπε στον εαυτό του να σκεφτή το προσωπικό του συμφέρον πρίν απ'το συμφέρον τής χώρας.

Είναι αλήθεια ότι δέν έχουμε ένα τόσο δεσπόζον πολιτικό ρεύμα-αυτή όμως είναι η επιδίωξή μας.Αλλά δεν θα το επιτύχουμε άν δέν καταστήσουμε σαφή την "αυτοτέλειά" μας,δηλαδή άν δέν πείσουμε τον κόσμο ότι μπορούμε να είμαστε ένας αυθύπαρκτος πολιτικός σχηματισμός,που δέν χρειάζεται "δεκανίκια" γιά να σταθή στην πολιτική σκηνή τής χώρας και δέν έχει ανάγκη συνεχώς να στηρίζεται στην βοήθεια άλλων γιά να βρίσκεται στο προσκήνιο ώστε να διαδραματίζη τον ρόλο που θέλει.Γιά να πολεμήσης πρέπει να βρίσκεσαι στίς επάλξεις όρθιος και όχι ακουμπώντας στους τοίχους της....

Κύριε Λεβή, (Αλμπέρτο, εάν μου επιτρέπεις την αμεσότητα του ενικού!), αρχίζω να αντιλαμβάνομαι ότι μάλλον αναφερόμαστε ο καθένας μας σε ξεχωριστές πτυχές ενός ευρύτερου ζητήματος. Εξ άλλου, ανέκαθεν πίστευα σε όσα μόλις ανέφερες. Η μερική σύγχιση ίσως να οφείλεται στο ότι παρότι προσπάθησα να εκφράσω τις σκέψεις μου με ικανή ευκρίνεια, ενδεχομένως το αποτέλεσμα να μην ήταν τόσο επιτυχές.


Η γραμμή και η στρατηγική της ΔηΞα καθορίζεται από τα αρμόδια όργανα του κόμματος. Είμαι μάλιστα αισιόδοξος πως το πράττουν και θα το πράξουν με τον ιδανικότερο τρόπο. Ως εκ τούτου, η κουβέντα μας αυτή περιορίζεται απλώς στα πλαίσια μίας γενικότερης περιφερειακής ανταλλαγής απόψεων.
Για αποφυγή λοιπόν της πιθανότητας κάποιος να νομίσει πως εισάγω "καινά δαιμόνια", κρίνω σκόπιμο να αποσαφηνίσω κάτι σημαντικό ώστε να μην αιωρούνται τυχόν σκιές...


Η ιδέα για τυχόν προεκλογικές συνεργασίες είναι κάτι ουδέποτε εννόησα ή υπαινίχθηκα, πόσω μάλλον δε με ...άγουρους πολιτικούς φορείς ασαφούς ιδεολογικού στίγματος. Η ΔηΞα διαθέτει σοβαρότατη και πληρέστατη βάση αρχών και θέσεων που τη καθιστά ξεχωριστή, καινοτόμο και πλήρως ανεξάρτητη οντότητα μέσα στο πολιτικό μας στίβο.

Οι απόψεις που εξέφρασα αφορούν στις μέλλουσες συνθήκες που θα προκύψουν μετά από τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, ενδεχομένως σε ένα έτος από σήμερα.
Ποιός από εμάς δεν θα ευχόταν να έχουμε τότε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό...! Επειδή όμως θα ήταν μάλλον αφελές το να πορευόμαστε αποκλειστικά βάσει ενός τέτοιου ενδεχόμενου, εκτιμώ ότι η κουλτούρα και η στρατηγική συναινέσεων θα πρέπει να χτίζεται και να ωριμάζει από τώρα.
Για αυτό το λόγο εξ αρχής χρησιμοποίησα λέξεις όπως 'συναίνεση' - 'σύμμαχοι' - 'συνοδοιπόροι' {"... συμμάχους με την έννοια των πολιτικών συνοδοιπόρων μέσω των οποίων θα συγκεράσουμε τις όποιες ιδεολογικές διαφορές μας για να συνθέσουμε ένα ικανής ισχύος αποδοτικό μεταρρυθμιστικό μέτωπο παραγωγής προϋποθέσεων ευημερίας και πολιτισμού".}


Η πολιτικά παρηκμασμένη Ελλάδα έχει επιτακτική ανάγκη από κοινωνικές δυνάμεις που να είναι μεταδοτικοί φορείς ενός υψηλού πολιτικού πολιτισμού. Το δε κόμμα μας αποτελεί την αιχμή του δόρατος σε αυτό το πεδίο. Εάν εμείς δεν μπορούμε να το επιτύχουμε, μάλλον δε μπορεί κανένας άλλος σήμερα.
Ο ρόλος ενός μόνιμα περιθωριοποιημένου κόμματος που υψώνει μεν ποιοτικό πολιτικό ανάστημα, αλλά όμως παραμένει και ακινητοποιημένο και ακίνδυνο για το σύστημα, σαφώς δεν ικανοποιεί τους σκοπούς και το όραμά μας. Εφόσον λοιπόν φιλοδοξούμε να διαδραματίσουμε ένα ουσιαστικό και δυναμικό ρόλο μετεξέλιξης της Ελλάδος σε μία πρότυπη κοινωνία, έχουμε χρέος να ατενίζουμε πολύ πιο μπροστά από τον εκάστοτε πρώτο στόχο μας.

Οι συνθήκες και απαιτήσεις του σήμερα είναι πολύ διαφορετικές από εκείνες πριν από π.χ. ένα χρόνο, ενώ θα είναι επίσης πολύ διαφορετικές στο εγγύς και απώτερο μέλλον. Ο χρόνος εξελίσσει και μεταβάλλει τις ισορροπίες με ραγδαίους ρυθμούς, για το λόγο αυτό οφείλουμε να κινούμαστε μέσα στο εκάστοτε σήμερα με ευφυή διορατικότητα και προνοητικότητα για το αύριο και το μεθαύριο. Διαφορετικά, οι εξελίξεις ενδεχομένως μας προσπεράσουν.

Στα πλαίσια αυτά, κατά τη κρίση μου, δεν είναι μόνο η ηγεσία του κόμματός μας, αλλά και εμείς όλοι οι υπόλοιποι υποστηρικτές και μέλη που θα πρέπει πάντα να καλλιεργούμε ευέλικτο δημιουργικό το πνεύμα μας για κάθε πιθανή εξέλιξη ή αναπροσαρμογή των στρατηγικών και των διαδρομών μας, όποτε οι νέες περιστάσεις μας το υποδεικνύουν ως απαιτούμενο για την εκπλήρωση των ευγενών στόχων μας.


Ελπίζω τώρα να έγινε περισσότερο κατανοητό το πνεύμα των σκέψεων και απόψεων που αρχικά κατέθεσα. Εύχομαι μάλιστα να διαπιστώνεις πως επί της γενικής αρχής δεν διαφωνούμε σε τίποτα ουσιαστικό. ;-)

Φιλικά,

Γιάννης Παπαδόπουλος

Φίλε Γιάννη,πρώτα απ'όλα επικροτώ την αμεσότητα τού ενικού,μιά και,απ'ό,τι καταλαβαίνω,είμαστε και οι δύο μέλη και συνοδοιπόροι στην κοινή προσπάθεια μέσα απ'την ΔΞ.Και πράγματι συμφωνούμε επί τής γενικής αρχής,δέν διαφωνούμε στα ουσιαστικά σημεία.

Ασφαλώς η γραμμή και η στρατηγική καθορίζονται από τα όργανα τού κόμματος και εμείς,ώς απλά μέλη,μπορούμε μέν να εκφράζουμε την γνώμη μας και να υποβάλλουμε τίς προτάσεις μας,αλλά δέν είμαστε εμείς που θα πάρουμε τίς αποφάσεις.Ωστόσο,αυτοί που παίρνουν τίς αποφάσεις λαμβάνουν υπ'όψιν τους και τίς δικές μας γνώμες-γι'αυτό άλλωστε κάποιες απ'τις συνεδριάσεις τών οργάνων είναι ανοιχτές στα υπόλοιπα μέλη.

Δέν είμαι βέβαιος γιά το ποιές θα είναι οι μέλλουσες συνθήκες.Κοιτάζοντας όμως τον πολιτικό μας περίγυρο,βλέπω ότι τα μέν κόμματα που αποκαλούμε "συστημικά" (θα προτιμούσα τον όρο "κατεστημένα",υπό την έννοια ότι αποτελούν παγιωμένο καθεστώς) έχουν ακόμη αρκετή δύναμη να επηρεάζουν τα πράγματα πρός το συμφέρον τους,τα δέ εκτός κοινοβουλίου κόμματα-πέραν τής ΔΞ-αποτελούν πολύ μικρές ομάδες,εκτός δέ από την Δράση/Φιλελεύθερη Συμμαχία,οι πολιτικές τους θέσεις αποτελούν περισσότερο ευχολόγια παρά συγκεκριμένα σχέδια ενεργειών και στρατηγικής.Οπότε δέν νομίζω πως η έστω και μετεκλογική συνεργασία μαζί τους θα προσθέση κάτι στο δικό μας πολιτικό "οπλοστάσιο".Γιά παράδειγμα,το "Ολοι Ισοι και Ικανοί" που περιφέρει κρεμασμένο στην πλάτη του ο-συμπαθής κατά τ'άλλα-ηγέτης τού σχηματισμού αυτού σε κάθε προεκλογική περίοδο,μπορεί να είναι σωστό κατά βάσιν αλλά δέν αποτελεί κάποια συγκεκριμένη πολιτική.Ούτε μπορούμε να βασιστούμε και στον-επίσης συμπαθή-μεσήλικα που έχω δεί σε διάφορες προεκλογικές περιόδους να περιφέρεται στην Πανεπιστημίου πάνω σ'ένα άλογο,έχοντας και αυτός στην πλάτη του ένα "πανώ" με διάφορα συνθήματα,τα οποία ναί μέν ακούγονται ωραία,αλλά είναι εξ ίσου νεφελώδη.

Συμφωνώ ότι η νοοτροπία και η στρατηγική συναινέσεων πρέπει να καλλιεργήται και να ωριμάζη από τώρα.Ηδη μάλιστα η ΔΞ απέδειξε ότι έχει αυτήν την νοοτροπία όταν στίς προηγούμενες εκλογές (τού Ιουνίου) συνεργάστηκε με την Δράση-παρά τον κάπως "βιαστικό" τρόπο με τον οποίο αποφασίστηκε και ανακοινώθηκε αυτή η συνεργασία.Δυστυχώς αρκετός κόσμος που είχε ψηφίσει την ΔΞ τον Μάϊο τού 2012 θεώρησε ώς "υπαναχώρηση" την απόφαση συνεργασίας της με ένα άλλο κόμμα,ακριβώς επειδή φάνηκε σάν η ΔΞ να μήν είναι σίγουρη γιά τίς δικές της δυνάμεις,αλλά να αναζητά "δεκανίκια" σε άλλους πολιτικούς σχηματισμούς.Κι'ενώ κατ'αρχήν είμαι κι'εγώ οπαδός τής συναίνεσης εν γένει,δηλαδή τού "να τα βάζουμε κάτω να τα βρούμε αντί να τσακωνόμαστε",αυτήν την εποχή τής κρίσης,που δέν ξέρουμε πόσο θα διαρκέση,αυτό που προέχει είναι να προσπαθήσουμε γιά΄την δημιουργία ενός κράτους που να λειτουργή.Κι'αυτό πρέπει να το προσπαθήσουμε εμείς,η ΔΗΞΑ,σάν ανεξάρτητη οντότητα,γιατί π.χ.δέν έχει σημασία άν η συζήτηση μεταξύ συνεργαζομένων κομμάτων περιορίζεται στο άν ο φορολογικός συντελεστής θα είναι 10% ή 13% όταν το πολιτικό μας σύστημα δέν έχει ακόμη καταλάβει ότι η ανάπτυξη έρχεται (και) σάν συνέπεια ενός χαμηλού και ενιαίου φορολογικού συντελετή ΜΟΝΟ σε εισοδήματα και αντ'αυτού επιβάλει φόρους και χαράτσια επί τής περιουσίας και τού τρόπου διαβίωσης τών πολιτών.

Προφανώς λοιπόν είναι καλό να έχουμε και ένα "σχέδιο Β" στην άκρη τού μυαλού μας γιά μετά τίς εκλογές,αλλά το ζητούμενο αυτήν την εποχή είναι να διαμορφώσουμε ένα "ρεύμα" που θα μάς επιτρέψη στίς βουλευτικές εκλογές τον επόμενο χρόνο να πετύχουμε το ποσοστό εκείνο που θα επιτρέψη στην ΔΞ να γίνη κι'αυτή κοινοβουλευτικό κόμμα.Οσο περισσότεροι ψηφίσουν τους υποψήφιούς της στίς Ευρωεκλογές και όσο περισσότεροι ψηφίσουν τους υποψήφιους τοπικούς "άρχοντες" (δημάρχους,νομάρχες κλπ) που θα υποστηρίξη στις εκλογές τών ΟΤΑ,τόσο περισσότεροι θα την "γνωρίσουν",θα μελετήσουν τίς πολιτικές της θέσεις και όταν έρθη η ώρα τής βουλευτικής κάλπης θα ξέρουν ότι υπάρχει αυτή η ΔΞ που είναι κάτι τελείως διαφορετικό απ'όσα ήξεραν ώς τώρα και θα τής δώσουν την ευκαιρία να συν-διαμορφώση τίς πολιτικές εξελίξεις τής χώρας.

Φιλικά,

Αλμπέρτος Λεβής

Αλμπέρτο, σε ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου σε αυτό το διάλογο. Κάθε διαλεκτική συζήτηση που διεξάγεται σε υγιές και μη ανταγωνιστικό πνεύμα, πάντοτε βοηθάει τους συμμετέχοντες να "τακτοποιήσουν", να εμβαθύνουν και να εξελίξουν τις σκέψεις και τη κατανόησή τους για τα ζητήματα που πραγματεύονται. Πιστεύω πως αυτή η πάγια αρχή λειτούργησε καλά και στη προκειμένη περίπτωση ανάμεσά μας.

Λαμβάνοντας ως αφορμή την εύστοχη αναφορά σου στα «δεκανίκια», τη χρησιμοποιώ ενισχύοντάς την νοηματικά για να χτίσω τον επίλογό μου σε αυτή μας τη κουβέντα.


Δεκανίκια αναζητά όποιος χρειάζεται εξωτερική υποβοήθηση ώστε να μπορεί να σταθεί όρθιος ή να κινείται, στη προσπάθειά του να παραμείνει ενταγμένος μέσα σε ένα κοινωνικό σύστημα και να μη περιθωριοποιηθεί.

Η Δημιουργία Ξανά είναι αδύνατον να εμπέσει ποτέ σε αυτή τη κατηγορία. Εάν κατέληγε να επιχειρήσει κάτι ανάλογο, δεν θα εξέφραζε πλέον τον πολιτισμικό-ιδεολογικό χώρο από τον οποίο όλοι μας εμπνευστήκαμε, συν-δημιουργήσαμε και του εμφυσήσουμε πνοή ζωής με όραμα την καλλιέργεια του ευγενή σπόρου μίας φωτεινότερης και περισσότερο αυτοσυνείδητης Ελλάδος.

Όπως είχα αρχικά αναφέρει, ο πολιτικός φορέας μας δεν αποτελεί αυτοσκοπό, δεν θα είχε κανένα νόημα «απλώς να υπάρχει».
Ή λοιπόν θα επιτύχει να στηρίζεται γερά στα πόδια του και να δραστηριοποιείται αποτελεσματικά συμβάλλοντας στην οικοδόμηση των εθνεγερτικών στόχων του ή, αλλιώς, η συνισταμένη δύναμή του τελικά θα αποσυντεθεί και θα σβήσει. Υγιής μέση λύση, θεωρώ πως δεν (πρέπει να) υπάρχει.

Ενδεχομένως αυτό να ακούγεται σε κάποιους κάπως ‘ρομαντικό’. Πρόκειται όμως για αυτό που προσωπικά του αποδίδω τον όρο «Δυναμικός Ρομαντισμός», στοιχείο που διαχρονικά με τροφοδοτούσε με δημιουργική ενέργεια ζωής, στοιχείο που με ώθησε να επενδύσω από νωρίς τις δυνάμεις και τις ελπίδες μου σε αυτόν τον κοινό μας χώρο.

Εύχομαι οι προσπάθειες και οι στόχοι μας να ευωδοθούν!

Γιάννης Παπαδόπουλος

Γιάννη,εγώ δέν θα βάλω επίλογο διότι τον έβαλες εσύ...και γιά τους δύο μας,αποδίδοντας ακριβώς αυτό που θα έλεγα κι'εγώ.Ομως δέν είναι καθόλου "ρομαντισμός" το να μιλά κάποιος λογικά,αντιθέτως μάλιστα είναι ρεαλισμός.Εύχομαι κι'εγώ να ευοδωθούν οι κοινοί στόχοι όλων μας μέσα στην ΔΞ,παρ'όλο που θα είναι πολύ δύσκολο έργο,δεδομένης τής νοοτροπίας που κυριαρχεί εν γένει στην Ελλάδα.Ωστόσο κάποιοι κάποια στιγμή θα έκαναν την αρχή-και έτυχε να είμαστε εμείς αυτοί που θα προσπαθήσουμε να ξαναφέρουμε τα πράγματα στόν "ίσιο δρόμο",δηλαδή στην λογική και στο μέτρο.

Σε ευχαριστώ κι'εγώ γιά τον υγιή και πολιτισμένο διάλογο που κάναμε και ελπίζω κάποια στιγμή ν'ανταλλάξουμε απόψεις και από κοντά,σε κάποια συνάντηση ή δράση τής ΔΞ.

Καλό βράδυ,

Αλμπέρτος Λεβής